GR2SCO - 2011 - Highlights Of The Highlands

[liberec]

GR2SCO 2011 - HIGHLIGHTS OF THE HIGHLANDS


Αρχές του έτους 2011 ήταν σαφές, ότι φέτος η παρέα μας, η οποία πραγματοποίησε δύο πολύ πετυχημένες εκδρομές, Μαρόκο 2009 και Συρία/Ιορδανία 2010 [η τελευταία γεμάτη εκπλήξεις και ανατροπές], δεν θα μπορέσει να κάνει τέτοια εξόρμηση και φέτος. Ο κύριος λόγος ήταν όλο και χειρότερη οικονομική κατάσταση της χώρας, αβεβαιότητα, αλλά και μεγάλη μείωση αποδοχών και στον δημόσιο [ένας από εμάς], όπως και στον ιδιωτικό τομέα [υπόλοιποι τρεις]. Πρώτα έφτασε κόμπος στο χτένι για τον Θανάση, ο οποίος εξαρτάται μόνο από τον μισθό, και με το «κούρεμα» δεν υπήρχε πια περιθώριο για μεγάλη εκδρομή. Οι υπόλοιποι τρεις θα μπορούσαμε ακόμα τότε να κάναμε όποια εκδρομή, γιατί ακόμα η κρίση δεν μας πλήγωσε το πολύ, αλλά για λόγους αλληλεγγύης παραιτηθήκαμε για φέτος από μεγάλα σχέδια και αντί αυτών βρεθήκαμε όλοι μαζί για ένα τριήμερο στην Κρήτη, από την οποία κατάγεται ο Νίκος. Ως βάση είχαμε τα Χανιά και το σπίτι του Νίκου, αλλά διανυκτερεύσαμε και αλλού. Ο Νίκος μας ετοίμασε ένα ποικίλο πρόγραμμα, ένα σημαντικό μέρος μετά το άλλο, μας πέρασε σε συμπυκνωμένη μορφή και από βουνό και από παραλίες, στροφιλίκια αλλά και μεγάλο κομμάτι εκτός δρόμου. Και όταν θα προσθέσετε και την απίστευτη φιλοξενία των Κρητικών, περάσαμε τόσο καλά, που θα το θυμόμαστε για πάντα. Επιπλέον, δεν θέλαμε και να χάσουμε και την προσωπική μας επαφή. Την παρέα είναι ανάγκη να την φροντίζεις και στην φωτιά της φιλίας να προσθέτεις που και που και ξύλα, για να διατηρηθεί η φλόγα μεγάλη.

[liberec]

Ο Νίκος έχει μία αλλαγή στην προσωπική του ζωή, άρχισε να συζεί με μία κοπέλα και φαίνεται για σοβαρή σχέση. Και ήθελε να κάνει μαζί της ένα ταξιδάκι, ίσως ένα test ride, λέμε εμείς. Για αυτό το λόγο και προγραμμάτισε ένα ταξίδι στην Αδριατική. Αυτή η ιδέα μας άρεσε γενικώς, σε όλη την παρέα, πάντα λέγαμε, ότι όταν θα έχουμε κάποια φορά λιγότερες ημέρες για απόδραση, μπορεί να κάνουμε ένα ταξίδι εκεί.. Έτσι στείλαμε τον Νίκο ως προπορευόμενο εξερευνητή, για να δοκιμάσει και το νεοαποκτηθέν «σακίδιο πλάτης».
Γύρισε ενθουσιασμένος [αν και μας είπε ειλικρινά, ότι πράγματα και τοπία που είδε, τα βλέπεις και αντίστοιχα και στην Ελλάδα ... και καλύτερα κιόλας]. Προσωπικά άποψη δεν έχω, γιατί όλη την παλαιά Γιουγκοσλαβία την πέρασα πολλές φορές, αλλά ποτέ παραλιακά.

