Σελίδα 8 από 16 ΠρώτοΠρώτο ... 345678910111213 ... ΤελευταίοΤελευταίο
Προβολή αποτελεσμάτων 106 έως 120 από 227

Θέμα: 150 ημέρες στη Νότια Αμερική

  1. #106
    Παλαιό μέλος Το avatar του/της 8avos
    Εγγραφή
    04/05/2012
    Μηνύματα
    143
    Χωρίς να ξέρω το παραμικρό,πιστεύω θα ήθελα τρελά να στρίψω και γώ το τιμόνι για death road!
    Μια από τις απίστευτες εμπειρίες,γι αυτό ξανά

    Επίσης μια μικρή επισύμανση,έχετε σκεφτεί είτε στο παρόν ή σε άλλο θρέντ να βάλετε
    πολύ περισσότερες φωτό από αυτές που μας δίνετε στο ταξίδι σας;Ας μην είναι επεξεργασμένες,
    δε χαλιόμαστε....

  2. #107

    Οδηγώντας στον πιο επικίνδυνο δρόμο του κόσμου

    Στεκόμασταν εκεί λοιπόν, στην αρχή του “δρόμου του θανάτου”! “Εl camino de la Muerte”, o παλιός δρόμος Yungas, ο δρόμος της μοίρας, ο δρόμος για το Coroico. Όλα αυτά είναι τα ονόματα μιας διαδρομής της οποίας οι φωτογραφίες κυκλοφορούν εδώ και χρόνια στο ίντερνετ απεικονίζοντας οχήματα να κρέμονται στο χείλος του γκρεμού και συνοδευόμενες απο πομπώδεις περιγραφές και απο αναφορές για 200-300 θανάτους ετησίως.

    Ο δρόμος βρίσκεται βορειοανατολικά της La Paz και μέχρι πρόσφατα αποτελούσε την μοναδική σύνδεση με την αμαζονιακή επαρχία Yungas και την μικρή γραφική πόλη Coroico. Στις άκρες του, η χαράδρα φτάνει τα 600 μέτρα βάθος σε ορισμένα σημεία. Σε άλλα, το πλάτος του μόλις και μετά βίας χωρά ένα φορτηγό. Η οδήγηση γίνεται στην αριστερή πλευρά του δρόμου, ώστε ο οδηγός του κάθε αυτοκινήτου να μπορεί να ελέγχει απο το παράθυρο του το πάτημα των τροχών του ...

    H συνέχεια στο : Οδηγώντας στον πιο επικίνδυνο δρόμο του κόσμου

    Κάντε click στην εικόνα για μεγαλύτερο μέγεθος. 

Όνομα:	blogRS-0192.jpg 
Προβολές:	603 
Μέγεθος:	90,6 KB 
ID:	291784

  3. #108
    Παράθεση Δημοσιεύθηκε αρχικά από 8avos Προβολή μηνύματος
    Χωρίς να ξέρω το παραμικρό,πιστεύω θα ήθελα τρελά να στρίψω και γώ το τιμόνι για death road!
    Μια από τις απίστευτες εμπειρίες,γι αυτό ξανά

    Επίσης μια μικρή επισύμανση,έχετε σκεφτεί είτε στο παρόν ή σε άλλο θρέντ να βάλετε
    πολύ περισσότερες φωτό από αυτές που μας δίνετε στο ταξίδι σας;Ας μην είναι επεξεργασμένες,
    δε χαλιόμαστε....
    Θάνο όσες φωτό αξίζουν ή όσες έχουν να διηγηθούν κάτι, μπαίνουν στα 2 blog. Ειδικά στο blog στης Έλενας, κάποια ποστ έχουν νομίζω αρκετά μεγάλη gallery! Έπειτα, το να ποστάρουμε 100άδες φωτό είναι και χρονοβόρο (ακόμη και χωρίς επεξεργασία όπως λες) και θα καταντήσει φλύαρο νομίζω, εκ μέρους μας.

