GR2SCO - 2011 - Highlights Of The Highlands

[liberec]

Το επόμενο πρωί είχαμε πρωινό στο ξενοδοχείο, δεν γινόταν αλλιώς, ήταν ήδη στην τιμή, αλλά τουλάχιστον άξιζε. Σερβιρόταν σε υπόγειο, σε κάποια κατακόμβη, αλλά νοστιμιά ουράνια. Βγαίνουμε έξω στις μηχανές, να φύγουμε για το Τούνελ και Λονδίνο και όόόπα! Το πίσω μου λάστιχο κάθεται στην ζάντα. Αμάν! Τώρα, Κυριακάτικα πρωί? Παντού κλειστά? Και κλειστά εισιτήρια για το τούνελ? Γρήγορες κινήσεις.... Ο Θανάσης αστραπιαία βγάζει το κομπρεσεράκι του, αλλά αυτό, για λόγους προστασίας της μπαταρίας αποσυνδέεται στο canbus. Αναγκαστικά ξανά κλείνεις την μηχανή και ξανά βάζεις προς. Όταν η πίεση έστω ξεπέρασε την μία ατμόσφαιρα, καβαλάμε την βαριά μηχανή και πάμε να βρούμε κανονικό βενζινάδικο με κανονικό κομπρεσέρ. Αφού και έτσι και αλλιώς κατευθυνόμαστε στην έξοδο της πόλης, σε λίγο βρίσκουμε ανοικτό βενζινάδικο.

[liberec]

Φουλάρουμε και τα ντεπόζιτα και το λάστιχο και ξεκινάμε για Calais. Το λάστιχο έδειχνε, ότι βαστάει και σταδιακά ανεβάζουμε την ταχύτητα μέχρι τα 160χλμ/ω. Στην εθνική όμως δεν θα καταλάβετε τόσο εύκολα, όπως σε έναν επαρχιακό δρόμο, ότι η πίεση σταδιακά μειώνεται. Οι κλίσεις της μηχανής δεν είναι μεγάλες, για να καταλάβεις διαφορετική συμπεριφορά στις στροφές και σε ευθεία, ότι το λάστιχο σιγά σιγά κάθεται δεν το καταλαβαίνεις σχεδόν καθόλου. Από το Παρίσι μέχρι το Calais θέλουμε απλά 280χλμ. Κάπου στην μέση σταματάμε και συμπληρώνουμε.

[liberec]

...΄.

[liberec]

//././.

[liberec]

..,,΄΄

[liberec]

Ήδη το είχε ανάγκη, αλλά μας μένουν κάτι παραπάνω από 100 χλμ μέχρι το τούνελ. Και όντως φτάνουμε με περιθώριο περίπου μισάωρο. Το λάστιχο κάπως κράταγε. Αποφασίζουμε να ξεκινήσουμε άμεσα την διαδικασία του τούνελ, έχει ουρά κιόλας. Επόμενη φροντίδα λάστιχου ας γίνει επί αγγλικού εδάφους. Όταν αγοράζαμε τα εισιτήρια μέσο ιντερνέτ, κάτι που κατεβάζει την τιμή πραγματικά αισθητά, νομίζαμε, ότι έχουμε εισιτήρια αυστηρά για εκείνο το τραίνο, που αναχωρεί π.χ. ακριβώς στην ώρα αναγραφόμενη στο εισιτήριο.

[liberec]

Στην πράξη όμως δεν λειτουργεί έτσι. Εμείς ξεκινήσαμε διαδικασία μισή ώρα πριν και επιβιβαστήκαμε σε τραίνο επίσης μισή ώρα πριν την κανονική μας. Άρα κερδίσαμε ένα καλό μισάωρο και μας ικανοποίησε αυτό, γιατί κάπως μέχρι το Λονδίνο θα φτάσουμε και εκεί πρέπει πλέον υποχρεωτικά να λύσουμε το πρόβλημα με το λάστιχα αποτελεσματικότερα.

[liberec]

...΄,

[liberec]

..../<>

[liberec]

,,..,.

