χωρίς ΠΠ κωλοφέιμ δεν έχει.Δημοσιεύθηκε αρχικά από pipe_smoker
Κάτσε να δούμε τώρα που θα πάρει πουλο ο Πετρογκαζάκης αν θα τον γράψουν
(η λογική αυτό λέει πάντως, οι μανατζαραίοι δεν ξέρω....)
χωρίς ΠΠ κωλοφέιμ δεν έχει.
Κάτσε να δούμε τώρα που θα πάρει πουλο ο Πετρογκαζάκης αν θα τον γράψουν
(η λογική αυτό λέει πάντως, οι μανατζαραίοι δεν ξέρω....)
ανανήψαντας
Αυτό λέω ρε συ.χωρίς ΠΠ κωλοφέιμ δεν έχει.
Κάτσε να δούμε τώρα που θα πάρει πουλο ο Πετρογκαζάκης αν θα τον γράψουν
(η λογική αυτό λέει πάντως, οι μανατζαραίοι δεν ξέρω....)
Χωρίς 2 ΠΠ στα μεγάλα κιόλας, δεν έχει χολοφέιμ.
Όπως έγραψε κι ο Βύρωνας.
Άμα μπει κι ο Πεντρόζας χόλοφέιμ ας τους βάλουν κι όλους να τελειώνουμε.
Δε μου είναι αντιπαθής και το έχω ξαναπεί. Κάθε άλλο.
Και το οδηγικό στυλ του μου αρέσει, και γρήγορος είναι και και και.
Αλλά αυτό είναι gp. Όχι δημοτικό να βραβεύουμε και την προσπάθεια.
Αν υπάρχουν κριτήρια πρέπει να τηρούνται.
μόνο λεφτά υπάρχουν....
ανανήψαντας
αυτό .-
Φύγαμε...
Ο τρόπος που το κάνουν, είναι εντελώς οτι να΄ναι πλέον. Μέχρι στιγμής προϋπόθεση ΗΤΑΝ τα 2 ΠΠ στα μεγάλα. Με τι κριτήρια επιλέχθηκε ένας αναβάτης που έχει 1 ΠΠ και 5 νίκες συνολικά στην καριέρα του, το αγνοώ.χωρίς ΠΠ κωλοφέιμ δεν έχει.
Κάτσε να δούμε τώρα που θα πάρει πουλο ο Πετρογκαζάκης αν θα τον γράψουν
(η λογική αυτό λέει πάντως, οι μανατζαραίοι δεν ξέρω....)
Αν ήθελαν να τους ξεφτιλίσουν όμως, θα μπορούσαν να ζητήσουν να μπουν και ο Κ.Roberts Jr, Criville και όσοι παγκόσμιοι είναι εν ζωη.
ειστε σιγουροι οτι ειναι 2 ΠΠ για το hall of fame? γιατι βλεπω στους legends και τον Schwantz που εχει 1...
Μπορεί να έχουν και τον Kevin. Δεν θυμάμαι, ο κανόνας ήταν δυο. Ακόμα και αν είναι άλλος ένας, δεν νομίζω να υπάρχει κάποιο σημείο σύγκρισης πάντως.
Ακόμα και με κάτι αόριστο τύπου "συνεισφορά στο σπορ".
δεν λεω οτι υπαρχει σημειο συγκρισης, φιλοσοφικο ηταν το ερωτημα...
«Ήμουν αποφασισμένος να αποδείξω πως μπορούσα να κερδίσω ακόμα και χωρίς μια μοτοσυκλέτα όπως η Honda, που όλοι πίστευαν πως είναι αήττητη....>>
«Τελικά είχα δίκιο!», σκέφτηκα. «Δεν μπορώ να το πιστέψω, τους γάμησα όλους... τι παράσταση!».
http://www.motomag.gr/news/reportaz/...in-yamaha-2003
και στο τέλος ένα τέλειο video...
"...ΌΛΑ ΕΊΝΑΙ ΔΡΌΜΟΣ..."
Μπορεί να κόστισε ένα ΠΠ αλλά θα μείνει αξέχαστο....
ανανήψαντας
Δηλώσεις Στόνερ.
-Ο Μάρκεζ με φοβότανε στη Χόντα....
ανανήψαντας
RETRO INVASION 2T
https://www.youtube.com/watch?v=oSxZ7d2o3V8
Aγαπαω μπαζ
Loris Baz: Where there’s a will, there’s a way
Yes, Loris Baz is a unique case within the rarified world of MotoGP, and not because his 1,88m makes him the tallest rider in the category, but because the way to get there on his own was completely different than any other MotoGP rider. And that, incidentally, did have something to do his stature.
“I started racing motocross,” explains Loris Baz regarding his beginnings on motorbikes. “Then I tried the speed circuit. I ran two races in France and after the second one I was invited to Spain. I ended up running all the championships in Spain, which led us to move to Valencia.” We are speaking about a Loris who was no more than 10 years old.
