4 μέρες γυρεύοντας του βουνού τα παραμύθια...

[Mr Pif]

Και η πόλη όπως φαίνεται απο το ύψωμα απο την νότια πλευρά της,

[Mr Pif]

Και λίγο παιγχνίδι με τον ήλιο,την ώρα που αυτός ετοιμάζεται σιγά σιγά να πάει για τις ξάπλες του ,

[Mr Pif]

σπιτικό με θέα χωρίς ΕΤΑΚ,φόρους για το ρεύμα,ημιυπαίθριους,






αλήθεια,ξέρετε πως η Αράχνη στην αρχαιότητα ήταν μια κοινή θνητή;
το μεγάλο της ταλέντο ήταν τα εκπληκτικά υφαντά της.ήταν τόσο αψεγάδιαστα που ακόμα και οι Νύμφες όποτε θέλαν να χαζέψουν βιτρίνες περνούσαν μια βόλτα και απο το σπιτικό της κοπέλας για να τα θαυμάσουν.όλοι κουτσομπόλευαν ότι την τέχνη της την είχε μάθει απο την θεά Αθηνά αλλά η κοπελιά το αρνιόταν πεισματικά και μάλιστα για να ρουμπώσει και στόματα προκάλεσε μια μέρα την ίδια τη θεά σε κόντρα για το ποιά υφαίνει καλύτερα.και εδώ έκανε την μεγάλη πατάτα της...η θεά μεταμορφώθηκε σε γριά και συμβούλεψε την νεαρή κοπέλα να ξεκολλήσει με την πάρτη της θεάς.η μικρή όμως την γείωσε κανονικά την γριά,η θεά πήρε την κανονική της μορφή και το πάρτυ ξεκίνησε.
η θεά ύφανε ένα έργο με δύο θέματα.το πρώτο θέμα αφορούσε την κόντρα της με τον Ποσειδώνα για το ποιός θα ήταν ο νταβατζής της Αθήνας και το δεύτερο αναπαριστούσε τέσσερις θνητούς σε κάθε γωνία του υφαντού να τιμωρούνται γιατί τόλμησαν να τσαμπουκαλευτούν σε θεούς.η Αράχνη απο την πλευρά της ύφανε στη δικιά της συμμετοχή τους έρωτες του Δία και των υπόλοιπων θεών με κοινές θνητές και τις μορφές που είχαν πάρει οι θεοί για να τις αποπλανήσουν.η θεά όταν τελείωσε η παρουσίαση των συμμετοχών πήρε το έργο της κοπέλας και προσπάθησε να του βρεί κάποιο αδύναμο σημείο.η κοπέλα όμως είχε βάλει πολύ τέχνη και το έργο ήταν μπερκέτι. Όπως ήταν φυσικό η θεά τα πήρε στο κρανίο.επειδή όμως είχε αφήσει το busa στον Ήφαιστο για ρύθμιση του power commander και μην έχοντας που αλλού να ξεσπάσει,ζοχαδιασμένη όπως ήταν έσκισε την δουλειά της κοπελιάς και την κοπάνησε με το αδράχτι της στο πρόσωπο.η κοπέλα όπως ήταν φυσικό ντράπηκε και προσβλήθηκε και αποφάσισε να κρεμαστεί.η θεά όμως δεν την άφησε,την μεταμόρφωσε στο έντομο που όλοι γνωρίζουμε και την καταράστηκε να μένει κρεμασμένη για πάντα ασκώντας παράλληλα και την τέχνη της.full δικαιοσύνη η θεά...

[Mr Pif]

ο δήμος έχει φροντίσει να κατασκευάσει χώρους αναψυχής σε κομμάτια της διαδρομής προς το λόφο του αγίου Αθανασίου.φυσικά φανταζόμουν πως η ανθρώπινη παρέμβαση και σε αυτούς θα ήταν καταλυτική μιας και τα σκουπίδια θα αποτελούσαν το τέλειο ντεκόρ,δείγμα πολιστικής ευφυίας του νεοέλληνα.και μη χειρότερα (πόσο άραγε?)...

[Mr Pif]

Η μέρα πλέον άρχισε να μαζεύεται για τα καλά και ήταν η ώρα να επιστρέψω προς τα ιδιαίτερα μπας και οργανωθώ για να ικανοποιήσω σιγά-σιγά και τις εσπερινές διατροφικές μου ανησυχίες,

[Mr Pif]

