Δημοσιεύθηκε αρχικά από amyroukai
Ωωω το εχω κανει αυτο με το τουονο...... 5 λεπτα πριν φυγω για βολταρα..... πηρα το συμπλεκτη στο χερι και εψαχνα στο τηλεφωνο να ειδοποιησω τους αλλους να μη με περιμενουν.....
Ωωω το εχω κανει αυτο με το τουονο...... 5 λεπτα πριν φυγω για βολταρα..... πηρα το συμπλεκτη στο χερι και εψαχνα στο τηλεφωνο να ειδοποιησω τους αλλους να μη με περιμενουν.....
στον σουζουκη ομως δεν σπαει ολη η μανετα απο τη βαση, εχει ενα χαραγμενο σημειο και μενει η μιση, οποτε συνεχιζεις κανονικα.
...και στον καβασακι και στον καβασακι
Καίω τα δέντρα,χτίζω μεζονέτες
Θα κάνω τα παιδιά μου μαριονέτες
Κάπως έτσι επικά την έφαγα και εγώ μια 12η βραδυνή που γύριζα απο βολτάκι....νόμιζα ο χάνος οτι είχε πιάσει το στάντ αμ έλα που δεν είχε πιάσει και πάρτον χάμω τον ζάβλακα,ευτυχώς που με έσωσαν τα μανιτάρια και οτι δεν έφαγα φόρα παρτίδα τη χύμα αλλά πρόλαβα να καταλάβω τη βλακεία μου και έπεφτα σα σούπερ σλο μο κρατώντας το μηχανάκι μη κάνει το γκουπ γκουπ........
Στον τουονο εσπασε και η τρομπα ετσι οπως επεσε
Νέα Κηφισιά. Γιαμάχα Κρύπτον 110. Ψιλοπολυσαράβαλάκι. Της δουλειάς και για δουλειά στην περιοχή. Είμαι εν κινήσει και χτυπά το τηλ. Το περιμένω αυτό το τηλ να μου πουν που ακριβώς να πάω. Λέω να σταματήσω. Μια τσιμεντένια ράμπα μπροστά, φρενάρω, λέω να ανέβω για να μην είμαι στον δρόμο. Μια που πατάει η μπροστά ρόδα με το 5ετιας λαστιχο με ουτε 35000χλμ πάνω του μια που χύνεται το μηχανάκι και μένω ένας μαλ...ακας όρθιος από πάνω του. Το τηλέφωνο το πρόλαβα, όλα κομπλέ!
Πριν απο καμια ώρα, σε επιτοπου αναστροφή σε παρκινκ με ανηφορικό εδαφος,δικάβαλος....χανω ισορροπία,δεν το πατάω και καλά...ΠΑΡΤΟΥΣ ΚΑΤΩ,ευτυχώς κρανωμένοι και οι 2, το μηχανάκι τη γλίτωσε μονο με φαγωμένη την αριστερή χειρολαβή, δυστηχώς είδα βενζίνη να τρέχει απο το ρεζερβουαρ...τα υπόλοιπα στο ''με ειδα ''
Το σόκ και η ξενέρα ειναι απιστευτη ακομα και τώρα που γράφω...
Άντε να δω που αλλού θα το γράψεις. Σαν να προσπαθείς να εξιλεωθείς. Μην αγχώνεσαι τόσο. Δεν ήταν έγκλημα. Μια αθώα τουμπίτσα με σχετικά αίσιο τέλος.
Αν δεν πάθαμε ούτε εμείς ούτε το μηχανάκι τίποτα, μασάμε μια τσίχλα, μιλάμε αμερικάνικα, (στραβό το στόμα και λίγο μάγκικα μασώντας συνέχεια ) σφυρίζουμε αδιάφορα και το ξεχνάμε αμέσως.
Φοιτητής ότι είχα πρωτοπάρει το πρώτο μου μηχανάκι, μια βέσπα.
Πρωί 8 η ώρα, αϋπνος μετά από τρελό ξενύχτι να τελειώσω μια εργασία ξεκινάω για τη σχολή.
Νέοπας γαρ, περίμενα πίσω από αμάξι και με το που ανάβει πράσινο, βάω πρώτη κ ξεκινάω.
Μα έλα που άνοιξε πράσινο μόνο στο κεφάλι μου και πάω να ακουμπήσω τον μπροστινό, απότομο φρένο μπαμ πάρε κάτω τη βέσπα
Όταν ζούσα Κω, είχα ένα dr650 τότε, λέω θα εξερευνήσω τις χωμάτινες μονοπατάδες.
