GR2SCO - 2011 - Highlights Of The Highlands

[liberec]

...

[liberec]

..,

[liberec]

,./

[liberec]

,.;

[liberec]

/.,;

[liberec]

Ο απόπλους δεν άργησε, παρόλο που το πλοίο ήταν τελείως γεμάτο. Οι γνωριμίες του Θανάση αλλά και το επικοινωνιακό του στιλ μας εξασφάλισαν προνομιακή θέση μπροστά στην πόρτα, στα πλάγια, προκειμένου να φεύγουμε σχεδόν πρώτοι όταν θα φτάσουμε Ανκόνα. Εξασφαλίσαμε τις μηχανές, δέσαμε και ανεβαίνουμε επάνω, λουσμένοι στον ιδρώτα. Είναι Πέμπτη, 5. Αυγούστου και σίγουρα καύσωνας, είμαστε στο καλοκαίρι και στην Ελλάδα και σε μη κλιματιζόμενα μέρη του πλοίου, όπως γκαράζ, πρώτες σκάλες είναι καυτός αέρας. Γρήγορο ντους και γρήγορα μαζευόμαστε στην καφετέρια για το απόπλου. Ποτέ δεν χάνω και σε κάθε ταξιδιωτικό ίσως το αναφέρω. Όχι, δεν θέλω να επαναλαμβάνομαι, απλά το περνάω πάντα τόσο έντονα. Μέχρι εκείνη την ώρα είσαι κάπως σε κατάσταση στρες, φοβούμενοι, όλα να «κάτσουν» όπως πρέπει. Περίπου όπως όταν φεύγετε με αεροπλάνο. Μάλλον δεν αισθάνεστε τόσο την αναχώρηση από το σπίτι, όπως αναχώρηση του αεροπλάνου. Και όταν εξαρτιέστε από αεροπλάνο, πλοίο, τραίνο κ.ο.κ., πάντα έχετε ένα άγχος, γιατί μία απρόβλεπτη κατάσταση, ακόμα και ένα χαζό λάστιχο ή μποτιλιάρισμα σας τρομάζει μόνο με την σκέψη. Όταν όμως είσαι μέσα στο πλοίο, στην καφετέρια με το φραπέ ή φρέντο, ξέρετε, ότι τίποτε δεν σας σταματήσει, ότι το ταξίδι ξεκινά πραγματικά.

[liberec]

...

[liberec]

Αφήνουμε το λιμάνι στις δυόμιση, υποτίθεται ότι στην Ανκόνα θα φτάναμε περίπου στις ένδεκα το πρωί. Αλλά ποτέ δεν ισχύει. Ο ανταγωνισμός μεταξύ των αντίπαλων εταιριών τους αναγκάζει να υπόσχονται 20-21 ώρες, αλλά δεν το τηρούν. Όχι ότι είναι ανέφικτο, απλά θα ήταν με τίμημα αρκετής κατανάλωσης επιπλέον και αυτό απλά δεν συμφέρει. Όταν στην προβλεπόμενη ώρα ήδη ο πελάτης βλέπει το λιμάνι, δεν γκρινιάζει. Άσχετο, εάν θα χρειαστείτε και άλλη μία ώρα να φτάσετε λιμάνι και άλλη μισή να γυρίσει και να δέσει και ανοίξουν πόρτες. Μετά θέλετε περίπου μισή ώρα για να ξεμπλέξετε από το λιμάνι, την πόλη και να φτάσετε στην αρχή της οτοστράδας. Και εάν είστε κάπου βαθιά, κλεισμένοι στο γκαράζ, εκτός από το περίμενε σας περιμένει άγρια ζέστη και είστε πτώμα με το που βγείτε και θέλετε σε λίγο παύση. Όλα αυτά για εμάς είναι σήμερα σημαντικά, διότι εάν σκεφτεί κανείς, ότι θα ξεκινάμε «καθαρά» στην οτοστράδα περίπου στις μία και μας περιμένει όχι μόνο η ετάπ των 756χλμ, αλλά και επειδή θέλουμε να φτάσουμε στην Γενεύη νωρίς, για να αξίζει περιηγηθούμε μέσα στην πόλη. Αρκετά αισιόδοξο σχέδιο, θα έλεγα. Ταχύτητα στην εθνική? Πρώτα θα υπενθυμίσω, ότι έχω τριπλέτα βαλιτσών, δύο τσάντες γεμάτες επάνω στις πλαϊνές και tankbag με πλαϊνές τσέπες αρκετά φαρδιές επάνω στο ήδη φαρδύ ρεζερβουάρ της adve – άρα όχι μονάχα μαστόδοντα, αλλά παχύσαρκου μαστόδοντα, που μόλις παραέφαγε λαίμαργα και βογκάει και κρατάει την κοιλιά του. Εγώ από μόνος μου θα επέλεγα ταχύτητα μεταξύ 140-160χλμ/ω, ανάλογα το τερέν και τις απαιτήσεις προσπελάσεων κτλ. , με το σκεπτικό να βρω χρυσή τομή μεταξύ κατανάλωσης και κόπωσης της μηχανής και ταυτόχρονα ανάγκης για σχετικά υψηλό μέσο όρο ταχύτητας, που οπωσδήποτε πρέπει να φτάσει τουλάχιστον 100χλμ/ω μαζί με τις στάσεις. Πρέπει να το καταφέρουμε, για να έχει νόημα ο περίπατος στην Γενεύη. Για αυτό επιλέξαμε μία μικρή πόλη στα προάστια Γενεύης, καθώς την προσεγγίζουμε, ώστε απλά τα φρεσκαριστούμε και να συνεχίσουμε ανανεωμένοι προς την πόλη. Και έχει και άλλο πλεονέκτημα. Το προάστιο βρίσκεται ακόμα στην γαλλική πλευρά, άρα με γαλλικές και όχι ελβετικές τιμές. Από το κέντρο σύνολο δέκα χιλιόμετρα, ακριβώς δίπλα στην εθνική. Annemasse είναι το όνομα της πόλης και το ξενοδοχείο σούπερ για αυτά που ζητούσαμε, ακριβώς επάνω σε πλατεία και με 50 Ευρώ το δίκλινο. Not bad!