To my surprise, Loris then explains that his teammate was no one other than Maverick Viñales! The Baz and Viñales families ended up sharing a summer vacation, and since then there has been a different relationship than usual between the two.
Promotional championships, the CEV championship… “I went through all the categories in the CEV until in 2006 I got to 125cc. By then, at 13 years old, I was 1.73 m which did not help me much in a category where there were riders like Pol Espargaró, Tito Rabat, Maverick and Marc Márquez … Also to obtain fairly competitive material was a lot of money. A lot.”
“Together with my father we decided to move me to Supersport, but a fatal accident in the championship had the organization them raise the minimum age from 14 to 15…and I was out the CEV.” The Baz family decided to take a sabbatical. But it was only as far as races were concerned, because it was then that he likely put in the most kilometers on a motorcycle in his life thus far. He was 14. “All we did was train. I lapped and lapped at all kinds of circuits in France and Spain, although mostly in Valencia.”
And reaching the age for admission into the 600cc class in 2008, Loris aimed for European championship, which he won in his first year. It was clear that he had talent. The next step was to step up into the 1000cc category. “To learn, we decided to go to the British Championship. My memories from that year are very good.”
In the British championship, the very young Frenchman continued to surprise. But once again something unexpected cut short what promised to be a brilliant season. “I was at home in Valencia preparing to go to the race and I got a call from the team telling me that we couldn’t go to the race because the sponsor had not paid anything since the beginning of the championship, so we had to stay at home.”
Loris explains how very difficult that time was, and how at midseason he thought the year was done. But far from throwing in the towel he and his father went looking for a bike that would allow them to finish the competitive year. “In the end we found not one motorcycle but five!” Recalls the French rider with a smile. “I did six races in six weeks, on five different motorcycles and three different brands of tires. I did a race in Germany and the 24 hours of Lemans with Yamaha, I raced Superstock at Magni Course with a Honda, then went to Albacete on a Kawasaki and to Portugal with a Honda…They were a brilliant five weeks because I went from having nothing to racing every weekend.”
This charmed luck is one of the hallmarks of Loris, a guy with a demeanor of one who has seen the world and has had to fight. It is a situation that often leads to one of two extremes: to live in eternal distrust of everything around you, or to be accepting and deal with what comes to you, and fortunately in the case of Loris he is the latter.
After all those years as a “catch rider” here and there, the opportunity for which he had been working finally arrived: a contract as a factory rider on the Kawasaki Superbike team. “From 2008 to 2012 I had basically been a Yamaha rider, but with the crisis every time things got harder. Kawasaki helped me a lot in that time and I made the step to SBK.”
In SBK, Baz was on one of the protagonists, winning races, setting fastest laps. But when the opportunity to make the jump to MotoGP came, Loris did not hesitate. “I was fine with Kawasaki, but at the end of 2014 I ended the contract which was supposed to be for two seasons. By then I knew about the return of Michelin, so it was very clear that it was time to give it a shot…With whom didn’t matter, the important thing was to get into MotoGP.”
How could it be otherwise, his manner of entering into the GPs again proved to be anything but normal. The draft agreement with the Aspar Team did not materialize because of the surprising decision of Honda of not wanting to work with a rider the size of Loris. HRC’s experience with Marco Simoncelli had been complicated because of his height, so Honda immediately vetoed Baz.
Συνεχεια
http://pecinogp.com/where-theres-a-will/
Η τέχνη των δημοσίων σχέσεων
Ρόσσι: Ο Γιαννόνε ήταν γενναίος στην Αυστρία, 7 πιλότοι πάνε δυνατά και είναι είναι πανέμορφο πρωτάθλημα όπου απαγορεύεται να κάνεις λάθος...
Λίγο πιο κει
Χόρχες: Η Ντουκάτι έχει ένα τρομερό μοτέρ αλλά κάτι της λείπει στις στροφές. Σίγουρα δεν έχει πρόβλημα "ταβήγματος" σε καμία πίστα.
Τώρα τα Μισελέν εγγυούνται πολύ μεγάλο γκριπ στο κέντρο αλλά δεν πιστεύω ότι θα καταφέρουν τα ίδια με την Αυστρία όπου το μοτέρ παίζει τεράτιο ρόλο. Η Ντουκάτι φυσικά είναι πολύ πιο μπροστά απ΄ ότι πέρσι αλλά Ο ΓιαΝΝΟΝε και και ο Ντιοβιτσιόζο δεν είναι παγκόσμιοι πρωταθλητές και αυτή φυσικά είναι μια ακόμα λεπτομέρεια που μπορεί να κάνει τη διαφορά....
μουαχαχαχαχαχα.....
ανανήψαντας
Έλα Γιαννάκη για πάρτη σου ρε μπαγάσα.
Καλημέρα.
Κανόνες δημοσιεύσεων
Απάντηση με παράθεση