[liberec]

Αρχές καλοκαιριού ξαφνικά άλλαξαν τα σχέδια για τις άδειες και χρειαζόταν να προσαρμόσω τα πλάνα και βρέθηκα απρόβλεπτα με μία εβδομάδα ελεύθερη συν τα σαββατοκύριακα πριν και μετά. Και το καλύτερο όλων, η γυναίκα μου συμφώνησε για εκδρομή με μηχανή. Αυτό από μόνο του ήταν χαρμόσυνα νέα, γιατί τελευταία ήμασταν μαζί με μηχανή σε μεγάλη εκδρομή το 2007. Εν τω μεταξύ γέννησε τα δίδυμά μας [ενώ πέρναγα έγκυος στο Ιράν και μετά την γέννα στο Μαρόκο]. Αλλά πάντα μας άρεσαν τα ταξίδια, μόνο που σε αυτήν με διαφορετικό τρόπο, εγώ πάντως ήμουν ευτυχής, ότι θα πάμε πάλι μαζί με την μηχανή. Και που θα πάμε? Άστο σε μένα! Και μελετούσα την Αδριατική μίλαγα με την Νίκο, που γύρισε πρόσφατα τι και πως.

[liberec]

Αλλά! Σε άλλο ένα φόρουμ, το gsforum, βρήκα έναν Θανάση [καμία σχέση με τον Θανάση της παρέας μας, απλή σύμπτωση]. Παρακολουθούσα σε «άμεση ανταπόκριση» το ταξιδιωτικό που έγραφε τότε καθοδόν για το ταξίδι του στο Nordcapp, που πήγε με την γυναίκα του Βάνα ένα καλοκαίρι πριν. Όλο το concept, πως ταξίδευε, η περιγραφή του και τρόπος μοιράσματος της οδήγησης και με τα αξιοθέατα μου άρεσε και κάπως έτσι ταξιδεύουμε και εμείς, εγώ με την γυναίκα μου. Και εδώ πρέπει να πω ειλικρινά, ότι η γυναίκα μου δεν συμπαθεί μηχανές καθόλου, δεν της λέει απολύτως τίποτε, απλά ανέχεται την αδυναμία μου. Στην ουσία θυσιάζεται, όταν με ακολουθεί. Αλλά σίγουρα δεν είναι ο σπορτίβ τύπος, που θα κοιμάται σε σκηνή και θα τρώει κονσέρβες. Εγώ δεν έχω κανένα πρόβλημα με κανέναν τρόπο, μπορώ να ταξιδεύω σπαρτιάτικα με πολύ μικρό προϋπολογισμό όπως και πλουσιοπάροχα, φτάνει να γυρίζουν οι ρόδες. Αλλά αυτό είμαι εγώ, που με εκφράζει το ταξίδι με την μοτοσικλέτα. Μία και είμαι ευγνώμων για το ότι θα με ακολουθήσει, δεν πρέπει ταυτόχρονα να είμαι και εγωιστής και να τα θέλω όλα δικά μου.. Γνωρίζω, ότι όταν η Ελπίδα θα πει το «ναι» για ένα ταξίδι, δεν υπάρχει περίπτωση μετά να την πονάει το κωλαράκι, η πλατούλα, να ζεσταίνεται η να κρυώνει. Αντέχει τα πάντα. Είναι όμως υποχρέωσή μου, να μην τραβάω και σκοινί και να την ανταμείβω [και έτσι το θέλω, έτσι το θεωρώ δίκαιο] με καλοπέραση μετά το πέρας της οδήγησης. Το καλύτερο είναι όπου είναι φτάνεις, να φτάνεις σχετικά νωρίς, να βρεις ένα μέτριο προς καλό ξενοδοχείο και μετά από φρεσκάρισμα να μπορείς να γνωρίσεις το μέρος, ένα καλό φαγητό κτλ. Όχι, δεν είναι απαραίτητο το πεντάστερο, αλλά καταλαβαίνω, ότι ως γυναίκα θέλει το βράδυ να βγάλει την μοτοσικλετιστική ένδυση, να κάνει μπάνιο, να αλλάξει ρούχα και να γνωρίσουμε και με την μηχανή και με τα πόδια το μέρος. Χωρίς να κοιτάμε λιγόψυχα το κάθε Ευρώ για το κάθε κατάλυμα ή φαγητό ή εισιτήρια σε αξιοθέατα.