[liberec]

Όμως μόλις ξεκινήσαμε την οτοστράδα, ο ρυθμός σταδιακά ανέβαινε και σε μισή ώρα είμαστε ένα σκαλοπάτι πιο ψηλά. Κρατούσαμε σταθερά τα 160 και στις προσπελάσεις ή κατηφόρες αμέσως φτάναμε τα 180. Ήξερα, ότι αυτό αναπόφευκτα θα σημαίνει άλλα 2-3 λίτρα σε κάθε εκατό χιλιόμετρα, αλλά είδα, ότι ο Θανάσης προτιμά περισσότερο αυτόν τον λίγο πιο γρήγορο ρυθμό και προσαρμόστηκα. Η αρχή της οτοστράδας είναι αδιάφορη με που και που κανένα τούνελ και λίγες στροφές και ανηφόρες και κατηφόρες. Αργότερα, όπως πλησιάζεις την Μπολόνια, γίνεται πληκτικό. Αλλά αυτό το ξέρουμε, περάσαμε από εκεί όλοι πια τόσες φορές, είτε με αυτοκίνητο είτε με μηχανή, είναι ένα αναγκαίο κακό. Τουλάχιστον στην Ιταλία δεν μετράνε στην εθνική και σβέλτος ρυθμός μας βοηθά να κρατηθούμε φρέσκοι. Και τα χιλιόμετρα μειώνονται ανάλογα γρήγορα.

[liberec]

./,

[liberec]

Κάπου γεμίζουμε και πίνουμε εσπρεσάκι. Ήδη περιμένουμε με προσμονή Άλπεις, όπως θα τις περνάμε στην περιοχή Aosta και θα περάσουμε από το τούνελ του Mont Blanc.

[liberec]

.,,;

[liberec]

.,;

[liberec]

Στην Piacenza είναι μεγάλο σταυροδρόμι, εκείνη ώρα είναι μπροστά ο Θανάσης και στρίβει για να πάρει δρόμο μέσο Alessandria, ενώ εμένα μου δείχνει το GPS, ότι θα έπρεπε να κρατηθούμε ευθεία ακόμα για Μιλάνο. Αλλά φυσικά τον ακολουθώ και σε λίγο [για τις ερωτηματικές χειρονομίες μου] που δείχνει, ότι κατά το δικό του μηχάνημα πάει σωστά. Δεν χρειάζεται να αναφέρω, ότι τελικό προορισμό είχαμε το ίδιο. Απλά, δύο διαφορετικά Garmin [το δικό μου 278C και το δικό του Zumo], με προφανώς δύο διαφορετικές εκδόσεις χαρτών επέλεξαν δύο διαφορετικούς δρόμους. Όπως σε λίγο φάνηκε, και οι δύο επιλογές ήταν εξίσου σωστές με ελάχιστη διαφορά στους χρόνους και τα χιλιόμετρα.

[liberec]

;/,