    Τώρα, απο εκεί και πέρα το να ποστάρω ξανά τις ίδιες φωτό απο το blog στο φόρουμ είναι αφενός κουραστικό, ειδικά όταν πρέπει να ξαναγίνουν resize (το auto resize που κάνει το φόρουμ συχνά πιξελιάζει τις φωτό και το βρίσκω εκνευριστικό), αφετέρου προσωπικά πλέον ο τρόπος παρουσίασης στο φόρουμ (3 attachments ανά ποστ και in-line) δεν μου "κάθεται". Μου έχει ταιριάξει να το πω με απλά λόγια ο τρόπος παρουσίασης στο blog.

    Καταλαβαίνω ότι σε κάποιους μπορεί να μην αρέσει ο συγκεκριμένος τρόπος και το σέβομαι, αλλά για την ώρα μάλλον δε θα μπω στη διαδικασία να κάνω re-post μεγαλύτερης έκτασης από τη τωρινή.


  4. #109
    δεν έχω λόγια ....
    θέλει κότσια.....
    NdGT: "A great challenge of life: Knowing enough to think you're doing it right, but not enough to know you're doing it wrong"Το'χω πάθει και στις Σέρρες
    riding coach του πληκτρολογίου

  5. #110
    Είναι η πιο πρόσφατη... Το avatar του/της stavrouliasp
    Εγγραφή
    20/01/2006
    Μηνύματα
    1.975
    Συγχαρητήρια παιδια! Και από εμένα έχετε το σεβασμό μου.

  6. #111
    Μπράβο ρε ... αλήθεια μπράβο.... remake of motorcyle diaries ( 2004)

    http://www.imdb.com/title/tt0318462/?ref_=sr_2
    Make my bike lighter.....remove the brakes!
    Στο βασίλειο των κουλών βασιλεύει ο μονόχερας...

    BMW R25/3 1955 Restoration

  7. #112

    Κλείνοντας το κεφάλαιο Βολιβία

    Φύγαμε από την Copacabana στις 18 Οκτωβρίου με πορεία προς τα σύνορα Βολιβίας – Περού, στα οποία φτάσαμε μετά από λίγα λεπτά αφου χαθήκαμε και περιπλανηθήκαμε μέσα σε χωματόδρομους στους οποίους δεν υπήρχε καμία ταμπέλα να μας κατευθύνει και με το GPS να δείχνει το κενό! Για άλλη μια φορά, απρόβλεπτη Βολιβία!. Κάθε μέρα! Αυτή η λέξη, απρόβλεπτη, είναι μια από αυτές που θα μας μείνουν ως ένα από τα πιο έντονα χαρακτηριστικά της χώρας.

    Συνολικά ταξιδέψαμε για 19 μέρες στη Βολιβία, διανύοντας 2450 χιλιόμετρα. Προσμετρώντας μαζί και τις πρώτες ημέρες από τη στιγμή που πατήσαμε στις Άνδεις, ζήσαμε ακραίες συνθήκες για τα δεδομένα ενός ταξιδιού με μοτοσικλέτα, ανεβαίνοντας μέχρι τα 5020 μέτρα υψόμετρο αγκομαχώντας, οδηγώντας σε θερμοκρασίες από -8ο C εώς 37ο, πότε με χαλάζι, πότε κάτω από έναν ήλιο που θαρρείς ότι σε ψήνει σε δευτερόλεπτα.

    Κάθε μέρα έπρεπε να μελετάμε προσεκτικά τους χάρτες για την πορεία της επόμενης ημέρας και να κάνουμε υπολογισμούς για τα διανυθέντα χιλιόμετρα, λογαριάζοντας τα αποθέματα μας σε καύσιμο και σε εφόδια, όπως σε κανένα άλλο οδοιπορικό στο παρελθόν. Υπήρξε μέρα στο altiplano που ξεκινήσαμε κουβαλώντας 8 λίτρα νερό και μέχρι το επόμενο πρωί αυτό είχε τελειώσει χωρίς να ξέρουμε που θα μπορέσουμε να το αναπληρώσουμε, ενώ είχαμε ήδη αφυδατωθεί ως συνέπεια της ακτινοβολίας, της έλλειψης οξυγόνου και της έντονης σωματικής προσπάθειας.

