Aναζητώντας την Φραγκοσυριανή...

[Mr Pif]

To 4o χάλκινο μισόκιλο άφηνε ευλαβικά τις τελευταίες στάλες του ροζέ κρασιού στο ποτήρη του Σωτήρη.η νύχτα περιείχε όλα εκείνα τα στοιχεία που σε κάνουν να χαλαρώσεις από άλλη μια δύσκολη εβδομάδα που θές όσο το δυνατόν πιο γρήγορα να ξεχάσεις.τα δυδυμάκια είχαν πάρει από νωρίς την άγουσα για τα κρεβάτια τους,η βεράντα περικλυόταν από το μεθυστικό άρωμα των νυχτολούλουδων συνοδευόμενο από τους ψύθυρους των γρύλων,την συνοδεία ενός ψηφιακού (δυστυχώς) δίσκου με τις δημιουργίες του τεράστιου Μάρκου Βαμβακάρη,ενώ το τραπέζι που πρίν ασφυκτιούσε από μεζεκλίκια τώρα φάνταζε λεηλατημένο σαν από ορδές αλόφρονων μερακλήδων.οι κυράδες επηρεασμένες από το κρασί είχαν παραδόξως ηρεμήσει από το συνεχές κουτσομπολιό,μέχρι που μια λάθος όπως αποδείχθηκε σκέψη,τους πάτησε με μαγικό τρόπο το διακόπτη φέροντάς τον σε θέση ON.αυτή την φορά μάλιστα θα ήταν και για τα καλά:
- τι νταλκά μπορεί να είχε φάει ρε μλκ αυτός ο άνθρωπος ώστε να κάτσει να γράψει τέτοια κομματάρα για μια γυναίκα? Και πόσο ωραία τελικά μπορεί να ήταν αυτή η γκόμενα,απόρησε απευθυνόμενος πρός εμένα ο Σωτήρης.
Πρίν προλάβω καλά καλά να σκεφτώ την αρχή της απάντησής μου,ήδη η Χριστίνα (σύζυγος του Σωτήρη) ξεκινούσε το παραλήρημά της:
-ε βέβαια Σωτηράκη,αυτός ήταν ο ορισμός του άντρα.δεν χρειαζόταν το Nokia να του υπενθυμίσει επαιτίους και γενέθλια ούτε τους καλούς του φίλους για να τον βοηθήσουν να ‘’βγάλει από το μυαλό του’’ ένα στοιχάκι για να το αποτυπώσει στην κάρτα του μπουκέτου με τα λουλούδια την εποχή που ακόμα κάτι το όμορφο έβγαινε από μέσα σου.........
Ευγνωμονώ την Χριστίνα.στα πολύτιμα δευτερόλεπτα του παραληρήματός της,μια σκέψη πέρασε αστραπιαία από το μυαλό μου.ένα μονοήμερο στη Σύρο,μια και μόνο ευκαιρία να ανακαλύψω την φραγκοσυριανή του Μαέστρου.τουλάχιστον να την αναζητήσω.αν δεν τα κατάφερνα,θα μου έμενε κέρδος η περιήγηση στο νησί.τι καλύτερο?


‘’Πρωτόπαιξα, λοιπόν, σ' ένα μαγαζί στην παραλία, μαζεύτηκε όλος ο κόσμος. Κάθε βράδυ γέμιζε ο κόσμος το μαγαζί κι έκατσα περίπου δύο μήνες. Εγώ, όταν έπαιζα και τραγουδούσα, κοίταζα πάντα κάτω, αδύνατο να κοιτάξω τον κόσμο, τα έχανα. Εκεί όμως που έπαιζα, σηκώνω μια στιγμή το κεφάλι και βλέπω μια ωραία κοπέλα. Τα μάτια της ήταν μαύρα. Δεν ξανασήκωσα το κεφάλι, μόνο το βράδυ την σκεφτόμουν, την σκεφτόμουν.....
Πήρα, λοιπόν, μολύβι κι έγραψα πρόχειρα:
Μία φούντωση, μια φλόγα έχω
μέσα στην καρδιά
Λες και μου΄χεις κάνει μάγια
Φραγκοσυριανή γλυκιά...
Ούτε και ξέρω πως την λέγανε ούτε κι εκείνη ξέρει πως γι ' αυτήν μιλάει το τραγούδι. Όταν γύρισα στον Πειραιά, έγραψα τη Φραγκοσυριανή.’’
Από το βιβλίο «Μάρκος Βαμβακάρης - ΑΥΤΟΒΙΟΓΡΑΦΙΑ», της Αγγελικής Βέλλου-Κάιλ, Αθήνα 1978, εκδόσεις «Παπαζήση».

