Πρίν απο λίγο τελείωσα με έναν καυγά για μια θέση πάρκινγκ.
Είχα τη μηχανή παρκαρισμένη σε θέση αυτοκινήτου και έρχεται ένα τύπος και μου λέει ''φίλε,πάρε την μηχανή να παρκάρω'' με ένα ύφος χιλίων καρδινάλιων!Ξέχασα να αναφέρω οτι την θέση την κρατούσα για πελάτη μου (δουλεύω ρεσεψιόν σε ξενοδοχείο χωρίς παρκινγκ).Με τα πολλά,τον ρώτησα εάν είναι πελάτης του ξενοδοχείου και μου απαντάει με το αλαζονικό ''γιατί,αναφορά θα σου δώσω?!''. Μουλάρωσα και 'γώ και του εξήγησα οτι κρατάω την θέση για πελάτη μου.Αφού άρχισε να βρίζει(ασχημα,πολύ άσχημα!)μπαίνω μέσα στη ρεσεψιόν και προς μεγάλυ μου έκπληξη τον βλέπω να τραβάει την μηχανή και να την παρατάει στη μέση του δρόμου με τον συναγερμό και το pager να έχουν τρελαθεί!!!Χωρίς δεύτερη σκέψη,βγαίνω έξω και ξεκινάμε το πανηγύρι(δεν υπολόγισα ούτε πελάτες μου που βλέπανε την φάση,ούτε τίποτα).Εκ των υστέρο,το μετάνιωσα γιατί θα μπορούσα να του φέρω τροχαία και να τραβάει τις κολότριχές του αλλά που μυαλό εν θερμό!Και στην τελική αυτό που με πρίζωσε ήταν το σκεπτικό ''πάρε το μηχανάκι σου απο δώ ρε αλήτη''.Δεν πιστεύω οτι έχω κόμπλεξ του είδους ''αλήτης με μηχανάκι''(το αποδεικνείω κάθε μέρα στον εαυτό μου) αλλά δεν αντέχω την έλειψη σεβασμού είτε με όταν οδηγάω,είτε όταν περπατάω ή οτι και να κάνω τέλος πάντων.
Με αυτά και με τ'άλλα βρέθηκα στο pathetic σημείο να κάθομαι και να σκοτώνομαι για.....
ΜΙΑ ΘΕΣΗ ΠΑΡΚΙΝΓΚ ΡΕ ΓΑΜΩΤΟ!!!!!
Απάντηση με παράθεση
