Οταν έχεις νεύρα, άγχος και γενικότερα σκοτούρες, σίγουρα έχεις διαφορετική συμπεριφορά και αντιμετώπιση καταστάσεων σε σχέση με συνθήκες ηρεμίας. Λογικό.
Με τα χρόνια όμως ο άνθρωπος μαθαίνει τον εαυτό του και ξέρει τις αφθόρμητες αντιδράσεις του. Έτσι δεν είναι?
Τουλάχιστον σε μένα έτσι λειτουργεί. Για παράδειγμα όταν έχω νεύρα θα πάρω το ποδήλατο για να συνέλθω που θα με εξοντώσει και όχι τη μηχανή.
ΟΚ κάποιες φορές βρίσκεσε αντιμέτωπος με καταστάσεις οπου είναι δύσκολο να ελέγξεις τον εαυτό σου. Αυτο που λέω εγώ είναι πολυ συγκεκριμένο σε σχέση με αυτα που λέτε εσείς.
anyway ωραίο θρεντ
Κύκλους
Λογω δουλειας βρισκομαι μονιμα στους δρομους (με αυτοκινητο).Αυτο που εχω διαπιστωσει ειναι οτι ο δρομος και οι χρηστες του ειναι ενας καθρεφτης.Αν οδηγεις ηρεμα αρχιζουνε και οι αλλοι να οδηγουνε ηρεμα.Αν μοιραζεις χαμογελα σου επιστρεφουνε χαμογελα.Αν δινεις προτεραιοτητα αρχιζουνε και σε μιμουνται.
Φυσικα δεν ζουμε στον ιδανικο κοσμο και υπαρχουνε αρκετες εξαιρεσεις.Η κατασταση ομως βελτιωνεται καθημερινα.Ισως βοηθαει σε αυτο και η κριση που εκανε τους ανθρωπους να ερθουνε πιο κοντα ο ενας στον αλλον.Φυσικα υπαρχουνε και εδω οι εξαιρεσεις που ερχονται κοντα για να πλακωθουνε στα μπουνιδια.
Με εχουνε φερει σε δυσκολη θεση τοσο που πολλες φορες αμφεβαλα αν θα επιστρεψω ζωντανος στο σπιτι μου.Εγω ομως το βιολι μου.Δεν βαριεσε μηπως αν εκνευριζομουνα θα οδηγουσα καλυτερα μετα?Μαλλον το αντιθετο.Απο τα νευρα μου το πολυ πολυ να προκαλουσα εγω ατυχημα αργοτερα.
Προσπαθηστε μετα απο μια δυσκολη στιγμη να ηρεμησετε.Τα μπινελικια που θα ριξετε νομιζετε οτι σας ανακουφιζουνε.Πιθανοτατα συμβαινει το αντιθετο.Ακομη και να πιασετε για λιγο την ακρη του δρομου δεν ειναι ασχημη ιδεα.
Οταν η συμπεριφορα τον αλλων μας επιρεαζει τοσο και δεν μπορουμε πολλες φορες να οδηγησουμε σωστα το αυτοκινητο ,σκεφτειται τι θα γινει αν οδηγουμε μηχανη.
Αξιζει τον κοπο,οσοι δεν το κανουνε,να το προσπαθησουνε.Ασε που εκει που περιμενει ο αλλος να αρχισεις τα γαμωσταυριδια του ριχνεις ενα χαμολελο και τρελενεται.
Το επεκτείνω λίγο ακόμα...
Ας υποθέσουμε ότι μέσω σχολείων, μελέτης βιβλίων κλπ, ή και μόνοι μας μάθαμε πώς να φρενάρουμε ικανοποιητικά. Μάθαμε πώς να αλλάζουμε γρήγορα κλίση στο μηχανάκι.
Πώς και πότε να ανοίγουμε το γκάζι.
Πού να κοιτάμε.
Πώς να επιλέγουμε γραμμή.
Πώς να στήνουμε το μηχανάκι κατάλληλα για κάθε πίστα και συνθήκες.
Μάθαμε τέλος πάντων όλα αυτά τα επιμέρους στοιχεία που απαιτούνται για να κινηθούμε με ασφάλεια, και γιατί όχι, σβέλτα!
1+1+1+1+1=5;
Αυτό ισχύει σε όλες τις περιπτώσεις; Αρκεί να εφαρμόσουμε όλα τα επιμέρους στοιχεία - τεχνικές για να έχουμε ένα άριστο σύνολο;
Μήπως κάποιες φορές, 1+1+1+1+1 ισούται με 3; Ή και λιγότερο; Μήπως κάποιες άλλες 1+1=10;
Λέμε ότι όλα εξαρτώνται από τα θεμέλια. Ναι. Ένα ισόγειο σκεπαστό γκαράζ δεν πρόκειται να πέσει ποτέ αν το στηρίξουμε σε τέσσερις κολώνες με οπλισμένο σκυρόδεμα.
Έναν ουρανοξύστη όμως, ή μια κρεμαστή γέφυρα, αν δεν επιτρέψουμε ελεγχόμενες ταλαντώσεις θα υπάρξει πρόβλημα. Δεν αρκεί μόνο να χρησιμοποιήσουμε άριστες πρώτες ύλες. Πρέπει και να τις δέσουμε μεταξύ τους αρμονικά. Πρέπει να αντιμετωπίσουμε την κατασκευή μας όχι ως κομμάτι-κομμάτι αλλά ως σύνολο.