Είχα βάλει και τακουνάτα πιρέλι για την περίσταση, κύριος.
Ορμάω στα μονοπάτια, κάτι ευθείες, κάτι ανηφορίτσες, κάτι κροκάλες, "μπράβο λέω καλά το πάω, ούτε μια τούμπα"
Πάω να γυρίσω σπίτι με ύφος νικητή ντακάρ, ε με το που τελειώνει το χώμα να μπω στον κεντρικό, φρενάρω να σταματήσω, πάρτον κάτω
Απολογισμός: σπασμένη μανέτα συμπλέκτη στην ερημιά, στο κέντρο του νησιού. Ούτε που θυμάμαι πως έφτασα σπίτι
Άνοιξη 2010, βόλτα με το φόρουμ λιβαδειά, είχα πάρει δανεικό ένα triumph rocketIII 2300 κυβικά φορτηγό.
Φτάνουμε σε μια διασταύρωση, πιάνει ο spyro κουβέντα με ένα ταρίφα "να παιδιά απο κει θα πάτε είναι καλύτερα"
Ε "το απο κεί" γινόντουσαν έργα και βρεθήκαμε ένα μάτσο μηχανάκια, κάτι tiger κατι hayabusa κτλ να κάνουμε
σλάλομ και εντουράδες ανάμεσα από φορτηγά και κατερπίλαρ.
Πάω και εγώ και με τα χίλια ζόρια να βγάλω τα 400 κιλά μενίρ, από τις κατατοπιές, τα καταφέρνω,
σταματάω, λεω "οκ κάτσε να κάνουμε ένα burnout στο χώμα για να γιορτάσουμε το camel trophy"
Βάζω πρώτη, ψιλοαφήνω συμπλέκτη, σβήνει το θεριό, πάρτο κάτω:rotflmao:
Πάλι καλά που είναι θεοχάμηλο και απλά ακούμπησε στις εξατμίσεις.
Ευτυχώς γιατί ο φίλος θα έβαζε 23 χιλιάρικα μηχανάκι στον πάτο μου
με φωναζει πατερας φιλου μου κατοχος bmw 1100 του 90 αυτη με το φερινγκ με το κασετοφωνοεπειδη δεν εχει χρονο να του την παω που αλλου; συνεργειο
εγω μαθημενος με 250αρια..........
βγαινω απο το παρκινγκ που ειναι συνδυασμος χωματινου οικοπεδου με πεζουλι πεζοδρομιου +κλειστη στροφη 90 μοιρες
και πανω που αφηνω συμπλεκτη στριμμενος μου σβηνει
ο ανθρωπος προλαβε να δακρυσει στα κλασματα δευτερολεπτου που εκανε το μηχανακι να κουμπησει κατω παρολο τον ανισο αγωνα μου να το κρατησω
ευτυχως χωρις ζημιες
Καλοκαίρι του… τόσο. Περίπου τέσσερις το μεσημέρι, πάνω από 40 βαθμούς, να σκάει ο τζίτζικας. Μαζευόμαστε 6 – 7 μηχανάκια, καμιά δεκαριά άτομα, να πάμε στο ποτάμι για δροσιά. Κλέβουμε και κάνα δυο καρπούζια στο δρόμο και φτάσαμε. Όλοι με φανελάκι σορτσάκι παντόφλα. Σε κείνο το σημείο το ποτάμι είναι σχετικά στενό και βαθύ με αρκετό ρεύμα. Πριν το βαθύ όμως μεσολαβεί ένα νησάκι. Για να φτάσεις στο νησάκι μεσολαβούν καμιά δεκαριά μέτρα ρηχό νεράκι το πολύ μισό μέτρο στο βαθύτερο. Περνάμε όλοι απέναντι γιατί το νησάκι εκτός απ την αμμουδιά του, έχει και μερικά δένδρα. Ακόμα και ένα παπί πέρασε σχετικά άνετα. Εγώ έχω ένα ΙΤ 250 τότε και την βρίσκω με την διαδικασία. Αρχίζω τα μέσα έξω με όλο και μεγαλύτερη ταχύτητα. Σκέφτομαι να το περάσω με σούζα. Δοκιμάζω με πρώτη. Αδύνατον να σηκωθεί. Ο τροχός πατινάρει στο ποταμίσιο αμμοχάλικο. Πάω πιο πέρα και δοκιμάζω με δευτέρα. Το ίδιο. Δεν σηκώνετε και πέφτοντας