Την καλημέρα μου
Λίγο πολύ, όλοι έχουμε διαβάσει τέτοιου είδους ιστοριούλες, ή ακόμη, όλο και της λέγαμε, η μας τις λέγανε, για να φοβίσουμε η να μας φοβίσουνε.
Η ιστορία λοιπόν, έχει μάλιστα γυριστεί και σε ταινία & έχει ως εξής:
Το 1967, μία νεαρή [ονόματι για την ιστορία μας ’λφα], ερχόμενη από την επαρχιακή της οικογένεια, εγκαθίσταται σε μία μεγαλούπολη για να συνεχίσει τις σπουδές της, να εργαστεί και ταυτόχρονα να γνωρίσει αν είναι φυσικά δυνατό τον έρωτα της ζωής της. Ως εδώ καλά πάμε.
Εκεί βρίσκει εργασία σε ένα εστιατόριο και γνωρίζει τον Βήτα. Μένει σε ένα διαμέρισμα μιας μεγάλης πολυκατοικίας. Μια μέρα, κάνοντας τις δουλειές του σπιτιού, ακούει πάνω από το πατάρι έναν θόρυβο. Κάτι έπεσε και για να πέσει κάτι το προκάλεσε. Αρχικά ο νους της πήγε σε κανένα ποντικό, μιας και το σπίτι είχε πολύ καιρό να ενοικιαστεί. Ανεβαίνοντας δεν βλέπει τίποτε παρά σκονισμένα αντικείμενα, όπως μία γόβα, κάποια γραπτά, ζωγραφιές και ένα παλαιό κουτί με ένα χορευτή, αυτό που κάνει μουσικούλα και γυρίζει γύρο γύρο.
Εν συντομία, με τον Βήτα είναι τρελά ερωτευμένη, με την δουλειά τα πάει καλά και με το πανεπιστήμιο όλα πάνε ρολόι. Είναι πανευτυχής. Στην διάρκεια της εγκατάστασής της, ανακαλύπτει κάποια «περίεργα» πράγματα που συμβαίνουν μέσα στο σπίτι. Για παράδειγμα, ο καφές βράζει μόνος του στην καφετιέρα, τα ντουλάπια που είχε αφήσει ανοιχτά όταν τα ξανακοιτά είναι πλέον κλειστά και το αντίστροφο και άλλα τέτοια. Φυσικά για όλα αυτά τα «περίεργα» πράγματα φταίει αφηρημάδα της.
Τα συζητά και στην εργασία της με μία συνάδελφο και αυτή της προτείνει να πάει να δει κάποιον γνωστό της που ασχολείται με παραφυσικά. Και ως εδώ καλά πάμε. Πάνε λοιπόν στον «Έψιλον» και δεν βρήκε τίποτε το «περίεργο» σε ότι του είπε.
Η κοπέλα φεύγει αλλά στην ουσία χωρίς να δώσει και βάσει στην τελική. Απλά για να περάσει η περιέργεια της φίλης της το έκανε παρά για κάποιον άλλο λόγο. Και ως εδώ πάμε καλά.
Μια μέρα, ο τύπος [Έψιλον], περνώντας εντελώς τυχαία από τον δρόμο όπου διαμένει η νεαρή, ο κύριος αυτός «διαιστάνθηκε κάτι» και ένιωσε δυσφορία, όπως όταν βρισκόταν σε χώρους με πνεύματα. Έβγαλε λοιπόν κάποια εργαλεία και άρχισε να «μετρά». Ένοιωσε κάτι που Έπρεπε να βεβαιωθεί και για να γίνει αυτό έπρεπε να ξανάρθει. Μετά από πολλές μέρες ανακάλυψε ότι τα εργαλεία του «αντιδρούσαν» σε κάτι και ειδικά σε κάποιον που είχε δει δυο τρεις φορές να μπαίνει στην πολυκατοικία. Ο τύπος ήτανε ο έρωτας της νεαρής. Σας μπήκαν ιδέες; Για να δούμε θα είναι οι ίδιες;
Τελικά, πάντα εν συντομία, η συνάδελφος, ο φίλος της ο Έψιλον και η ίδια βρεθήκανε στο σπίτι όπου τα εργαλεία του τύπου τρελαθήκανε. Έψαξαν όλο το σπίτι αλλά μάταια. Κατά τις δύο τα χαράματα ένιωσαν ένα κρύο να τους διαπερνά και να απλώνεται στο δωμάτιο. Τότε ο Έψιλον, έβγαλε ένα ξύλο και το τοποθέτησε στο πάτωμα. Στο ξύλο αυτό ήτανε γραμμένο η αλφάβητο και υπήρχανε και νούμερα από το ένα έως το μηδέν.
Το έστησε λοιπόν, και ρώτησε αν υπήρχε κάποια ψυχή εντός του δωματίου και άφησε μια μπίλια [έναν μικρό βόλο] και αυτό πήγε από μόνο του στο κέντρο και, σιγά σιγά άρχισε να κινείτε στο διάφορα γράμματα και σχημάτιζε λέξεις. Έδωσε ένα όνομα και τότε η νεαρή που είχε τρομοκρατηθεί, ανέβηκε στο πατάρι και βρήκε μια παλαιά εφημερίδα. Το άρθρο έλεγε: ’γριος φόνος στην οδό «τάδε» [που ήταν η δική της διεύθυνση] με αριθμό «τάδε» και στο διαμέρισμα «τάδε» [πάλι στο δικό της] βρέθηκε νεκρή η «τάδε» ηλικίας «τόσο» [για να πρωτοτυπήσουμε βρε αδερφέ, όλο τάδε και τάδε]. Δεν βρέθηκαν ίχνη παραβίασης του διαμερίσματος και ούτε ίχνη βιασμού, ούτε καν πάλης. Λόγο ελλιπών στοιχείων, η αστυνομία έκλεισε την υπόθεση.
Που πάει ο νους σας ; Σκέφτεστε κάτι ; Τελικά τι πιστεύεται ;
Λοιπόν, η υπόθεση λήγει για πείτε τα δικά σας συμπεράσματα για να δούμε ποια η ποιος θα έρθει πιο κοντά
Φυσικά αν σας κούρασε η ιστοριούλα θα το σεβαστώ και αν δεν σας ενδιαφέρει καν τότε ζητώ ταπεινά συγνώμη.
Ματς Μούτς
JimBar
6976 / 41 19 13
TransAlp 650 Μαύρο ... όπως αυτή η ιστορία
Υ.Γ: πώς μπορούμε να βάλουμε μια φωτό στο προφίλ μας;
Αν θέλετε να διαγράψετε το Jim_Doc διότι εγώ είμαι πάλι thanks!!
.
Απάντηση με παράθεση
)
(βάλτε κάνα προσωπάκι δεν γίνεται δουλειά με αυτά) για να ηρεμήσει η ψυχή και να πάει στον κάτω (ή τον πάνω θέμα γούστου) κόσμο και έμεινε να αιωρείται μέχρι να βρεθεί ο δολοφόνος. Φυσικά και επειδή δεν έχουν όλες οι ιστορίες happy end ο τύπος μόλις κατάλαβε ότι οι άλλοι αρχίζουν να τον καταλαβαίνουν καθάρεισε και αυτούς (και βέβαια τους έκρυψε στο πατάρι) χρόνια αργότερα αφού δεν τον ποιάσανε (πάλι) έχει αλλάξει ριζικά τις συνήθειες του.
