Σελίδα 12 από 16 ΠρώτοΠρώτο ... 278910111213141516 ΤελευταίοΤελευταίο
Προβολή αποτελεσμάτων 166 έως 180 από 227

Θέμα: 150 ημέρες στη Νότια Αμερική

  1. #166
    Χωρίς να έχουμε συνειδητοποιήσει ιδιαίτερα το που βρισκόμασταν, μέχρι που είχαμε φτάσει ή ότι πατούσαμε πάνω στον Ισημερινό μετά από σχεδόν 2 μήνες στο δρόμο, καβαλήσαμε τη μηχανή και βγήκαμε ξανά στην Panamericana. Το νεφελοσκέπαστο ηφαίστειο Imbabura ελάχιστα τράβηξε το βλέμμα μας καθοδόν προς την έξοδο μας από το Εκουαδόρ. Αδημονούσαμε για τα σύνορα. Φτάσαμε εκεί πριν καν το καταλάβουμε. Σφραγίσαμε τα διαβατήρια μας γρήγορα και χωρίς περιττές γραφειοκρατικές διαδικασίες. Μια απλή ματιά του τελώνη στον αριθμό πλαισίου της μηχανής και ήμασταν ελεύθεροι να συνεχίσουμε.

    Σταματήσαμε στο πρώτο μανάβικο που βρήκαμε για προμήθειες. Αυτές οι μικρές ωραίες χαρές του ταξιδιού. Δυο μπανάνες, τρία τέσσερα ψωμάκια, δυο αβοκάντο και νερό. Δεν θυμάμαι πόσες και πόσες μέρες στο ταξίδι τρώγαμε μόνο τέτοια. Αλλά για κάποιο περίεργο λόγο αυτό το ημερήσιο μενού μας γέμιζε ικανοποίηση. Και μας αρκούσε. Και είχε γίνει ιεροτελεστία.

    Στην πόλη Ipiales στρίψαμε για το μικρό χωριό Las Lajas. Μια παρέα αμερικανών που είχαμε γνωρίσει στη Βολιβία μας είχε δώσει συντεταγμένες για ένα no name ξενώνα στο χωριό. Εκεί που μας έβγαλαν οι συντεταγμένες είχε ένα χωράφι και γενικώς δεν υπήρχαν χόστελ ή ξενοδοχεία. Ρωτώντας πας στην πόλη. Ρωτάω έναν χωριανό. “Alojamiento?” (κατάλυμα). Να εδώ μου λέει και δείχνει το σπίτι του. Ώστε αυτό σημαίνει no name ξενώνας και εγώ που είχα φανταστεί ότι απλώς δεν είχαν σημειώσει το όνομα. Η μηχανή όμως έπρεπε να περάσει από ένα διάδρομο τόσο στενό που άμα είχα λίγα παραπάνω κιλά δεν θα χωρούσα ούτε εγώ ο ίδιος, πόσο μάλλον η μηχανή. Με λίγη αμηχανία τον ευχαρίστησα αλλά, σενιόρ, θέλω να βάλω κάπου το εργαλείο.

    Μας δείχνει το παραδιπλανό κτίριο. Είχε μεγάλο ανοικτό χώρο για παρκινγκ. Η γιαγιά που καθόταν έξω από την πόρτα του σπιτιού της μας υποδέχθηκε με χαμόγελο. Alojamiento aqui μας είπε και έδειξε ένα δωμάτιο δίπλα στην κουζίνα της. Νο name. 15 χιλιάρικα κολομβιανά ζήτησε. Κάτι λιγότερο από 6,5 ευρώ δηλαδή. Η μηχανή κολλητά στην πόρτα του δωματίου. Τουαλέτα κοινή. Η λέξη μπόχα είναι επιεικής. Σούπερ, θα το πάρουμε. ...

    Κάντε click στην εικόνα για μεγαλύτερο μέγεθος. 

Όνομα:	popayan-1462-2.jpg 
Προβολές:	564 
Μέγεθος:	96,5 KB 
ID:	305577

    Κάντε click στην εικόνα για μεγαλύτερο μέγεθος. 

