Σελίδα 9 από 16 ΠρώτοΠρώτο ... 4567891011121314 ... ΤελευταίοΤελευταίο
Προβολή αποτελεσμάτων 121 έως 135 από 227

Θέμα: 150 ημέρες στη Νότια Αμερική

  1. #121
    Ανήσυχο πνεύμα.... Το avatar του/της latris mixanis
    Εγγραφή
    29/03/2005
    Μηνύματα
    4.051

    Στα ίχνη των Incas

    Για να πάει κανείς στο Machu Pichu πρέπει αναγκαστικά να περάσει πρώτα από το Agua Calientes, γνωστό και ως «Machu Pichu Pueblo» («χωριό του Machu Pichu»). Για να φτάσεις στο Agua Calientes υπάρχουν δυο τρόποι. Ο mainstream τρόπος σε θέλει να επιβιβάζεσαι στο τραίνο που εκτελεί το δρομολόγιο Cusco – Agua Calientes πληρώνοντας ένα ακριβό εισιτήριο για να στριμωχτείς σαν σαρδέλα μαζί με τις ορδές των τουριστών που κατακλύζουν τη περιοχή με σκοπό να επισκεφθούν την χαμένη πόλη των Ίνκας. Αυτή την επιλογή ακολουθεί η συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου, καθώς στο Agua Calientes δεν οδηγεί κανένας δρόμος. Εμείς θα ακολουθούσαμε έναν εναλλακτικό τρόπο. Θα κυκλώναμε οδικώς με τη μηχανή την ευρύτερη περιοχή της ιερής κοιλάδας των Ίνκας μέχρι το χωριό Santa Teresa, προσεγγίζοντας το Machu Pichu από την πίσω πλευρά. Στη Santa Teresa θα αφήναμε τη μηχανή και μετά από πεζοπορία θα φτάναμε στο Agua Calientes.

    Αναχωρήσαμε από το Cusco με την διαδρομή να ξετυλίγεται πάνω στα Περουβιανά βουνά, εν μέσω καταπληκτικών τοπίων, ανεβαίνοντας μέχρι τα 4.300 μέτρα στο ορεινό πέρασμα Abra Malaga.Έβρεχε σε αρκετά κομμάτια, είχε κρύο και θολούρα, τα σύννεφα κάλυπταν το δρόμο και η εντυπωσιακή θέα θύμιζε έντονα Άλπεις. Μετά το Abra Malaga η φιδίσια κατάβαση μας έφερε 2000 μέτρα χαμηλότερα σε μια περιοχή που δεν είχε καμία ομοιότητα με εκείνη στο βουνό λίγα λεπτά πριν. Πολύ ζέστη, υγρασία και τροπική βλάστηση. Ο δρόμος περνούσε από μικρούς οικισμούς, οι αυλές των σπιτιών ήταν γεμάτες μπανανιές και διάφορα άλλα φυτά που δεν μπορούσαμε φυσικά να αναγνωρίσουμε, μας θύμιζαν όμως εικόνες από τα δάση του Αμαζονίου ή της Αφρικής.

    Η άσφαλτος εναλλασσόταν με χώμα, ενώ όσο περνούσε η ώρα και χωνόμασταν πιο βαθιά στις απομακρυσμένες περιοχές της επαρχίας του Cusco και η ανθρώπινη παρουσία ελαττωνόταν, οι οικισμοί ξεμάκραιναν, ο δρόμος ήταν άδειος. Στη Santa Maria έπρεπε να διαβάσουμε προσεκτικά το GPS για να βρούμε την έξοδο του χωριού που θα μας έβγαζε στο χωματόδρομο προς την Santa Teresa. Τα 24 χωμάτινα χιλιόμετρα που ακολούθησαν ήταν φανταστικά. Σε κάποια τμήματα η διαδρομή ήταν απαιτητική, με μεγάλες γούβες από αφράτο χώμα, κυλιόμενη πέτρα και νεροφαγώματα. Κινούμασταν κατά μήκος του ποταμού Urubamba ο οποίος ρέει μέσα σε ένα άγριο φαράγγι, με το πλάτος του δρόμου να είναι αρκετό μόλις για ένα αυτοκίνητο θυμίζοντας μας λίγο από τον death road της Βολιβίας.

    όλο το ποστ στο blog: Στα ίχνη των Incas

    Κάντε click στην εικόνα για μεγαλύτερο μέγεθος. 

Όνομα:	blogRS-0263.jpg 
Προβολές:	628 
Μέγεθος:	64,7 KB 
ID:	295645

    Τρελοκοτσιδού..!!!!

  2. #122
    Κάνοντας ένα break στη συγγραφή του ταξιδιωτικού, θα ήθελα να προσθέσω κάτι που πιστεύω θα το βρείτε ενδιαφέρον.

    Στο ποστ "Αναζητώντας τον Che" γράψαμε για 2 αναβάτες που συναντήσαμε στη Βολιβία, τον Vadim και τον Artia. Η φωτό είναι από την ημέρα εκείνη καθώς πηγαίναμε στην La Higuera:

    Κάντε click στην εικόνα για μεγαλύτερο μέγεθος. 

