Αποφάσισα να κάνω μια βόλτα στην Γεωργία και να αποφασίσω πώς θα συνεχίσω το ταξίδι μου. Από το Βατούμι πήγα στο kobuleti-Poti και από εκεί σε μια λίμνη που είχα δει στον χάρτη.
Γεωργία - Batumi προς Kobuleti
Αποφάσισα να κάνω μια βόλτα στην Γεωργία και να αποφασίσω πώς θα συνεχίσω το ταξίδι μου. Από το Βατούμι πήγα στο kobuleti-Poti και από εκεί σε μια λίμνη που είχα δει στον χάρτη.
Γεωργία - Batumi προς Kobuleti
Γεωργία - Poti (Λίμνη Paliastomi)
Δεν μου άρεσε, μου έμοιαζε πιο πολύ σαν βούρκος και συνέχισα προς Senaki-Abasha-Samtredia-Chokhatauri-Ozurgeti.
Η διαδρομή κατά διαστήματα ήταν καλή υπήρχαν χωριά όμως που δεν μπορούσαν να κρύψουν την φτώχεια τους. Μετά το πρωινό στραπάτσο, τίποτα δεν μου φαινόταν ωραίο πια.
Εντυπωσιακό ήταν το πλήθος των αγελάδων σε αυτή την χώρα. Τις βρίσκεις κυριολεκτικά παντού και αυτό δεν είναι υπερβολή. Και δεν εννοώ μόνο στους αυτοκινητόδρομους, επαρχιακούς, χωματόδρομους και γενικά κάθε είδους δρόμων στους οποίους θα τις δεις να κάθονται, να περπατάνε ή να βόσκουν. Οι αγελάδες μάλλον είναι ιερές όπως στην Ινδία. Θα τις δεις μέσα στις μικρές πόλεις, ενώ στο Βατούμι είχαν εισχωρήσει μέχρι τα προάστια. Βάζω στοίχημα ότι αν ήξεραν τον δρόμο μέχρι το λιμάνι θα έβοσκαν το γκαζόν κάτω από το ρολόι. Ούτως ή άλλως, κανείς δεν ενοχλείται και κανείς δεν τις πειράζει.
Άλλο εντυπωσιακό είναι οι πινακίδες των αυτοκινήτων. Χωρίς περαιτέρω σχόλια σας παραθέτω μερικές.
Έκανα τον κύκλο που είχα σχεδιάσει και δοκίμασα να στήσω σκηνή. Δεν είχα όρεξη όμως. Όλο το πακέτο που είχα φάει το πρωί με βάραινε. Το δούλευα μέσα μου γιατί είχα χαλαστεί. Δεν είχα καμία όρεξη να ξαναπεράσω αυτό το ατελείωτο 2000 χλμ μουγκρί που ακούει στο όνομα Τουρκία. Αποφάσισα να περάσω από Κων/λη και από κει να μπω Βουλγαρία και όπου φτάσω. Γύρισα στο Βατούμι και άραξα σε ένα ξενοδοχείο. Πέρασα ένα ατελείωτο βράδυ στην τουαλέτα (μπορεί να με πείραξε κάτι που έφαγα ή να το έπαθα από το στραπάτσο που έφαγα) και το πρωί παρά την κούραση και την αδυναμία μου τα μάζεψα και ξεκίνησα για τα σύνορα με την Τουρκία. Λίγο μετά το Βατούμι ο καιρός συννέφιασε, αργότερα σκοτείνιασε ενώ είχε ήδη άρχισε να φυσάει. Κινήθηκα προς Sarpi
(συνοριακή πόλη) περίπου 50χλμ από το Βατούμι. Από την στιγμή που έφτασα στα σύνορα μέσα σε μισή ώρα είχα τελειώσει. Μηδενικό ψάξιμο, μία δυό σφραγίδες και τέλος. Τα τελωνεία της Τουρκίας από αυτή την πλευρά της χώρας έχω την εντύπωση ότι είναι τα πιο χαλαρά που συνάντησα.
