Μιας και έχουμε γίνει λίγο σαν την παρέα jack Daniels που πετάνε φελλούς και λένε ιστορίες μιας και ειχα οίστρο και μου ρθαν αναμνήσης ας πω και εγώ μια μικρή… πονεμένη… ιστορία..
Πριν μερικά χρόνια ένα ζεστό μεσημέρι του Ιουλίου γύριζα από την πρώτη μου δουλεία .Η αμφίεση καθαρά μοτοσυκλετιστική ,δηλαδή φανελάκι παντελόνα , να περνούν αέρα τα έμβολα , παπουτσάκι αθλητικό και γυαλί ηλίου γιατί ο ήλιος είναι πολύ επικίνδυνος..
Με την πάπια λοιπόν την οποία είχα εξοπλίσει με τα δέοντα για την εποχή, καρμπυρατέρ που ρούφαγε σαν Gsxr και εξάτμιση ελευθέρας που ξύπναγε πραγματικά και πεθαμένο. Γύριζα τέζα σπίτι μιας και η ζέστη ήταν ανυπόφορη όπως και η πείνα μου. Ο δρόμος άδειος, εκεί πριν το γήπεδο της Παναχαϊκής ..Τι βλέπουν τα όμορφα τσακίρικα μπιρμπιλοματικά μου μάτια ;;;
Νεαρά κορασίδα με σορτσάκι που ή το είχε από μικρή ή της είχε μπει στο πλύσιμο, στο πάνω μέρος φορούσε μόνο το μαγιό της, γυαλί τύπου λεωφορείο και καπέλο παραλίας, μα που είμαι στο Μαϊάμι…
Είναι αυτό το μάτι που δεν ξέρω τι παθαίνει και αυθαιρετεί συχνά και κοιτάζει όπου να ναι. Ε πέφτει το γκαβό μου στα κωλοφάναρα όπου με τέτοια σκληρή ανάρτηση και τέτοια τρικυμία δεν μπορούσα να το πάρω από πάνω της..Όπως καταλαβαίνεται μείωσα ταχύτητα και συνέχισα να κοιτάζω, ρίχνοντας όμως που και που καμία κλεφτή ματιά στον άδειο δρόμο εμπρός μου.Μόνο ένα αυτοκίνητο βγήκε αρκετά μπροστά από την διασταύρωση. Εγώ εκεί με κεφαλή κλείνατε επ’αριστερά κοιτώντας σαν κλασσικός παπιοκάγκουρας λιγούρης..
Τι διάολο σκεφτόμουν ότι θα ρίξω την κοπελιά με την ματιά του Τίγρη ;;η οποία περπατούσε καμαρωτή με πλήρη αδιαφορία στον λιγούρη που την κοιτούσε. Βάζω τέλος στο οφθαλμόλουτρο γυρίζω το κεφάλι, στα 3 μέτρα εμπρός το ΙΧ έχει σταματήσει έτσι απλά στην μέση του άδειου δρόμου μάλλον κατέβασε κάποιον
ΠΑΝΙΚΟΣ!!!
ΦΡΕΝΑΑΑΑΑΑ !!! Ποια φρένα γ@μώ τον Χιροχίτο μου που πατώντας τα πήγαινα πιο γρήγορα από πριν, πάνω στην υπέροχη πίστα ασφαλτόπαγου της καλοκαιρινής Ελλάδας. Κάνω το απονενοημένο ,τραβώντας το τιμόνι για να μπω ανάμεσα στο αυτοκίνητο και στο πεζοδρόμιο. Ρίχνω κάτω την πάπια και την υπερηφάνεια μου χωρίς να ακουμπήσει το αυτοκίνητο ο οποίος δεν πήρε χαμπάρι… και καβαλάω το πεζοδρόμιο και σέρνομε πάνω του..
Εεε τρίφτηκα σαν μυζήθρα ..σηκώνομε πάνω για να ελέγξω τις απόλυες. Τι κοιτάς πρώτα; Το μηχανάκι φυσικά, κάτι φλάς ,τιμόνι, μαρσπιέδες, μετά τα δικά μου χάλια, σχεδόν με τον κώλο έξω μιας και το ντύσιμο Σφακιανάκης δεν προστατεύει από την τριβή…λίγο οι αγκώνες και οι παλάμες κοκκινισμένες, τα υπέροχα γυαλιά που πουλούσα μούρη είχαν γίνει σαν του Στάθη Ψάλτη όταν έκανε τον αόμματο..
Η χαριστική βολή όμως ήρθε σε λίγο..Η μαρμαροκολόνα είχε περάσει στο πεζοδρόμιο που ήμουν εγώ και μάζευα τα συντρίμμια μου, εκείνη βρίσκει ένα κομμάτι από τα γυαλιά μου το δίνει και με ρωτά
Είσαι καλά;
Της απαντώ κόκκινος από τον ήλιο την ξεφτίλα και τα αίματα
Χμ περίπου…(Η ρουφίανα κοίταζε από την αρχή άρα η ξεφτίλα ήταν μεγάλη)
Χαμογελά (ξέρετε αυτό το ύφος το υπεράνω και του Παρ’τα μ@λ@κ@) και μου λέει
Περαστικά!!!
Λέω ένα ευχαριστώ μαζεύω τον πληγωμένο μου εγωισμό και όχι μόνο…μαζί με την πάπια και φεύγω σαν άλλος Βέγγος μετά από ατύχημα…
Οι εικονα ειναι απο το comic cafeteria bikers
Απάντηση με παράθεση
Δημοσιεύθηκε αρχικά από jimmis5
)