Όνομα:	blogRS-1802.jpg 
Προβολές:	588 
Μέγεθος:	33,5 KB 
ID:	295930

    Τα παιδιά τα ξανασυναντήσαμε μετα από 1,5 μήνα στα σύνορα Εκουαδόρ-Κολομβίας:
    Κάντε click στην εικόνα για μεγαλύτερο μέγεθος. 

Όνομα:	artia-vadim-ecuador-border.jpg 
Προβολές:	589 
Μέγεθος:	83,1 KB 
ID:	295931


    Τα μηχανάκια, κινέζικα 250άρια, τα είχαν αγοράσει στη Βολιβία έναντι 1500$ και τα πούλησαν στο Εκουαδόρ έναντι 700$. Αυτό, για όσους σκέφτοναι αν υπάρχει εναλλακτικός φθηνός τρόπος για να ταξιδέψει κανείς σε εκείνα τα μέρη.
    Σημειώστε ότι δεν είχαν καβαλήσει ποτέ πριν στη ζωή τους 2κυκλο! Αυτό στα υπόψην για κάποιους που δηλώνουν "γκουρού" του μοτοσικλετισμού και της περιπέτειας.

    Έφτιαξαν λοιπόν ένα καταπληκτικό βίντεο, στο οποίο καταγράφουν όλο το ταξίδι τους το οποίο δίηρκησε 6 μήνες αλλά περιλάμβανε ταξίδι με αυτοκίνητο από την Αλάσκα στο Λος Άντζελες, μετέπειτα backpacking στην Αφρική και τέλος με τα 250άρια στην Ν. Αμερική. Το "μοτοσικλετιστικό" κομμάτι ξεκινά στο βίντεο απο το 22:15.
    Όλα τα μέρη και τις διαδρομές που φαίνονται, τις περάσαμε και εμείς, πχ στο 30:36 παίρνετε μια γεύση απο τα αμουδερά κομμάτια στο αλτιπλάνο της Βολιβίας.

    enjoy:
    http://vimeo.com/63966024

  3. #123

  4. #124
    Στρογγυλοφάναρος Το avatar του/της sapila racing
    Moderator
    Εγγραφή
    26/07/2005
    Μηνύματα
    18.167
    Respect στον Vadim και τον Artia!!!
    sapila racing team

    bimota SB6 1995

    Hornet 900 2005
    Yamaha SR500 1981
    BMW R75/6 1975
    BMW R26 1957

  5. #125
    The fine art of sliding Το avatar του/της Aνεμος
    Εγγραφή
    11/10/2012
    Μηνύματα
    494
    Είχα τη χαρά να ακούσω λίγα πράγματα απο την Ελενα στην πίτα, να πάρω πληροφορίες απο πρώτο χέρι...είχα κάτσει και άκουγα με ενα χαζό χαμόγελο στο πρόσωπο ...ρούφαγα όση περισσότερη πληροφορία μπορούσα για κάτι που πάντα ονειρευόμουν..

    Απο όταν ξεκινήσατε την συγγραφή του ταξιδιωτικού έχω ξεκοκαλίσει κυριολεκτικά το παρών thread και το blog...

    Τροφή για την ψυχή...

    Μπορεί να το θέλεις μια ζωή,μπορεί να το ονειρεύεσαι νύχτα μέρα αλλα να μην το κάνεις ποτέ.
    Γιατί....δικαιολογίες άπειρες,πιθανότατα όλες τους βάσιμες.

    Το σημείο που αν το περάσεις αλλάζουν όλα,είναι το να το κάνεις.Να πάρεις την απόφαση.
    Εσείς την πήρατε.Και το κάνατε.Παρόλες τις δικαιολογίες που φυσικά και για εσάς υπήρχαν.
    Ευχαριστώ για το ταξίδι και για την υπενθύμιση οτι η ζωή είναι μικρή για να αφήνεις τα όνειρα να μένουν όνειρα...
    there's no such thing as impossible

  6. #126
    ΑΜΑΝΙΚΟ ΒΕΛΟΣ Το avatar του/της TROOPER
    Εγγραφή
    07/05/2006
    Μηνύματα
    10.590
    Παράθεση Δημοσιεύθηκε αρχικά από road spirit Προβολή μηνύματος
    Κάνοντας ένα break στη συγγραφή του ταξιδιωτικού, θα ήθελα να προσθέσω κάτι που πιστεύω θα το βρείτε ενδιαφέρον.

    Στο ποστ "Αναζητώντας τον Che" γράψαμε για 2 αναβάτες που συναντήσαμε στη Βολιβία, τον Vadim και τον Artia. Η φωτό είναι από την ημέρα εκείνη καθώς πηγαίναμε στην La Higuera:.................


    τι κανανε τα παληκαρια ρε φιλε!!!!!!!
    ΚΙ ΕΜΕΙΣ ΚΑΚΟ ΧΕΡΟΒΟΛΟ, ΚΙ ΕΣΕΙΣ ΚΑΚΟ ΔΕΜΑΤΙ...

  7. #127

    Machu Picchu

    συνεχίζουμε ...