Μια καλή αφορμή για μια πολύ όμορφη όπως τελικά αποδείχθηκε περιήγηση...

[Mr Pif]

Πρίν συνεχίσω την ομοβροντία μου,ενα ΤΕΡΑΣΤΙΟ ευχαριστώ στον DIMCHIOS.οι πολύτιμες πληροφορίες του με βοήθησαν τα μάλα κατά την παραμονή μου στο νησί μιας και ο εν λόγω καλός φίλος έχει αφήσει την υπογραφή του στο συγκεκριμένο μέρος για συνεχόμενα καλοκαίρια.
Δημήτριε το μαγαζί σου τείνει να γίνει τουριστικό γραφείο.ευχαριστώ,και όσες και virtual και κανονικές!

[Mr Pif]

Πάντα ενεργούσα και ενεργώ άκρως παρορμητικά όταν πρόκειται για ταξίδι με την μοτοσυκλέτα.δεν σκέφτομαι κούραση,κόστος,τι αφήνω να εκρεμμεί πίσω,αν κάποιος/Α μουρμουράει.και ευτυχώς αυτή η κάποια τη σέβεται ακόμα αυτή την ανάγκη μου για μοτοφυγή.Μικρή σε ευχαριστώ...
Δυο μέρες μετά το ‘’φυτίλιασμα’’ βρισκόμουν στην βασιλίσσης Αμαλίας και έκλεινα τα εισητήρια.ένα καλό τσέκ στο μοτοσυκλετάκι το απόγευμα και το επόμενο πρωί περιχαρής(ναι,αυτό το ηλίθιο χαμόγελο που διαγράφεται στο πρόσωπό μου όταν είναι να φύγω για κάπου ως αναβάτης της miss K) και ψιλοκομμένος (ανάθεμα τους βραδυνούς αγώνες του Euro) να’μαι στο λιμάνι του Πειραιά,πύλη Ε7 προς Κυκλάδες.

Ψιτ,που’σαι κοπελιά,άσε τις ντανιές στον μαντρότοιχο.μια ξερή να σου σκάσει,θα εξατμιστείς και εσύ και η ανάμνησή σου...

[Mr Pif]

ο μικρός Αλέξανδρος μοιραζόταν μαζί με μένα και με τις γιαγιάδες του το εξαθέσιο τραπέζι στο highspeed.δεν ξέρω που στο γεροκόρακα μπορεί να την βρήκε ένα 4χρονο πιτσιρίκι 8 το πρωί τόση ενέργεια,μην αφήνοντάς με να κλείσω μάτι.ούτε και η παράκληση μιας συνοδού από το πλήρωμα στάθηκε ικανή να τον συνετήσει.οι γιαγιάδες φυσικά στην παχειά τους την ...άντε μην πώ,τα μποφόρια έξω έκαναν πλάκα στο πλεούμενο και μαζί και στο ταλαίπωρο μυαλό μου και όλα τα παραπάνω ερχόντουσαν σε πλήρη αρμονία με την τύπισσα στο πίσω κάθισμα που θεώρησε πρέπον να μου κολλήσει τα βρωμοπόδαρά της στο τζάμι,εκστασιάζοντάς με παράλληλα με το άρωμα της βαφής περιποίησης των νυχιών της.





κοπελιά,αν θεωρείς αυτά τα φρατζολάκια που έχεις ως πόδια πως μπορούν να γοητεύσουν έναν άντρα με τη χρήση του κατάλληλου πέδιλου,πλανάσαι πλάνην οικτράν.άγιο είχες κιόλας που δε σε κέρασα και μια μερίδα απ'τα συκώτια μου γαρνιρισμένη με γαστρικό υγρό σε γενναίες μάλιστα ποσότητες,άιντε μπράβο...

[Mr Pif]

2μιση ώρες αργότερα ο εφιάλτης μου στο σαλόνι του highspeed έφτανε στο τέλος του.δεν είχα ξεκινήσει καθόλου καλά.μα καθόλου καλά.οι οιωνοί ήταν εναντίον μου,τα μάτια μου έτσουζαν απ'την έλλειψη ύπνου,το κεφάλι μου από τον πιτσιρικά ήταν καζάνι και χρειαζόμουν κάτι πολύ ισχυρό για να με επαναφέρει σε ταξιδιωτική διάθεση.
το νησί έπρεπε να βάλει τα δυνατά του για να με κρατήσει ζωντανό.και από το πρώτο αντίκρυσμα μου δήλωνε πως κάτι τέτοιο είχε και σκοπό να κάνει...

[Mr Pif]

συνεχίζεται

[sek]

[nikos_abel]

Μην αργείς, άντε, θέλουμε να δούμε το νησί.

