Πόσοι από εσάς/εμάς είναι μέσα στην ηλικία των «-άντα»; (οι μεγαλύτεροι, σας αφήνω έξω)...
Ξέρετε λοιπόν τι διαπίστωσα;... Με κίνδυνο να αρχίσει το δούλεμα ο afro , διαπιστώνω ότι όντως , οι εποχές έχουν αλλάξει και μερικοί από εμάς έχουν μείνει προσκολλημένοι σε εφηβικά σύνδρομα του «ρομαντισμού» και των «ονείρων» (οχι ονειρώξεων!!).
Έχουμε προσκολληθεί στην εποχή των metal μπαλάντων και του διαχωρισμού του αρσενικού κυρίως από την εξωτερική εμφάνιση και συμπεριφορά , πράγμα όχι απαραίτητα και κακό. Είμαστε τελικά δεινόσαυροι; Πήραμε την θέση των γονιών μας , που μας έβαζαν χέρι , επειδή είχαμε την όποια συμπεριφορά και εξωτερική εμφάνιση είχαμε;... Για την αντιδραστική , και καλά , συμπεριφορά μας (που σημειωτέων είναι και σημερινό εφηβικό σύνδρομο);...Με λίγα λόγια.... Μήπως έχουμε επηρεαστεί από έναν άκρατο συντηρητισμό ή ....Μήπως έχουμε τελικά δίκιο , για πρώτη φορά στο χάσμα γενεών που τσαμπουνάγαμε και εμείς;....Εξηγούμαι...
Τα τελευταία χρόνια παρατηρούμε μια διαμάχη , αστεία και σοβαρά , για το θέμα «Άνδρες &Γυναίκες και ποίος είναι ο ρόλος τους»..
Υπήρξε τα χρόνια της δικιάς μας εφηβείας (με κίνδυνο να χαρακτηριστώ παρελθοντο-λάγνος) τέτοιο θέμα;... Ούτε για πλάκα... Μπορεί και τότε να υπήρχαν χαίτες και μακρυμάληδες (Αφρο δεν μιλώ για σένα) , σκουλαρικάδες και στενά jeans, αλλά ακόμα και αυτή η φαινομενική μαγκιά , ξεχώριζε αν θέλετε τους ρόλους από χιλιόμετρα. Τουλάχιστον εμφανισιακά.
Σήμερα , προχωρώ στον δρόμο και βλέπω αναμαλιασμένα αγοράκια με ρούχα , που ούτε ρακένδυτοι δεν θα φόραγαν. Δεν λέω και εγώ έβαλα τα σκισμένα jeans αλλά αυτό το χάλι πρώτη φορά. Για να μην μιλήσω για θυληπρεπής συμπεριφορές. Σε λίγο θα ζητάνε και τις κρέμες προσώπου από τα κορίτσια της παρέας , αν δεν το κάνουν ήδη.
Δεν λέω , εντάξει... δεν μπορείς να κρίνεις κάποιον μόνο απο την εμφάνιση (στο θέμα ανδρισμού μιλώ..) αλλά και απο την άλλη το σοφό αρχαίο ρητό λέει: “Δεν φτάνει να είναι τίμια η γυναίκα του Καίσαρα, πρέπει να το δείχνει κιόλας”...
Φεύγω τώρα από αυτό το θέμα και πάω στο άλλο. Πρότυπα... και εδώ γελάμε... Ποιά πρότυπα είναι αυτά...;;; Προσωπικά μεγάλωσα με αθλητικά πρότυπα όπως ήταν ο Γκάλης , Ο Γιαννάκης, ο Jordan , ο Prost, κτλ.... Και οχι για αυτά που έβγαζαν αλλά για την φήμη και την δόξα... Για εκείνο το τρέμουλο που νιώθεις όταν συμμετέχεις σε κάτι μεγάλο....
Σήμερα;.... Οτι ΠΟΥΣΤΙΚΟ , ΑΔΕΡΦΙΣΤΙΚΟ και οτι φέρνει χρήματα... οτι πιούμε, οτι φάμε και οτι αρπάξει ο κώλος μας δηλαδή!!!... Αν διαφωνεί κανείς ας το πει... ακόμα και αυτά τα αθλητικά πρότυπα έχουν γίνει πλεόν οικονομικά... Να γίνω ποδοσφαιριστής/καλαθοσφαιριστής , να παίρνω τόσα και να αράξω μετά... ίχνος απο φιλοδοξίες, συναισθηματική δύναμη ή εσωτερική προσωπικότητα.
Και το κακό είναι οτι αυτό που λέω τώρα , έχει γίνει γενικός κανόνας, με αποτέλεσμα να βλέπεις νεαρό κόσμο να είναι στο περιθώριο του κόσμου , με τσακισμένη προσωπικότητα και χωρίς ελεύθερη βούληση , καθώς άλλοι του καθορίζουν πλέον τα όρια του. Νεαροί/ες που περπατούν στον δρόμο , ομοιόμορφα ντυμένοι , χωρίς κάτι ξεχωριστό επάνω τους και χωρίς δυνατότητα ανάπτυξης σκέψης. Με ψεύτικο τσαμπουκά και πολύ τουπέ , να δηλώνουν ότι είναι «in» και να επιβιώνουν (οχι να ζούν) με το βάρος δανείων απο τα 19 τους , αλλά και την ενδόμυχη σκέψη οτι είναι χαμένοι απο χέρι έτσι και αλλιώς , επειδή δεν μπορούν να κάνουν τίποτα στην ζωή τους αν δεν γίνουν σαν τα πλασματικά πρότυπα τους.
Ίσως μάλιστα να είναι και η πρώτη φορά απο τα χρόνια που ήμουν μαθητής να βλέπω το «another brick in the wall» να έχει τόσο άψογη εφαρμογή στα τεκταινόμενα. Προτιμώ λοιπόν να παραμένω , αν θέλετε «ρομαντικός και ονειροπόλος» , σημείο αναφοράς προηγούμενης εποχής, καθώς κάθε πράγμα που έφερε αλλαγή και κάτι καινούριο σε αυτό τον κόσμο , είχε σαν πρώτο υλικό τα όνειρα και τις φιλοδοξίες. Οχι τα πρότυπα που πουλάνε σήμερα, ούτε το χρήμα ως αυτοσκοπό.
Gandalf
Απάντηση με παράθεση
