Εκεινη η βολτα...
Το ενιωθα πως κατι περιεργο συμβαινει αποψε πριν την βαλω μπροστα. Δεν ειχα προορισμο και θα μπορουσα ευκολα να τα παρατησω. Μια, δυο, τρεις, δεν φαινοταν να θελει να παρει μπροστα αποψε. Ομως επεμεινα... Την ξυπνησα βλεπεις μεσα στη νυχτα τωρα που την ειχα αναγκη ενω τοσες μερες που με κοιταζε και ζηταγε βολτα με τοσο καλο καιρο εγω την προσπερνουσα.
Οσο ανοιγε το γκαζι ενιωθα εκεινη τη γλυκια γευση της ελευθεριας... Οχι ισως δεν ειναι ελευθερια η σωστη λεξη, ισως καποιο ειδος ναρκωτικου μιας και δεν σκεφτεσαι τιποτα. Βαζεις δολωμα τη σωματικη σου ακεραιοτητα και αναγκαστικτα τα ενστικτα παρατανε βιαστικα τις ζορικες σκεψεις για να σωσουν το τομαρι σου πριν απο καθε στροφη. Οσο ακομα αντεχεις να οδηγας σε αυτο το ρυθμο εισαι "ελευθερος"... ετσι ενιωθα εκεινο το βραδυ.
Ομως ο δρομος για το Σουνιο δεν ειναι ατελειωτος... και η βενζινη δεν κρατα για παντα. Το μαγικο γκαζι που τα αφηνει ολα πισω λιγοστευει... Ανοιγω τη ζελατινα και με τη μηχανη σβηστη ακουω τη νυχτα. Τωρα ειμαι μονος και χωρις τον ηχο απο τις εξατμισεις να μου θολώνει τη σκεψη δεν μπορω να αποφυγω τις ερωτησεις. Ο λογος που με εφτασε ως εδω περιμενε υπομονοτετικα να τελειωσω την μικρη ματαιη αποδραση μου...
Τι ζητας, με ρωτα; Ετσι, ορθα κοφτα.Τωρα εχεις ολο το χρονο οσο ξεκινας σιγα σιγα για πισω να μου απαντησεις... Ελευθερια ζηταω. Μα οσο πλησιαζω ξανα προς την Αθηνα και τα φωτα της δυναμωνουν τοσο πιο πολυ οι ωμοι κατεβαινουν και η καρδια βαραινει... τοσο περισσοτερο προδιδω αυτο που ζηταω και μπλεκομαι με σκεψεις και υποχρεωσεις...
Αραγε πως θα ηταν μια νυχτα απο τη ζωη αυτου του ανθρωπου;
http://www.youtube.com/watch?v=NMRfD6O8NR0
Απάντηση με παράθεση
