Ελλάδα - Τουρκία - Ιράν - Αρμενία - Γεωργία - Τουρκία - Ελλάδα

[wanaka]

Η είσοδος μου θύμισε Μαρόκο. Ξεχαρβαλωμένοι δρόμοι και μια διάχυτη μυρωδιά πετρελαίου να γεμίζει την ατμόσφαιρα. Ξεκίνησα για το Μaku. Άλλο να το λες και άλλο να το κάνεις. Πινακίδες μηδέν και στα Περσικά ενώ από την αρχή κατάλαβα ότι ο χάρτης μου είχε να ενημερωθεί από την εποχή του Σάχη.



Μετά KHOU-SALMAS-ORIMIYE. Σκοπός μου να περάσω από την λίμνη που είχα δει στο google maps γιατί ο δικός μου map ήταν μάπα, και μετά μέσω Azarshar να πάω Ταυρίδα. Η διαδρομή δεν με ενθουσίασε. Άγρια, τραχιά βουνά με αραιή βλάστηση όπου αυτή υπήρχε, ερημικές εκτάσεις, εξαθλιωμένες πόλεις και χωριά, πολλά σκουπίδια...

[wanaka]

...πινακίδες με τους ηγέτες...



και μετά η λίμνη.



Είχε ένα υπέροχο ροζ χρώμα, μάλλον αποτέλεσμα κάποιας άλγης που θα ζει στην επιφάνεια του νερού. Βρήκα τον δρόμο για την γέφυρα που διασχίζει την λίμνη και συνέχισα. Είχε διόδια αλλά δεν με άφησαν να πληρώσω. Δυστυχώς ένα ψιλόβροχο που σκοτείνιασε τον ουρανό + το γεγονός ότι είχε αρχίσει να νυχτώνει (είναι 1½ ώρες μπροστά) δεν με άφησε να δω πολλά πράγματα.

Έκανα την υπόλοιπη διαδρομή από το Azarhar μέχρι την Ταυρίδα μέσα στην νύχτα με δυνατό αέρα να με χτυπάει από πλάγια. Φτάνοντας στην Ταυρίδα και μετά από μικρή περιπλάνηση, βρήκα ένα ξενοδοχείο με 400.000 rial ή 40.000 Tούμαν και την έπεσα.Το ξενοδοχείο ήταν αξιοπρεπές αλλά η κουβέρτα ήταν για τρελές νύχτες !!!

[wanaka]

Τα χρήματα στο Ιράν έχουν ένα περίεργο μέτρο. Εξαρτάται πόσο θα αλλάξεις τα € ή τα $. Η τράπεζα όταν πήγα έδινε για 1€ = 1.150 Τούμαν ή 15.000 Rial. Είχα διαβάσει στο ιντερνετ ότι αν καταφέρεις να αλλάξεις 1€ προς 21.000 Rial είναι μια πολύ καλή τιμή. Άλλαξα από την πλευρά της Τουρκίας όσο περίμενα τα χαρτιά μου με 1€ προς 19.000 Rial μετά από 20 λεπτά παζάρι και ατελείωτα γραψίματα στο μπλοκάκι μου. Φούσκωσα σαν το παγώνι ότι έπιασα μια δίκαιη τιμή, φυσικά μετά συνειδητοποίησα ότι έφαγα παλτό.

Συνεπώς ερχόμαστε στην ταμπακιέρα που είναι η τιμή της βενζίνης. Λόγω εμπάργκο η τιμή της είχε διπλασιαστεί και είχε πάει στα 7.000 Rial. Ο Αχμαντινετζάν είχε πει ότι τον Φεβρουάριο του 2013 θα ολοκληρωνόταν η κατασκευή ενός εργοστασίου διύλισης και ότι η χώρα του θα σταματούσε τις εισαγωγές βενζίνης αφού θα μπορούσε να παράξει και να καλύψει το 100% της εγχώριας ζήτησης). Συνεπώς κάποιος που θα επισκεφτεί την χώρα πιο μετά ενδεχομένως να την βρει φθηνότερη. Να ξέρετε ότι η τιμή της βενζίνης είναι φιξ σε όλο το Ιράν (υπάρχουν μόνο δύο κρατικές εταιρίες πετρελαιοειδών στην χώρα).



