on the road...
on the road...
Φτάνοντας στη Lienz, ο προορισμός ήταν ένας : Grossglockner… Οδηγώντας τον δρόμο 107 από Lienz, μετά από 25 περίπου χιλιόμετρα θαυμάζοντας την εξοχή της Αυστρίας
Οι χαιρετούρες έδιναν και έπαιρναν (γενικά σε όλο το ταξίδι...)
και ενώ νόμιζα ότι είχα κάνει λάθος στο δρόμο αφού τα ξακουστά διόδια δεν τα είχαμε δει ακόμα, φτάσαμεεεεε…
Καλώς τα παιδιά, καλώς τα…23 ευρώ…”και δώρο ένα προσπέκτους και ένα αυτοκόλλητο έτσι για να θυμάστε ότι σας πιάσαμε τον κ#λο…”
Έβαλα την κάμερα να γράφει και άρχισε ο ανήφορος! Περίμενα να δω άσφαλτο πίστας και να διασκεδάσω λιγάκι αλλά τζίφος… Σε πολλά κομμάτια του δρόμου γίνονταν έργα, είχε μόνο μια λωρίδα με φανάρι πάνω και κάτω και ο δρόμος είχε κοψίματα, νερά πάνω σε στροφές από το λιωμένο χιόνι… Το σίγουρο είναι ότι τα 23 γιούρος δεν τα άξιζε!
Τουλάχιστον είχε πολύ ωραία θέα.
Στην κορυφή που έχει ένα μουσείο και ένα κατάστημα σαν supermarket, γινόταν της τρελής… Χαμός από μοτοσυκλέτες και αυτοκίνητα, πούλμαν, τουρίστες…
Θαυμάσαμε τον παγετώνα Pasterze, που όπως μας είπαν κάθε χρόνο όλο και μικραίνει δυστυχώς…
Πολύ τουριστικό το μέρος, πράγμα το οποίο μας χάλασε λίγο… Θα προτιμούσαμε αυτή την ηρεμία του Gavia pass…
Grossglockner High Alpine Road
Όταν το 1924 κάποια ομάδα ειδικών παρουσίασε ένα σχέδιο για ένα δρόμο που θα περνούσε το Hochtor (το πιο ψηλό πέρασμα), γελοιοποιήθηκαν αμέσως, σε μια εποχή που υπήρχαν λιγοστά αυτοκίνητα και μοτοσυκλέτες και μόλις 2000 ασφαλτοστρωμένα χιλιόμετρα σε Αυστρία, Γερμανία και Ιταλία. Εκείνη την περίοδο, η Αυστρία υπέφερε από κατεστραμμένη οικονομία, αποκλεισμό από τις διεθνείς αγορές και καταστροφικό πληθωρισμό, που ήταν τα αποτελέσματα από την ήττα της στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, ενώ η έκτασή της είχε συρρικνωθεί στο 1/7.
Το κόστος ακόμη και για ένα δρόμο 3 μέτρων με σημεία προσπέρασης, έμοιαζε τεράστιο. Η ώθηση για την κατασκευή του δρόμου, η οποία θα είχε ως στόχο να ανοίξει τα άγονα αλπικά τοπία στον μηχανοκίνητο τουρισμό, δόθηκε από την πτώση της χρηματιστηριακής αγοράς το 1929 στη Νέα Υόρκη. Αυτή η καταστροφή συγκλόνισε μια φτωχή Αυστρία με τρομερή δύναμη.
Μέσα σε τρία χρόνια, η οικονομική παραγωγή μειώθηκε στο 1/4 και το ποσοστό της ανεργίας έφτασε στο 26%. Τότε, η κυβέρνηση αναβίωσε το έργο Grossglockner, που θα έδινε εργασία σε 3200 ανθρώπους. Το σχέδιο επεκτάθηκε σε δρόμο πλάτους 6 μέτρων, που θα εξυπηρετούσε τις ανάγκες των «πολλών διεθνών μεταφορών», κάτι το οποίο χλεύαζαν, με την ελπίδα ότι θα τον επισκέπτονταν τουλάχιστον 120000 άνθρωποι . Το κράτος θα αναλάμβανε το κόστος κατασκευής και οι χρήστες θα έπρεπε να εξοφλήσουν το ποσό αυτό πληρώνοντας διόδια.
Τα έργα ξεκίνησαν στις 30 Αυγούστου 1930 και τέσσερα χρόνια μετά, επικεφαλείς της οδοποιϊας και της κυβέρνησης μαζί με τον τεχνικό Franz Wallack ανέβηκαν στο Steyr 100 και πέτυχαν το πρώτο αλπικό πέρασμα με αυτοκίνητο. Ένα χρόνο αργότερα, το 1935, ο Grossglockner Hockalpenstrasse ήταν έτοιμος.
Και ενώ αρχικά το 1930 είχαν υπολογίσει 120000 επισκέπτες το χρόνο, το 1938 επισκέφτηκαν το δρόμο 375000 άνθρωποι και 98000 οχήματα και κάθε χρόνο όλο και περισσότεροι, μέχρι το 1962, 360000 οχήματα και 1,3 εκατομμύρια επισκέπτες.
