http://www.youtube.com/watch?v=HwDrF...layer_embedded
Πολλές φορές αναρωτιέμαι τι να είναι άραγε αυτό που με σπρώχνει να γυρίσω για ακόμη μια φορά το κλειδί στη μίζα, να δέσω το κράνος μου, να "κουμπώσω" την πρώτη και να αφήσω τους τροχούς της "γριάς" μου να γυρίσουν στην ψυχρή άσφαλτο...
Τάσεις φυγής...απόδραση από τα πρέπει, τα δήθεν, τα δεδομένα...ψυχοθεραπεία...
Ίσως τελικά να είναι ανάγκη...τόσο απλά.
Ανάγκη να ξαναζήσω στιγμές που με γεμίζουν, στιγμές που θεωρώ πως είναι προέκταση του εαυτού μου, ενός εαυτού που χρόνια τώρα έχω καταλάβει αυτά που θέλει, που επιζητά, και που του τα χαρίζω απλόχερα σε κάθε ευκαιρία...
Κάποιες φορές πρέπει να ζεις τις στιγμές όπως σου προσφέρονται,
μην ψάχνεις το γιατί, δεν υπάρχει...
Ίσως τα "θέλω" σου να μην συμβαδίζουν με αυτό που ανοίγεται μπροστά σου
ζήσε το όμως και μην περιμένεις την κατάλληλη στιγμή, δεν υπάρχει...
Το ταξίδι αυτή τη φορά μοναχικό,
δεν είναι η πρώτη φορά,
δεν θα είναι η τελευταία...