    Δεν είναι υπερβολή να πω ότι όση εμπειρία είχα αποκομίσει από τα προηγούμενα ταξίδια με τη μηχανή, στη Νότια Αμερική και ιδιαίτερα στη Βολιβία δεν είχε καμία συνεισφορά, δε μετρούσε, δεν βοηθούσε. Ήταν σαν να ταξίδευα πρώτη φορά. Χρειαζόταν ολικό reset σε αυτά που ήξερα. Ένας τελείως διαφορετικός κόσμος, με διαφορετικές απαιτήσεις στη διαχείριση των δυνάμεων μου, της ψυχολογίας, στη προετοιμασία της μηχανής, στους καθημερινούς χειρισμούς σε κάθε επίπεδο.

    Προσωπικά μιλώντας, οι ημέρες στα άγονα και ερημικά υψίπεδα της νοτιοδυτικής Βολιβίας αποτέλεσαν την πιο απαιτητική και μακράν δυσκολότερη δοκιμασία στην οποία έχω υποβληθεί ποτέ, σωματικά, συναισθηματικά και ψυχολογικά. Και όμως, αν με ρωτήσει κανείς σήμερα, αν μου δινόταν η δυνατότητα να ξανακάνω ένα και μόνο ένα κομμάτι του ταξιδιού ποιο θα επέλεγα, εκείνο θα ήταν. Εκείνο εκεί που βουλιάζαμε στην άμμο, που με τα χίλια ζόρια κρατούσα τη μηχανή όρθια κάθε λίγα μέτρα, που δεν μπορούσα να αναπνεύσω. Εκεί που υπήρξαν στιγμές απόγνωσης, που μονολογούσα με τον εαυτό μου αναρωτώμενος πως θα ξεμπλέξουμε από αυτή τη κατάσταση, σκεφτόμενος ότι ίσως έχουμε κάνει ένα πολύ μεγάλο λάθος, με ένα σωρό άγχη και φοβίες να βγαίνουν στην επιφάνεια.

    Η συνέχεια στο λινκ: Κλείνοντας το κεφάλαιο Βολιβία

  8. #113

    Είσοδος στο Περού

    Κάντε click στην εικόνα για μεγαλύτερο μέγεθος. 

Όνομα:	blogRS-2130.jpg 
Προβολές:	412 
Μέγεθος:	78,6 KB 
ID:	293777

    Μια νέα χώρα ανοιγόταν μπροστά μας και αυτό ήταν αρκετό για να καβαλήσουμε τη μηχανή αισθανόμενοι ενθουσιασμό και αναζωογονημένοι. Είχαμε μεγάλες προσδοκίες για το Περού, οφειλόμενες κυρίως σε ιστορίες ταξιδιωτών που είχα διαβάσει στο advrider.com. Όμως είχαμε και ένα άγχος. Ο μεγάλος αντίπαλος που ανέφερα στο τέλος του προηγούμενου ποστ ήταν η εποχή των βροχών.

    Το Περού καλύπτει μια μεγάλη γεωγραφική έκταση με πολλές διαφορετικές κλιματικές ζώνες και με τις εποχές να μην έχουν τα χαρακτηριστικά που γνωρίζουμε στη Μεσόγειο. Στα δυτικά, κατά μήκος της ακτογραμμής του ειρηνικού ωκεανού το κλίμα είναι άνυδρο και ζεστό σχεδόν όλο το χρόνο. Δεν έχει σημασία αν θα βρεθείς εκεί Ιανουάριο μήνα ή Ιούνιο. Οι συνθήκες θα είναι λίγο πολύ ίδιες.

