Όμορφες εικόνες! Δώσε πράμα!!
The journey is the reward!
Νικόλα πολύ καλές οι φωτό... τελικά άξιζε ο προορισμός! θέλω να δω από τη ζωή στα χωριά και στην επαρχία αν έχεις τραβήξει τπτ...
Μπράβο σου παντως και εύχομαι να είσαι γερός και δυνατός να πας και μακρύτερα!
Νικόλα, προχώρα στο παρασύνθημα!!!!
Όμορφες φωτό, περιμένω να μαθω περισσότερα για το ταξίδι σας!
Να κοιτάς εκεί που θέλεις να πας, αλλιώς θα πας εκεί που κοιτάς...!
Όλη η καλή παρέα βλέπω εδώ!
Ας τα πάρουμε από την αρχή τα πράματα τότε.
INTRO!
Η προετοιμασία για το ταξίδι ήταν τυπική. Αγορά μοτοσυκλέτας γι αυτό τον σκοπό, τοποθέτηση των αξεσουάρ και όσο το δυνατόν καλύτερη κατανομή βάρους στα πράματα.
Η μόνη χώρα που έπρεπε να λάβουμε στα σοβαρά όσον αφορά τα χαρτιά ήταν η Ρωσία και έτσι ανέθεσα σε ταξιδιωτικό γραφείο να κάνει όλες τις διαδικασίες, πήρε μία εβδομάδα και κάποια ευρώ παραπάνω αλλά άξιζε η επιλογή μου.
Επίσης μία άλλη λαμπρή επιλογή που έκανα, καθώς είμαι ανεπίδεκτος μαθήσεως νέων ξένων γλωσσών, ήταν να ακολουθήσει μαθήματα Ρωσικών η Μαρία για δύο λόγους, ο πρώτος είναι η προσωπική της χαρά στο να μαθαίνει νέες γλώσσες (ξέρει μερικές...!!!) αλλά και να διευκολυνθούμε κατά την διάρκεια του ταξιδιού.
Ημέρα για εκκίνηση είχαμε ορίσει την Κυριακή 30 Ιουνίου αργά το μεσημέρι, και αυτό γιατί η Μαρία είχε εξετάσεις για δίπλωμα της ρωσικής γλώσσας όπου αργότερα κατά την διάρκεια του ταξιδιού ενημερωθήκαμε ότι τις πέρασε!
Δύο μέρες πρωτού ξεκινήσουμε είχα κλείσει τις δουλειές μου και έπρεπε να κανονίσω και τα ξενοδοχεία, τουλάχιστον μέχρι ένα σημείο. Μέσα στην χαρά μου για το ταξίδι και την βιασύνη μου για να τα προλάβω όλα .... τσούπ παραπάτησα.... στο πεζοδρόμιο και.....
Απέκτησα το πόδι ελέφαντα!
Μέσα σε δύο μέρες τι να επουλώσει... έβαλα τις μπότες μου με συνοπτικές διαδικασίες και άλλαζα τις πρώτες δύο μέρες του ταξιδιού ταχύτητες με την φτέρνα.
Day 1 (Κυριακή μεσημέρι Αθήνα, βραδάκι Σόφια)
Η πιο βαρετή ημέρα του ταξιδιού έτυχε να είναι και η πονεμένη πρώτη.
Πολλά χιλιόμετρα, πολλά διόδια, βροχούλα, αέρας και νυχτερινή οδήγηση, βάλαμε την μηχανή στον αυτόματο πιλότο και φτάσαμε με γοργούς ρυθμούς.
Day 2 (Σόφια - Τσισινάου)
Εδώ ξεκινά το ενδιαφέρον!
Η λογική ήταν τις πρώτες 3 μέρες να καλύψουμε τα χιλιόμετρα στις χώρες που έχουμε ξαναδεί ώστε να δούμε ένα μεγάλο κομμάτι της Ρωσίας που μας ενδιέφερε.
Οι πύλες του Τσισινάου...
και το κέντρο της πόλης
Μας άφησε με τις καλύτερες εντυπώσεις το Τσισινάου και σίγουρα στο μέλλον θα το επισκεφτούμε ξανά με περισσότερο χρόνο στη διάθεσή μας.