Όνομα:	popayan-1473-2.jpg 
Προβολές:	564 
Μέγεθος:	88,1 KB 
ID:	305578

    Κάντε click στην εικόνα για μεγαλύτερο μέγεθος. 

Όνομα:	popayan-3875-2.jpg 
Προβολές:	563 
Μέγεθος:	82,6 KB 
ID:	305579

    Η συνέχεια του ποστ στο blog: Vamos a Colombia και φωτογραφικό υλικό στο: Las Lajas & Popayan, Colombia


  2. #167
    Όνειρα 10 ζωών σε ένα οδοιπορικό....

    Κλεκλές

  3. #168
    Νέο μέλος Το avatar του/της GKN
    Εγγραφή
    03/11/2013
    Μηνύματα
    26

  4. #169
    Ανήσυχο πνεύμα.... Το avatar του/της latris mixanis
    Εγγραφή
    29/03/2005
    Μηνύματα
    4.051

    Φρέσκος Κολομβιανός καφές

    Καθοδόν προς το Salento, λίγο έξω από την πόλη Cali μας προσπέρασε ένα 1200GS. Στα μπαγκάζια του πάνω ήταν δεμένη μια μαγκούρα. Χάρη σε αυτόν τον «έξτρα» εξοπλισμό αναγνωρίσαμε αμέσως τη μηχανή. Ήταν ο Mike με τον οποίο είχαμε γνωριστεί στο χόστελ στο Cusco περίπου πριν από 1 μήνα. Κάναμε μια σύντομη στάση και τα είπαμε, έπειτα οδηγήσαμε για λίγο μαζί αλλά εκείνος έπρεπε να συνεχίσει προς Cartagena και αποχαιρετισθήκαμε. Η υπόλοιπη διαδρομή ήταν μάλλον αδιάφορη, μια ευθεία. Φτάσαμε στη Zona Cafetera. Περάσαμε μέσα από μια ομολογουμένως αρκετά άσχημη πόλη, την Armenia, για να καταλήξουμε, υπό βροχή πάντα, στο μικρό όμορφο και γραφικό χωριό Salento.

    Το Salento βρίσκεται στη καρδιά του «τριγώνου του καφέ». Εξαιτίας του υψομέτρου και της εγγύτητάς του στην κεντρική κορδιλιέρα των Κολομβιανών Άνδεων χαίρει ενός ήπιου κλίματος καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους. Η ζωή εκεί κυλάει αργά και χαλαρά και για το λόγο αυτό τα τελευταία χρόνια έχει αναδειχθεί σε δημοφιλή προορισμό για backpackers, χωρίς ωστόσο να έχει χάσει την νότα του αυθεντικού, χωρίς να έχει μετατραπεί σε tourist trap.

    Βρήκαμε χόστελ του οποίου ο άγγλος ιδιοκτήτης είχε και μια μικρή φυτεία καφέ στην οποία οργάνωνε ημερήσιες ξεναγήσεις. Την επομένη λοιπόν φορώντας γαλότσες δανεικές, μιας και η λάσπη στο μονοπάτι που οδηγούσε στη φυτεία ήταν μπόλικη, απολαύσαμε μια πολύ όμορφη εμπειρία. Είδαμε από κοντά όλη τη διαδικασία της παραγωγής του καφέ, από τα μικρά φυτώρια μέχρι την συγκομιδή, μαθαίνοντας παράλληλα και πολλές ενδιαφέρουσες πληροφορίες για το εμπόριο και τα χαρακτηριστικά των διαφορετικών χαρμανιών. Η ξενάγηση έκλεισε πίνοντας φρέσκο καφέ που μας καβούρδισε εκείνη την στιγμή στο τηγάνι ο υπεύθυνος της εγκατάστασης.

    Καφεόδενδρο
    Κάντε click στην εικόνα για μεγαλύτερο μέγεθος. 

Όνομα:	salento-1664.jpg 
Προβολές:	499 
Μέγεθος:	89,2 KB 
ID:	308249

    Καβουρδίζοντας τον καφέ
    Κάντε click στην εικόνα για μεγαλύτερο μέγεθος. 

Όνομα:	salento-1584.jpg 
Προβολές:	496 
Μέγεθος:	96,0 KB 
ID:	308250

    ο κεντρικός δρόμος του Salento
    Κάντε click στην εικόνα για μεγαλύτερο μέγεθος. 