    Είχαμε μείνει στο Agua Calientes με σκοπό να επισκεφθούμε τη χαμένη πόλη των Ίνκας η οποία δέχεται καθημερινά χιλιάδες επισκέπτες. Για να απολαύσουμε μερικές στιγμές ηρεμίας στον ιστορικό αυτό χώρο ατενίζοντας τη μοναδική θέα απερίσπαστοι είχαμε δυο επιλογές: ή θα ξυπνούσαμε τα χαράματα προκειμένου να είμαστε στην είσοδο με το που θα άνοιγε στο κοινό ή θα πηγαίναμε αργά το απόγευμα με τη δύση του ήλιου. Κάναμε το πρώτο αφενός γιατί ο καιρός ήταν άστατος και οι πιθανότητες για βροχή μετά το μεσημέρι ήταν περισσότερες, αφετέρου γιατί αν μέναμε το απόγευμα θα χρειαζόταν να επιστρέψουμε στη Santa Teresa την επόμενη μέρα, τη στιγμή που με τον ιδιοκτήτη του camping είχαμε συνεννοηθεί για να κρατήσει τα πράγματα μας για μια και όχι δυο ημέρες.

    Κάντε click στην εικόνα για μεγαλύτερο μέγεθος. 

Όνομα:	Machu Pichu-2437.jpg 
Προβολές:	516 
Μέγεθος:	83,4 KB 
ID:	296158

    Περπατήσαμε ανάμεσα στα χαλάσματα, ανεβήκαμε στο ψηλό σημείο από όπου βγαίνει η κλασσική κλισέ φωτογραφία τύπου “ήμασταν και εμείς εδώ” και αράξαμε εκεί για όσο επικρατούσε ησυχία τριγύρω. Με την επέλαση των ούννων απομακρυνθήκαμε, ακολουθήσαμε ένα σηματοδοτημένο μονοπάτι που οδηγούσε μακριά απο τον κυρίως χώρο φτάνοντας μέχρι την “γέφυρα των Ίνκας”, σε ένα σημείο που πραγματικά κόβει την ανάσα. Το πέρασμα είναι κλειστό φυσικά καθώς είναι ιδιαίτερα επικίνδυνο και το μονοπάτι δεν έχει συντηρηθεί.

    Κάντε click στην εικόνα για μεγαλύτερο μέγεθος. 

Όνομα:	Machu Pichu-2475.jpg 
Προβολές:	520 
Μέγεθος:	88,5 KB 
ID:	296159

    Κάντε click στην εικόνα για μεγαλύτερο μέγεθος. 

Όνομα:	Machu Pichu-0552.jpg 
Προβολές:	517 
Μέγεθος:	85,4 KB 
ID:	296160

    Η συνέχεια στο ποστ : Machu Picchu

  8. #128
    Ανήσυχο πνεύμα.... Το avatar του/της latris mixanis
    Εγγραφή
    29/03/2005
    Μηνύματα
    4.051

    Επιστροφή στο Cuzco

    To τελευταίο βράδυ στη Santa Teresa έβρεξε αρκετά αλλά τελικά το χώμα στην καταπληκτική διαδρομή προς την Santa Maria ήταν σε καλή κατάσταση. Επιστρέψαμε στο Cuzco απολαμβάνοντας ξανά τον ίδιο δρόμο που είχαμε κάνει 3 μέρες πριν. Όλα ήταν σαν σε επανάληψη, ο καιρός, η ζέστη χαμηλά, η βροχή και το κρύο ψηλά στο πάσο. Περνώντας μέσα από το χωριό Ollantaytambo πέσαμε πάνω σε μια γιορτή και χωρίς δεύτερη σκέψη σταματήσαμε. Η πλατεία του χωριού ήταν πλημμυρισμένη από χρώματα, μουσικές και κόσμο. Τα πιτσιρίκια ντυμένα στις παραδοσιακές ενδυμασίες χόρευαν και έκλεβαν τη παράσταση.

    Κάντε click στην εικόνα για μεγαλύτερο μέγεθος. 

Όνομα:	ollantaytambo-0750.jpg 
Προβολές:	474 
Μέγεθος:	85,2 KB 
ID:	296758

    Μείναμε ένα βράδυ ακόμα στο Cuzco κρατώντας μια στάση αναμονής για να δούμε πως θα εξελισσόταν η ουρολοίμωξη που είχε εκδηλώσει η Έλενα στη Santa Teresa, κατά πάσα πιθανότητα εξ αιτίας των χαμηλών επιπέδων υγιεινής στο camping. Το βράδυ η πλατεία της πόλης γέμισε κόσμο.

    Κάντε click στην εικόνα για μεγαλύτερο μέγεθος. 

Όνομα:	cuzco-0772.jpg 
Προβολές:	475 
Μέγεθος:	72,3 KB 
ID:	296759

    Στην κοιλάδα του Apurimac είχαμε τα πρώτα δείγματα των συνεπειών της εποχής των βροχών επί της κατάστασης των δρόμων. Τμήματα μήκους πολλών δεκάδων ή και εκατοντάδων μέτρων εξαφανισμένα κάτω από στρώματα λάσπης, άσφαλτος σπασμένη με το υπέδαφος να καθιζάνει σε πολλά σημεία, όλα αυτά μαρτυρούσαν ότι δυστυχώς δεν είχαμε καταφέρει να αποφύγουμε τον μεγάλο αντίπαλο που φοβόμασταν όπως είχαμε αναφερθεί στο ποστ “Είσοδος στο Περού“.

