Οι παλιές αγάπες πάνε στον παράδεισο (θα μπορούσε να ήταν εναλλακτικά ο τίτλος)
Μια αγγελία ,δυο τρεις φωτογραφίες μερικά στοιχεία που μπέρδευαν , μάρκα - όψη - χρονιά
κυκλοφορίας άλλα αντί άλλων. Κάτω όμως από το άσχετο κουστούμι που δεν μπορούσε να κρύψει
τελείως τον μοναδικό σκελετό κρυβόταν ένα από τα ιστορικότερα μηχανάκια των Ελληνικών
αγώνων ταχύτητας.
Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Αρχές Αυγούστου ετοιμάζομαι για διακοπές και για
να περάσει η ώρα χαζεύω αγγελίες για μηχανάκια παρ' όλη την απόφασή μου ότι έχω πια αρκετά.
Την στιγμή εκείνη πέφτω πάνω σε ένα SB3 (Bimota) του 99 ... με ένα πολύ μοντέρνο κουστούμι
σχεδόν κάτω από την μύτη μου στην Αγία Παρασκευή. Τηλέφωνο στον Γιάννη τον κολλητό που
εκείνες τις μέρες παραθέριζε στην Πάρο και η ανακοίνωσή μου “σου βρήκα μηχανάκι ρε” έτυχε
πρώτα μιας ευγενικής αλλά μάλλον χλιαρής αντίδρασης...
Το δεύτερο τηλ ήταν στον επίσης Γιάννη που είχε βάλει την αγγελία (παρεμπιπτόντως μέλος του
φόρουμ) που άρχισε να μου ξετυλίγει το κουβάρι .Ραντεβού λοιπόν και επίσκεψη μαζί του στο
μέρος που βρισκόταν το μηχανάκι αφημένο βουβό από τις αρχές του χρόνου. Μαζί μπιτονάκι με
βενζίνη και στάρτερ μπας και την ξυπνήσουμε (τελικά δεν καταδέχτηκε τίποτα από τα δύο η
ρουφιάνα !)
Το μηχανάκι ήταν ιδιοκτησίας φίλου του Γιάννη που δεν είναι πια μαζί μας...
Φτάνουμε λοιπόν εκεί ενώ ο Γιάννης έχει ήδη φροντίσει να με προετοιμάσει για την ενδεχόμενη
στενοχώρια της τωρινής κατάστασης (μιας και οι φωτό της αγγελίας ήταν από τότε που ήταν στα
δικά του χέρια μερικά χρόνια πριν ).Έχω δει κάποιες 100δες μηχανάκια να πωλούνται όλα αυτά τα
χρόνια και αυτό που συνάντησα δεν με τρόμαξε. Το SB3 με το πολύ ιδιαίτερο σύνολο σκελετού και
ψαλιδιού πλαισίωναν μέρη από ένα short stroke 88ρι GSXR 750 με κινητήρα – μπροστινό – ζάντες
όργανα Suzuki ντυμένα με ένα κουστούμι Aprilia και ουρά Ducati. Το μηχανάκι με πληροφόρησε ο
Άρης (Σαπίλας)
είχε εμφανιστεί παλαιότερα (2008) στο φόρουμ. Κλειδί λοιπόν στον διακόπτη τα φωτάκια ανάβουν
μια μιζιά ,δεύτερη και το θηρίο μετά από τα απαραίτητα βηξίματα αρχίζει να μουγκρίζει χωρίς
φρέσκια βενζίνη χωρίς στάρτερ ,σημάδι θεού... Το καβαλάμε λοιπόν με προορισμό το σπίτι του
Γιάννη στην Αγία Παρασκευή (όπου φτάσαμε με μερικά ml λιγότερο λάδι...) για τις πρώτες
περιποιήσεις από τα χέρια του.
Τηλέφωνο έπειτα στον δικό μου Γιάννη αυτόν για τον οποίον προοριζόταν το μηχανάκι που ήταν
ακόμα Πάρο. Εκείνη την εποχή συμπτωματικά παζάρευε μια άλλη κούκλα γεννημένη αυτή το 70
και χρειάστηκε λίγο παραπάνω μπλα μπλα για να πειστεί. Ραντεβού λοιπόν λίγες μέρες μετά οι δύο
Γιάννηδες και τα πράγματα πήραν τον δρόμο τους.
Ας πάμε όμως τώρα στο ζουμί , για τα Bimota δεν χρειάζεται να πω πολλά υπάρχουν στο διαδίκτυο
τα πάντα. Μιας και έχω μια ιδιαίτερη αδυναμία στα Suzuki (όπως όταν υποστηρίζεις την ΑΕΚ ένα
πράγμα ) δεν θα μπορούσα παρά να γουστάρω ιδιαίτερα τα Bimota με κινητήρα από Hamamatsu
μεριά ! Το SB3 ήταν ουσιαστικά το δεύτερο μοντέλο που άρχισε να πωλείται μετά το 2ρι με την
πολύ ξεχωριστή ομορφιά και τον υπερκυβισμένο στα 850 κ.εκ. μοτέρ του GS 750.Το SB3 φόρεσε,
φυσική συνέχεια ,τον κινητήρα από το GS 1000.Το SB1 ξεχάστε το καλύτερα γιατί είναι ένα
πανσπάνιο αγωνιστικό μηχανάκι με δίχρονο 500ρι μοτέρ που έχει μόνο θέση σε πολύ ακριβές
συλλογές. Πίσω στο SB3 λοιπόν ,κάπου εκεί στα τέλη της 10ετίας του 70 η Bimota ξεκινά την
παραγωγή των 402 κομματιών με την πρώτη παρτίδα 50 εξ αυτών να προορίζεται για Γερμανία
(SB3D όπου D Deutschland) και μετά για Ιταλία και για αλλού με ταμπελάκι από Ρίμινι. Ένα από
τα πρώτα λοιπόν κομμάτια το νούμερο 35 για την ακρίβεια δραπετεύει από εκείνη την παρτίδα και
επιζητώντας πιο πολύ ήλιο και αρκετά εντονότερη ζωή (βλέπε Τατόι-Ρόδο) αλλάζει ρότα και
καταλήγει ως εκ θαύματος στο 105 της οδού Θηβών στα τέλη του 79.
Συνέχεια στο επόμενο.
Για να γίνει "μαμά" χρειάζεται μια περιουσία...