Ο βραδυνός πλέον περίπατος με έβγαλε σε μαγαζί στην νότια παραλία όπου μια γερή δόση σαβουροκρεατίνης με την βοήθεια πολυχρησιμοποιημένου τηγανόλαδου,δείγματος σαλάτας και βίνης ανακατεμένης με νερό,κριθάρι και λυκίσκο(μπύρα ντε!) ανέλαβαν να με βαρύνουν και να με προετοιμάσουν όσο έπρεπε για να πάω απευθείας να ξεραθώ.διόλου δύσκολο αφού ο μεσημεριανός υπνάκος ούτε που καταγράφηκε τελικά στο μητρώο του ταλαιπωρημένου απο το ταξίδι οργανισμού μου.αν δεν έχετε βγάλει 500 και κάτι ημερήσια χιλιόμετρα στην εργοστασιακή σέλα ενός KLE,δεν μπορείτε να καταλάβετε για τι εμπειρία μιλάω...
Και φανταστείτε για τι ύπνο μιλάω,όταν η Αθήνα είχε 29 βαθμούς,την ίδια ώρα στα ανηφορικά στενά της πόλης προς το κρεβατάκι μου η θερμοκρασία έπαιζε γύρω στους 9-10 βαθμούς χαμηλότερα...

Tip:όσοι βρεθείτε σε αυτά τα μέρη μην πολυπροτιμήσετε τα παραλιακά μαγαζιά.ως αμιγώς τουριστικά,αφενώς μεν είναι ψιλοακριβά και αφετέρου δεν διεκδικούν δάφνες ποιότητας σε αυτό που προσφέρουν.προτιμήστε αυτά που βρίσκονται σε στενά μέσα στην πόλη.πιο παρε’ί’στικα,οι περισσότεροι θαμώνες τους εξάλλου είναι ντόπιοι,θα βρείτε και καλύτερη ποιότητα και πιο προσιτές τιμές αλλά κυρίως την ηρεμία για την οποία έχετε κάνει τόσα χιλιόμετρα μέχρι να φτάσετε εδώ.

[Mr Pif]

συνεχίζεται...

[jimmis5]

Εισαι παλιοχαρακτηρας LIKE!! φιλος και περιμενω την συνεχεια!!!(στην υγεια μας αυτο το επιστημονικο κατι που ειπες πιο πανω...)

[Mr Pif]

Μέρα δεύτερη, 06.45


Καλημέρααααααα ,






Όσο νωρίς και αν είναι,πετάγεσαι σφαίρα απο το κρεβάτι με ένα μόνο μποξεράκι και το δεξί σου χέρι να ξύνει το κωλομέρι σου και χαζεύεις την θέα απο το παράθυρο.δεν αρκέστηκα σε αυτό.η μπαλκονόπορτα άνοιξε και η κρύα αύρα της λίμνης μου έπνιξε τα πνευμόνια.δυσκολεύεσαι να αναπνεύσεις απο το κρύο σχεδόν,μιας και μόλις έχεις σηκωθεί απο το ζεστό σου κρεβατάκι αλλά δεν σε χαλάει.πρώτη κίνηση το τσιγάρο για να γουστάρεις(άσχετo,δεν καπνίζω).και ας σε βλέπουν με τα σώβρακα και ψιλοκαυλωμένο(ο εργαλείος το πρωί έρχεται πιο γρήγορα σε στύση μιας και αιματώνεται και ξεκουράζεται περισσότερο και καλύτερα όσο εμείς κοιμόμαστε το βράδυ.για αυτό και τα πρωινά ‘’πελέκια’’ γράφουν ιστορία...).μια μικρή στιγμή που περνάει συνήθως απρατήρητη από όλους μας αλλά τη γουστάρουμε με τα χίλια όποτε τη βιώνουμε(για τη θέα και την αίσθησή της μιλάω ρε!).ηρεμία.αν ακούς κάτι απο μακρυά είναι κάποιο ρημαδάκι δίχρονο με αβάντα από τα πετεινά του ουρανού που έχουν ξεκινήσει το πρωινό του κουτσομπολιό.

[Mr Pif]