Όνομα:	salento-1688.jpg 
Προβολές:	494 
Μέγεθος:	88,2 KB 
ID:	308251


    Η συνέχεια στα blog road spirit και latrismixanis για τις φωτογραφίες.

    Τρελοκοτσιδού..!!!!

  5. #170
    γαμωτ...γαμωτ.. .γαμωτ...
    Εγγραφή
    08/01/2006
    Μηνύματα
    376
    Το προοίμιο ακομα ακόμα του λυτρωτικού οδοιπορικού σου, με κάνει να αισθάνομαι ύβρη που τολμώ να γράψω. Ομως αισθάνομαι την ανάγκη να το κάνω. Δεν μπορώ να πώ τίποτα άλλο. Νομίζω αυτό που αξίζει σε αυτά που γράφεις και μας δείχνεις, με την φιλοσοφία και το σκεπτικό που φαίνεται να σας διακρίνει, είναι ΣΙΩΠΗ. Μια βροντερή, εκκωφαντική ΣΙΩΠΗ...
    I search, therefore I travel...

  6. #171
    Ο καφετζης Το avatar του/της teogtp
    Εγγραφή
    27/07/2011
    Μηνύματα
    5.395
    Παράθεση Δημοσιεύθηκε αρχικά από latris mixanis Προβολή μηνύματος
    Καθοδόν προς το Salento, λίγο έξω από την πόλη Cali μας προσπέρασε ένα 1200GS. Στα μπαγκάζια του πάνω ήταν δεμένη μια μαγκούρα. Χάρη σε αυτόν τον «έξτρα» εξοπλισμό αναγνωρίσαμε αμέσως τη μηχανή. Ήταν ο Mike με τον οποίο είχαμε γνωριστεί στο χόστελ στο Cusco περίπου πριν από 1 μήνα. Κάναμε μια σύντομη στάση και τα είπαμε, έπειτα οδηγήσαμε για λίγο μαζί αλλά εκείνος έπρεπε να συνεχίσει προς Cartagena και αποχαιρετισθήκαμε. Η υπόλοιπη διαδρομή ήταν μάλλον αδιάφορη, μια ευθεία. Φτάσαμε στη Zona Cafetera. Περάσαμε μέσα από μια ομολογουμένως αρκετά άσχημη πόλη, την Armenia, για να καταλήξουμε, υπό βροχή πάντα, στο μικρό όμορφο και γραφικό χωριό Salento.

    Το Salento βρίσκεται στη καρδιά του «τριγώνου του καφέ». Εξαιτίας του υψομέτρου και της εγγύτητάς του στην κεντρική κορδιλιέρα των Κολομβιανών Άνδεων χαίρει ενός ήπιου κλίματος καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους. Η ζωή εκεί κυλάει αργά και χαλαρά και για το λόγο αυτό τα τελευταία χρόνια έχει αναδειχθεί σε δημοφιλή προορισμό για backpackers, χωρίς ωστόσο να έχει χάσει την νότα του αυθεντικού, χωρίς να έχει μετατραπεί σε tourist trap.

    Βρήκαμε χόστελ του οποίου ο άγγλος ιδιοκτήτης είχε και μια μικρή φυτεία καφέ στην οποία οργάνωνε ημερήσιες ξεναγήσεις. Την επομένη λοιπόν φορώντας γαλότσες δανεικές, μιας και η λάσπη στο μονοπάτι που οδηγούσε στη φυτεία ήταν μπόλικη, απολαύσαμε μια πολύ όμορφη εμπειρία. Είδαμε από κοντά όλη τη διαδικασία της παραγωγής του καφέ, από τα μικρά φυτώρια μέχρι την συγκομιδή, μαθαίνοντας παράλληλα και πολλές ενδιαφέρουσες πληροφορίες για το εμπόριο και τα χαρακτηριστικά των διαφορετικών χαρμανιών. Η ξενάγηση έκλεισε πίνοντας φρέσκο καφέ που μας καβούρδισε εκείνη την στιγμή στο τηγάνι ο υπεύθυνος της εγκατάστασης.