Βγάζοντας το κομπιουτεράκι, βλέπουμε ότι αν άλλαζα σε τράπεζα θα πλήρωνα 0,5€/λίτρο. Τώρα πλήρωσα 0,39€/ l και αργότερα που άλλαξα 1€ προς 29.000 Rial μου κόστισε 0,24€/l. Όσο δηλαδή η διαφορά που έχει η τιμή από βενζινάδικα της πόλης σε σχέση με αυτά της Εθνικής οδού ή της Κρήτης στην Ελλάδα. Δύο γλυκά που πήρα σε ένα ζαχαροπλαστείο στην Ταυρίδα μου κόστισαν 6.000 Rial. Η χώρα είναι πραγματικά φτηνή!!!

[wanaka]

Σαν πρώτη εντύπωση έχω να πω ότι έμεινα μαγκωμένος. Το Ιράν δεν ήταν όπως το περίμενα. Είδα απίστευτη κίνηση στους δρόμους, οι οδηγοί είναι ΧΑΡΙΛΑΟΙ (ο ορισμός του χάρου – ό,τι χειρότερο έχω συναντήσει στις 20 χώρες που έχω μέχρι τώρα οδηγήσει στο εξωτερικό) και δεν είναι τόσο απόμακρο και πρωτόγονο όσο θα το ήθελα. Βέβαια αυτή είναι η πρώτη μέρα. Πάντως από αύριο υπόσχομαι στον εαυτό μου ότι θα φροντίσω να μην ξαναταξιδέψω βράδυ…



Ξεκίνησα από την Ταυρίδα να πάω προς Τεχεράνη . Η διαδρομή που είχα σκοπό να κάνω σήμερα ήταν Tauris-Zanjan-Takestan-Karaj-Tehran-Qom-kashan και ήταν συνολικά 920χλμ. Σαν διαδρομή δεν έλεγε και πολλά, αλλά αυτό είναι καθαρά προσωπική εκτίμηση.

[MG-KTiNoS]

play ball....

[wanaka]

Ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον κομμάτι ήταν κοντά στο Takestan. Λόφοι με κόκκινα και πράσινα πετρώματα διαβρωμένοι από το νερό και τον αέρα έσπαγαν την μονοτονία του τοπίου και έδωσαν λίγο χρώμα στην διαδρομή.

[wanaka]

[wanaka]

Το υπόλοιπο κομμάτι ήταν λίγο πολύ το ίδιο. Ο δρόμος να περνάει μέσα από την πετρώδη έρημο, πού και πού συναντούσα κάποια χωράφια, κάποιες πόλεις, κάποια εργοστάσια και στο βάθος του ορίζοντα δέσποζαν ατελείωτα βουνά οροσειρές γυμνές, τραχιές και πανύψηλες.

Έφτασα στην Τεχεράνη όταν βράδιαζε. Συνάντησα πινακίδα που έγραφε Τεχεράνη 30χλμ και η αστική δόμηση είχε ήδη αρχίσει. Η πόλη ήταν όπως την περίμενα, όπως είχα διαβάσει. Τεράστια, πολύβουη, με πολλά πάρκα και πλατείες, γέφυρες και ατελείωτη κίνηση στους δρόμους.