    Μόλις μια εκατοντάδα χιλιομέτρων ανατολικότερα της ακτογραμμής υψώνονται οι Άνδεις που διατρέχουν όλη τη χώρα, όπως και όλη την ήπειρο άλλωστε. Στο περουβιανό λοιπόν τμήμα της μεγάλης οροσειράς διακρίνονται δυο εποχές. Η ξηρή εποχή, που διαρκεί χοντρικά από τον Μάιο εως τον Σεπτέμβριο και εκείνη των βροχών, που ξεκινά σταδιακά από τον Οκτώβριο και διαρκεί εώς τον Απρίλιο. Οι θερμοκρασίες έχουν μικρή διακύμανση όλο το έτος χωρίς να καταλαβαίνεις χειμώνα ή καλοκαίρι, όμως η ποσότητα του νερού που πέφτει την εποχή των βροχών δεν είναι αστεία. Ρίχνει σχεδόν καθημερινά, με ένταση και για αρκετές ώρες. Από μόνο του βέβαια, κάτι τέτοιο δεν καθιστά το ταξίδι με μοτοσικλέτα απαγορευτικό. Σίγουρα προσθέτει κάποιες δυσκολίες, δεν επιτρέπει το camping, χαλάει τις ευκαιρίες για φωτογράφιση και δεν αφήνει να ευχαριστηθείς το τοπίο. Όμως το σοβαρότερο πρόβλημα είναι άλλο. Το αρχικό μας πλάνο ήταν να διασχίσουμε το Περού από νότο προς βορρά παραμένοντας εξολοκλήρου στην ορεινή ζώνη στην οποία οι περισσότερες διαδρομές, οι καλές, εκείνες που προσφέρουν τις καλύτερες εικόνες και σε φέρνουν πιο κοντά στα χωριά με το ανόθευτο περουβιανό στοιχείο, είναι χωμάτινες. Ακατάπαυστη καθημερινή βροχόπτωση και πολύ χώμα σε μια γεωλογικά ασταθή περιοχή, δεν είναι καθόλου μα καθόλου καλός συνδυασμός.

    η συνέχεια στο : Είσοδος στο Περού

    Κάντε click στην εικόνα για μεγαλύτερο μέγεθος. 

Όνομα:	blogRS-2131.jpg 
Προβολές:	415 
Μέγεθος:	95,7 KB 
ID:	293778

  9. #114

    Στα νησιά της λίμνης Titicaca

    Κάντε click στην εικόνα για μεγαλύτερο μέγεθος. 

Όνομα:	blogRS-9898.jpg 
Προβολές:	361 
Μέγεθος:	84,5 KB 
ID:	294397

    "... Οι κάτοικοι του Amantani είναι ιθαγενείς quechua, μιλούν την αντίστοιχη διάλεκτο και πολύ λίγα ισπανικά, ζουν αποκλειστικά από γεωργικές δραστηριότητες στο νησί και από λιγοστά έσοδα από τους επισκέπτες του νησιού, οι οποίοι όμως δεν είναι τόσο πολλοί όσο αυτοί που πάνε στα πλωτά νησιά. Δεν τρώνε καθόλου κρέας, δεν έχουν ηλεκτρισμό στο νησί παρά μόνο για λίγες ώρες, λειτουργώντας γεννήτριες. Δεν υπάρχουν ξενοδοχεία ή ξενώνες, ούτε εστιατόρια.

    Φτάνοντας στο νησί μας περίμεναν ντόπιοι ντυμένοι και εδώ με τις παραδοσιακές τους ενδυμασίες. Ήμασταν καμιά 20αριά επισκέπτες όλοι και όλοι. Ο ξεναγός μας σύστησε με την Rebeca, μια μικροκαμωμένη ρυτιδιασμένη γυναίκα η οποία έδειχνε 60 ετών αλλά δεν πρέπει να ήταν πάνω από 40. Μας πήρε και μας πήγε στο σπίτι της οικογένειας της όπου θα μέναμε για το βράδυ. Ξεκίνησε να μας ετοιμάζει μεσημεριανό, σε μια πλινθόκτιστη κουζίνα, όπως πλινθόκτιστα είναι και όλα τα σπίτια τους. Τα υπνοδωμάτια ήταν σε διαφορετικό κτίσμα. Υποτυπώδη, με τα απολύτως βασικά και απαραίτητα. Χωρίς κρεβάτια, ένα τραπεζάκι, 2-3 μικρά έπιπλα. Το δωμάτιο που θα κοιμόμασταν εμείς είχε κρεβάτια, ένα κομοδίνο και αυτό ήταν όλο.