    Στο Abancay κάναμε μια στάση για να προμηθευτούμε μερικά φρούτα. Όση ώρα η Έλενα ήταν στη λαϊκή αγορά, προσπάθησα να μάθω για τη κατάσταση του ορεινού δρόμου προς το Ayacucho. Μίλησα με δυο ντόπιους που έδειξαν ενδιαφέρον στη μηχανή, ο ένας καβαλούσε ένα 250άρι κινέζικο εντούρο οπότε η αντίληψή του θα ήταν πιο κοντά στα δεδομένα μας σε σχέση με έναν οδηγό αυτοκινήτου. Και οι δυο είπαν ότι ο δρόμος είναι «terra» (χώμα), 400 χιλιόμετρα σε πολύ κακή κατάσταση, «dificil» (δύσκολο) και ότι θα πηγαίναμε πολύ αργά και προσεκτικά. Με αυτή την πληροφορία και δεδομένου ότι ήταν ήδη 13:00 και τα μαύρα σύννεφα πύκνωναν όσο περνούσε η ώρα είπαμε να μην συνεχίζαμε εκείνη τη μέρα.

    Λίγα λεπτά μετά που τακτοποιηθήκαμε σε ένα ξενοδοχείο άνοιξαν οι κάνουλες των ουρανών και αισθανθήκαμε μια ανακούφιση για τη σωστή απόφαση που είχαμε πάρει. Περπατήσαμε στη λαϊκή αγορά του χωριού κα φτάσαμε στην καρδιά της, όπου είχε στηθεί ένα πανηγύρι φαγητού. Καθίσαμε σε ένα πάγκο μαζί με τους χωρικούς, η οικογένεια δίπλα μας βοήθησε να παραγγείλουμε και υπο το θόρυβο της βροχής που έσκαγε πάνω στα στέγαστρα απολαύσαμε το μεσημεριανό μας.
    Κάντε click στην εικόνα για μεγαλύτερο μέγεθος. 

Όνομα:	cuzco-abancay-2656.jpg 
Προβολές:	475 
Μέγεθος:	90,5 KB 
ID:	296760

    Ολόκληρο το κείμενο και οι φωτογραφίες στο ποστ: Επιστροφή στο Cuzco

    Τρελοκοτσιδού..!!!!

  9. #129

    Οι γραμμές της Nazca και η Παναμερικάνα

    Με βάση τις πληροφορίες που είχαμε συλλέξει για τη διαδρομή Abancay-Andahuaylas-Ayacucho και έχοντας δει τι συμβαίνει στους ορεινούς δρόμους του Peru εξαιτίας της βροχής, αποφασίσαμε να αλλάξουμε τα σχέδια μας. Αναγκαστικά θα αφήναμε πίσω μας τις περουβιανές Άνδεις και θα στρεφόμασταν προς την ακτογραμμή του Περού συνεχίζοντας από εκεί τη πορεία μας βόρεια. Εάν τις επόμενες μέρες είχαμε προβλέψεις για καλύτερο καιρό θα ξαναγυρνούσαμε στα μεγάλα υψόμετρα. Δεν ήταν το καλύτερο πλάνο επειδή τα παράλια είχαμε σκοπό να τα περάσουμε κάποια στιγμή αργότερα ταξιδεύοντας προς το νότο, αλλά δεν είχαμε άλλη επιλογή όπως φάνηκε και το επόμενο πρωί, από την αρχή της διαδρομής μας αναχωρώντας από το Abancay. Οι δρόμοι ήταν πραγματικά σε άθλια κατάσταση στο μεγαλύτερο μέρος για τα επόμενα 100 χιλιόμετρα. Κατολισθήσεις, πέτρες παντού διάσπαρτες στην άσφαλτο, λάσπες, μπλοκαρισμένοι δρόμοι και υποχρεωτικές στάσεις για να περιμένουμε τα συνεργεία να αποκαταστήσουν τη κυκλοφορία. Δε θέλω να σκέφτομαι πως θα ήταν αν κινούμασταν πάνω στο βουνό στην χωμάτινη διαδρομή προς Ayacucho υπο αυτές τις συνθήκες.

    Τουλάχιστον ο δρόμος προς τη Nazca μας αποζημίωσε με μια άγρια ομορφιά. Στα 4500 μέτρα ο παγωμένος άνεμος ξύριζε και το απέραντο άγονο υψίπεδο, σκεπασμένο από ένα βαρύ σκοτεινό ουρανό, είχε μια απειλητική όψη που ενέπνεε σεβασμό και δέος. Που και που μερικοί σκόρπιοι οικισμοί μας έκαναν να αναρωτιόμαστε πως και γιατί ζουν εκεί πάνω άνθρωποι. Για άλλη μια φορά όμως, το φωτογραφικό υλικό είναι φτωχό για τους ίδιους λόγους που γράψαμε στο προηγούμενο ποστ. Η βροχή που έπεφτε κατά διαστήματα και το κυνήγι με το χρόνο για να προλάβουμε να μη κλειστούμε από εκείνο το πυκνό μαύρο πέπλο που κινούταν απειλητικά στον ορίζοντα, δεν μας επέτρεψαν να βγάλουμε τις φωτογραφικές μας μηχανές. Είχαμε μια πολύ μεγάλη απόσταση να καλύψουμε, σχεδόν 500 χλμ μέχρι τη Nazca και ο χρόνος μας έμοιαζε να τελείωνε. Σε εκείνη τη γωνιά του Περουβιανού altiplano νιώθεις απομονωμένος, εκτεθειμένος, ευάλωτος και πολύ μικρός.

