Η ανακατασκευή αυτή όπως είπα και πιο πάνω δε θα μοιάζει και ούτε με νοιάζει να είναι στα πρότυπα του ορίτζιναλ και των πρωτοκόλλων της καλής κοινωνίας...Σε αυτό είναι η ορίτζιναλ ζωή μου! η γνήσια ανεμελιά που πέρασα μαζί του είτε οδηγώντας το για μερικά μέτρα,είτε στα κρυφά όταν ήταν ο πατέρας στο χωριό και έφτασα 14 ετών σκατό στο Δερβένι από το Βραχάτι Κορινθίας,(είπαμε δεν ήμαν και κάνας άγιος...)που παρακολουθούσαμε μοτοκρός στη Πουλίτσα Κορινθίας και μετά τό'χωνα να κάνω τα ίδια..μετά που ξέμεινα σε κάτι χωράφια από βενζίνη και "δανείστηκα" από μια ποτιστική...τι να πρωτοθυμηθώ από αυτό το μηχανάκι......και θέλω και σεις να θυμηθείτε τα δικά σας,και μέσα από τις παλιές φωτό να πούμε κάτι για αυτά τα μοτόρια...που άλλοτε παρέμειναν ανέπαφα σε χέρια ευγενικά κι άλλοτε σπαραλιασμένα κάπου σαπίζουν αλλά πάντα το φανάράκι τους λάμπει να μας θυμίζει με τις χαρακιές του τη νιότη...όχι τη νιότη που φεύγει αλλά της ψυχής που θα μείνει σαν αυτά αθάνατη κι άσβηστη...
Βουρ λοιπόν!
α,και πού'στε...
Θα παίξει και Lambretta στο έργο αυτό....μια ξεχασμένη κυρία από σπίτι αλλά ατυχήσασα....(λεπτομέρειες εν καιρώ....)
(πάω ξανά γκαράζ)