[liberec]

Και όπως κατάλαβα, παρόμοιο τρόπο είχε και ο Θανάσης με την Βάνα όταν πήγαν Nordcapp. Από την Ελλάδα πρόκειται για μεγάλη εκδρομή, κοντά δέκα χιλιάδες χιλιόμετρα. Ο τρόπος, πως σταματούσαν σε διάφορες πόλεις, τι επισκέφτηκαν και τι όχι, όλα αυτά μου έλεγαν, ότι θα μπορούσαμε ως ζευγάρια να ταιριάζουμε. Κατά σύμπτωση είναι και ο Θανάσης moderator στο φόρουμ του, όπως και εγώ στο δικό μου, κατά σύμπτωση και οι δύο στην ενότητα «ταξιδιωτικά». Τυχαίο? Δεν νομίζω! Μεταξύ όλων των φόρουμ εγώ διαισθάνομαι ότι υπάρχει όποιος κάποιος ανταγωνισμός, αλλά ευτυχώς και οι δύο ανήκουμε στους δημοκρατικά σκεπτόμενους, που δεν τα αισθάνονται έτσι. Αντίθετα, ξέρουμε, ότι ως μοτοσικλετιστές μας ενώνουν περισσότερα από μας χωρίζουν. Τέλος πάντων, ο Θανάσης μου ήταν συμπαθής.

[liberec]

Και μάλιστα είδα, ότι ετοιμαζόταν για μεγάλο ταξίδι στην Σκωτία. Μόνος του, με την γυναίκα του, όπως πέρυσι στην Νορβηγία. Επειδή θάρρος αλλά και ούτε θράσος ποτέ δεν μου έλειπαν, επικοινώνησα με τον Θανάση. Του έγραψα όλα ειλικρινά και αληθινά, πως και τι σκέφτομαι και γιατί πιστεύω, ότι ίσως να ταιριάζαμε ως καλά λαδωμένα γρανάζια. Όμως τότε ακόμα δεν γνώριζα το ακριβές του πρόγραμμα, τις ημερομηνίες. Ο Θανάσης μένει στο Ρίο της Πάτρας και με ευκαιρία κάποιες δουλειές του ήρθα στην Αθήνα. Έχουμε ραντεβού σε μία καφετέρια. Τότε έμαθα, ότι θα αναχωρεί την ίδια μέρα, που σκεφτόμουν να έφευγα για την Αδριατική. Άρα αναχώρηση ταιριάζει αβίαστα. Και φυσικά και γνώριζα, ότι για την Σκωτία θα χρειαστώ πιο πολλές ημέρες από για την Αδριατική, που την έχουμε σχεδόν δίπλα. Αλλά επειδή η συνάντηση πέρασε σε πολύ καλό κλίμα, άξιζε να σκεφτώ, πως θα μπορούσα να «τσιτώσω» την άδειά μου. Εκτός από ελεύθερος επαγγελματίας είμαι και σε υπαλληλική σχέση μεριού ωραρίου. Και εκεί δεν έχω απεριόριστο αριθμό ημερών άδειας. Επιπλέον, πρέπει να υπάρχει και συνεννόηση και με τους συναδέλφους. Η κουβέντα στην δουλειά όμως ήταν τελικά γρήγορη, κανένας δεν είχε στο συγκεκριμένο διάστημα προγραμματισμένη άδεια και ας πρόκειται για την, συνήθως, πιο περιζήτητη περίοδο για άδειες. Έτσι είχα στην διάθεση και δεύτερη εβδομάδα. Αυτό, που στην αρχή φαινόταν σαν ένα άπιαστο όνειρο, άρχισε να παίρνει σάρκα και οστά. Και φυσικά και είχα και πολλούς άλλου λόγους να μου αρέσει τέτοιο σχέδιο περισσότερο. Πρώτα από όλα, θα μου αρέσει πιο πολύ μεγαλύτερο και μακρύτερο ταξίδι από μικρότερο με κοντινότερο προορισμό. Επιπρόσθετα, επειδή η Ελπίδα ξέρει καλά αγγλικά [κάποιο φεγγάρι και δίδασκε], αλλά ποτέ δεν έτυχε να πάμε ούτε καν Λονδίνο, ενώ ταξιδέψαμε πια αρκετά, πάντα το είχε καημό να πάμε στην Βρετανία. Και σίγουρα λοιπόν θα ενθουσιαστεί με ταξίδι στην Βρετανία πιο πολύ από στην Αδριατική. Και βάλε και το ότι έχουμε στο δρόμο μας και το Παρίσι, που το αγαπήσαμε από προηγούμενα ταξίδια όπως και πολλά άλλα ενδιαφέροντα μέρη, ήταν σαφές, ότι αυτός ο προορισμός θα την εκφράζει απόλυτα. Και το πρόγραμμα, που ο Θανάσης είχε ήδη σχεδιάσει ήταν ακριβώς σε αυτό το πνεύμα.