[liberec]

./././

[liberec]

.,,

[liberec]

Μέχρι το Λονδίνο ας γεμίζουμε συμπληρώνοντας στα βενζινάδικα. Όταν ξεκινήσαμε στο αγγλικό έδαφος, το λάστιχο ήδη πάλι ήθελε αέρα. Ευτυχώς μετά από δύο χιλιόμετρα έχουμε μπροστά ένα βενζινάδικο. Cool, σωθήκαμε. Αλλά! Στην Αγγλία τον αέρα τον πληρώνεις!!!! Έχει κομπρεσέρ με κερματοδέκτη, αλλά παρά του ότι είχε γραπτές οδηγίες και μερικές εικονίτσες, εμείς προφανώς είμαστε κατώτερου νοητικού επίπεδου του μέσου αγγλοσάξονα. Διαδοχικά σπαταλήσαμε πάνω από δύο λίρες, μέχρι να καταλάβουμε, ότι ίσως και να μην λειτουργούσε σωστά. Μοναδική λύση και πάλι, το πρόχειρο κομπρεσεράκι του Θανάση. Απλά δεν είχε την δύναμη να συμπληρώνει πίεση σε λάστιχο με ήδη περίπου 1-1,5 ατμόσφαιρες, κάτι που και πάλι δεν είναι επαρκές για μία βαριά φορτωμένη GSA. Και εκτός αυτού, δεν μπορείς να αναπτύξεις μεγάλη ταχύτητα, διότι το μισοάδειο λάστιχο θα ζεσταθεί γρήγορα και θα φθαρεί το πέλμα. Δεν είχαμε άλλη λύση από το να προχωρήσουμε σε κάποιο επόμενο βενζινάδικο.

[liberec]

Πράγματι σε λίγο βλέπουμε ταμπέλα, ότι μετά από 20 μίλια θα έχουμε επόμενο σταθμό. Όλοι κάπως ανακουφιστήκαμε, γιατί αυτό δεν είναι τόσο μακριά, θα αντέξουμε. Όμως, αυτόν τον υπολογισμό τον κάναμε με «ευρωπαϊκό σκεπτικό», πως πρέπει να είναι σταθμοί ανεφοδιασμού σε οτοστράδα. Το πιο συνηθισμένο δεν είναι, να είναι μεγάλος σταθμός δίπλα στο δρόμο, για κάθε κατεύθυνση ένας. Ναι, καμιά φορά μπορεί να είναι μόνο ένας, και τους ενώνει κάποια γέφυρα ή υπόγειος δρόμος. Αλλά αυτό μόνο σπάνια. Δυστυχώς στην Αγγλία αυτό δεν είναι το συνηθισμένο. Βλέπουμε ταμπέλα και βγαίνουμε από την εθνική και διαπιστώνουμε επόμενη ταμπέλα, να περάσουμε πάνω από την εθνική και σε άλλα 10 μίλια θα είναι βενζινάδικο. Ας είναι και έτσι, αλλά .... κομπρεσέρ προκοπής θα έχει? Για αυτό φεύγει πρώτα ο Θανάσης για διερεύνηση, γιατί το λάστιχό μου ήταν πια σε απελπιστική κατάσταση και πρώτα είδε, ότι όλα λειτουργούν και επέστρεψε να με πάρει. Εκεί λύθηκε το μυστήριο του κερματοδέκτη [απλά, αυτός εδώ λειτουργούσε λίγο πιο κανονικά] και συμπληρώσαμε επαρκώς τον αέρα για να φτάσουμε μέχρι το Λονδίνο πια. Πέρασε εκείνη την ώρα και μία δυνατή μπόρα βροχής, άρα εκμεταλλευτήκαμε το βενζινάδικο και για καφέ και ανασύνταξη.

[liberec]

Ξεκινάμε για Λονδίνο, όπου είχαμε φροντίσει να έχουμε έτοιμο ξενοδοχείο. Αλλά στο δρόμο θέλαμε, με τίμημα μία μικρή παράκαμψη, να επισκεφτούμε πρώτα το Wimbledon. Ως τενίστας δεν μπορώ να περνάω από την Mekka και να μην προσκυνήσω!