Ανοιγοκλείνω τα μάτια και βρίσκομαι στις πρώτες τάξεις του γυμνασίου σ' ένα προάστιο της Αθήνας (Βριλήσσια) στα τέλη των 70s.Χαζεύουμε απαξάπαντες τον Πασχάλη να ντριφτάρει από πεζοδρόμιο σε πεζοδρόμιο το φτιαγμένο GS 750 σ' όλους τους φαρδείς κάθετους δρόμους της λεωφόρου Πεντέλης που τότε ακόμη ήσαν έρημοι και όχι πλημμυρισμένοι από αυτοκίνητα , έπειτα μαζευόμασταν όλοι μαζί για καφέ στην πλατεία στου Μπούτη για σχόλια , μακρινή εποχή , εποχή που ο συμμαθητής Νίκος Αρνόκουρος έπαιζε ακόμη μόνο μπάσκετ (πολύ καλό ομολογουμένως) και δεν είχε καταπιαστεί ακόμα με τα μηχανάκια.
Κανά δυό χιλόμετρα πιο χαμηλά στην γεννέτειρά μου Φραγκόκκλησια τα πράγματα ήταν σαφώς πιο χωμάτινα.Αφοί Φωτόπουλοι με Bultaco και Ktm αργότερα Μελένιος με Husky αλάνες μπάλα οι μικρότεροι αυτοσχέδια άλματα στα Γουρουνάδικα και σούζες ατελείωτες ,ο θόρυβος από τα δίχρονα και η μυρωδιά από το λάδι παντού ,απλά Υπέροχα.
Ανοιγοκλείνω τα μάτια και είναι 2012 είμαι ακόμα στο Χαλάνδρι που δυστυχώς δεν είναι πια προάστιο και βάζω μπρος το Villa και το 390 μήπως και θυμηθώ κάτι... η κόρη μου ακούει τον ήχο-μελωδία (θόρυβο μπαμπά) και "διακτινίζεται" όσο μπορεί πιο μακριά!
Δεν πειράζει όμως θα το ξανακάνω...
το 390