150 ημέρες στη Νότια Αμερική

[DimChios]

θενκ γιου ουάνς μόρ!

[road spirit]

"Μετά την Purmamarca ο δρόμος μας συνεχίστηκε μέσα από μια όμορφη κοιλάδα όμως ο καιρός σύντομα χάλασε. Η βροχή ήταν καταρρακτώδης. Καθ’οδόν προς τη Salta είχαμε δυο επιλογές, μια ορεινή διαδρομή ή την εθνική οδό. Με τις καιρικές συνθήκες που επικρατούσαν δεν είχε νόημα να κατευθυνθούμε στο βουνό. Ούτε φωτογραφίες θα μπορούσαμε να τραβήξουμε ούτε να ευχαριστηθούμε το τοπίο ή την βόλτα γενικότερα. Επιπλέον αισθανόμασταν να έχουμε φθάσει σε ένα στάδιο του ταξιδιού που η υπομονή δεν προέκυπτε αβίαστα. Θα πρέπει να υπάρχει κίνητρο, σκοπός, σε κάθε μας παράκαμψη, σε κάθε διαδρομή. Μαζοχισμός χωρίς λόγο δεν είχε πια θέση στη δρομίσια καθημερινότητα μας. Άσε που θα είχαμε την ευκαιρία να ταλαιπωρηθούμε κατ’ επανάληψη και κατά το δοκούν στον μακρινό νότο, άρα υπήρχε ανάγκη για διατήρηση δυνάμεων και διαφύλαξη της συναισθηματικής μας ισοροπίας για να μπορεί να βγεί ο ενθουσιασμός εκεί που χρειάζεται.

Οπότε εθνική. Εκεί βέβαια η κατάσταση αγρίεψε, η βροχή πλέον ήταν κατακλυσμιαία και ο άνεμος χτυπούσε τόσο δυνατά που μια ριπή του παραλίγο να μας στείλει αδιάβαστους, με τη μηχανή να υδρολισθαίνει χωρίς έλεγχο. Λουσμένος με κρύο ιδρώτα σταμάτησα στο πρώτο βενζινάδικο που συναντήσαμε, περιμένοντας εκεί μέχρι να καλυτερέψουν τα πράγματα. Η ruta 9 κατά τμήματα είχε μετατραπεί σε ένα καφέ ποτάμι. Φθάσαμε στη Salta σε μια μάλλον μίζερη κατάσταση έχοντας καταφέρει εκείνη τη μέρα μόλις 190 χιλιόμετρα..."

H quebrada (κοιλάδα) de las Conchas:


"...
Πιάσαμε την περιβόητη Ruta 40 που διατρέχει την Αργεντινή από το βορά μέχρι το νότο, με τη ζέστη να γίνεται όλο και εντονότερη. Οι υψηλές θερμοκρασίες ήταν το κυρίαρχο χαρακτηριστικό των ημερών που ακολούθησαν ρίχνοντας αρκετά τη ψυχολογία και τις αντοχές μας. Το αδιάφορο τοπίο δεν βοηθούσε. Από το σημείο που η quebrada de las conchas τελειώνει, στα νότια όρια της επαρχίας Salta και για αρκετά χιλιόμετρα προς το νότο, μέσα από τις επαρχίες La Rioja και San Juan, έως το κέντρο της επαρχίας Cuyo, η Αργεντινή δεν έχει να προσφέρει και πάρα πολλά. Τίποτα δεν ικανοποιεί το μάτι, τίποτα δεν ενθουσιάζει. Κατά μήκος των ανατολικών πλευρών των Άνδεων σε εκείνα τα γεωγραφικά πλάτη δεν υπάρχουν αξιόλογες εναλλακτικές διαδρομές παρά μόνο κάποιες οριζόντιες (όπως κοιτάμε το χάρτη) που βγάζουν στην Χιλή. Αναγκαστικά λοιπόν, εφόσον θες να κινηθείς προς το νότο, παραμένεις στις τεράστιες επίπεδες, άγονες, ερημικές εκτάσεις ως την Mendoza, τις οποίες διασχίζεις διεκπεραιωτικά, υπομένοντας το καύσωνα.