    Κάντε click στην εικόνα για μεγαλύτερο μέγεθος. 

Όνομα:	Abancay-Nazca-2710.jpg 
Προβολές:	433 
Μέγεθος:	96,8 KB 
ID:	297757

    Κάντε click στην εικόνα για μεγαλύτερο μέγεθος. 

Όνομα:	abancay-nazca-2718.jpg 
Προβολές:	432 
Μέγεθος:	70,1 KB 
ID:	297758

    Πλησιάζοντας στην έρημο Nazca ξεκίνησε η σταδιακή μεταμόρφωση του τοπίου και του κλίματος. Για την ομώνυμη πόλη δεν είχαμε συγκεντρώσει καμία πληροφορία κατά το στάδιο της προετοιμασίας του ταξιδιού γιατί δεν σκοπεύαμε ποτέ να μείνουμε εκεί. Εξάλλου δεν υπάρχει τίποτα το ενδιαφέρον στην πόλη αυτή, καταμεσής της ερήμου. Σταματημένοι στη στο πλάι του δρόμου, ψάχνοντας μέρος για να διανυκτερεύσουμε, μας πλεύρισε ένα ταξί. Ο οδηγός του, ο Benny, φωνάζοντας ρώτησε αν ψάχνουμε για κατάλυμα. Μη έχοντας κάτι να χάσουμε, του είπαμε ναι και τον ακολουθήσαμε. Μας πήγε σε ένα χόστελ, καινούριο, καλοφτιαγμένο, σε ήσυχο σημείο, το οποίο αποδείχθηκε πως ήταν δικό του. Μας άνοιξε την μεγάλη μεταλλική δίφυλλη πόρτα και βάλαμε μέσα τη μηχανή παρκάροντας την στη ρεσεψιόν. Στο βάθος, σε μια εσωτερική αυλή δίπλα στη κοινόχρηστη κουζίνα, σε κεντρικό σημείο φυτεμένο ένα δενδρύλλιο μαριχουάνας για προσωπική κατανάλωση.

    Κάντε click στην εικόνα για μεγαλύτερο μέγεθος. 

Όνομα:	Nazca-Huacachina-2728.jpg 
Προβολές:	434 
Μέγεθος:	85,8 KB 
ID:	297759

    Η συνέχεια στο blog: Οι γραμμές της Nazca και η Παναμερικάνα

  10. #130
    Παλαιό μέλος Το avatar του/της Kostas2B
    Εγγραφή
    11/03/2012
    Μηνύματα
    669
    Ωραίες εικόνες,μαγικά τοπία, ειδικά στο Περου...
    Ταξιδι-όνειρο για πολλούς,που πραγματοποιείται απο ελάχιστους αφου η Νότια Αμερική ειναι και ο απομακρυσμενος προορισμός για κάποιον που ζει εδώ...

    Πρόσφατα τελείωσα σε μιάμιση μέρα το βιβλίο του Μητσακη "Στους δρόμους της Αμερικής" που αναφέρεται σε δυο ταξίδια που έκανε πριν σχεδόν 15 χρόνια σε όλη την ήπειρο ακολουθώντας τον Panamerican Highway...Απίθανα μέρη!

  11. #131

    Huaraz, Huascaran και το φαράγγι Canon del Pato

    Αφήσαμε πίσω μας την ακτογραμμή τραβώντας ξανά προς τα βουνά του Περού. Σύντομα βρεθήκαμε πάλι στις Άνδεις, στα μεγάλα υψόμετρα και στα άγρια τοπία. Η διαδρομή όμορφη, γρήγορη, ασφάλτινη και το μόνο που μας απασχολούσε ήταν η οδήγηση των ντόπιων. Δεν πρέπει να έχω οδηγήσει ποτέ άλλοτε τόσο αμυντικά, τόσο φυλαγμένα και πραγματικά αναρωτιόμασταν. Είναι δυνατόν? Να κυκλοφορούν έτσι χωρίς κανένα αίσθημα αυτοσυντήρησης, χωρίς κανένα απολύτως σεβασμό προς την ανθρώπινη ζωή? Τυφλές προσπεράσεις πάνω σε στροφές η μία μετά την άλλη, μικρά ΙΧ, φορτηγά, νταλίκες δεν είχε σημασία το όχημα ή το σημείο του δρόμου ή οι συνθήκες. Περνάω παντού και πάντα, περνάω εδώ και τώρα, απαιτώ όλο το δρόμο. Ήταν σκέτη παράνοια.