    Καφεόδενδρο
    Κάντε click στην εικόνα για μεγαλύτερο μέγεθος. 

Όνομα:	salento-1664.jpg 
Προβολές:	499 
Μέγεθος:	89,2 KB 
ID:	308249

    Καβουρδίζοντας τον καφέ
    Κάντε click στην εικόνα για μεγαλύτερο μέγεθος. 

Όνομα:	salento-1584.jpg 
Προβολές:	496 
Μέγεθος:	96,0 KB 
ID:	308250

    ο κεντρικός δρόμος του Salento
    Κάντε click στην εικόνα για μεγαλύτερο μέγεθος. 

Όνομα:	salento-1688.jpg 
Προβολές:	494 
Μέγεθος:	88,2 KB 
ID:	308251


    Η συνέχεια στα blog road spirit και latrismixanis για τις φωτογραφίες.
    Gagourus agamitus Parthenopipitsus!

  7. #172
    Παλαιό μέλος Το avatar του/της DimChios
    Εγγραφή
    24/01/2006
    Μηνύματα
    11.607
    μύρισε καφές...αντε να πιείς αυτό το πράμα που έχω στο φλυτζάνι μου τωρα...

  8. #173
    Ανήσυχο πνεύμα.... Το avatar του/της latris mixanis
    Εγγραφή
    29/03/2005
    Μηνύματα
    4.051
    Παράθεση Δημοσιεύθηκε αρχικά από DimChios Προβολή μηνύματος
    μύρισε καφές...αντε να πιείς αυτό το πράμα που έχω στο φλυτζάνι μου τωρα...
    Βρε Δημήτρη, μην που πεις ότι ζηλεύεις αυτό το μαυροζούμι..... Δεν πιστεύω να το λες γιατί ήταν υπέροχο, εύγεστο και μυρωδάτο ........................................ που δυστυχώς μας τελείωσε

    @Καπ, πόσο είπαμε ότι κάνει? Οχτώ ή δεκαοχτώ ??

    Τρελοκοτσιδού..!!!!

  9. #174
    Παλαιό μέλος Το avatar του/της DimChios
    Εγγραφή
    24/01/2006
    Μηνύματα
    11.607
    Παράθεση Δημοσιεύθηκε αρχικά από latris mixanis Προβολή μηνύματος
    Βρε Δημήτρη, μην που πεις ότι ζηλεύεις αυτό το μαυροζούμι..... Δεν πιστεύω να το λες γιατί ήταν υπέροχο, εύγεστο και μυρωδάτο ........................................ που δυστυχώς μας τελείωσε

    @Καπ, πόσο είπαμε ότι κάνει? Οχτώ ή δεκαοχτώ ??
    ΠΕΣ ΜΟΥ ΟΤΙ ΕΧΕΙΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΣΕ ΚΑΙ ΣΟΥ ΦΤΙΑΧΝΩ ΑΛΛΑ 10 ΑΥΤΟΚΟΛΛΗΤΑ!

  10. #175

    Εκουαδόρ γύρος 2ος

    Παράθεση Δημοσιεύθηκε αρχικά από DimChios Προβολή μηνύματος
    ΠΕΣ ΜΟΥ ΟΤΙ ΕΧΕΙΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΣΕ ΚΑΙ ΣΟΥ ΦΤΙΑΧΝΩ ΑΛΛΑ 10 ΑΥΤΟΚΟΛΛΗΤΑ!
    τέλειωσε δυστυχώς... αλλά μπορούμε να κανονίσουμε να ξαναπάμε για ανεφοδιασμό άμα θες

    και συνεχίζουμε...

    Είχαμε αφήσει πίσω μας την Κολομβία.
    Είχαμε χάσει πολλές ώρες στα σύνορα εξαιτίας της διακοπής ρεύματος και για το λόγο αυτό δεν προχωρήσαμε πέραν της Tulcan, της συνοριακής πόλης στο Εκουαδόρ. Μια σύντομη βόλτα στο κέντρο για προμήθειες δεν απεκάλυψε τίποτα το ιδιαίτερο που θα μας παρακινούσε να μείνουμε παραπάνω. Το επόμενο πρωί χωρίς καθυστέρηση οδηγήσαμε 415 χιλιόμετρα στην Panamericana.