με καμιά σαρανταριά χιλ στο νερό γίνομε και λίγο μούσκεμα. Δεν τα παρατάω όμως. Με τρίτη λέω, και πάω μακριά να πάρω φούρια. Στο δρόμο με τρίτη το πήγαινα καλά. Πρώτη, δεύτερη, τρίτη λοιπόν και… επιτέλους όρθιο. Μπαίνει στο νερό με ένα τεράστιο πλάτς. Απ ότι μου λέγανε οι άλλοι σήκωσε τόσο νερό που για μια στιγμή δεν ξέρανε που είμαι. Σκάει λοιπόν μέσα, κοντράρει ο πίσω τροχός και πέφτει ακαριαία και ο μπροστινός. Τα πόδια μου βυθίζονται απότομα στο νερό με 70 – 80 χιλιόμετρα. Κόβετε η δεξιά παντόφλα και εξαφανίζετε. Βγαίνω προς το νησάκι με καμιά 60αριά. Προσπαθώ να φρενάρω και τα δοντάκια του πεντάλ κοντεύουν να βρουν κόκαλο. Πέφτω με όλη τη δύναμη στο μπροστινό, περνάω μπλοκαρισμένος απ το νησί και πέφτω με τα μούτρα κάνα δυο μέτρα μετά, σε τουλάχιστον ένα μέτρο νερό. Σηκώνoμε στα γόνατα και προσπαθώ να δω που βρίσκομε. Το μηχανάκι είναι λίγο πιο πίσω, φαίνετε μόνο το τιμόνι, δουλεύει ακόμα και βγάζει μπουρμπουλήθρες απ την εξάτμιση και τον τροχό που συνεχίζει να γυρνά μέσα στο νερό. (Κάνα δυο μέτρα πιο μέσα θα το έχανα) Γυρνάω προς τους άλλους και βλέπω έναν δυο να έρχονται να σηκώσουν το μηχανάκι και απ τους υπόλοιπους, οι μισοί γονατιστοί να κρατούν τα στομάχια τους και τους άλλους να τους φεύγουν τα καρπούζια απ το στόμα. (που παρεμπιπτόντως δεν είχαν αφήσει ούτε φλούδα όσο εγώ έκανα τον βατραχάνθρωπο) Κατά τα άλλα το μηχανάκι δεν έσβησε ούτε το φίλτρο είχε νερό. Εγώ λίγες γρατζουνιές στα γόνατα μόνο.
Συμπέρασμα (1)
Τα καλά τα μηχανάκια, δουλεύουν και υποβρυχίως.
Συμπέρασμα (2)
Αν οδηγείς με παντόφλες, καρπούζι δεν τρως.
Παρολίγον ηρωική τούμπα προχθές....Αναστροφή σε δρόμο που διασταυρώνεται με γραμμές τραίνου.
Σκέψη για 2 δευτερόλεπτα, βιάζομαι κιόλας, οκ το έχουμε, ξεκινάμε.
Στα μισά της αναστροφής και εκεί που βρίσκομαι πάνω στις γραμμές, σκαλώνει ο μπροστά τροχός ανάμεσα σε δύο ράγες.
Αποτέλεσμα να έχω στριμμένο τιμόνι και να πηγαίνω ευθεία....Αριστερό πόδι κάτω, αποφεύγω τη χύμα μια-δύο-τρεις, εντάξει πέσε μαλακά σκέφτομαι απλά σήκωσέ το γρήγορα και φύγε. Ω περίμενε, ξεσκάλωσε ο τροχός και στρίβω!
Θυμάμαι και μια γιαγιά που παρακολουθούσε τη φάση παραδίπλα. Πρέπει να έχει ακόμα την απορία τι προσπαθούσα να κάνω και γιατί χοροπήδαγα πάνω στο μηχανάκι
Σταση για τσιγαρο στην γεφυρα της χαλκιδας (καπνιζα τοτε...) βαζω το σταντ το πλαιονο βαρεθηκα να βαλω το κεντρικο στο Τρανσαλπ οποτε περναει διπλα μια νταλικα με πολλα αερας και σκονη σηκωνεται κοιταω προς το τρανσαλπ πουθενα ο αερας και το επικλινες κυλησε χωρις ταχυτητα και ξαπλωσε...
ζημια καμια αλλα τρομαρα μεγαλη...αποτοτε κεντρικο και ταχυτητα.
Κανόνες δημοσιεύσεων
Απάντηση με παράθεση