Εν ριπή οφθαλμού βρίσκομαι στο μοτοσακό αρματωμένος για την εξόρμηση.δεν περνάω και απαρατήρητος απο τον κύριο Χρήστο:
-πρωινός και πολύ δραστήριος,καλημέρα.για που το έβαλες;
-μια βολτίτσα μέχρι τα σύνορα και τον Γράμμο για σήμερα.καλημέρες
-τέλεια.θα σου προτίνω και μια ωραία διαδρομή...
Μα δεν πρόλαβε όμως να ολοκληρώσει τη φράση του,
-θα σας απογοητεύσω.η διαδρομή έχει ήδη βγεί.παράλληλα με τα σύνορα μέσω Πτεριάς,Χιονάτου και Διποταμιάς,πορεία προς το Γράμμο και απο κεί λίμνη Αρρένες και Αετομηλίτσα με επιστροφή απο Νεστόριο.
-και θα σου πρότεινα να πάς από Σλάτινα αλλά εσύ μου έβγαλες κιόλας ταξίδι ολόκληρο.
-σίγουρα θα ξανάρθω σε αυτά τα μέρη οπότε κρατήστε μου τις διαδρομές.
-μα καλά,που τα ξέρεις αυτά τα μέρη εσύ; πρώτη φορά μου έρχεται κάποιος που να τα ξέρει τόσο καλά αυτά τα μέρη και πως να τα διασχίσει.
-διάβασμα,ψάξιμο και αφηγήσεις άλλων μοτοσυκλετιστών που τα έχουν επισκεφτεί,δεν είναι δα και τόσο δύσκολο
-και θα πάς εκεί πάνω μόνος σου;
-πάντα!
-ε τι να σου πώ,εκτός του ότι θα δείς φοβερά όμορφα μέρη,έχε το νού σου είναι επικίνδυνο να κινήσαι μόνος σου στο βουνό.αν σου τύχει κάτι ή χρειαστείς κάτι,τι γίνεται;
-πάντα ξεκινάμε με την προ’υ’πόθεση ότι όλα πάνε πρίμα.αν στραβώσει,τις στοιχειώδεις γνώσεις τις έχουμε,κάνουμε και ένα σταυρό και ψάχνουμε και για καλό σήμα στο τηλέφωνο!
-τι να πώ,καλά να περάσεις,που είναι δεδομένο εξάλλου και προσοχή στο δρόμο.
Τις καλημέρες μου κύριε Χρήστο.
είχα τόσο έντονη επιθυμία να βρεθώ σε αυτά τα μέρη που δε θα άφηνα τίποτα να μου το στραβώσει ή να μου χαλάσει την διάθεση...

[Mr Pif]

Ούτε και η ξυνισμένη μούρη της κοπελιάς στο τυροπιτάδικο δε με πτόισε.ρε πουλάκι μου,αν σε χαλάει το πρωινό ξύπνημα,πιάσε δουλειά σε σουβλατζίδικο.ευτυχώς που στη λίμνη μια τετράκωπος με τον προπονητή τους σε άλλο πλωτό, είχαν ξεκινήσει από νωρίς την προπόνηση στα ήρεμα νερά της λίμνης,θέαμα το οποίο με ηρέμησε αλλά και με ζωήρεψε ακόμα περισσότερο για να πάρω τους δρόμους.είπαμε,η Καστοριά κινήται σε πολύ διαφορετικούς ρυθμούς...

Ανεφοδιασμός εν τάχει και δρόμο για τα βουνά.η διαδρομή ήταν ψιλοφλαταδούρα,ήπιας κίνησης όσο κινιόμουν ακόμα σε κατοικημένες περιοχές.λίγο πρίν τη Πτεριά όμως ξεκίνησε το επαρχιακό στύλ.τσοπάνηδες με πρόβατα μετά από τυφλές στροφές,τρακτέρ με πλατφόρμες κινούμενα αργά μέσα στη μέση του δρόμου.κανένα πρόβλημα,δεν έκανα ειδική μα ούτε και βιαζόμουν.κάθε άλλο μάλιστα,καλημερίζεις και αισθάνεσαι άλλος άνθρωπος βλέποντας να στο ανταποδίδουν.κάτι τόσο απλό και σύνηθες που μπορεί να σου αλλάξει ολόκληρη την διάθεση μέσα σε μια στιγμή.
Σύμφωνα με τον χάρτη,στη Διποποταμιά υπήρχε πρατήριο.όχι ότι θα έμενα μέχρι να βγώ απο το βουνό μα το να έχω στην αρχή γεμάτο τεπόζιτο είναι καθαρά ψυχολογικό στήριγμα.όνειρο απατηλό όμως.στο καφενείο του χωριού που ρώτησα όμως με διαβεβαίωσαν ότι το πιο κοντινό πρατήριο ήταν στο Νεστόριο.δεν μπορώ όμως να μην αναγνωρίσω και να αναφέρω την προθυμία όλων να με βοηθήσουν δίνοντάς μου οι ίδιοι βενζίνη απο τα μηχανήματά τους.ιδιαίτερα η επιμονή ενός τυπάκου να μου γεμίσει απο το atv του (μείγμα βενζίνης και λαδιού ) ήταν χαρακτηριστική.εννοείται βέβαια πως το κέρασμα του καφέ ήταν κάτι που έπρεπε να γίνει πρίν αναχωρήσω για τα χώματα.δυστυχώς δεν είχα ιδέα για το τι θα συναντήσω στο βουνό και αυτό μου έθετε φραγμούς στο να αποδεχτώ τις ευγενέστατες προσκλήσεις τους.στεναχωρήθηκα πραγματικά γιατί οι άνθρωποι σε αυτά τα 5 σχεδόν λεπτά που συνομιλήσαμε,έδειξαν τόση καλοσύνη σε έναν άγνωστο.πραγματικά πολλές φορές δεν ξέρεις πως να το ανταποδώσεις.να’ναι καλά όλοι τους.και ο παπάρας ούτε μια φωτό δεν τράβηξα μαζί τους,έτσι για να τους θυμάμαι...
Εφόσον με διαβεβαίωσαν ότι δε θα είχα πρόβλημα με την βενζίνη στο Γράμμο ( "εδώ πάω και έρχομαι με την γουρούνα απο εδώ και δεν καίω τίποτις,εσύ λές να μείνεις" ήταν η παρατήρηση ενός απο τα τυπάκια),ξεκίνησα την πορεία για τα ενδότερα του βουνού και συγκεκριμένα για το τελευταίο ασφαλτοστρωμένο χωριό,την Καλή Βρύση.
Τελευταία δείγματα ασφάλτου,