    Η άνοδος μας στο Εκουαδόρ ήταν σχετικά απλή, αν εξαιρέσουμε το περιστατικό της βλάβης. Δεν παρεκκλίναμε από τη κεντρική οδική αρτηρία, δεν αναζητήσαμε απομακρυσμένα χωριά, δεν αφεθήκαμε στη περιπλάνηση όπως κάναμε στη Βολιβία και στο Περού. Θέλαμε να κερδίσουμε χρόνο. Εξάλλου, όπως έγραψα και στο πόστ “Στο Quito και στο κέντρο του κόσμου”, για τη χώρα αυτή δεν είχαμε πλάνα πέραν της γραμμής του Ισημερινού, παρόλο που το Εκουαδόρ προσφέρει πολλές ευκαιρίες για δυνατές συγκινήσεις, ακόμα και κοντά στην Panamericana. Όπως για παράδειγμα η περιοχή γύρω από το ηφαίστειο Imambura. Εκεί όμως ο καιρός ήταν χάλια τόσο κατά την άνοδό μας όσο και στην κάθοδο. Δεν φαινόταν τίποτα παρά μια καταχνιά οπότε προσπάθεια να το προσεγγίσουμε δεν θα είχε νόημα. Έπειτα, μια άλλη μεγάλη ατραξιόν της χώρας, το ενεργό ηφαίστειο Cotopaxi και ο εθνικός δρυμός που το περικλείει, είναι απαγορευμένη περιοχή για τις μοτοσικλέτες! Τα αυτοκίνητα εισέρχονται, τα δίτροχα δεν επιτρέπονται.

    Μοναδική μας ευκαιρία για να δούμε κάτι διαφορετικό χωρίς να χρονοτριβήσουμε, ήταν μια παράκαμψη προς τα δυτικά προς το ηφαίστειο Quilotoa. Πήραμε την έξοδο προς Latacunga. Εκεί κάναμε την καθιερωμένη στάση στα τοπικά μανάβικα και αρχίσαμε την ανάβαση. Φθάσαμε σε ένα οροπέδιο οδηγώντας μέσα σε πυκνό σύννεφο. Στο χωριό Quilotoa βρήκαμε χόστελ με τα απολύτως βασικά. Το δωμάτιο είχε θέρμανση με ξυλόσομπα αλλά το κρύο ήταν παρόλα αυτά πολύ δυνατό. Το φαγητό σερβιρόταν σε άλλο κτίριο, μια απλή πλινθόκτιστη κατασκευή, τα πατώματα ήταν γυμνό τσιμέντο, όλα φτωχικά και απολύτως ουσιώδη.

    Το πρωί είχαμε εγερτήριο νωρίς. Θα προσπαθούσαμε να δούμε τον κρατήρα του ομώνυμου ηφαιστείου, μόλις λίγα μέτρα από το χωριό και μετά να καλύψουμε όσο τον δυνατόν μεγαλύτερη απόσταση, προκειμένου να προσεγγίσουμε το Περού. Η καλντέρα του ηφαιστείου σε υψόμετρο 3.914 μέτρων και με πλάτος 3 χιλιόμετρα είναι προσβάσιμη με τα πόδια και συνιστά ένα εντυπωσιακό θέαμα. Ήμασταν τυχεροί που ο καιρός άνοιξε το πρωί και μπορέσαμε να απολαύσουμε την εικόνα. Καθίσαμε εκεί και χαζέψαμε για κάνα μισάωρο αυτό το δημιούργημα της φύσης.

    Κάντε click στην εικόνα για μεγαλύτερο μέγεθος. 

Όνομα:	quilotoa-1713.jpg 
Προβολές:	352 
Μέγεθος:	90,9 KB 
ID:	308753
    Η καλντέρα του ηφαιστείου Quilotoa

    Κάντε click στην εικόνα για μεγαλύτερο μέγεθος. 

Όνομα:	quilotoa-1721.jpg 
Προβολές:	351 
Μέγεθος:	93,6 KB 
ID:	308754
    Δεν περιμένει κανείς πολυτέλειες και ανέσεις απο κάτι τέτοια...