Ο καθαρισμός από το χιόνι γίνεται κάθε Απρίλιο και διαρκεί περίπου 15 μέρες και ο δρόμος είναι ανοιχτός από τις αρχές Μαϊου συνήθως μέχρι τέλος Οκτωβρίου.
Grossglockner Hockalpenstrasse......Πωωωωποοοοοοο τι μου θυμησες τωρα . Ετοσ 2009 Zell Am See Πανευρωπαϊκη Συναντηση Vespas κ 3500 Vespisti να ανηφορηζουν για Edelwaise Strasse και ολοι οι αλλη με μηχανεσ να ξεσπουν σε χειροκρωτηματα κ να γινεται χαμος. Κ απο εκει ολοι μαζι για πανω στον παγετωνα. Παντωσ απο τοτε εχει φτιαχτει το πραγμα. Ειδα πλατεια , αλανα , ξενοδοχειο , σουπερμαρκετ.....Ελπιζω τουλαχιστον στον πυργο με τα κυαλια πανω απο τα σουβενιρ να πηρατε το γνωστο κερματακι που γινεται μπενταγιον. Α!!! κ εμεισ διοδια δεν πληρωσαμε λογω τισ εκδηλωσεισ.....23 € το περασμα????? Ωρεεεεεεε . Παντωσ ηταν φανταστικη η διαδρομη . Περνωντασ για Grossglockner ειναι το Kaprun . Ενα μαγευτικο χωριουδακι με ενα υπεροχο καστρο κ κατι συμαντικο . Εκει γινεται η χειμερινη των GS κ εχει κ ενα μουσειο απο ολη την μηχανοκινητη βιομηχανια τησ Αυστριας κ Γερμανιας που ειναι πραγματικο κοσμημα . Η αγαπη αυτου του συλλεκτη ειναι αξιομνημονευτη. Το προτεινο ανεπιφυλακτα σε οποιον βρεθει σε εκεινα τα μερη. Χειμωνα η Καλοκαιρι.
ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕ ΝΑ ΖΕΙΣ ΓΙΑ ΝΑ
ΜΠΟΡΕΣΕΙΣ ΝΑ ΔΕΙΣ
Πολύ ωραίο ταξίδι και φωτογραφίες άψογες.
Μπορείς να πεις δυο λόγια για το τενερε;
Πως σου φάνηκε;
Εβγαλε κάποια προβλήματα;
Ειναι ωραία η θάλασσα γιατί κινείται πάντα...
Το Tenere ήταν καταπληκτικό. Λόγω της μακριας σχεσης μετάδοσης, στους αυτοκινητόδρομους ταξίδευε με 140-150 και λίγες στροφές, συνεπώς χαμηλή κατανάλωση. Στον επαρχιακό δρόμο, λόγω ροπης κινητήρα δε χρειαζόταν να αλλάζω συνέχεια ταχύτητα για να έχω δύναμη,αρκούσε η 5η και η 6η.Δημοσιεύθηκε αρχικά από Stergios69
Οι αναρτήσεις ήταν μια χαρα, μόνο που απο βλακεία μου δεν είχα σφίξει τέρμα την πίσω και το μπροστινό ήταν λίγο ελαφρύ. Οταν γύρισα, την έσφιξα σχεδόν τέρμα για τα τελευταία 200 χλμ απο την Πάτρα και πατουσε πολυ καλα!
Μονη ένσταση ήταν για το τιμόνι ότι ήταν λίγο μακριά και οδηγούσα με πιο τεντωμένα χέρια. Το διορθωσα όταν γύρισα βάζοντας αποστάτες της Touratech.
Μέση κατανάλωση στο ταξιδι, ο μετρητης έδειξε 4.9-5.1 L/100km... 2 άτομα συν μπαγκαζια περίπου 470 κιλά!
Συνέχεια...
Επιστρέφοντας από τον ίδιο δρόμο, κατεβήκαμε το κομμάτι του 107 που σε οδηγεί στην κορυφή
και συνεχίσαμε βόρεια περνώντας το Hochtor pass και την κορυφή Edelweisspietze (2577m), με την κάμερα να γράφει.
Τελειώνοντας με τον Grossglockner, ακολουθήσαμε πορεία δυτική προς Gerlos στον 168 και έπειτα στον 165.
Λόγω λανθασμένων επιλογών στο GPS, σε κάποιο σημείο πήγαμε από έναν δρόμο που στένευε επικίνδυνα, δεν περνούσε κανείς και ευτυχώς συναντήσαμε μια μπάρα που σταματούσε αναγκαστικά την πορεία μας.
Κοίτα να δεις τι άλλο φυτρώνει εδώ πέρα...
Γυρίσαμε στον κεντρικό 165, κάνοντας μόνο 10 παραπανίσια χιλιόμετρα, ρύθμισα το GPS να μην αποφεύγει δρόμους με διόδια (όχι εθνικές οδούς) και συνεχίσαμε!
Κανόνες δημοσιεύσεων
Απάντηση με παράθεση