[wanaka]

Έκανα καλά που είχα αποφασίσει να συνεχίσω γιατί ταλαιπωρήθηκα πολύ για να βγω από την πόλη. Η μηδενική σήμανση με είχε ήδη κουράσει. Ο δε μάπα χάρτης μου (που δεν είχε τον αυτοκινητόδρομο από την Ταυρίδα προς το Kashan) δεν βοηθούσε καθόλου. Εδώ να πω ότι στα διόδια πάλι δεν με άφησαν να πληρώσω. Βασικά οι πινακίδες στους αυτοκινητόδρομους έδειχναν ότι απαγορεύεται η κυκλοφορία των μηχανών στους αυτοκινητόδρομους αλλά δεν με σταμάτησε κάποιο μπλόκο. Και είχε πάρα πολλά. Μέτρησα δέκα για όριο ταχύτητας μέχρι την Τεχεράνη (που σταματούσαν κάργα αυτοκίνητα) από την Ταυρίδα και μετά βαρέθηκα και σταμάτησα να μετράω.

Επίσης, μπλόκα είχε και στις εισόδους και τις εξόδους των πόλεων. Τεράστια σαμαράκια (πιο πολύ για αναχώματα έμοιαζαν) σε ανάγκαζαν να σταματήσεις ήθελες δεν ήθελες για να τα περάσεις. Τα λεωφορεία τα σταματούσαν σχεδόν όλα και έβγαζαν επιβάτες και αποσκευές και τους έκαναν έλεγχο. Από περιέργεια σταμάτησα μόνος μου σε ένα μπλόκο για να κάνω ένα τσιγάρο και να φάω κάτι και είδα όλη την διαδικασία. Με πλησίασαν κάποια άτομα πιάσαμε κουβέντα (ο θεός να την κάνει) στη νοηματική, μου έδωσαν γλυκά, νερό, φρούτα, τους έδωσα στυλό, τσιγάρα, τραβήξαμε και κάποιες φωτογραφίες και συνέχισα.

Δεν υπάρχει αστυνομία στο Ιράν. Υπάρχουν οι φρουροί της επανάστασης που κάνουν τους στρατιώτες, τους αστυνομικούς και γενικά καλύπτουν όλες τις υπηρεσίες ασφάλειας της χώρας. Φυσικά ελάχιστοι μιλάνε Αγγλικά και μιλάω για τους μορφωμένους. Πάντως συνεννόηση βγάζω.

Από την Τεχεράνη μέχρι την Qom η απόσταση είναι 125χλμ. Η Qom είναι η ιερή τους πόλη. Παρά τις εκ νέου διαβεβαιώσεις στον εαυτό μου και τις λοιπές υποσχέσεις περί του αντιθέτου, την διαδρομή την έκανα βράδυ. Το απίστευτο είναι ότι όλη η διαδρομή ήταν φωταγωγημένη. Οδήγησα 125 χιλιόμετρα με συνεχή, αδιάλειπτο φωτισμό. Δεν έχω ξανασυναντήσει κάτι τέτοιο. Ο δρόμος είχε τρεις λωρίδες για κάθε ρεύμα. Το έκαναν αυτό για επίδειξη δύναμης; Για σεβασμό προς την ιερή τους πόλη; Δεν ξέρω. Ξέρω όμως ότι σε περίοδο με σκληρό εμπάργκο είχαν φωταγωγήσει 125 ολόκληρα χιλιόμετρα. Με έναν πρόχειρο υπολογισμό διαπίστωσα ότι θα είχαν τοποθετήσει τουλάχιστον 20.000 στύλους με διπλές λάμπες κατά μήκος του δρόμου. Και αυτό δεν είναι λίγο…

Άραξα μπροστά (από την απέναντι πλευρά) από ένα τεράστιο τζαμί που είχε ένα πράσινο χρώμα, που μου θύμιζε πλακάκια μπάνιου, για να κάνω τσιγάρο και να φάω κάτι.



Η εμφάνισή μου να ξέρετε ήταν γένια ενός μηνός και μαλλιά (όσα μου έχουν μείνει) κουρεμένα στον ένα πόντο. Ίσως αυτό να προσέλκυσε έναν κελεμπία (ιμάμη) ντυμένο στα άσπρα με μεγάλη γενειάδα και αυτό το πράγμα που φοράνε στο κεφάλι για σκουφί; καπέλο; Ακολούθησε ο εξής απολαυστικός διάλογος στη νοηματική με λίγες λέξεις έτσι για να σπάει την μονοτονία...