    Συνεχίζοντας την ανάβαση μας, πρώτα ξεπρόβαλε η Cordillera Negra. Στη λίμνη Coconcha στα 4000 μέτρα στρίψαμε αριστερά με πορεία προς την Cordillera Blanca η οποία πλέον φαινόταν στο βάθος. Φτάσαμε στο Huaraz πάνω στην ώρα, νωρίς το απόγευμα λίγο πριν αρχίσει η δυνατή βροχή. Το μοτίβο της εποχής των βροχών παρέμενε συνεπές, ατυχώς για εμάς, επιβεβαιώνοντας τα στατιστικά.

    Κάντε click στην εικόνα για μεγαλύτερο μέγεθος. 

Όνομα:	to_Huaraz-2825.jpg 
Προβολές:	346 
Μέγεθος:	80,4 KB 
ID:	298566

    Στεκόμασταν στο μπαλκόνι έξω από το δωμάτιο μας στο χόστελ, κοιτάζοντας πότε τη μηχανή που βρισκόταν ακριβώς από κάτω στην αυλή, πότε τις σκεπές των σπιτιών τριγύρω με φόντο τα βουνά που κρυβόντουσαν από τα σύννεφα. Είχαμε μια σπαζοκεφαλιά να λύσουμε. Ιδανικά, θέλαμε να μπούμε στα ενδότερα της λευκής κορδιλιέρας, στον εθνικό δρυμό Huascaran και να τον διασχίσουμε κυκλικά γύρω απο το βουνό Alpamayo, την ορειβατική Μέκα του Περού. Η χωμάτινη διαδρομή 100 χιλιομέτρων είναι πολύ απαιτητική και σκαρφαλώνει, οδικώς, μέχρι σχεδόν τα 4.800 μέτρα σε μια από τις πιο τραχιές, σκληρές και αφιλόξενες περιοχές των Άνδεων. Υπάρχουν, σύμφωνα με πληροφορίες που συλλέξαμε στο Huaraz, 2 καταφύγια κατά μήκος της διαδρομής. Το θέμα είναι ότι λόγω της ιδιαίτερης δυσκολίας του δρόμου, με αυτές τις καιρικές συνθήκες θα ήταν μάλλον επικίνδυνο και ανόητο να το επιχειρήσουμε. Τα oρεινά περάσματα στα 4800 στην Cordillera Blanca δεν έχουν καμία σχέση με τις φλαταδούρες στα αντίστοιχα υψόμετρα στο Altiplano.

    Εν τω μεταξύ, στο διπλανό δωμάτιο είχαν αφιχθεί λίγα λεπτά μετά από εμάς δυο γερμανοί, o Matt με Super Tenere και ο Alex με Africa, οι οποίοι ταξίδευαν από βορρά προς νότο έχοντας επιχειρήσει όλη τη κάθοδο από το Εκουαδόρ προς το Περού παραμένοντας στις ανατολικές ορεινές διαδρομές. Όπως προγραμματίζαμε δηλαδή και εμείς το δικό μας ταξίδι απλά με αντίθετη κατεύθυνση. Μας επιβεβαίωσαν αυτό που φοβόμασταν για τα αμέσως επόμενα σκέλη του ταξιδιού τις ημέρες που θα ερχόντουσαν. Οι δρόμοι ήταν ένας εφιάλτης λάσπης. Το βράδυ στο ίντερνετ έψαξα να βρω πιο πρόσφατες πληροφορίες για εκείνα τα κομμάτια. Ένα thread στο advrider, μόλις λίγων ημερών, μας αποθάρρυνε αναφέροντας λίγο πολύ τα όσα μας είπαν οι γερμανοί.
    Το πρωί ο καιρός ήταν καλός. Αυτό δεν ήταν έκπληξη, λογικά θα υπήρχε μεταβολή προς το μεσημέρι αλλά παρόλα αυτά, με την ελπίδα ότι μπορεί και να γίνει η εξαίρεση στον κανόνα εκείνη τη μέρα, αποφασίσαμε να μπούμε στον εθνικό δρυμό Huascaran. Έτσι όταν φτάσαμε στο χωριό Yungai στρίψαμε δεξιά εγκαταλείποντας την άσφαλτο.

    Κάντε click στην εικόνα για μεγαλύτερο μέγεθος. 

Όνομα:	Huascaran-1023.jpg 
Προβολές:	347 
Μέγεθος:	88,4 KB 
ID:	298567

    Ο χωματόδρομος αρχικά ήταν μέσης δυσκολίας, αν μπορεί να σταθεί τέτοιος χαρακτηρισμός. Για ένα μονοκάβαλο μεγάλο ον-οφφ χωρίς αποσκευές δεν θα αποτελούσε πρόβλημα, όμως στη δική μας περίπτωση το ταρακούνημα και το καταχτύπημα ήταν έντονο υποβάλλοντας σε πραγματική δοκιμασία το υποπλαίσιο και το αμορτισέρ του βαρυφορτωμένου GS, ενώ οι μεγάλες κοφτερές πέτρες διάσπαρτες σε πολλά σημεία εφιστούσαν τη προσοχή για τα λάστιχα. Υπήρχαν και τμήματα που ήταν εύκολα επιτρέποντας μας να ανεβάσουμε ταχύτητα ή να χαζέψουμε το τοπίο που ήταν μοναδικό. Που και που ρίχναμε κλεφτές ματιές στις χιονισμένες κορυφές όποτε αυτές ξεπρόβαλλαν ανάμεσα από τα σύννεφα που ολοένα και πύκνωναν. Όσο προχωρούσαμε πιο βαθιά η κατάσταση του δρόμου χειροτέρευε μαζί με τον καιρό. Είχαμε φτάσει μόλις μέχρι τις τυρκουάζ λίμνες Llanganuco και Orcoconcha. Εκεί κάναμε μια στάση για φωτογραφίες όταν ξαφνικά ξεκίνησε η βροχή η οποία σε δευτερόλεπτα έδωσε τη θέση της σε μια πολύ δυνατή χαλαζόπτωση ...

