4 μέρες γυρεύοντας του βουνού τα παραμύθια...

[Mr Pif]

[Mr Pif]

Και για άλλη μια φορά ο χάρτης ήταν ακριβής.12,9χλμ (σήμα στην ούγια και την πετούγια που έλεγε κ ένας καθηγητής μου,τεράστιε Μανώλη Στογιάννη ) μετά το Μονόπυλο,οι πινακίδες με ενημέρωναν πως ο αντικειμενικός μου στόχος βρισκόταν αρκετά κοντά,

[Mr Pif]

Δε λέω,και η ενημέρωση πρός άπαντες τους χρήστες του οδικού δικτύου είναι αξιοσημείωτη,







Ας ήταν έτσι και η φύλαξη του δάσους...

[Mr Pif]

συνεχίζεται...

[Mr Pif]

Από το σημείο αυτό και για τα επόμενα 5 σχεδόν χιλιόμετρα ο δρόμος γινόταν ανηφορικός.βατότατος μιας και οδηγούσε στο χωριό.η επόμενη στάση μου πέραν αυτών για φωτό,

[Mr Pif]

...θα γινόταν στο μέρος όπου βρίσκεται η προτομή του γιατρού Πέτρου Κόκκαλη.ή μάλλον βρισκόταν...:a31:





Ναι,ναι ο πατέρας του θείου Σωκράτη του προέδρου ήταν,καλά καταλάβατε.μόνο που ο τυπάκος αυτός δεν δραστηριοποιήθηκε στο ποδόσφαιρο.γεννημένος το 1896,σπούδασε ιατρική στο πανεπιστήμιο των Αθηνών καθώς και σε αυτά της Ζυρίχης και της Βέρνης.μετά απο την εργασία του στη Γερμανία επέστρεψε στην Ελλάδα του μεσοπολέμου όπου και το 1935 έγινε καθηγητής στο πανεπιστήμιο των Αθηνών.το 1942 την θέση αυτή την έχασε απο το πανεπιστήμιο διότι συμμετείχε στη κυβέρνηση του βουνού ως υπουργός κοινωνικής πρόνοιας και υγείας.είναι περισσότερο γνωστός για το γεγονός ότι κατά την διάρκεια του εμφυλίου ήταν ένας απο τους υπεύθυνους για το πρόγραμμα αποστολής παιδιών σε λα’ι’κές δημοκρατίες,το οποίο είχε οργανωθεί απο τον δημοκρατικό στρατό της Ελλάδας.άλλη μια σκοτεινή σελίδα στο μεγάλο βιβλίο του εμφυλίου με αντικρουόμενες απόψεις επί του θέματος. με την απελευθέρωση,αναχώρησε για Γαλλία και απο κεί για την ανατολική Γερμανία όπου και πέθανε το 1962.αντι φυσικά της προτομής του γιατρού βρήκα το μάρμαρο ξεκάρφωτο με ευγενικές αφιερώσεις να το στολίζουν και να θυμίζουν σε όλους πως τελικά ο χρόνος δεν είναι πάντα ικανός να γιατρεύει όλες τις πληγές,τουλάχιστον εδώ στην Ελλάδα.για αυτό ίσως αυτά που τραβάμε,αυτά μας αξίζουν...

[Mr Pif]

Για αυτό και αφέθηκα ξανά στη μαγεία του δρόμου,

[Mr Pif]

Το Βέρτνικ,ένας παλαιός αγροτικός οικισμός,ήταν το επόμενο μέρος που συνάντησα.και σε αυτή τη θέση φυσικά ντάνες τα κομμένα ξύλα απο το δάσος,τα οποία περίμεναν να φορτωθούν αυτή τη φορά σε γα’ι’δούρια(!) για να μεταφερθούν...

[Mr Pif]

Ο εμφύλιος έχει αφήσει έντονα τα σημάδια του εδώ πάνω.σε έναν βράχο παρατήρησα ακόμα και συντεταγμένες πυροβολικού απο τον πόλεμο,

[Mr Pif]

Στο τελείωμα του ανηφορικού δρόμου αντίκρυσα για πρώτη φορά το χωριό του Γράμμου.ήμουν πλέον αρκετά κοντά,

[Mr Pif]

Λίγο πρίν την είσοδο στο χωριό,υπάρχει δρόμος που οδηγεί στα αλπικά και υποαλπικά λιβάδεια του βουνού.σχεδιάζοντας την διαδρομή μου μέχρι εδώ είχα συμβουλευτεί τον ΥΖ Κοstas ο οποίος μου διαφήμησε έντονα τα συγκεκριμένα μέρη λόγω της ατελείωτης εντουράδικης οδηγικής απόλαυσης που αυτά προσφέρουν.στα υπόψην λοιπόν και αυτά,

[Mr Pif]

Σε ένα ξερό και άγριο σκηνικό δεσπόζει το χωριό της Γράμμουστας (βλάχικη ονομασία του) ή Γράμμος όπως είναι πιο γνωστό. Πολύπαθος τόπος και ετούτος.κατοικήθηκε από τον 11ο αιώνα ίσως και νωρίτερα ενώ η πολιτεία δημιουργήθηκε κατά τον 17ο αιώνα.η κάτοικοί της,κυρίως βλάχοι ασχολιόντουσαν με το εμπόριο και την κτηνοτροφία.η πολιτεία δεχόταν τις επιθέσεις τουρκαλβανών μέχρι που ο Αλή πασάς την κατέστρεψε το 1769.κατά τον μακεδονικό αγώνα οι ρουμάνοι θέλησαν να εκμεταλευτούν την βλάχικη γλώσσα των κατοίκων αλλά δεν τα κατάφεραν με τους κατοίκους να παραμένουν πιστοί στην Ελλάδα.κατά τον εμφύλιο ο οικισμός ξαναδοκιμάστηκε και πάλι και καταστράφηκε από φωτιά αλλά κατάφερε να ξανασταθεί στα πόδια του και σήμερα πλέον να αναπτύσεται και τουριστικά,

[Mr Pif]

Μπαίνοντας στο χωριό συνάντησα ήσυχους δρόμους.για άνθρωπο στο δρόμο ούτε λόγος.ήταν σχεδόν μια το μεσημέρι και δεν βρισκόμουν και σε κάποιο πολυσύχναστο μέρος,

[Mr Pif]

Ο τουρισμός πλέον κατέχει σημαντική θέση στην οικονομική ζωή του τόπου ετούτου,

[Mr Pif]

Κατευθύνθηκα πρός τον κατεστραμένο από πυρκαγιά ναό στην πλατεία του χωριού,