- Από πού είσαι;
Έχοντας συνηθίσει τη χροιά της ερώτησης - γιατί με είχαν ρωτήσει άπειρες φορές μέχρι τώρα του απάντησα:
- Unan (Έτσι μας ξέρουν από Τουρκία και Ανατολικά)
Ο κελεμπίας μου έκανε κάτι νοήματα ότι γιατί είχα έρθει εδώ, μου έδειχνε μια το τζαμί, μια το τρανσαλπ, μια τον ουρανό και πετάει και την ατάκα:
- Μούσλιμ;
- Νο Νο, του λέω εγώ και χωρίς να είμαι ιδιαίτερα θρήσκος (= εκκλησία μόνο το Πάσχα) συνεχίζω και του λέω: Κρίστιαν Όρθοντοξ.
Ο κελεμπίας γουρλώνει τα μάτια του κάνει μεταβολή επιτόπου και φεύγει με ταχύ βήμα. Με τον που τον βλέπω να φεύγει λέω στον εαυτό μου: Τι μαλακία έκανες τώρα απέναντι από το ιερό τους μαγαζί; Πετάω το τσιγάρο, χώνω τα γάντια στο μπουφάν, φοράω κράνος και βγαίνω στην εθνική και κατευθείαν τέρμα γκάζι. Εκεί είδα ότι το γεροτρανσαλπ(μοντέλο 2000) πιάνει κοντερίσια τα 165χλμ/ώρα, ευχαρίστησα την Honda για τον κινητήρα της, και έκοψα ταχύτητα μετά από περίπου 10 χλμ. 90 χλμ μετά μπήκα στην Kashan πέτυχα κάτι πιτσιρίκια στο δρόμο με ένα μηχανάκι (μόνο μέχρι 125cc κυκλοφορούν στο Ιράν) τους είπα να με πάνε σε ένα ξενοδοχείο και αυτό είναι όλο.

[wanaka]

Άραξα και την έπεσα για ύπνο, αφού πρώτα τράβηξα φωτογραφίες σε κάτι απίθανα μηχανάκια (όλα μια κοψιά).

[@ngelos]

[antsoar]

Ένα μεγάλο πρόβλημα που αντιμετώπιζα (ευτυχώς το έχω ξεπεράσει χρόνια τώρα) είναι αυτό της παρέας. Πάντα αναζητούσα κάποιον/α να φύγουμε μαζί. Φίλο, σχέση, γκόμενα, άλλες μηχανές προκειμένου να φύγουμε….......



...........φύγε μόνος σου, μην περιμένεις, φύγε γιατί θα μεγαλώσεις και θα λες τι μαλακία έκανα που δεν πήγα εκεί και εκεί και εκεί. Φύγε! Και έφυγα…

Συνημμένο 292311

Με κέρδισες από εδώ

[wanaka]

Το πρωί γύρισα λίγο την πόλη...

[wanaka]

...και κατέληξα στους κήπους του Fin. Νερό, δέντρα μέσα σε ένα πρώην παλάτι, μία καλή «σταγόνα δροσιάς» στο γενικότερο λιοπύρι της χώρας.

[wanaka]

Εκεί έφαγα και μία παγωτέλα που τα έσπαγε και μετά έκανα περίπου 300χλμ και πήγα στο Ισπαχάν. Είχα ακούσει και διαβάσει πάρα πολλά για αυτήν την πόλη και ήθελα να τη δω από κοντά. Βρήκα δωμάτιο σε ένα hostel και αργότερα ένα συγκάτοικο από την Μαλαισία τον Jey. Το απόγευμα κάναμε μια βόλτα μέσα στην πόλη.