Όλα για την μητέρα μου - Pedro Almodovar
Τι θα μπορούσε να είναι η γυναίκα? Ένας άνθρωπος θηλυκού γένους, ή
κάποιο τυχαίο κορίτσι έτοιμο για γάμο? Όλα για την Εύα. Όλα για την μητέρα.
Επομένως η γυναίκα είναι και μητέρα. Κι από που πηγάζει αυτή η απεριόριστη
δύναμη? Από την ανιδιοτέλεια της μητρότητας. Από την ανάγκη για αφοσίωση
που καλεί η φύση...από την αγάπη που φαντάζει αγέρωχη.
Η Μανουέλα, γίνεται μητέρα και εγκαταλείπει το παρελθόν της, για να
αφιερώσει την ζωή της ολάκερη στο παιδί της, που τόση δύναμη της χαρίζει. Ο
Εστέβαν, δεκαεπτά ετών πιά, ονειρεύεται και δεν παύει να στέκεται πλάι στην
μητέρα του. Ημέρα των γεννεθλίων του, και η διασκέδαση μεταμορφώνεται σε
κηδεία, εφόσων αδημονεί να πάρει ένα αυτόγραφο από την ηθοποιό που τόσο
θαυμάζει η μητέρα του. Η ευχαρίστηση, φοράει το ένδυμα της θλίψης. Η χαρά,
μικραίνει στο πέρασμά της και απομακρύνεται ολοένα. Ακόμα λίγο... και η βροχή
σκεπάζει το ανύποπτο εφηβικό του σώμα. Τα δάκρυα φωλιάζουν από το πουθενά
και η νεανική μορφή καλπάζει στις ουράνιες δοξασίες. Η καρδιά του Εστεβάν
μεταμοσκεύτηκε σε κάποιον καρδιοπαθή προφανώς και η μητέρα δεν έχει, παρά
να ακολουθήσει την καρδιά του γιού της.
Η Μανουέλα μόνη πια, αποφασίζει να έρθει αντιμέτωπη με το παρελθόν
που άφησε καιρό τώρα. Κατευθύνεται πρός Βαρκελώνη, με γκρεμισμένες
προσπάθειες. Πρέπει να αντικρίσει τον πατέρα του παιδιού της. Εκεί η αλήθεια
γίνεται ποτάμι και οι θύμησες έχουν χρώμα πορφυρό. Παλιές γνώριμες
φυσιογνωμίες επανέρχονται να καλύψουν κάποιο μισοφαγωμένο κενό. Και η
Μανουέλα, βρίσκεται να γεμίζει την ζωή της, λίγο για να μην σκέφτεται, λίγο για
να πνίξει την παγερή μοναξιά της, που την καταδιώκει επίμονα.
Η ειρωνία, ντύνει την δύναμη του μυαλού και η αλληλεγγύη, κουρνιάζει
στο ψυχικό απόθεμα της απογοητευμένης Μανουέλας. Γνωρίζει μια νεαρή
κοπέλα, η οποία θα φέρει στον κόσμο ένα μωρό. Κι ο πατέρας του μωρού αυτού,
ήταν εκείνος του νεκροχαμένου Εστέβαν. Τον ρόλο της νεαρής, υποδίεται η
Πενέλοπε Κρούζ, που δυστηχώς, ανακαλύπτει οτι είναι φορέας του AIDS. Η
Μανουέλα, συζεί μαζί της και την προσέχει. Εδώ ο Almodovar, δίνει έμφαση στο
γυναικείο ενδιαφέρον, που αγγίζει την ανθρωπιά και την ευαισθησία της
ηρωίδας, πρός τον συνάνθρωπό της.
Η ειρωνία γίνεται σύμμαχος και συμβαδίζει μαζί με την Μανουέλα.
Συγκροτεί την σκέψη της και απλώνει την αλήθεια που κίτεται σιμά της.
Συναντά την ηθοποιό, που έτρεξε ενίοτε ο Εστέβαν ξωπίσω, για κάποιο
γκρεμοτσακισμένο αυτόγραφο...
Η νεαρή γυναίκα γεννάει τον μικρό και αποφασίζει να τον ονομάσει
Εστέβαν. Η ασθένεια δεν της επιτρέπει να ζήσει και την υιοθεσία του μικρού
αναλαμβάνει η Μανουέλα. Αναχωρεί λοιπόν πάλι από Βαρκελώνη και
επαναλλαμβάνεται η φυγή της. Κατευθύνεται πρός Μαδρίτη. Η μοναχικότητα,
τυλίγει όλες τις ηρωίδες του Almodovar και τις αναγκάζει να αναζητούν την
παρουσία η μία της άλλης. Την επιτυχία την θεωρούν άγευστη. Αλλά την
ανθρώπινη συντροφιά, απαραίτητη για να συμβάλλει στην καθημερινή τους
ευτυχία.
Απάντηση με παράθεση
