και για πρώτη φορά στη ζωή μου έφαγα Καρατζόρζεβα (μετά από παρότρυνση του Γιάννη)
Για ακόμη μια φορά (και ίσως γίνομαι κουραστικός αλλά δεν μπορώ να μην πω για την Σέρβικη φιλοξενία) ο Janko δεν μας άφησε να πληρώσουμε....Κατά τη διάρκεια του γεύματός, πλησίασε στο ταπέζι μας η γυναίκα του ιδιοκτήτη του εστιατορίου και μας λέει:
"Όταν θα φτάσετε στη Vranje θα σας περιμένει ο Cuki .Θέλει να σας γνωρίσει και να κεράσει μια μπύρα, μιλήσαμε πριν λίγο και τον έχω ενημερώσει πως είστε εδώ"
.................
Τι γίνεται ρε παιδιά....
Χαιρετάμε τον Janko ευχαριστώντας τον για την φιλοξενία, με την ευχή πως κάποια στιγμή θα ξανανταμώσουν οι δρόμοι μας και ξεκινάμε για πιο Νότια.
Το ραντεβού και η διανυκτέρευσή μας είχε κανονιστεί από τον Cuki στο motel Vranje (πάνω στον δρόμο, μπορείς να διακρίνεις μια μικρή παρακμή στον χώρο αλλά πεντακάθαρο και μόλις 10 ευρώ το άτομο για την διανυκτέρευση !!!)
Φτάνοντας μας περίμενε ο Cuki με κάποιους φίλους του (δυστυχώς δεν θυμάμαι τα ονόματά τους, άτιμο αλτσχαιμερ). Γρήγορες συστάσεις και "να παραγγείλω μπύρες?". Και δώστου μπύρες με συνοδεία πατάτας τηγανητής. Αργάμιση και τα παιδιά αναχωρούν από το motel ανανεώνοντας το ραντεβού μας για την επόμενη ημέρα για μια μίνι ξενάγηση στη Vranje και καφέ στο κέντρο της πόλης.
Περίπου στις 9 πρωϊνή ήμασταν έτοιμοι και περιμέναμε τον νέο μας φίλο ο οποίος δεν άργησε να έρθει. Πληρώνουμε, κάνουμε check out και συνοδεία 3 μοτοσυκλετών μπαίνουμε στην Vranje. Κομώπολη στην ουσία, ήσυχη με ωραίο κόσμο και εύκολη να την γυρίσεις.
"Πάμε από το μαγαζί μου, για να φάτε πρωινό" μας λέει ο Cuki.
Λίγο έξω από το κέντρο σταματάμε τις μοτοσυκλέτες μας και κατεβαίνουμε.
Το μαγαζί που μας είπε ο Cuki, μια pub από την οποία, αν κρίνω από τις φωτογραφίες που μας έδειξε, πέρασε κόσμος και κόσμος (μοτοσυκλετιστικός).