[liberec]

Αλλά μπορεί ένα ζευγάρι, εννοώ τον Θανάση με την Βάνα, να ρισκάρει να πάει ταξίδι με άλλο, άγνωστο ζευγάρι? Πως μπορεί να πιστέψουν, ότι το ταξίδι, που το σχεδιάζουν από το Ιανουάριο και θα είναι το μοναδικό για φέτος μαζί, άρα πρέπει οπωσδήποτε να πετύχει, δεν θα τους βγει ξινό λόγω άλλου ζευγαριού, που πλασάρεται τελευταία στιγμή? Και κάποτε τους έτυχε, έχουν την κακή εμπειρία, ότι χάλασε ένα ταξίδι με περισσότερα ζευγάρια α παρέα έσπασε και χαλάστηκαν όλοι. Γιατί να ρισκάρουν? Επιπλέον γνωρίζουν, ότι η γυναίκα μου σίγουρα δεν είναι κλασικό «σακίδιο», που ακολουθεί πιστά τον αγαπημένο της σε κάθε εξόρμηση.
Σε αυτό είχα μία λογική και ειλικρινής εξήγηση, που έκανα στον Θανάση, κάτι ίσως του βοήθησε να αποφασίσει.
«Θανάση, δεν είμαστε μικρά παιδιά. Και εμείς είμαστε ήδη ταξιδεμένοι και δεν πρόκειται να χαθούμε πουθενά. Δεν θα μας έχεις βάρος. Είναι δικό σας ταξίδι πρώτα από όλα, εσείς το σχεδιάσατε, άρα θα κρατήσετε το πρόγραμμά σας. Εγώ είμαι σίγουρος, ότι μπορεί να κρατήσουμε το ίδιο βηματισμό [πρόγραμμα με αρκετά χιλιόμετρα κάθε μέρα, σφιχτό], διότι για την ώρα με την Ελπίδα δεν συναντήσαμε άλλο ζευγάρι, που θα μπορούσε να κρατήσει το δικό ΜΑΣ ρυθμό... Και ακόμα και εάν θα υπάρξουν προβλήματα, παρεξηγήσεις και παρατράγουδα, απλά θα χωρίσουμε. Εσείς θα συνεχίσετε το πρόγραμμά σας και εμείς θα αυτοσχεδιάσουμε «καθοδόν». Δεν έχουμε απολύτως κανένα πρόβλημα να αυτοσχεδιάσουμε και να στρίψουμε για αλλού, ακόμα και στην άλλη άκρη της Ευρώπης. Αντίθετα, τέτοιες τρελές αποφάσεις ήδη κάναμε πολλές στο παρελθόν. Για αυτό, μην ανησυχείς για εμάς, ας ξεκινήσουμε μαζί και εάν βγει ΟΚ, εάν όχι, πάλι καλά, θα χωρίσουμε φιλικά και καμία ζημιά...
Μπορεί αυτή η μεγαλοψυχία [εκατέρωθεν] να ήταν τελικά η καλή βάση. Ίσως και ο Θανάσης για μένα κάτι ήξερε, άκουσε και κατά κάποιο τρόπο δεν πάταγε σε τελείως άγνωστο έδαφος, λογικά θα είχε όμως φόβο για την γυναίκα μου.