[GIXXERAKIAS]

Διψάμε για εικόνες λέμε!!!

[bogart]

ο μικρός Αλέξανδρος μοιραζόταν μαζί με μένα και με τις γιαγιάδες του το εξαθέσιο τραπέζι στο highspeed.δεν ξέρω που στο γεροκόρακα μπορεί να την βρήκε ένα 4χρονο πιτσιρίκι 8 το πρωί τόση ενέργεια,μην αφήνοντάς με να κλείσω μάτι.ούτε και η παράκληση μιας συνοδού από το πλήρωμα στάθηκε ικανή να τον συνετήσει.οι γιαγιάδες φυσικά στην παχειά τους την ...άντε μην πώ,τα μποφόρια έξω έκαναν πλάκα στο πλεούμενο και μαζί και στο ταλαίπωρο μυαλό μου και όλα τα παραπάνω ερχόντουσαν σε πλήρη αρμονία με την τύπισσα στο πίσω κάθισμα που θεώρησε πρέπον να μου κολλήσει τα βρωμοπόδαρά της στο τζάμι,εκστασιάζοντάς με παράλληλα με το άρωμα της βαφής περιποίησης των νυχιών της.





κοπελιά,αν θεωρείς αυτά τα φρατζολάκια που έχεις ως πόδια πως μπορούν να γοητεύσουν έναν άντρα με τη χρήση του κατάλληλου πέδιλου,πλανάσαι πλάνην οικτράν.άγιο είχες κιόλας που δε σε κέρασα και μια μερίδα απ'τα συκώτια μου γαρνιρισμένη με γαστρικό υγρό σε γενναίες μάλιστα ποσότητες,άιντε μπράβο...

Φίλε μου σόρρυ αλλά το Νικ σου παραπέμπει άμεσα σε αυτή την φωτό!!
Αστειεύομαι και περιμένω την συνέχεια με αγωνία!!!

[Mr Pif]

με το άνοιγμα του καταπέλτη περίμενα την κουφόβραση του νησιού υποβοηθούμενη από το καυσαέριο στο εσωτερικό του πλοίου και την έντονη δυσοσμία(όχι των μασχαλών μου) να με ξενερώσει ακόμα περισσότερο ρίχνοντας ακόμα περισσότερο τις ήδη καταπονημένες μου αισθήσεις.ο στρατηγός άνεμος όμως (:rotflmao ελάφρυνε το καλοκαιρινό κλίμα του νησιού,προδιαθέτοντάς με για λιγότερο βασανιστικά χιλιόμετρα.άψογα σκέφτηκα και διασχίζοντας τις παραλιακές συνοικίες της Ερμούπολης ανηφόρησα προς την 'Ανω Σύρα,την πρώτη στάση του οδοιπορικού μου.κακομοίρα φωτογραφική,να ήξερες τι σε περίμενε...το τοπίο γινόταν πιο ''αιγαιοπελαγίτικο'',πιο ''καδράτο''.τι με περίμενε και μένα όμως να'ξερα...

[Mr Pif]

αφήνοντας την miss K στην είσοδο του οικισμού (ασφαλέστατο σημείο,ούτε κλειδαριές δισκόφρενου,ούτε καν συναγερμό δεν μπήκα στον κόπο να βάλω),απλά αφέθηκα στην μαγεία του μεσαιωνικού οικισμού.χτισμένος αμφιθεατρικά πάνω στα βράχια από τους Βενετούς,κατοικήθηκε αρχικά από τον 8ο αιώνια και έπειτα για να γνωρίσει τεράστια ακμή στα χρόνια της βενετοκρατίας.αίγλη που κρατάει ακόμα και σήμερα,αποπλανώντας τον επισκέπτη ο οποίος περιμένει να ανταμώσει ξαφνικά κάποια νεαρή βενετσιάνα με το φανταχτερό φόρεμά της και τα μακρυά σγουρά μαλλιά της να του χαμογελάει με σκιμμένο από ντροπή το κεφάλι της ή τον καπουκίνο μοναχό ο οποίος με ένα νεύμα να τον καλημερήσει με τα χέρια σταυρωμένα στο ύψος της λεκάνης.
επιστροφή στο χρόνο...

[Mr Pif]

...με πινελιές από το Αιγαίο μας...

[Mr Pif]

...με τους χαριτωμένους κατοίκους του,οι οποίοι ποζάρουν με περίσσια θέληση στο φακό...

[Mr Pif]

...με τα λιθόστρωτα πεντακάθαρα δρομάκια του,στολισμένα με απλότητα και χάρη.το όμορφο εξάλλου ποτέ δεν ήταν περίπλοκο...