ψυχή μου πιες, πιες όσο θες μήπως και πάρεις στροφές
Ο Γλάρος / ψόφα φούστη γλάρε
ψαναψόφα φούστη γλάρε
ψυχή μου πιες, πιες όσο θες μήπως και πάρεις στροφές
Ο Γλάρος / ψόφα φούστη γλάρε
ψαναψόφα φούστη γλάρε
ψυχή μου πιες, πιες όσο θες μήπως και πάρεις στροφές
Ο Γλάρος / ψόφα φούστη γλάρε
ψαναψόφα φούστη γλάρε
ψυχή μου πιες, πιες όσο θες μήπως και πάρεις στροφές
Ο Γλάρος / ψόφα φούστη γλάρε
ψαναψόφα φούστη γλάρε
Γελάτε, γελάτε....
Χρόνια πριν, μια Παρασκευή, οδηγούσα το κουτί στα λιμανάκια, επιστρέφοντας σπίτι μου μετά από μια πολύ κουραστική εβδομάδα δουλειάς.
Τέλος άνοιξης, αρχή καλοκαιριού ήτανε, είχε καλό καιρό αλλά τα παράθυρα τα είχα κλειστά. Ατμοσφαιρική μουσική, όχι πολύ δυνατά
για να ακούγεται και το κινητηράκι μου.
Αυτοσυγκεντρωμένος, απολάμβανα την οδήγηση καθώς ως γνωστόν ο δρόμος προσφέρεται για καγκουριές.
Ξαφνικά, από το πουθενά καθώς ήμουν μόνος στο αυτοκίνητο, μια φωνή ακούστηκε μέσα στο κεφάλι μου :
".....Νίκο...."
Μου φεύγει το τιμόνι, η τρίχα κάγκελο, κοιτάω στο πίσω κάθισμα μην είναι κρυμμένος κανένας, κοιτάω γύρω μου πάνω, κάτω, δεξιά, αριστερά,
πανικόβλητος καταφέρνω κακήν κακώς να σταματήσω χωρίς να πέσω σε κανά γκρεμό......
Ήταν και η εποχή με τα sixth sense και matrix και τέτοια, πάει λέω, τό χασα.....
Είχα βάλει στο δεξί μου αυτί το πρώτο μου hands free του κινητού και το είχα ξεχάσει εντελώς........
ψυχή μου πιες, πιες όσο θες μήπως και πάρεις στροφές
Ο Γλάρος / ψόφα φούστη γλάρε
ψαναψόφα φούστη γλάρε