Το χωριό Hallstatt..
Το χωριό Hallstatt..
Το τούνελ εισόδου και εξόδου του χωριού.
Το "κέντρο" της πόλης.
Μερικές ακόμη απο το χωριό..
Και μια με την αφεντομουτσουνάρα μου, έτσι να σας τρομάξω λίγο..!
Οι μαύροι κύκλοι στα μάτια, μαρτυρούν την νύχτα που πέρασα...
Όσες φωτογραφίες και να τραβούσα, δεν ήταν αρκετές..
Η βροχή ξανάρχισε και έπρεπε να μαζευτώ πίσω στην σκηνή...
Μια ακόμη τον ποταμό με τα πεντακάθαρα βουνίσια νερά..
Επέστρεψα στην σκηνή και με περίμενε μια ευχάριστη έκπληξη.
Η γυναίκα του Κου Walter πρόσφερε ζεστό καφέ.
Ωρα για relax μέχρι να βάλω μπροστά για την επόμενη πόλη..
Απέναντι απο το κάμπινγκ υπάρχει ενα πρωην αλατορυχείο που πηγαίνεις με τραίνο στο ύψος του βουνού που βλέπετε και μπαίνεις σε μια σπηλιά που αγγίζει τα 500 μέτρα βάθος.
Το χωριό βασικά φημίζεται για το αλατορυχείο του που πρίν 200 χρόνια (αν θυμάμαι καλά) έιχαν πεθάνει οι αλατορύχοι μέσα στην σπηλιά και τους ανακάλυψαν 1-2 αιώνες μετά.. ψημένους/συντηρημένους απο το αλάτι..
Παρόλο που υπάρχει μουσείο και μπορείς να επισκεφθείς την απίθανη αυτή σπηλιά, τα 25€ που ζητούσαν ήταν πολλά για μένα... ίσως μια άλλη φορά.
Πιάσαμε πάλι την κουβέντα με τον Κο Walter όπου μου συνέστησε μέρη στην Ελβετία να επισκεφθώ.
Κόντευε 1 το μεσημέρι.. ήδη είχα αργήσει.
Ευτυχώς η βροχή είχε σταματήσει και μπόρεσα να μαζέψω τα μπαγκάζια μου.
Ανταλλάξαμε διευθύνσεις και e-mail με τον Kο Walter και αποχαιρετιστήκαμε.
Υπέροχος άνθρωπος, να είναι πάντα καλά!
Φορτωμένος και έτοιμος, ξεκίνησα το ταξίδι μου τραβώντας μερικές ακόμη φωτογραφίες απο τον μικρό αυτό παράδεισο.
Κανόνες δημοσιεύσεων
Απάντηση με παράθεση