Ενδιαφέρον είναι να αναφέρουμε ότι η γλώσσα των Μολδαβών είναι αστεία! Πρωτού με κατονομάσετε ως ρατσιστή, το συμπέρασμά μου το στηρίζω στο ότι είναι μία μορφή Ρουμάνικων με φράσεις από Ρώσικα!
Αν μιλάς Ρωσικά ο γρίφος λύνεται και ο περίπατος στην πόλη είναι μία απόλαυση!
Day 3 (Τσισινάου - Μπερντιανσκ)
Ξεκινά η μέρα μας με θυσίες για την τέχνη της φωτογραφίας... 40 λεπτά μετά την φωτογραφία που βλέπετε κατάφερα να την βγάλω από τις λάσπες και να ξεμπλοκάρω την ρόδα από το εμπρός φτερό ... η λάσπη ήταν σαν πηλός!
Περάσαμε το dead zone μεταξύ Μολδαβίας, Υπερδνειστερίαq και Ουκρανίας χωρίς καθυστέρηση, κάναμε φιλίες με τα φαντάρια χειραψίες και γίναμε καπνός!
Αζοφική θάλασσα
Day 4 (Μπερντιανσκ - Ραστόφ-να-Ντανού)
Ημέρα σημαντική, είχαμε να περάσουμε σύνορα Ρωσίας και φορτώσαμε την μέρα με λίγα χιλιόμετρα. Επίσης το πόδι για πρώτη φορά δεν πονούσε και ήταν η μόνη παρηγοριά τις τρεις ώρες που περιμέναμε στα σύνορα συμπληρώνοντας ξανά και ξανά κάτι φόρμες... λίγο ήθελα για να αρχίσω να χαϊδεύω τον συνοριοφύλακα από τον εκνευρισμό μου... τόπο στην οργή, αστειάκια, κουβεντούλα - ανάκριση για το που πάμε, ακολούθησαν η αναγκαίες χειραψίες και ξεκίνησε το παιχνίδι!
Παίξαμε με τους κανόνες τους και για τα υπόλοιπα 4000 χιλιόμετρα επί Ρωσικού εδάφους είχαμε μόνο ευχάριστες εμπειρίες και καθόλου αγωνία για τους αστυνομικούς. Η αντιπάθειά μας παραμένει στους Ουκρανούς από εμπειρία προηγούμενου ταξιδιού.
Day 5 (Ραστόφ-να-Ντανού - Αστραχάν)
Μία από τις καλύτερες ημέρες του ταξιδιού μας. Ήταν η πρώτη μου επαφή με Ρωσική στέππα.. με τα γεράκια της... το απέραντο τοπίο και τα κρυμμένα χωριά στη μέση του πουθενά.
Η στέππα παίζει ένα περίεργο παιχνίδι.. η ευθεία της και η μοναξιά της σε καθηλώνει.. μετά από μερικά εκατοντάδες χιλιόμετρα ευθείας η παραμικρή στροφή έχει αυξημένο δείκτη δυσκολίας... επίσης πας να προσπεράσεις ένα ταλαίπωρο Kamaz και τελευταία στιγμή στον καθρέφτη σου έχεις ένα lada που έχει ξεκινήσει την προσπέραση... που εμφανίστηκε.. πως... τι συμβαίνει... είναι ερωτήματα που όποιος έχει οδηγήσει σε στέππα πιστεύω ότι με καταλαβαίνει...
Σιγά σιγά τα χαρακτηριστικά των ανθρώπων αλλάζουν. Ξαφνικά σαν να χάραξαν στον χάρτη μία γραμμή και να την προσπέρασα... Μογγόλοι Καζάκοι Ουζμπέκοι ήταν πλέον παντού γύρω μου.
Τελευταία τροποποίηση από Vstom-olado; 25/07/2013 στις 20:08.
Με το καλό η συνέχεια και με το καλό και στο επόμενο ταξίδι
Οι φωτογραφίες σου είναι το κάτι άλλο!