    Το φαγητό ήταν απλό και λιτό. Λιγοστό. Αλλά δεν μπορείς να πείς τίποτα κακό. Το αντίθετο, πρέπει να πείς ένα μεγάλο ευχαριστώ. Έτσι ζουν, αυτή είναι η καθημερινότητα τους και πρέπει να τη σεβαστείς. Πρέπει να προσπαθήσεις να καταλάβεις τις επιλογές τους, τις συνθήκες διαβίωσης, τις δυνατότητες που έχουν ή εκείνες που δεν τους παρέχονται.

    Ενώ εμείς περιμέναμε να ετοιμαστεί το φαγητό, ήρθε ο άντρας της, μας χαιρέτησε με ένα μεγάλο χαμόγελο, ήρθαν και τα παιδιά τους, ένα γλυκύτατο κοριτσάκι και ένα αγοράκι που μου είπε πως όταν μεγαλώσει θέλει να γίνει μηχανικός συστημάτων. Με ρώτησε «es possible?». Είναι πιθανό? Μπορώ? Του χαμογέλασα και του είπα «si! Todo es possible». Όλα γίνονται. Δεν θα του έδινα καμία άλλη απάντηση, παρά μόνο κάποια που να μη του στερήσει την ελπίδα του για κάτι λαμπρό, για ένα καλύτερο μέλλον. "

    Κάντε click στην εικόνα για μεγαλύτερο μέγεθος. 

Όνομα:	blogRS-0061.jpg 
Προβολές:	357 
Μέγεθος:	84,3 KB 
ID:	294398

    Κάντε click στην εικόνα για μεγαλύτερο μέγεθος. 

Όνομα:	blogRS-2251.jpg 
Προβολές:	357 
Μέγεθος:	83,1 KB 
ID:	294399

    όλο το ποστ στο blog: στα νησιά της λίμνης Titicaca

  10. #115
    Μπράβο Τζόνυ και Έλενα! Να περνάτε καλά και να προσέχετε! σας παρακολουθώ! thanks for sharing
    Make my bike lighter.....remove the brakes!
    Στο βασίλειο των κουλών βασιλεύει ο μονόχερας...

    BMW R25/3 1955 Restoration

  11. #116
    Παλαιό μέλος Το avatar του/της virus
    Εγγραφή
    21/02/2009
    Μηνύματα
    2.396
    Παράθεση Δημοσιεύθηκε αρχικά από gixxerman Προβολή μηνύματος
    δεν έχω λόγια ....
    θέλει κότσια.....
    κοτσια..

    κοτσιδια..

    τρελλοκοτσιδου



  12. #117
    Ανήσυχο πνεύμα.... Το avatar του/της latris mixanis
    Εγγραφή
    29/03/2005
    Μηνύματα
    4.051

    Στο Cusco

    Η νύχτα στο Puno μας είχε αγχώσει. Δεν σταμάτησε να βρέχει και η πρόγνωση του καιρού σε 2-3 site για τις επόμενες ημέρες δεν ήταν ευνοϊκή. Φαινόταν πως η εποχή των βροχών μας είχε προλάβει. Το μόνο που μπορούσαμε να κάνουμε ήταν να προσαρμόσουμε το ωράριο μας και κατά περίπτωση τα δρομολόγια μας. Για το πρώτο, θα χρειαζόταν πλέον να ξυπνάμε καθημερινά πολύ νωρίς, κατά τις 6:30. Αυτό γιατί υπάρχει ένα μοτίβο στη βρόχινη εποχή: συνήθως η βροχή ξεκινά το μεσημέρι και διαρκεί μέχρι το ξημέρωμα με διαστήματα ανάπαυλας. Έτσι, δίδεται ένα χρονικό παράθυρο λίγων ωρών το πρωί το οποίο θα προσπαθούσαμε να εκμεταλλευτούμε για να καλύψουμε τις αποστάσεις που θέλαμε. Όσον αφορά τα δρομολόγια μας, αυτά θα ήταν υπο εξέταση καθημερινά, αναλόγως τη κατάσταση του δρόμου.