Γεωργία-Batumi προς Sarpi(σύνορα)
Μόλις πέρασα τα σύνορα άρχισε ένα ψιλόβροχο που δεν έλεγε να τελειώσει. Πότε δυνάμωνε, πότε έκοβε, πότε σταμάταγε για λίγο αυτό το έργο κράτησε μέχρι την Σαμψούντα (περίπου 8 ώρες από την στιγμή που ξεκίνησα). Διέσχισα την Τουρκία σχεδόν παραλιακά μέσα από ένα μουντό τοπίο με δυνατό αέρα κατά περιόδους.
Rize-Trazbon-Samsun... Η βροχή είχε περάσει προ πολλού τα αδιάβροχα (από τις ραφές φυσικά) και ένιωθα ότι είχα βάλει τ’ @@ μου μέσα σε ενυδρείο. Το βράδυ με την ψυχολογία μου στο ναδίρ, έχοντας αρχίσει να κρυώνω πολύ και στα πρόθυρα κρυολογήματος, βρήκα κατάλυμα στην Havza και διανυκτέρευσα ενώ μια πυκνή ομίχλη είχε αρχίσει να καλύπτει την περιοχή.
Τουρκία-Σύνορα προς Σαμψούντα
Τουρκία-Havza προς Pamukale
Εδώ να πω ότι οι εγκαταστάσεις στις Τούρκικες παραλιακές πόλεις είναι υποδειγματικές με λιμενοβραχίονες, μαρίνες και πολλές καμπίνες για να βάζουν οι ιδιοκτήτες τις βάρκες τους στην ξηρά όποτε επιθυμούν. Είναι αγκάθι να βλέπεις τόσο καλές εγκαταστάσεις παντού στα παράλια της Τουρκίας, τη στιγμή που στα Ελληνικά νησιά επικρατεί το απόλυτο μπάχαλο όσον αφορά τις υποδομές στα λιμάνια και στις (ανύπαρκτες) μαρίνες.
Το πρωί ο καιρός είχε ευτυχώς φτιάξει, το ίδιο και η διάθεσή μου. Αποφάσισα να γυρίσω Ελλάδα και να φύγω από εκεί για μια βόλτα στα ευρύτερα Βαλκάνια. Έκανα μια βαρετή διαδρομή, με ωραίες όμως κατά τόπους εικόνες, προς Merzifon, Kirikkale, Άγκυρα, Polatli, Αφιόν Καραχισάρ, Sandikli, Dinar, Denizli, για να καταλήξω το βράδυ σε ένα κάμπινγκ (ο θεός να το κάνει) στο Pammukale. Ήθελα το πρωί να δω τις πασίγνωστες φυσικές πηγές του βουνού.
Τελευταία τροποποίηση από wanaka; 15/06/2013 στις 21:16.
Έξω από την Άγκυρα είδα τεράστια ανοικοδόμηση. Μαζικές κατασκευές και ταυτόχρονες ανεγέρσεις κατοικιών.
Το πρωί πήγα μια βόλτα σε ένα ομολογουμένως εντυπωσιακό τοπίο. Φυσικά οι τούρκοι το είχαν αμπαλάρει με εισιτήρια εισόδου, πισίνες και πάρκο.
Μου έμεναν 370χλμ για Cesme. Το μεσημέρι έφτασα στο λιμάνι και το απόγευμα ταξίδευα για Χίο.
Το βράδυ στις 22:00 μπήκα στο πλοίο για Αθήνα και ξημερώματα (αφού έπιασα κουβέντα μέχρι τις 00:00 με 4 παππούδια) πάτησα στον Πειραιά. Πήγα σπίτι, άφησα τα πράγματα και έφυγα για το γραφείο ενώ το μυαλό μου ήδη επεξεργαζόταν την προσεχή αναχώρησή μου για το ταξίδι στην ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων._
Κανόνες δημοσιεύσεων
Απάντηση με παράθεση