Μερικές ακόμα φωτό από το μνημείο Shipka πριν πάμε νάνι...
Μερικές ακόμα φωτό από το μνημείο Shipka πριν πάμε νάνι...
Μέρα 3: Veliko Turnovo-Silistra-Constanta-Galati (620 χλμ)
Χάρτης διαδρομής από το γούγλη: http://goo.gl/maps/Ho2n
Η μέρα ξεκινά με το κλάμα ενός μωρού κάτω από το ανοιχτό παράθυρο μας κι ένα φτωχικό πρωινό. Πάμε μέχρι το κάστρο Tsarevets
(link από wikipedia) http://en.wikipedia.org/wiki/Tsarevets
για να βγάλουμε φωτογραφίες αλλά θέλουν είσοδο 6 λέβα περ περσον, τα οποία δεν έχουμε...Ξαναγυρνάμε στο χοτελ και πληρώνω το δωμάτιο με κάρτα ζητώντας από τον ρεσεψιονίστ να μου χρεώσει και να μου δώσει στο χέρι τα πολυπόθητα 12 λέβα. Με τα λέβα ανά χείρας, στεκόμαστε στη... βαλκανική ουρά (σπρωξίδι κιετς) και μπαίνουμε στο καστράκι...Πάω να βγάλω φωτό ενός τύπου που είχε στήσει εκεί νούμερο με παραδοσιακές φορεσιές και μου βάζει τις φωνές, «φώτος αρ πέιντ μίστερ», «ναι ρε σιγά μη σου δώκω και λεφτά» και προχωρούμε...
Το ρεστωράν και το θορυβώδες βλαχοclub από πάνω...
Τι κοιτάει ο Χαρούλης;
Όχι ρε τον παρεξήγησα, δεν κάνει μπανιστήρι, τη θέα κοιτάζει από ψηλά...
Με τα πολλά αφήνουμε την πόλη...Ο δρόμος μέχρι το Shumen πολύ καλός και κινούμαστε σβέλτα. Οι μηχανόβιοι, είδος προς εξαφάνιση, αν εξαιρέσεις μια παρέα χαρλεάδων με τις κυρίες τους (οι οποίες φορούσαν βέβαια τα κατάλληλα δερμάτινα παντελόνια και ψηλοτάκουνες μπότες, καταλαβαίνετε...).
Από εκεί και πάνω ο δρόμος είναι ένα απίστευτο μπάχαλο. Οι τρύπες πάλι συναγωνίζονται σε αριθμό τα μυρμήκια και το κοπάνημα αρχίζει ξανά.
Μπαίνουμε στη Ρουμανία από τη Silistra. Ο δρόμος για αρκετή ώρα, πάει παράλληλα με το ποτάμι και η διαδρομή είναι όμορφη αλλά για χιλιόμετρα είναι μόνο πλακόστρωτος και για να πας με 50χαω πρέπει να οδηγάς όρθιος...
Πάνω στη διαδρομή μας, πέφτουμε πάνω σ’αυτό το μοναστήρι. Απ’έξω τα γυφτάκια μας την πέσανε για το κατιτίς τους...
Κάποια στιγμή ο δρόμος εναλλάσεται με άσφαλτο, ψιλοκαλυτερεύει και φτάνουμε αισίως στο Αdamclici όπου και είναι το μνημείο Tropaeum Traiani.
(link από wikipedia) http://en.wikipedia.org/wiki/Tropaeum_Traiani
Η φύλακας δέχεται μόνο lei που δεν έχω καθόλου. Της δίνω ένα δίευρο στο χέρι και περνάω μέσα.
Οι σκαλωσιές που το περιβάλλουν, μ’ εμποδίζουν να το περιεργαστώ καλύτερα. Ο Χάρης είναι απ’έξω στη σκιά και προβληματίζεται γιατί ανακαλύπτει ένα βαθύ κόψιμο στο εμπρός λάστιχο. Τον καθησυχάζω μιας και το κομμάτι δεν έχει ξεκολλήσει και φαίνεται ότι δε θα έχει πρόβλημα, οπότε αναχωρούμε.
Φτάνουμε στην Constanta. Είμαστε ήδη κουρασμένοι και πεινασμένοι. Στάση σε τράπεζα για να βγάλω lei και προχωρούμε μέχρι τη mamaia, την παραλιάρα αλά Ίμπιθα όπου τα κορμιά λιάζονται στον απογευματινό ήλιο.
Τσιμπάμε κάτι άθλιο στα όρθια και προχωρούμε μιας και από χρόνο, τα’χουμε κάνει ρόιδο...θα φτάσουμε πάλι νύχτα στον προορισμό μας.
Κανόνες δημοσιεύσεων
Απάντηση με παράθεση