    Tα πρώτα 200 χιλιόμετρα ήταν βαρετά. Κινούμενοι σε μεγάλα υψόμετρα στο Περουβιανό altiplano, οι επίπεδες εκτάσεις απλώνονταν παντού γύρω μας χωρίς να διαθέτουν κάτι που να κάνει το μάτι να χαζέψει. Στη Juliaca πήραμε μια γερή δόση από μποτιλιάρισμα, ηχορύπανση και καυσαέριο, μιας και εδώ δεν υπάρχει περιφερειακός δρόμος για να παρακάμψεις τη πόλη, όπως συμβαίνει εξάλλου σε όλο το Περού και σε όλη τη Βολιβία. Μετά το χωριό Pichu το τοπίο σταδιακά άλλαζε καθώς πλησιάζαμε όλο και περισσότερο στα άγρια τμήματα των Περουβιανών Άνδεων. Χιονισμένες βουνοκορφές, πράσινες κοιλάδες και ποτάμια μας έκαναν παρέα μέχρι το Cusco. Η διαδρομή ήταν απολαυστική.

    Κάντε click στην εικόνα για μεγαλύτερο μέγεθος. 

Όνομα:	blogRS-2308.jpg 
Προβολές:	294 
Μέγεθος:	68,5 KB 
ID:	294724

    Στο Cusco κατευθυνθήκαμε προς το κέντρο εν μέσω έντονης κυκλοφοριακής συμφόρησης και γνωρίζοντας μια νέα οδηγική κουλτούρα. Στη Βολιβία χαρακτηρίσαμε την οδήγηση των ντόπιων δολοφονική, τώρα στο Περού σκεφτόμασταν να αναθεωρήσουμε. Οι Βολιβιανοί έπρεπε να κατέβουν στη κλίμακα και τη πρώτη θέση να καταλάβουν οι Περουβιανοί. Αφήσαμε ένα περιθώριο αμφιβολίας για την ώρα, εξάλλου ήμασταν μόλις 2 μέρες στους δρόμους του Περού.

    Φυσικά δεν υπάρχει μαζοχισμός στην πρόθεση μας να καταφεύγουμε στα κέντρα όσων μεγάλων πόλεων είχαν βρεθεί στη πορεία μας. Ήταν αναγκαστική επιλογή. Έξω από αυτά τα αστικά κέντρα δεν υπάρχουν καταλύματα και η αναζήτηση φθηνού χόστελ πάντα οδηγεί στο κέντρο. Στη περίπτωση του Cusco οι επιλογές που μας απέμεναν εξαιτίας των κριτηρίων μας (χαμηλό κόστος και ασφαλές σημείο για τη μηχανή) ήταν μετρημένες στα δάχτυλα του χεριού. Σε κάθε ένα από τα προτεινόμενα budget hostels στον οδηγό του Lonely Planet είτε δεν θα υπήρχε πάρκινγκ είτε το πλάτος της κύριας εισόδου θα ήταν τόσο στενό που ήταν αδύνατο να περάσει η μηχανή μέσα για να την αφήσουμε σε μια γωνιά της ρεσεψιόν (συνηθισμένη πρακτική) ή στην εσωτερική αυλή. Τη λύση έδωσε- για πολλοστή φορά στο ταξίδι – το horizonsunlimited. Από το hostal Estrellita είχαν περάσει αμέτρητοι μοτοταξιδιώτες στο παρελθόν και ήμασταν τυχεροί που είχε διαθέσιμο δωμάτιο. Με τη βοήθεια του συμπαθέστατου ιδιοκτήτη ξεκινήσαμε τη δημιουργία αυτοσχέδιας ράμπας ώστε να μπορέσω να περάσω τη μηχανή από τα μεγάλα εξωτερικά σκαλοπάτια στην εσωτερική αυλή. Αυτή τη φορά ήταν πιο εύκολα τα πράγματα σε σχέση με το Puno καθώς δεν χρειάστηκε να ισορροπήσουμε τη μηχανή κρατώντας τη δεξιά-αριστερά, μπορούσα να πάρω φόρα και να ρολλάρω στην αυλή. Τακτοποιηθήκαμε και βγήκαμε για περπάτημα στο ιστορικό κέντρο της πόλης και για να πάρουμε προμήθειες.

    Κάντε click στην εικόνα για μεγαλύτερο μέγεθος. 