[liberec]

Βέβαια, έκανε και μία πρόθυμη κίνηση. Η συζήτηση μας γινόταν κάπου στο πρώτο δεκαπενθήμερο του Ιουλίου και αναχώρηση θα έπρεπε να γίνει 5. Αυγούστου. Αλλά εγώ με την Ελπίδα και με τα παιδιά θα φεύγαμε για εξοχικό στην Μάνη για μία εβδομάδα. Ο Θανάσης πήρε την Βάνα και ήρθαν με την μηχανή τους να μας επισκεφτούν. Οι γυναίκες μας μέχρι τότε ούτε καν μίλησαν στο τηλέφωνο. Για αυτό θυσίασε ένα σαββατοκύριακο και ήρθαν επίσκεψη, να «σπάσει ο πάγος» και να μην βλεπόμαστε για πρώτη φορά την ημέρα αναχώρησης. Και επειδή με πολύ ωραίο τρόπο, με τακτ και φιλική διάθεση και επειδή και οι δύο γυναίκες δεν είναι από εκείνες με τις ψηλές μύτες ενώ εμείς με τον Θανάση θαρρώ είμαστε και δύο gentleman και κατάλληλοι καταλύτες..... η χημική αντίδραση ένωσης ολοκληρώθηκε επιτυχώς.

[liberec]

Εγώ πετούσα σε πελάγη ευτυχίας. Είχαμε μπροστά μας μακρύ δρόμο, περίπου 8.000 χιλιομέτρων και εκτός από τον τελικό προορισμό, που ήταν τα Highlands της Σκωτίας είχαμε μπροστά μας και το Παρίσι. Και δεν υπάρχει τίποτε πιο ιερό για έναν μηχανόβιο, γνωρίζετε την αίσθηση, όταν κάποιο μέρος σας αρέσει πολύ, αμέσως έχουμε το όνειρο, πόσο όμορφο θα ήταν, να περάσεις από το ίδιο μέρος ξανά, αλλά με την αγαπημένη σου μηχανή.

[liberec]