    Κάντε click στην εικόνα για μεγαλύτερο μέγεθος. 

Όνομα:	Huascaran-2990.jpg 
Προβολές:	346 
Μέγεθος:	85,9 KB 
ID:	298568


    H συνέχεια στο blog: Huaraz, Huascaran & Canon del Pato

  12. #132
    Ανήσυχο πνεύμα.... Το avatar του/της latris mixanis
    Εγγραφή
    29/03/2005
    Μηνύματα
    4.051
    Εθνικό Πάρκο Huascaran
    Κάντε click στην εικόνα για μεγαλύτερο μέγεθος. 

Όνομα:	Huascaran-1011.jpg 
Προβολές:	319 
Μέγεθος:	98,3 KB 
ID:	298616


    Canon del Pato
    Κάντε click στην εικόνα για μεγαλύτερο μέγεθος. 

Όνομα:	Huascaran-3034.jpg 
Προβολές:	321 
Μέγεθος:	84,3 KB 
ID:	298617

    Τρελοκοτσιδού..!!!!

  13. #133

    Στην επαρχία Amazonas (Περού)

    Κάντε click στην εικόνα για μεγαλύτερο μέγεθος. 

Όνομα:	to_chachapoyas-3276.jpg 
Προβολές:	258 
Μέγεθος:	96,2 KB 
ID:	299613

    "Επόμενος προορισμός μας ήταν η πόλη Chachapoyas στην αμαζονιακή επαρχία του Περού. Πριν αναχωρήσουμε από την Cajamarca είχα ρωτήσει έναν αστυνομικό εκεί για την κατάσταση του δρόμου. Σε διάφορες πηγές στο ίντερνετ αναφέρεται πως κατά την εποχή των βροχών το ταξίδι μεταξύ των δυο αυτών πόλεων είναι πρακτικά αδύνατο. Επίσης θέλαμε να μάθουμε αν υπήρχε κάποια πρόσφατη δραστηριότητα κλοπών, μιας και στο παρελθόν είχαν αναφερθεί περιστατικά με ενέδρες σε εποχούμενους τουρίστες. Το όργανο μας είπε ότι δεν υπάρχει πρόβλημα και ότι ο δρόμος είναι ανοιχτός.

    Η διαδρομή ήταν εκπληκτική. Καθαρά χωμάτινη, διασχίζει καταπράσινα βουνά με μεγάλες απόκρημνες πλαγιές. Όσο προχωρούσαμε προς τα ανατολικά και καθώς ανεβαίναμε σε υψόμετρο η κατάσταση χειροτέρευε, η λάσπη γινόταν όλο και πιο συχνή, η βροχή πιο έντονη, η θέα χανόταν, το πλάτος του δρόμου όλο και πιο στενό. Η ζελατίνα του κράνους μόνιμα θαμπωμένη και επειδή η ταχύτητά μας ήταν χαμηλή το νερό δεν γλιστρούσε πάνω της. Ανοιχτή συνεχώς για να μπορώ να διαβάζω καλύτερα τα πατήματα, ήμουν μονίμως μούσκεμα. Τα γάντια δεν έκαναν πολύ δουλειά, το νερό όλο και προχωρούσε προς τα μέσα στα μανίκια. Η Έλενα τραγουδούσε πίσω στη σέλα παρόλο που τα αδιάβροχά της είχαν αποδειχθεί ανεπαρκή και ένιωθε το νερό να τρέχει παντού στα πόδια της. Η λάσπη ενώ αρχικά με είχε αγχώσει δεν προέκυψε ποτέ τόσο πηχτή και κολλώδης ώστε να μπουκώσει τους τροχούς. Υπήρξαν σημεία που η Έλενα προληπτικά ξεκαβάλησε για να αισθανθώ εγώ καλύτερα με το κοντρόλ της μηχανής, αλλά πέρα από τα γλιστρήματα, οδηγώντας με σταθερό γκάζι προσεχτικά και συνετά δεν αντιμετωπίσαμε τελικά ιδιαίτερα προβλήματα."

    Κάντε click στην εικόνα για μεγαλύτερο μέγεθος. 