    Κάντε click στην εικόνα για μεγαλύτερο μέγεθος. 

Όνομα:	quilotoa-4363.jpg 
Προβολές:	354 
Μέγεθος:	98,7 KB 
ID:	308755
    Οι ατελείωτες φυτείες μπανανών του Εκουαδόρ.

    Η συνέχεια του ποστ στο λινκ : Εκουαδόρ γύρος 2ος


  11. #176
    Παλαιό μέλος Το avatar του/της tsompanis
    Εγγραφή
    16/08/2009
    Μηνύματα
    469
    Παρακολουθώ πολύ καιρό, ξανά και ξανά το ταξίδι.έχω ξεζουμίσει ότι έχεις αναρτήσει στο διαδίκτυο.
    Θέλει πολλά κότσια και μεγάλα κάκαλα αγαπητέ να τα αφήσεις όλα πίσω για να ζήσεις το όνειρο
    Εύχομαι να έχετε έμπνευση και υγεία για πολλά πολλά χρόνια ακόμη.
    Καλούς δρόμους!

  12. #177

    Peru, απο το βορά ως το νότο στην Panamerican Highway

    "Φτάσαμε στη Mancora αργά το βράδυ εξουθενωμένοι. Που κουράγιο για βόλτες γύρω γύρω μέχρι να βρούμε κατάλυμα. Σταθήκαμε στην άκρη του δρόμου για να ρίξουμε μια ματιά στις σημειώσεις μας και στον οδηγό του LP. Από το horizonsunlimited δεν υπήρχε καμία σύσταση. Ούτε στο LP. Τότε σταμάτησε δίπλα μας ένα μοτοταξί, ένα από εκείνα τα φοβερά τρίκυκλα. Ο οδηγός του βγήκε έξω και μας ρώτησε αν ψάχνουμε για δωμάτιο. Μας έδειξε μερικά φυλλάδια. Διαλέξαμε ένα αφού μας είπε με σιγουριά ότι ήταν φθηνό και μας πήγε μέχρι εκεί. Φθηνό δεν ήταν για 70 Soles (~20 ευρώ), τουλάχιστον για τα δεδομένα του Περού, αλλά τέτοια ώρα τρέχα γύρευε. Ήταν όμως ποιοτικό, καθαρό, είχε μια νότα καλοκαιρινού bungalow... "

    Κάντε click στην εικόνα για μεγαλύτερο μέγεθος. 

Όνομα:	mancora-1736-3.jpg 
Προβολές:	293 
Μέγεθος:	72,7 KB 
ID:	309588

    Oι γειτονιές της Mancora:
    Κάντε click στην εικόνα για μεγαλύτερο μέγεθος. 

Όνομα:	mancora-1877-2.jpg 
Προβολές:	289 
Μέγεθος:	83,4 KB 
ID:	309589

    "... Οι επόμενες τέσσερις μέρες κύλισαν πάνω στην Panamericana διασχίζοντας περίπου 2.600 χιλιόμετρα μέχρι τα σύνορα με την Χιλή. Εξετάσαμε τo ενδεχόμενο να κατευθυνόμασταν προς τα βουνά για να κάνουμε διαδρομές που εγκαταλείψαμε κατά την άνοδο μας, αλλά το απορρίψαμε γιατί οι συνθήκες εκεί δεν είχαν αλλάξει. Η εποχή των βροχών κρατούσε καλά στις κορδιλιέρες.

    Δεν έχεις να κάνεις πολλά στο περουβιανό τμήμα του παναμερικανικού αυτοκινητόδρομου. Γράφεις χιλιόμετρα και καλύπτεις αποστάσεις, ατενίζοντας πότε το απέραντο γαλάζιο του ειρηνικού ωκεανού και πότε την ατελείωτη, αχανή έρημο. Αλλά αυτά τα δυο θεάματα, ενώ υπάρχουν στιγμές που μπορούν και προκαλούν κάποιο δέος κυρίως για το μέγεθος τους και την σκληρότητα τους, σύντομα ξεθωριάζουν και καταλήγουν να περνούν αδιάφορα. Μέχρι που τα στοιχεία της φύσης αποφασίζουν να σου δείξουν λίγο, ένα ελάχιστο μόνο, από τη δύναμη τους. Ξεκίνησε ως δυνατός, πολύ δυνατός άνεμος ερχόμενος από τα δυτικά, από τη θάλασσα. Ακολούθησε η αμμοθύελλα ... "

    Κάντε click στην εικόνα για μεγαλύτερο μέγεθος. 