Πόσο καύσωνα είχε? Υπο νορμάλ συνθήκες, εκεί τα 600+ χιλιόμετρα βγαίνουν σε μια μέρα. Δεν έχεις τίποτα να φωτογραφίσεις, τοπίο ή άλλο σημείο ενδιαφέροντος. Οι οικισμοί είναι λίγοι. Δεν έχεις λόγο να σταματήσεις. Όμως εμείς με το ζόρι καλύψαμε περίπου 670 χιλιόμετρα σε 2 μέρες. Με το που έπιανε μεσημέρι αναζητούσαμε διακαώς μια σκιά. Η πρώτη μέρα έληξε στην Santa Maria σε ένα συμπαθητικό camping λίγο έξω από το χωριό, αφού είχαν προηγηθεί αρκετά πλημυρισμένα τμήματα στην Ruta 40 και λασπουριές εξαιτίας του κατακλυσμού του προηγούμενου 24ωρου. Τη δεύτερη μέρα διανύσαμε σχεδόν 400 χιλιόμετρα, με τα 45 από αυτά να είναι σε ripio (πατημένο χώμα με στρώματα από χαλίκι) και κάποια μικρά τμήματα με άμμο. Σβήσαμε στο Chilecito όπου προς μεγάλη μας δυσάρεστη έκπληξη το πιο φθηνό χόστελ έπαιζε στα 200 πέσος. Πολύ ακριβά για ένα χωριό στην μέση της ερήμου. Αλλά υποθέτω πως ακριβώς αυτό το παράγοντα εκμεταλλεύονται για να δικαιολογήσουν τις τιμές τους. Αν σου αρέσει. Αλλιώς αν έχεις αντοχές συνέχισε. ... "

Ταξίδι στη Mendoza, τον τόπο των αργεντίνικων κρασιών, χωρίς μια καλή δόση απο αυτά δεν γίνεται:


Η Mendoza είναι γεμάτη πάρκα, πλατείες και πράσινο:


Ολόκληρο το κείμενο στο : Από τη Salta ως την Mendoza

και έξτρα φωτογραφίες στο μπλογκ της latris στο ομώνυμο ποστ

[road spirit]

8 post ακόμα και ... τέλος

[MikeG]

8 post ακόμα και ... τέλος

Χουανίτο τέλος; Θα ετοιμάσουμε νέα σειρά. Εκεί θα σε λένε Αστραχάν!

[road spirit]

Χουανίτο τέλος; Θα ετοιμάσουμε νέα σειρά. Εκεί θα σε λένε Αστραχάν!

έγινε Μιχαηλιτσένκο,

volume 2 : 150 ημέρες στην κεντρική Ασία

... και άλλο ένα εμότικον που να ζητάει φράγκα

[latris mixanis]

Να μας συγχωράτε για την καθυστέρηση του νέου πόστ, αλλά προσθέσαμε μια ακόμα μετακόμιση στο βιογραφικό μας. Συνεχίζουμε λοιπόν.

Μετά την Mendoza πήγαμε στην πρωτεύουσα της Χιλής, το Santiago, για να φροντίσουμε τη μοτοσικλέτα. Φρέσκα λάστιχα και λάδια εν όψει του επόμενου σκέλους του ταξιδιού μας, τη Παταγονία. Η διαδρομή περιελάμβανε ένα ακόμα μεγάλο πέρασμα στις Άνδεις υπο τη σκεπή της κορυφής Aconcagua, της 2ης ψηλότερης του κόσμου (διακρίνεται στη κέντρο της φωτογραφίας) :





Έπειτα κατευθυνθήκαμε στην όμορφη παραλιακή περιοχή της Isla Negra με σκοπό να επισκεφθούμε το σπίτι του νομπελίστα Pablo Neruda, τη Casa del Isla Negra:

[latris mixanis]

H συνέχεια μας βρήκε να καλύπτουμε μερικά διεκπεραιωτικά χιλιόμετρα προς το νότο, μέχρι που αλλάξαμε κατεύθυνση ξανά, μπαίνοντας πάλι στην Αργεντινή. Είχαμε φτάσει πλέον στην Παταγονία ! Τα πρώτα χιλιόμετρα στην επαρχία Neuquen μας επεφύλασαν ένα καλωσόρισμα ταιριαστό στη φήμη της παταγονικής γής. Άγριος καιρός και λυσασμένος αέρας που παρέσερνε τη μηχανή σαν χαρτί στον άνεμο.



Tα τοπία στην Παταγονία είναι απέραντα και δυστυχώς η φωτογραφία δεν μπορεί να αποδώσει την αίσθηση:




Ολόκληρο το πόστ μπορείτε να το βρείτε στο λινκ : Στο Santiago για ανασυγκρότηση και κάθοδος στην Παταγονία

και το σύνολο των φωτογραφιών του κομματιού, στην συλλογή εδω

[road spirit]

H παταγονία αρχίζει να μας δείχνει της ομορφιές της αλλά και τα δόντια της. Ένα 4μερο σε καταπληκτικά τοπία, να θες να τα κάνεις πανω-κάτω συνέχεια και να μη σταματάς. Βροχή χωρίς τέλος, τρελό κρύο, camping σε λίμνες και βαλίτσες που μπάζουν νερά μας βάζουν σε περιπέτειες.

[road spirit]

...






Όλη η περιγραφή απο εκείνο το κομμάτι του ταξιδιού, στο λινκ : Παταγονία, στους δρυμούς Lanin, Nahuel Huapi και Los Alerces

και σετ 70 φωτογραφιών εδω!

[antsoar]

Το ξαναζείς απ' την αρχή όσο το γράφεις, έτσι δεν είναι;

[taisteal]

Τι να λεμε...
Καλα,δεν ειχατε την αισθηση του φοβου στα πολυ απομακρυσμενα μερη??
Εννοω μηχανικο προβλημα κτλ??

[road spirit]

Το ξαναζείς απ' την αρχή όσο το γράφεις, έτσι δεν είναι;

φουλ!

Τι να λεμε...
Καλα,δεν ειχατε την αισθηση του φοβου στα πολυ απομακρυσμενα μερη??
Εννοω μηχανικο προβλημα κτλ??

Όσο να 'ναι υπάρχει πάντα αυτή η αίσθηση, απλά μαθαίνεις και πορεύεσαι με αυτή. Με τον ένα τρόπο ή με τον άλλο θα βρεθεί λύση (συνήθως)

[antsoar]

φουλ!

Για αυτό το γράφεις λίγο λίγο και μας ψήνεις, δεν θέλεις να τελειώσει ούτε τώρα

[road spirit]

Για αυτό το γράφεις λίγο λίγο και μας ψήνεις, δεν θέλεις να τελειώσει ούτε τώρα

μπορεί και να έχει βάση αυτό που λες!

Αλλά δεν νομίζω... Το θέμα είναι ότι το γράψιμο μου βγαίνει πολύ δύσκολα. Στην έκθεση ήμουν πάντα σκράπας. Το βαριέμαι κιόλας. Μετά, για κάθε ποστ έχουμε να κοιτάξουμε και να διαλέξουμε ανάμεσα σε 1000 φωτογραφίες κατά μέσο όρο, προκειμένου να μπούν 50-70 κάθε φορά. Άμα σκεφτείς ότι στις περισσότερες κάνουμε και ένα editing στο lightroom, θέλουμε 1 βδομάδα "δουλειάς" για κάθε ποστ, τουλάχιστον.

[hollander]

Άντε λοιπόν 8 εβδομάδες έμειναν ακομα . Μην μας κρατάς σε αγωνία.