Όνομα:	to_celendin-0.jpg 
Προβολές:	260 
Μέγεθος:	83,7 KB 
ID:	299614

    " ... Διανύσαμε μόνο 110 χιλιόμετρα εκείνη τη μέρα. Η ολοήμερη βροχή, η λάσπη και οι υποχρεωτικές στάσεις αναμονής μας καθυστέρησαν πάρα πολύ και φτάσαμε απόγευμα στη μικρή πόλη Celendin. Έξω από την είσοδο του ξενοδοχείου τραβήξαμε τη προσοχή των περαστικών. Υποθέτω δεν είναι συχνό θέαμα μια μεγάλη ον-οφφ μοτοσικλέτα με δυο ταξιδιώτες, ενώ η όψη μας, αρματωμένοι με τα αδιάβροχα, βρεγμένοι, λασπωμένοι, ταλαίπωροι θα ήταν από μόνη της τουλάχιστον περίεργη. Γκαράζ για τη μηχανή 1 τετράγωνο παρακάτω, εκεί που πάρκαραν τα ντόπια ταξί-τρίκυκλα και ένα δωμάτιο ξενοδοχείου που θύμιζε πλυσταριό με όλη την εξάρτηση μας απλωμένη."

    Κάντε click στην εικόνα για μεγαλύτερο μέγεθος. 

Όνομα:	to_chachapoyas-0287.jpg 
Προβολές:	258 
Μέγεθος:	98,2 KB 
ID:	299615

    "...στη διασταύρωση προς Jaen αντί να στραφούμε βόρεια προς το συνοριακό πέρασμα στο San Ignacio συνεχίσαμε δυτικά. Φτάσαμε στα πεδινά και στις μεγάλες εύφορες εκτάσεις με τους αναρίθμητους ορυζώνες. H τροφή του λαού. Δεν υπάρχει menu del dia ή menu del casa στο Περού χωρίς ρύζι. Εκεί μας χτύπησε το κύμα ζέστης και υγρασίας του τροπικού κλίματος με μια αποπνικτική ατμόσφαιρα. Ήταν και η στιγμή που η οθόνη αφής του GPS παρέδωσε πνεύμα. Το πρόβλημα είχε κάνει την εμφάνιση του λίγες μέρες πριν αλλά η οθόνη επανερχόταν πάντα μετά από 1-2 στιγμιαία κολλήματα. Πια όμως φαινόταν οριστικό. Το μόνο που μπορούσα να κάνω ήταν μετά από ένα reboot να προλάβω να κλειδώσω την λειτουργία της οθόνης και πλέον θα συνεχίζαμε χωρίς πλοήγηση και χωρίς χάρτη. Τουλάχιστον έλπιζα να λειτουργεί το track log για να καταγράφει την πορεία μας. Θα έπρεπε στις επόμενες μέρες να βρούμε μια λύση."

    Ολόκληρο το ποστ στο : "Επαρχία Amazonas, Peru".

  14. #134
    Ανεβαίνοντας στο "βουνό της ομίχλης", όπως είναι η ονομασία του (Sachapuyos στην τοπική γλώσσα)
    Κάντε click στην εικόνα για μεγαλύτερο μέγεθος. 

Όνομα:	to_chachapoyas-0283.jpg 
Προβολές:	258 
Μέγεθος:	80,3 KB 
ID:	299616

    Κάντε click στην εικόνα για μεγαλύτερο μέγεθος. 

Όνομα:	to_chachapoyas-3184.jpg 
Προβολές:	255 
Μέγεθος:	79,7 KB 
ID:	299617

  15. #135
    Παλαιό μέλος Το avatar του/της camen
    Εγγραφή
    18/09/2008
    Μηνύματα
    4.443
    Ειναι απο τις λιγες φορες που δε ξερω τι να γραψω... Εδω κ περιπου 2,5ωρες διαβαζω...

    Παιδια,θα ευχηθω και εις ανωτερα!!! Δε ξερω τι αλλο πραγματικα μπορει να γραφτει για το εγχειρημα σας....

Σελίδα 9 από 16 ΠρώτοΠρώτο ... 4567891011121314 ... ΤελευταίοΤελευταίο

Παρόμοια θέματα

  1. Απαντήσεις: 23
    Τελευταίο μήνυμα: 16/01/2013, 23:05
  2. Απαντήσεις: 3
    Τελευταίο μήνυμα: 04/01/2013, 20:11
  3. on-off Εκδρομή στη νότια Εύβοια.
    από marulis στο forum Συναντήσεις & βόλτες
    Απαντήσεις: 3
    Τελευταίο μήνυμα: 13/05/2008, 22:55
  4. Πάμε μια βόλτα στη........στη........
    από Capo_Di_Capi στο forum Συναντήσεις & βόλτες
    Απαντήσεις: 5
    Τελευταίο μήνυμα: 07/11/2003, 01:29

Κανόνες δημοσιεύσεων

  • Δεν μπορείτε να ανοίξετε νέο θέμα
  • Δεν μπορείτε να απαντήσετε
  • Δεν μπορείτε να επισυνάψετε αρχεία
  • Δεν μπορείτε να επεξεργαστείτε τα μηνύματά σας
  •  
  • Ο κώδικας ΒΒ είναι ΟΝ
  • Τα smilies είναι ΟΝ
  • Ο κώδικας [IMG] είναι OFF
  • Ο κώδικας [VIDEO] είναι ΟΝ
  • Ο κώδικας HTML είναι OFF