Πάντα, πριν από τόσο μεγάλο ταξίδι, που περιμένεις με τέτοια προσμονή ονειρεύεσαι, ότι όλα πρέπει να πάνε στην εντέλεια. Είναι δυνατόν να ξεκινήσεις χωρίς κάποιο νέο συμπλήρωμα είτε εξοπλισμού είτε ρούχου είτε αξεσουάρ? Και φυσικά όχι, απλά δίνεται η κατάλληλη αφορμή. Σίγουρα ταξίδι με την γυναίκα σου για 18 ημέρες είναι αρκετή αφορμή για γερό συμπλήρωμα. Ο Θανάσης έχει επάνω στις System 5 κράνη τοποθετημένο το ΒΤ της ενδοεπικοινωνίας BMW, όχι το πρώτο, το παλιό και μονοφωνικό, αλλά της δεύτερης γενιάς, που υποστηρίζει Bluetooth 2, άρα στερεοφωνική μουσική εγγυημένα. Όπως μου είπε ο Θανάσης, η αντοχή των μπαταριών πράγματι φτάνει τις δέκα ώρες, όσες υπόσχεται, αρκετά καλή αντοχή για ολόκληρη μοτοσικλετιστική ημέρα. Δεν ακούγεται πολύ δυνατά η μουσική σε μεγάλες ταχύτητες, όπου όμως η συνομιλία δεν επηρεάζεται καθόλου. Είναι άριστη η απόδοση στην ομιλία. Απλά, για μουσική πρέπει να είσαι σε επαρχιακό δίκτυο με χαλαρό ρυθμό, ενώ στην οτοστράδα ο θόρυβος από την ταχύτητα είναι τόσο μεγάλος, που δεν φτάνει η ένταση μουσικής. Τι δεν θα έκανα για την Ελπίδα για να έχει πιο ευχάριστο ταξίδι, μία και δεν βλέπει μπροστά τόσο καλά όσο ο οδηγός ή όσο στο αυτοκίνητο. Πριν το ταξίδι έλεγε, ότι είναι περιττό να το αγοράσω και εάν ήξερε και την τιμή, θα είναι ακόμα πιο αρνητική, αλλά αυτό το έκρυψα. Υπάρχει και κάτι άλλο. Εγώ έχω περίπου δύο χρόνια System 6 κράνος, σχεδόν από τότε, που βγήκε και είμαι πολύ ευχαριστημένος. Η Ελπίδα είχε περίπου εξαετίας ανοιγόμενο Shoei, όχι από τα ήσυχα κράνη. Είχαμε τότε ζεύγος, αλλά το δικό μου πια ήταν πολύ φθαρμένο και το αντικατέστησα με το νέο. Έτσι ήρθε πλήρωμα του χρόνου [και αφορμή...] να αγοραστεί και το δεύτερο το ίδιο κράνος. Τέλος, μου έλειπε δεύτερη τσάντα/σάκος της μαμάς, εκείνο το ασημένιο λουκάνικο με το αδιάβροχο φερμουάρ επάνω. Είχα ήδη ένα και με βόλεψε αφάνταστα και έτσι μου «ήταν τελείως απαραίτητο» να πάρω και το δεύτερο. Εν τω μεταξύ το μοντέλο ελαφρώς άλλαξε σχήμα, άρα δεν είναι ακριβώς ίδια, αλλά χαλάλι. Επιπλέον, μία και έχω τριπλέτα adve από την αρχή, πολλές φορές εκτίμησα την δυνατότητα με τους ιμάντες επάνω στις αλουμινένιες να δέσεις γρήγορα και σίγουρα είτε τις εσωτερικές τσάντες, κερδίζοντας χώρο μέσα στις βαλίτσες, είτε εύκολο και σίγουρο δέσιμο αυτών των τσαντών. Ο τρόπος είναι κατά την γνώμη μου ιδανικός, τόσο πρακτικός, που δεν το μετάνιωσα ποτέ. Έχω ήδη ταξιδέψει αρκετά και επιτρέψτε μου να είμαι «τεμπέλης». Τέτοια, θα πεις, λεπτομέρεια, όπως εύκολα να φορτώσεις ή να ξεφορτώσεις μπαγκάζια κυριολεκτικά με τέσσερεις κινήσεις και με τον ιμάντα να σιγουρέψεις τσάντα άλλοτε μισοάδεια και άλλοτε γεμάτη με την ίδια ευκολία και σιγουριά, χωρίς να ενοχλεί ποτέ τον συνεπιβάτη και πάντα να είσαι με βεβαιότητα αδιάβροχος ..... είναι μεγάλο πράγμα!

[liberec]

Αποφάσισα να πάρω και το tankbag μαζί με τις πλαϊνές του τσέπες, για να έχω άμεση πρόσβαση σε κάτι σαν τα αδιάβροχά μας και παρόμοια πράγματα πρώτης ανάγκης. Εάν θα προσθέσεις και επιβάτη και συνεπιβάτη, νομίζω, ότι τόσο φορτωμένη μηχανή δεν είχα ακόμα ποτέ και αυτό είναι το μεγάλο προτέρημα της ADV. Μεγάλο ρεζερβουάρ, άρα μεγάλη αυτονομία ακόμα με μεγάλες ταχύτητες στην οτοστράδα εξασφαλίζει υψηλό μέσο όρο ταχύτητας, κάτι το αναγκαίο σε μετακινήσεις αρκετών εκατοντάδων χιλιομέτρων κάθε μέρα. Η δυνατότητα να πάρεις μαζί αρκετά πράγματα, αφού δεν κουβαλάμε κάμπινγκ εξοπλισμό επιτρέπει να ξεκινάς από καυτό καλοκαίρι νότου Ευρώπης και να φτάνεις αρκετά βόρια, έχοντας πάντα την κατάλληλη ένδυση. Εγώ για παράδειγμα ταξίδεψα με Rukka Air Vantage, το οποίο είναι απόλυτα διαπερατό σαν καλοκαιρινό, αλλά όπου με προσθήκη εσωτερικής επένδυσης goretex με outlast [τεχνολογία προσαρμογής του υφάσματος σε διάφορες θερμοκρασίες μεγαλώνοντας ή μικραίνοντας οπές στο ύφασμα και έτσι να γίνεται πιο «χονδρό» ή πιο «ψηλό»] και μάλιστα με δυνατότητα να φουσκώσεις, προσθέτοντας και αέρα ως επιπλέων μόνωση ήμουν μία χαρά, απλά έβγαλα στην Ευρώπη την επένδυση από την βαλίτσα. Η Ελπίδα αντίθετα ξεκίνησε με καλοκαιρινό μπουφάν και αργότερα το άλλαξε με ένα πιο χειμερινό, που επιστρατεύτηκε από την βαλίτσα επίσης. Μόνο γόβες τις απαγόρευσα. Τα υπόλοιπα μοτοσικλετιστικά τα είχαμε από παλαιότερα. Απλά την ανάγκασα να αγοράσει εκείνα τα outdoor goretex ελαφρά σπορτεξάκια [εγώ ήδη έχω και τα χρησιμοποιώ και ως après ski], και τα θεωρώ μεγάλη εφεύρεση και ευκολία τελευταίων ετών. Και επειδή, κακά τα αστεία, πραγματικά σμόκιν δεν πήρα μαζί, το τζινάκι με τέτοιο παπουτσάκι είναι η καλύτερος συνδυασμός. Ούτε ιδρώνεις μέσα ούτε και σε νοιάζει, εάν βρέχει ή όχι.