Όνομα:	blogRS-0121.jpg 
Προβολές:	296 
Μέγεθος:	77,2 KB 
ID:	294726

    Κάντε click στην εικόνα για μεγαλύτερο μέγεθος. 

Όνομα:	blogRS-0120.jpg 
Προβολές:	293 
Μέγεθος:	95,2 KB 
ID:	294727

    H συνέχεια του ποστ στο : Cusco

    Τρελοκοτσιδού..!!!!

  13. #118
    Παλαιό μέλος Το avatar του/της 8avos
    Εγγραφή
    04/05/2012
    Μηνύματα
    143
    Παράθεση Δημοσιεύθηκε αρχικά από road spirit Προβολή μηνύματος
    θα καταντήσει φλύαρο νομίζω, εκ μέρους μας.


    Καταλαβαίνω ότι σε κάποιους μπορεί να μην αρέσει ο συγκεκριμένος τρόπος και το σέβομαι, αλλά για την ώρα μάλλον δε θα μπω στη διαδικασία να κάνω re-post μεγαλύτερης έκτασης από τη τωρινή.

    Για να απαντήσω (αν και πολύ καθυστερημένα ) κρατώντας αυτά που θέλω,ούτε πρόκειται να πει ή σκεφτεί κανείς οτι
    πρόκειται να φλυαρίσετε και από την άλλη εσείς ξέρετε πως θα παρουσιαστεί καλύτερα - ευανάγνωστα κλπ.Όπως επίσης
    δεν πρόκειται να πει κανείς οτι δεν αρέσει κάτι σε αυτό που μας παρουσιάζετε,είναι το λιγότερο χάρμα οφθαλμών οι φωτος
    σας.Εννοείται ότι και στο μπλογκ της Έλενας μπαίνω να τις δω.

    Μια ερώτηση:το θέμα "χρονοδιάγραμα" το είχατε ορίσει από πριν-Ελλάδα δλδ ή βάσει βροχοπτώσεων,ώστε να πιέζεστε κάποιες
    στιγμές!Ή απλά η ανησυχία του ταξιδιώτη για να δείτε-φτάσετε και τα παραπέρα μιας που ήσασταν χορτασμένοι.

  14. #119
    Παράθεση Δημοσιεύθηκε αρχικά από 8avos Προβολή μηνύματος
    Για να απαντήσω (αν και πολύ καθυστερημένα ) κρατώντας αυτά που θέλω,ούτε πρόκειται να πει ή σκεφτεί κανείς οτι
    πρόκειται να φλυαρίσετε και από την άλλη εσείς ξέρετε πως θα παρουσιαστεί καλύτερα - ευανάγνωστα κλπ.Όπως επίσης
    δεν πρόκειται να πει κανείς οτι δεν αρέσει κάτι σε αυτό που μας παρουσιάζετε,είναι το λιγότερο χάρμα οφθαλμών οι φωτος
    σας.Εννοείται ότι και στο μπλογκ της Έλενας μπαίνω να τις δω.

    Μια ερώτηση:το θέμα "χρονοδιάγραμα" το είχατε ορίσει από πριν-Ελλάδα δλδ ή βάσει βροχοπτώσεων,ώστε να πιέζεστε κάποιες
    στιγμές!Ή απλά η ανησυχία του ταξιδιώτη για να δείτε-φτάσετε και τα παραπέρα μιας που ήσασταν χορτασμένοι.

