Κάποια ώρα αργότερα έφτασα στο Hallstatt.
Ενα αδιέξοδο χωριουδάκι που η είσοδος και έξοδος του είναι απο τούνελ.
Η βροχή έπεφτε αδιάκοπα και μπήκα φουριόζος μέσα στο κάμπινγκ της περιοχής.
Δεν υπήρχε περίπτωση να στήσω σκηνή αν δεν σταματούσε να βρέχει.
Ετσι, κάλυψα την μηχανή με την σκηνή και πήγα στην ρεσεψιόν οπου πλήρωσα 15.50€ για την βραδιά.
Ύστερα απο 3 ώρες, η βροχή κόπασε και έτρεξα να στήσω την σκηνή.
Σε 15 λεπτά η σκηνή ήταν έτοιμη, τα σαμάρια και ότι άλλο είχα στην μηχανή μπήκε μέσα στη σκηνή και βρήκα την ευκαιρία να τραβήξω 2-3 φωτογραφίες απο το κάμπινγκ που θα περνούσα το απόγευμα μου.
Η βροχή ξανάρχισε... και έτσι πέρασα ενα 3ωρο μέσα στην σκηνούλα έχοντας την θέα της ..
Εκανε να βραδιάζει και σταμάτησε να βρέχει, όταν δίπλα απο την σκηνή μου, ήρθε μια τριμελής οικογένεια απο την Ελβετία να στήσει την δική της σκηνή.
Βγήκα έξω να χαιρετίσω και μόλις οι άνθρωποι έμαθαν πως ήμουν Έλληνας χάρηκαν με το παραπάνω!
Ετσι λοιπόν γνώρισα τον Κο Walter (ετών 63) με την γυναίκα και την κόρη του.
Πιάσαμε την ψιλή κουβέντα μέχρι που τους στρίμωξα να στήσουμε τη σκηνή τους πρίν μας πιάσει καμμιά βροχή πάλι.
Μόλις ξεκινήσαμε, ήρθε και η βροχή να μας κάνει παρέα.
Με γρήγορους ρυθμούς και άφθονο γέλιο στήσαμε την σκηνή του και η γυναίκα του με κάλεσε για ζεστό καφεδάκι.
Κάτσαμε μέχρι τις 11 το βράδυ, μας είχε πιάσει μια ακατάπαυστη πάρλα ο άνθρωπος ήταν ιδιαίτερος λάτρης της Αρχαίας φιλιοσοφίας της Ελλάδας και λίγο πρίν το τέλος της βραδιάς μου είπε ενα ρητό του Αριστοτέλη σε σπαστά αρχαία Ελληνικά.
Γνώριζε αρχαία Ελληνικά αλλα του ήταν δύσκολο να καταλάβει την δημοτική.
Ήταν παράξενο να ακούσω Αριστοτέλη απο το στόμα ενος Ελβετού και κάπου στεναχωρήθηκα που οι Ευρωπαίοι για ακόμη μια φορά φάνηκαν καλύτεροι γνώστες της Ελληνικής ιστορίας και φιλοσοφίας απο εμάς.. δεν το συνεχίζω.
Το βράδυ που ακολούθησε ήταν Hardcore!!
Η βροχή έπεφτε ασταμάτητα και η σκηνή (των 8.50€ made in China) δεν ήταν φτιαγμένη για 24ωρες βροχές... και το κακό δεν άργησε να συμβεί..
Είχε πάει 01:00 όταν άρχισε να βάζει σταγόνες βροχής μέσα..
Ξύπνησα απο μπουγέλωμα καθώς το πρόσωπο μου την ώρα του ύπνου άγγιξε την σκηνή.
Σηκώθηκα τρομαγμένος απο το νερό και η υγρασία ήταν πλέον στα ύψη!
Η σκηνή είχε μεταμορφωθεί σε ενα τουνελ νερού, που όπου ακουμπούσες γινόσουν μούσκεμα.. αυτό όμως ήταν το λιγότερο.
Η θερμοκρασία είχε πέσει στους 10 βαθμούς κελσίου και η υγρασία σε έκανε να τρέμεις απο το κρύο!
Αμέσως βούτηξα ενα μπουφάν που είχα καβάντζα και το φόρεσα.
Πήρα μωρουδιακή στάση και ανάπνεα μέσα στο μπουφάν να ζεσταθώ... μάταια όμως, έτρεμα απο το κρύο και ήταν πολύ δύσκολο να κοιμηθώ.
Κατάφερα να κοιμηθώ ακόμη 2 ωρίτσες όταν ξύπνησα και πάλι μουδιασμένος απο το κρύο..
Η σκηνή είχε παραδώσει τα όπλα και έμπαζε σταγόνες νερού που μετά απο 2 ώρες κατάφερε να δημιουργήσει μια λιμνούλα στο κάτω μέρος της σκηνής.
Οι κάλτσες ήταν ολόβρεχτες και έπρεπε επειγόντως να τις αλλάξω!
Με το που έκανα την κίνηση να τις βγάλω, νάσου οι απανωτές κράμπες!
Κράμπα στα πόδια, στα χέρια, στα πλευρά.. ο πόνος ανυπόφορος και δεν με άφηνε να κουνήσω!
Με τα πολλά, κατάφερα και έβαλα 2 στεγνά ζεύγαρια κάλτσες και προσπάθησα και πάλι να κοιμηθώ στο τούνελ του νερού..
Οι πόνοι στα κόκκαλα λόγω της υπερβολικής υγρασίας δεν άργησαν να εμφανιστούν και μόνο που άλλαζα πλευρό να ηρεμήσω τον πόνο, ξανάρχονταν οι κράμπες.. Τα νεύρα μου!!!
Έκλεισα τα μάτια μου για ακόμη 2 ωρίτσες με ξυπνήματα πόνου και κράμπας ανα 15 λεπτά!
Είχε πάει 05:30 το πρωί όταν σταμάτησε η βροχή και βγήκα απο την σκηνή σαν ζαλισμένο κοτόπουλο..
Ήμουν ολόβρεχτος και έτρεμα..
Πήγα στα ντούς να πετάξω απο πάνω μου τα βρεγμένα και επέστρεψα στην σκηνή ύστερα απο μια ώρα να τραβήξω τις πρώτες πρωινές φωτογραφίες..
Η σκηνή αριστερά ηταν το τούνελ του νερού που ανέφερα, δίπλα της, η σκηνή του Κου Walter.
Προσέξτε το ύψος που βρίσκονταν τα σύννεφα...
Άρχισα λοιπόν με βήμα γοργό να πάω στην λίμνη του Hallstatt να τραβήξω φωτογραφίες όσο δεν έβρεχε..
Κανόνες δημοσιεύσεων
Απάντηση με παράθεση