[liberec]

Όπως πλησίαζε ημέρα αναχώρησης, σταδιακά μελετούσα το πρόγραμμα, όπως το ετοίμασε ο Θανάσης. Το μοναδικό πρόβλημα φαινόταν να είναι ο απόπλους και μη εύρεση καμπίνας για εμάς. Θα μπορούσαμε και κατάστρωμα, αλλά επειδή βγαίνοντας από το καράβι είχαμε σκοπό να κάνουμε πολλά χιλιόμετρα και πολύ γρήγορα, ήταν φρόνιμο να είμαστε ξεκούραστοι. Ο Θανάσης είχε κλείσει από καιρό, αλλά εμείς δεν μπορούσαμε να βρούμε. Προθυμοποιήθηκε βέβαια, ότι εάν χρειαστεί, θα κοιμηθεί στο πλάι σε ένα κρεβάτι μαζί με την Βάνα και εμείς στο δεύτερο κρεβάτι, φτάνει να έχουμε εισιτήρια να μπούμε, εμείς έστω και με αυτήν την λύση κάπως ηρεμήσαμε. Τελικά, χάριν σε γνωριμίες, που έχει ο Θανάσης ως «κοντοΠατρινός», βρέθηκε μία τετράκλινη καμπίνα, εμείς αγοράσαμε, ο Θανάσης άλλαξε εισιτήρια και όλα ΟΚ. Όλη η συμπεριφορά του/τους στα μεϊλ που ανταλλάζαμε όσον αφορά στα διάφορα της προετοιμασίας, όπως και στα τηλέφωνα και λόγω της προθυμίας του να στερηθεί την άνεση της καμπίνας και να μοιραστούμε το ζόρι, παραχωρώντας ένα κρεβάτι, όλα αυτά μας έδειχναν, ότι θα είναι καλή παρέα τα παιδιά. Και όταν συζητούν δύο ήδη ταξιδεμένοι, τα ξέρετε, η συνεννόηση είναι άμεση, γρήγορη και εύκολη, γιατί μιλάτε με την ίδια γλώσσα, με τις ίδιες περίπου εμπειρίες και είστε εξ’ αρχής στο ίδιο μήκος κύματος. Απλό!

