Δημήτρη κι εγώ το χάρηκα! Αλήθεια!
Για τον αγώνα τώρα, θα ήμουν ψεύτης αν έλεγα ότι δεν το ευχαριστήθηκα. Το διασκέδασα. Και όντως είχα χρόνια να αισθανθώ αυτό το συναίσθημα!
Μέχρι εκεί όμως. Ναι μεν δεν σκούριασα παντελώς αλλά με τον χρόνο που έκανα θα ήμουν τελευταίος στην ...πόλη. Καταλαβαίνεις.
Δεν υποτιμώ τα παιδιά του κίτρινου racebike. Καθόλου! Η αλήθεια είναι όμως ότι η απειρία τους μέτρησε υπέρ μου.
Από την άλλη μεριά βέβαια... Να ρίχνεις σε 1000άρια ακόμα και στις εξόδους... είναι και ...γαμώ!!
ΥΓ. Αν δεν ενδιαφερόσουν για τη βλάβη στο μηχανάκι μου, ακόμα θα προσπαθούσα να το βάλω μπροστά. Αφού βέβαια είχα κατεβάσει μοτέρ.