Όνομα:	huanchaco-lima-0364-2.jpg 
Προβολές:	289 
Μέγεθος:	96,5 KB 
ID:	309590

  13. #178
    Φυσιολογικές καταστάσεις στο Περού:
    Κάντε click στην εικόνα για μεγαλύτερο μέγεθος. 

Όνομα:	nazca-arequipa-4672-2.jpg 
Προβολές:	287 
Μέγεθος:	91,9 KB 
ID:	309593

    Ατελείωτη ερημική Panamericana:
    Κάντε click στην εικόνα για μεγαλύτερο μέγεθος. 

Όνομα:	arequipa-arica-4779-2.jpg 
Προβολές:	285 
Μέγεθος:	80,8 KB 
ID:	309594

    Arequipa, ίσως η πόλη με το ομορφότερο ιστορικό κέντρο στο Περού:
    Κάντε click στην εικόνα για μεγαλύτερο μέγεθος. 

Όνομα:	arequipa-1921-2.jpg 
Προβολές:	284 
Μέγεθος:	81,7 KB 
ID:	309596

    Ολόκληρη η περιγραφή στο πόστ : Περού, από το βορά ως το νότο στην Panamerican Highway

    και επιπλέον 35 φωτογραφίες από τη διαδρομή στο μπλόγκ της Έλενας εδώ
    και ξεχωριστό ποστ με πολλές φωτός από την Arequipa, εδω

  14. #179

    Από την έρημο Atacama στα μεγάλα υψίπεδα ξανά

    "... Τα 350 χιλιόμετρα στην ruta 5, την χιλιανή Panamericana Norte, ήταν ζόρικα εξαιτίας της ζέστης και του καυτού ήλιου. Εδώ η έρημος Atacama είναι πολύ πιο εχθρική σε σχέση με την έρημο των ακτών του Περού. Δεν υπείρχε ούτε μια πρασιά, κάτι να ξαποστάσεις για λίγο υπο σκιά. Το θερμόμετρο είχε σκαρφαλώσει στους 35ο αλλά η αισθητή θερμοκρασία ήταν πολύ μεγαλύτερη. Και ήταν ακόμα πολύ νωρίς. Που να έπιανε μεσημέρι. O ανοικτός ορίζοντας προς κάθε κατεύθυνση ήταν ξεθωριασμένος από την αντανάκλαση του ήλιου και αυτό ενίσχύε το αίσθημα της πυρωμένης ερήμου. Η αναζήτηση κάμπινγκ στα λιγοστά χωριά κατά μήκος του δρόμου βαίνει άκαρπη. Υπήρχε μόνο ένα έξω από το Pozo Almonte το οποίο όμως υπολειτουργούσε, δεν είχε νερό και ο φύλακας μας έδιωξε ευγενικά. Να στήναμε κάπου χύμα σε τέτοιο περιβάλλον δεν το θέλαμε. Αναγκαστικά βγήκαμε εκτός πορείας και κατευθυνθήκαμε ανατολικά 60 χιλιόμετρα προς την όαση Pica. Εκεί ήταν ώρα σιέστας και οι δρόμοι άδειοι. Μια γυναίκα με το αυτοκίνητο της μας οδήγησε στο μοναδικό κάμπινγκ, στο οποίο ήμασταν και οι μοναδικοί πελάτες..."

    Κάντε click στην εικόνα για μεγαλύτερο μέγεθος. 

Όνομα:	arica-pica-2009-2.jpg 
Προβολές:	219 
Μέγεθος:	82,7 KB 
ID:	310165

    Κάντε click στην εικόνα για μεγαλύτερο μέγεθος. 