[liberec]

Έρχεται σιγά σιγά εκείνη η ημέρα, που είναι η τελευταία. Εκείνη η ικανοποίηση, ότι όλα είναι μαζεμένα, ότι θα φύγετε, εκείνη η ώρα, που πολλές μέρες πριν την σκέφτεστε πριν τον ύπνο. Πως φεύγετε για την Πάτρα, πως ξεκινάτε από την Ανκόνα, πως περνάτε τις καλοκαιρινές Άλπεις, πως..... εκείνη η ημέρα έρχεται. Όπως πάντα όταν αναχωρώ από την Πάτρα μεσημέρι, πάω πρώτα για λίγο στην πρωινή δουλειά και φεύγω με δίωρη άδεια λίγο νωρίτερα, προκειμένου, να μην παίρνω και άλλη ημέρα άδειας. Αυτό πρακτικά σημαίνει, ότι έρχομαι συνήθως κατά τις 10.30 και με την γλώσσα απέξω σπίτι και έχω το πολύ ένα μισάωρο να κουμπώσω βαλίτσες και τσάντες, να κάνω γρήγορο ντους και να φύγουμε το αργότερο 11.00, έχοντας όμως για πάνω από 250χλμ [από το σπίτι μου] λίγο παραπάνω από δίωρο. Εφικτό μεν, δεν πρέπει όμως απολύτως τίποτε να πάει στραβά δε! Ούτε έργα στο δρόμο, ούτε μποτιλιάρισμα, ούτε καν να πάθεις λάστιχο. Για αυτό φέτος αποφασίσαμε να το κάνουμε διαφορετικά. Ξεκίνησα για δουλειά λίγο νωρίτερα, πέρασα από το ιδιωτικό γραφείο, άφησα εκεί τις βαλίτσες, άλλαξα σε τζιν και πήγα στην Δουλειά. Η Ελπίδα έφτασε με την ησυχία της αργότερα με το λεωφορείο και με περίμενε στο γραφείο. Εκεί έφτασα γρηγορότερα από 10.30, άλλαξα, φόρτωσα και φύγαμε αρκετά πριν τις 11.00 από μέσα από την Αθήνα, δηλαδή απλά 200χλμ για σχεδόν τρίωρο. Δεν θέλαμε τίποτε να αφήσουμε σε τύχη, δεν ταξιδεύουμε μόνοι μας.

[liberec]

Μοναδικό μας πρόβλημα στο δρόμο ήταν το νέο κράνος της Ελπίδας. Μετά από μερικές δεκάδες χιλιόμετρα κοκκίνισε το μέτωπο από την πίεση του αφρώδους υλικού που δεν πρόλαβε να προσαρμοστεί. Έπρεπε να αλλάζουμε κατά διαστήματα τα κράνη μας, να ανακουφιστεί με το δικό μου, άνετο πια. Ευτυχώς αυτή η δυσκολία ήταν μόνο μία μέρα, την πρώτη. Μετά δεν αντιμετωπίσαμε πρόβλημα. Μου θύμισε όμως, ότι το παιδικό λάθος έχω ξανά κάνει εγώ. Κάποτε με το Enduro κράνος στο Ιράν και με το ίδιο το System 6, όταν πήγα με νέο κράνος τότε Ιταλία. Να είστε προσεκτικοί και να μην ξεκινάτε ένα ταξίδι με εντελώς νέο κράνος. Καλύτερα μερικές ημέρες πριν να ανοίξει, έστω σπίτι-δουλειά. Θα βοηθήσει.

[liberec]

Τον Θανάση με την Βάνα τον συναντήσαμε στην εθνική στο ύψος του Ρίου και άμεσα πήγαμε στο λιμάνι. Επί τούτου αρκετά νωρίς, γιατί το λιμάνι μόλις μεταφέρθηκε στην νέα του θέση, νότια της πόλης. Γνωρίζουμε όλοι οι Έλληνες, ότι όταν κάτι στην πατρίδα μας ξεκινά, πολλές φορές δεν λειτουργεί καλά και υπάρχουν καθυστερήσεις. Δεν ξέραμε, σε σχέση με το παλιό γνώριμο τρόπο στο παλιό λιμάνι, που είναι τσεκιν, που το ένα, που το άλλο. Ο Θανάσης κάλεσε και ένα φιλικό ζευγάρι να μας ξεπροβοδίσουν, να κάνουμε μερικές φωτογραφίες. Τότε ακόμα δεν ήξερα ότι ο Θανάσης είναι ..... «φωτολάγνος», χαχαχα....