Η οδήγησή μας; Πότε είναι πιο αποτελεσματική; Όταν την αντιμετωπίζουμε ως άθροισμα ξεχωριστών ενεργειών ή ως μία αρμονική κίνηση; Ποιος ο ρόλος του μυαλού μας στα παραπάνω;
*Εξυπακούεται ότι πλέον μιλάμε για αναβάτες που όντως έχουν εξοικειωθεί με τις βασικές τεχνικές και δεξιότητες που απαιτούνται για να κινηθεί με ασφάλεια ένα δίτροχο.
Think faster than you ride
Δεν ξέρω για μηχανές ειδικά αλλά το ανθρώπινο σώμα είναι μια μηχανή κι αυτό. Και κινείται μέσω της ηλεκτρονικής που λέγεται εγκέφαλος.
Ο εγκέφαλος εκπαιδεύεται... Τα όριά του είναι ανεξάντλητα. Επίσης και το σώμα εκπαιδεύεται, αλλά εκεί τα περιθώρια δεν ειναι ανεξάντλητα.
Πάμε παρακάτω...
Υπάρχει μια ορμόνη που λέγεται αδρεναλίνη, αυτή παράγεται κατά τη διάρκεια έντονης φόρτισης του εγκεφάλου και ειδικά όταν καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε δύσκολες ή να αποφασίσουμε και να δράσουμε πολύ γρήγορα.
Αν δεν έχουμε καταφέρει να ξεπεράσουμε τη θολούρα που προκαλεί η αδρεναλίνη (μαζί με την μείωση του οπτικού μας ορίζοντα απο τις 160 σε 20 ή ακόμα λιγότερες μοίρες - το γνωστό tunnel vision) τότε κατά πάσα πιθανότητα θα κάνουμε λάθος.
Αν σιγά σιγά βάζουμε τον εαυτό μας στην διαδικασία να εκπαιδευτεί σε όλο και δυσκολότερες καταστάσεις τότε, ναι, 1+1+1+1+1=5 πάντα.
Αλίμονο σ’ αυτούς που δεν ξέρουν ότι δεν ξέρουν αυτά που δεν ξέρουν.
Δε θα διαφωνήσω μαζί σου. Και αυτό όχι γιατί είσαι στον όγκο από ότι ακούω , αλλά επειδή αυτό λέει η λογική, η εμπειρία, αυτό λένε οι περισσότεροι.
Αλλά:
Θυμάσαι τον Rossi στο Philip Island το 2003; Που έφαγε ποινή 10 δευτερολέπτων και τερμάτισε πρώτος με διαφορά 15 sec; Σπάζοντας τρεις συνεχόμενες φορές το ρεκόρ πίστας;
Πιστεύεις ότι αυτό οφείλεται μόνο στο ομολογουμένως εξαιρετικό ταλέντο του στην οδήγηση; Μήπως οφείλεται και στον τρόπο που αντιδρά το μυαλό του στις εκάστοτε συνθήκες;
Μήπως σε αυτή την περίπτωση ίσχυσε το 1+1=4;
Think faster than you ride
Δεν το θυμάμαι το Phlip Island του 2003 γιατί νομίζω δεν το έχω δει ποτέ
Aλλά:
1. Σε πιστεύω
2. Ο Γιατρός το 2003 είχε Ηονδα και
3. Οι σφυγμοί του Ροσσι (κάπου το διάβασα δεν θυμάμαι) είναι/ήταν σημαντικά χαμηλότεροι από των υπολοίπων. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα ανεβάζοντας σφυγμούς να μπορεί να αυξάνει τα περιθώριά του...
1+1 δεν κάνει 4, γιατί αν εχω τέλεια στημένο μηχανάκι αλλά ταυτόχρονα καρυδώσω το γκάζι στο άπεξ ξαπλωμέμενος, θα γίνω στατιστική.
Αλίμονο σ’ αυτούς που δεν ξέρουν ότι δεν ξέρουν αυτά που δεν ξέρουν.
Για να το κάνω λίγο πιο συγκεκριμένο:
Συμφωνούμε ότι η πνευματική μας κατάσταση επηρεάζει σε πολύ μεγάλο βαθμό τις αποφάσεις που θα πάρουμε και κατ' επέκταση τις κινήσεις που θα κάνουμε;
Think faster than you ride
Απολύτως.
Στα γρήγορα όμως:
Οι κινήσεις που θα κάνουμε, οι οποίες προέρχονται από αποφάσεις, οι οποίες λαμβάνονται συμφώνως της πνευματικής μας
κατάστασης εκείνη τη στιγμή, επηρεάζονται επίσης σε πολύ μεγάλο βαθμό από τους αυτοματισμούς που έχουμε μάθει
στον οργανισμό μας - εγκέφαλο.
Δηλάδη, με λίγα λόγια, η "προπόνηση" που έχουμε κάνει πιθανόν να υπερκεράσει με αυτόματη αντίδραση την απόφαση που
θα πέρναμε αν χρειαζόταν να σκεφτούμε την επόμενη κίνηση μας.
Ίσως να χρειαζόμαστε μια ψυχική κατάσταση τέτοια, η οποία να βοηθά τους αποκτηθέντες αυτοματισμούς μας να συμβαίνουν.
Σίγουρα μια κατάσταση άγχους δε θα βοηθήσει σε αυτό.
Τελευταία τροποποίηση από nikos_abel; 08/08/2013 στις 14:37.