Όνομα:	arica-pica-2027-2.jpg 
Προβολές:	220 
Μέγεθος:	94,3 KB 
ID:	310166

    "...
    Το San Pedro de Atacama ήταν ένας ενδιάμεσος σταθμός. Πήγαμε κατευθείαν στο γνώριμο μας camping από την πρώτη μας επίσκεψη εκεί, πριν δυόμιση μήνες. Η επόμενη μέρα μας βρήκε να επιστρέφουμε στα μεγάλα υψόμετρα, στα υψίπεδα των Άνδεων. Αγαπημένο altiplano. Τι μέρος! Εικόνες που ζήσαμε στην Βολιβία επέστρεψαν στο μυαλό μας. Στα αριστερά μας μπορούσαμε να δούμε τα βουνά εκείνης της φανταστικής χώρας και τα αρχικά τμήματα της διαδρομής των λιμνών που είχαμε διαβεί το Σεπτέμβριο. Μας έπιασε ρίγος. Από ενθουσιασμό και από συγκίνηση. Σταματημένοι σε μια άκρη της ruta 27 στα 4500 μέτρα, κοιτούσαμε τον τόπο που μας μάγεψε, που μας έκανε να τα χάσουμε και να δοκιμαστούμε στα όρια μας, να παλέψουμε. Αποκτά μια άλλη διάσταση, βλέποντας το πλέον από απόσταση και ξέροντας ότι την έχεις δαμάσει εκείνη την απόκοσμη ερημιά. Μου ‘ρθε να κλάψω. Η Έλενα φώναξε «πάμε άλλη μια». Ήταν τόσο κοντά. Σχεδόν άπλωνες το χέρι σου και ένιωθες να πιάνεις βολιβιανό αιθέρα. Και σχεδόν ένιωθες ένα άλλο, αόρατο, χέρι, κάποιου βολιβιανού σαμάνου να σε τραβάει προς τα εκεί. Θα το «ξαναπάμε άλλη μια». Υπόσχεση. Αλλά σε άλλο χρόνο και διαφορετικά. Καλύτερα προετοιμασμένοι, πιο ανάλαφροι. Με 2 μικρά μηχανάκια.

    Η ruta 27 (Chi)/ ruta 52 (Arg) διέρχεται από το Paso Jama. Είναι όλη ασφάλτινη και εύκολη. Κατά τα άλλα δεν διαφέρει πολύ από το Paso Sico και την ruta 51, 80 χιλιόμετρα νοτιότερα. Σκαρφαλώνει μέχρι τα 4.800 μέτρα. Το ίδιο αρειανό τοπίο. Τα salars. Τα flamingos. Η αραιή ατμόσφαιρα. Είναι όλα εκεί και ξαναρωτάς. Υπάρχουν αυτά τα μέρη σε ετούτο το πλανήτη? ..."

    Κάντε click στην εικόνα για μεγαλύτερο μέγεθος. 

Όνομα:	paso Jama-2029.jpg 
Προβολές:	221 
Μέγεθος:	91,4 KB 
ID:	310167

  15. #180

Παρόμοια θέματα

  1. Απαντήσεις: 23
    Τελευταίο μήνυμα: 16/01/2013, 23:05
  2. Απαντήσεις: 3
    Τελευταίο μήνυμα: 04/01/2013, 20:11
  3. on-off Εκδρομή στη νότια Εύβοια.
    από marulis στο forum Συναντήσεις & βόλτες
    Απαντήσεις: 3
    Τελευταίο μήνυμα: 13/05/2008, 22:55
  4. Πάμε μια βόλτα στη........στη........
    από Capo_Di_Capi στο forum Συναντήσεις & βόλτες
    Απαντήσεις: 5
    Τελευταίο μήνυμα: 07/11/2003, 01:29

Κανόνες δημοσιεύσεων

  • Δεν μπορείτε να ανοίξετε νέο θέμα
  • Δεν μπορείτε να απαντήσετε
  • Δεν μπορείτε να επισυνάψετε αρχεία
  • Δεν μπορείτε να επεξεργαστείτε τα μηνύματά σας
  •  
  • Ο κώδικας ΒΒ είναι ΟΝ
  • Τα smilies είναι ΟΝ
  • Ο κώδικας [IMG] είναι OFF
  • Ο κώδικας [VIDEO] είναι ΟΝ
  • Ο κώδικας HTML είναι OFF