    Υπήρχε ένα πολύ βασικό χρονοδιάγραμμα το οποίο είχε βγεί απο Ελλάδα, και ήταν συνάρτηση πολλών παραμέτρων:
    α) τα χρήματα: θα ταξιδεύαμε μέχρι να τελειώσουν, υπολογίζοντας φυσικά και όσα θα χρειαζόμασταν μετά την επιστροφή για να περάσουμε στοιχειωδώς κάποιους μήνες άνεργοι.
    β) οι καιρικές συνθήκες: παίζουν πολύ μεγάλο ρόλο και δεν αναφέρομαι μόνο στην εποχή των βροχών αλλά και στο εντελώς απρόβλεπτο καλοκαίρι της παταγονίας.
    γ) ημερολογιακά θέματα όπως πχ τοπικές γιορτές, αργίες κλπ. Πχ δεν θες καθόλου να έχεις ολοκληρώσει το ταξίδι και να βρίσκεσαι στο Μπουένος Άιρες για να ξεκινήσεις τις διαδικασίες φόρτωσης-αποστολής της μηχανής και να βρείς την εταιρεία logistics κλειστή για 2 εβδομάδες λόγω καλοκαιρινών διακοπών.
    δ) και φυσικά τα μέρη που θέλαμε να δούμε, υπολογίζοντας τις χιλιομετρικές αποστάσεις, τις ιδιαιτερότητες και τις δυσκολίες των διαδρομών κλπ.

    Βεβαίως σε ένα ταξίδι τέτοιας κλίμακας (χρονικά, χιλιομετρικά κλπ) τα χρονοδιαγράμματα και τα πλάνα αλλάζουν για πλάκα. Είναι τόσοι πολλοί οι αστάθμητοι παράγοντες που θες-δε θες κάποιες φορές θα σου προκύψουν. Δεν μπορείς για 5 μήνες να πηγαίνουν όλα όπως τα είχες προγραμματίσει.

    Στην περίπτωση μας, πλάνο και χρονοδιάγραμμα τινάχτηκαν στον αέρα απο τα αποδυτήρια, με την καθυστέρηση της μηχανής. Αλλάξαμε τα εισιτήρια της επιστροφής 2 φορές! Αλλάξαμε δρομολόγιο ουκ ολίγες φορές, μέρη που θέλαμε να δούμε αρχικά, στη πορεία τα εγκαταλήψαμε (πχ παραγουάη, καταρράκτες iguazu, μια περιοχή στη Χιλή κοντά στα σύνορα με τη βολιβία κλπ) ,ενώ άλλα που δεν ήταν ποτέ στο πλάνο τα επισκεφθήκαμε (surprise όταν έρθει η ώρα).

    Χορτασμένοι δεν αισθανθήκαμε ποτέ ... Παρόλη την απίστευτη κούραση η οποία σε τέτοια ταξίδια συσσωρεύεται, δεν θέλαμε να σταματήσουμε να ήμαστε στο δρόμο.

  15. #120
    Παλαιό μέλος Το avatar του/της 8avos
    Εγγραφή
    04/05/2012
    Μηνύματα
    143
    ^^
    Σούπερ Όχι απλά με κάλυψε η απάντηση.....Γιατί γενικά κάποια πράγματα δεν κανονίζονται...
    Θενκς για το άμεσο της απάντησης και εύχομαι να σας διαβάσουμε και σε άλλα σύντομα

Σελίδα 8 από 16 ΠρώτοΠρώτο ... 345678910111213 ... ΤελευταίοΤελευταίο

Παρόμοια θέματα

  1. Απαντήσεις: 23
    Τελευταίο μήνυμα: 16/01/2013, 23:05
  2. Απαντήσεις: 3
    Τελευταίο μήνυμα: 04/01/2013, 20:11
  3. on-off Εκδρομή στη νότια Εύβοια.
    από marulis στο forum Συναντήσεις & βόλτες
    Απαντήσεις: 3
    Τελευταίο μήνυμα: 13/05/2008, 22:55
  4. Πάμε μια βόλτα στη........στη........
    από Capo_Di_Capi στο forum Συναντήσεις & βόλτες
    Απαντήσεις: 5
    Τελευταίο μήνυμα: 07/11/2003, 01:29

Κανόνες δημοσιεύσεων

  • Δεν μπορείτε να ανοίξετε νέο θέμα
  • Δεν μπορείτε να απαντήσετε
  • Δεν μπορείτε να επισυνάψετε αρχεία
  • Δεν μπορείτε να επεξεργαστείτε τα μηνύματά σας
  •  
  • Ο κώδικας ΒΒ είναι ΟΝ
  • Τα smilies είναι ΟΝ
  • Ο κώδικας [IMG] είναι OFF
  • Ο κώδικας [VIDEO] είναι ΟΝ
  • Ο κώδικας HTML είναι OFF