Κατά τον ίδιο ασυνείδητο τρόπο αντιδρούμε, κάποιες φορές, και σε καταστάσεις που μας πανικοβάλλουν. "Γαμώτ... γαμώτ... γλιστράει πίσω... θα πέσω..." Κλείνουμε γκάζι και ...γινόμαστε αεροπλανάκι.
Το πώς καταπολεμάμε τις αντιδράσεις πανικού έχει συζητηθεί και σε άλλο θέμα. Όμως είναι μια πολύ καλή ευκαιρία για να σκεφτούμε ότι, ο τρόπος που αντιδράμε στα εξωτερικά ερεθίσματα (ανάμεσά τους και σ' αυτά που είναι ικανά να μας πανικοβάλλουν) εξαρτάται ΚΑΙ από την πνευματική μας κατάσταση.
Όταν είμαστε χαρούμενοι κι αισθανόμαστε τυχεροί, αν μας συμβεί μια στραβή, το πιο πιθανό είναι να αντιδράσουμε ψύχραιμα, με αισιοδοξία, και να παλέψουμε για να αναστρέψουμε την κατάσταση.
Αν είμαστε όμως στις μαύρες μας, πιθανόν θα πούμε "όχι ρε πούστη μου πάλι", θα αντιδράσουμε σπασμωδικά και ίσως μοιρολατρικά τα παρατήσουμε χωρίς να προσπαθήσουμε καθόλου.
Αν συμφωνούμε στα παραπάνω, ότι δηλαδή αντιδράμε στο ίδιο ερέθισμα διαφορετικά ανάλογα με την πνευματική μας κατάσταση οπότε έχουμε και διαφορετικά αποτελέσματα, θα συμφωνήσουμε και στο ότι αντιλαμβανόμαστε τον περίγυρό μας διαφορετικά ανάλογα με το πως αισθανόμαστε κάθε στιγμή.