[Mr Pif]

Φτάνοντας και συναντώντας τον χωματόδρομο,για μια στιγμή το ξανασκέφτηκα.ρε που πάω με το ρημαδιό και μόνος μου εδώ πάνω,αναρωτήθηκα.βλέποντας και τις κροκάλες το μυαλό μου κιοτεύει ακόμα περισσότερο.θέλω να κορο’ι’δέψω τον εαυτό μου ότι έχω λίγο ακόμα τμήμα ασφαλτοστρωμένο.απλά αυτόν τον δρόμο δεν τον βλέπω.και ρωτάω,για να επιβεβαιώσω τελικά τον φόβο μου.
-ναι,αυτός είναι ο δρόμος πρός Μονόπυλο,με διαβεβαίωσε ένας κύριος που υποδεχόταν εκείνη την στιγμή τον ανηψιό του με το επιβλητικό NAVARRA στο σπίτι του.
-όχι ρε πστ μου,δεν έκανα λάθος τελικά.από εδώ ξεκινάει το πάρτι,σκέφτηκα.βαθιά ανάσα και,
It’s the end of the road as we know it…

[Mr Pif]

Τα πρώτα μέτρα μια πατημένη φλαταδούρα.χωρίς φυτρωμένες πέτρες,χωρίς γλυστρίματα.εξάλλου τα EXP δεν κατασκευάστηκαν για τέτοιο τερέν.
"σαν να φοράς ένα ζευγάρι hugo boss για να τρέξεις στον Όλυμπο" όπως είχε γελάσει και ένας φίλος μόλις του είχα ανακοινώσει το εγχείρημα.τα υπόλοιπα που μου είχε πεί τότε,προτιμούσα να μην τα σκέφτομαι εκείνη την στιγμή...

[Mr Pif]

Και η φλαταδούρα συνέχιζε μέχρι που τα πράγματα απο κάποιο σημείο άρχιζαν και ζόριζαν.
’’σταμάτησαν οι θεοί να μας πηγαίνουν πρίμα,miss K... ’’
το παλαιό RAV4 που συνάντησα απο το αντίθετο ρεύμα χοροπήδαγε όπως το ταψί του λούνα πάρκ.αν αντιμετώπιζα τόσο power plate μέχρι το χωριό θα έβγαινα από όλη την διαδικασία καμμιά 15ριά κιλά ελαφρύτερος και σίγουρα προς αναζήτηση ανάρτησης.χαζός είναι ο Colebatch που την αλλάζει πρίν χαθεί στα βάθη της Ρωσσίας...; αλλά είπαμε,δεν πτοούμαστε.εξάλλου δεν ήθελα να γράψω και χρόνους Dakar.στο σταύρωμα με τον δρόμο για Γιαννοχώρι τα πράγματα ήταν τρίς χειρότερα.τα νεροφαγώματα απέτρεπαν την διέλευση ακόμα και με τα πόδια.εδώ κάνει χειμώνες,δεν την γλυτώνεις με μια βροχούλα 2 ωρών κάθε δέκα μέρες το χειμώνα,έτσι φαίνεται.το trial θα μπορούσε να περιμένει,stick to your target Γιωργάκη...

Τα επόμενα 7 χλμ κύλισαν αργά.ο δρόμος με εξαίρεση μερικές εκατοντάδες μέτρα,δεν ήταν και στα καλύτερά του.είχα αρχίσει όμως και τον συνήθιζα.το κοπάνημα δεν με ενοχλούσε ενώ το περιβόητο συναίσθημα ’’που πάω εδώ πάνω μόνος μου ρε’’ είχε μείνει λίγα χιλιόμετρα πίσω μου.στα δεξιά μου οι πρόποδες της Χελώνας,

[Mr Pif]

Ενώ στα αριστερά μου η δυτική πλευρά της Αλεβίτσας και πιο μακρυά ο Τσάρνας με δρόσιζαν όσο μπορούσαν με τις κατάφυτες πλαγιές τους,