To ζήτημα είναι να προσδιορίσουμε τι εννούμε adventure riding. Ο καθένας έχει διαφορετική οπτική περί περιπέτειας.
Πχ. περιπέτεια είναι να καβαλάς KTM και να ψάχνεσαι αν,που και από τι θα μείνεις.
...να καβαλάς BMW και να αναρωτίεσαι επίσης από τι θα μείνεις, αλλά και πόσο θα κοστίσει...
...να καβαλάς γιαπωνέζο και να αναρωτιέσαι τι θα κάνεις για να κρατηθείς ξύπνιος στο τιμόνι...
όπως λέει και ο endo ... τα πάντα είναι θέμα οπτικής
...next thing you know, they'll take my thoughts away...
KTM RC8
Moto Guzzi V85TT
SYM Symphony ST 125
Εδώ μέσα μάλλον όχι, ίσως...
Σωστά... Ήταν ένα ταξίδι που έγινε στη Δυτική Αφρική μαζί με ένα φίλο την άνοιξη του 2011 και παρουσιάστηκε σε 2 τεύχη του ΜΟΤΟ (507 και 508 αν θυμάμαι καλά) το επόμενο καλοκαίρι...
Στο προκείμενο τώρα...
Η αξιοπιστία, η απλότητα της κατασκευής και το βάρος μιας μοτο νομίζω ότι είναι ουσιαστικές παράμετροι για την έκβαση ενός τέτοιου ταξιδιού.
Η πρώτη εξασφαλίζεται σε μεγάλο βαθμό με μια σωστή προετοιμασία της μοτο (αλλά και του εξοπλισμού που παίρνεις μαζί).
Η δεύτερη θα ελαχιστοποιήσει τις πιθανές βλάβες (ως γνωστόν όταν κάτι δεν υπάρχει, δεν χαλάει κιόλας) και επιπλέον σου επιτρέψει οταν γίνει η στραβή να επέμβεις, εφόσον βέβαια μπορείς και γνωρίζεις καλά τη μηχανή σου, με σκοπό πάντα να συνεχιστεί το ταξίδι (εδώ παίζει ρόλο και η προετοιμασία του αναβάτη).
Το βάρος τέλος αρχίζει να φαίνεται καθώς περνούν οι μέρες, αυξάνεται η κούραση και κυρίως χειροτερεύει το τεραίν (την 3η φορά που χρειάστηκε μέσα σε ένα μισάωρο να ξεθάψω το 690 από την άμμο, σκέφτηκα ότι αν είχα το προηγούμενο μου μηχανάκι το 990, θα το... έθαβα πιο καλά στην άμμο και θα γυρνούσα με τα πόδια...!).
Όλα τα παραπάνω συνηγορούν σε μονοκύλιδρο, καλύτερα με καρπς, ικανή απόσταση από το έδαφος και διαδρομή αναρτήσεων και μεγάλο σχετικά τεπόζιτο για αυτονομία. Σχεδόν όλα τα μηχανάκια που προαναφέρθηκαν (και το δικό μου 690) χρειάζονται κάποιες μικρότερες ή μεγαλύτερες μετατροπές για να ανταποκριθούν σε ένα τέτοιο ταξίδι... λέω σχεδόν εκτός ίσως από ένα: το ΚΤΜ 640 Adventure...
http://www.sibirskyextreme.com/category/preparation/
Ο Walter Colebatch κάνει μια ωραία τοποθέτηση για το λόγο που επέλεξε το G450X καθώς και για το λόγο που πρεπει να προτιμά κάποιος μια τέτοια μοτοσυκλέτα για τέτοια ταξίδια. Αξίζει μια ματιά...
φυσικα οι τεχνικες προδιαγραφες μιας μοτο μπορουν να διευκολύνουν εναν αναβατη και συνοπτικα και όμορφα τις ειπε ο JUOHMARU
" μονοκύλιδρο, καλύτερα με καρπς, ικανή απόσταση από το έδαφος και διαδρομή αναρτήσεων και μεγάλο σχετικά τεπόζιτο για αυτονομία"
...
URAL...
ειχα διαβασει ταξιδιωτικο ουκρανου που έφυγε απ το χωριο του με μια URAL κατασκευης επι μπρεζνιεφ και 400 δολάρια στην τσεπη..
γυρισε ΟΛΗ την Ασια απο "δρομους" και χωρια που δεν πρεπει να τα ειχαν ουτε οι χαρτες του ΟΗΕ...
ο εξοπλισμος του ηταν τζινακι απο πανερι του κιεβου και δερματινο κι αρβυλες απο το γιουσουρουμ...
μπορει αν ειχε αναβαθμισμενη μοτο και εξοπλισμο καποια πραγματα να του ηταν ευκολοτερα... (αν και στα -stan η ural αποδείχθηκε σπουδαια επιλογη μιας και εβρισκε ευκολα ανταλλακτικα)
ομως , το εντυπωσιακο απο το ταξιδι του ΔΕΝ ηταν αυτο...
το εντυπωσιακο ηταν η σταδιακη αλλαγη και μεταμορφωση ενος ουκρανου βλαχου σε εναν συνηδιτοποιημενο και ώριμο πολιτη αυτου του πλανητη ....
αγκυλώσεις , προκαταληψεις ,φοβιες σιγα-σιγα και μεσα απο την ουσιστικη γνωριμια αλλων ανθρωπων και πολιτισμων παραμεριστικαν και την θεση τους πηραν η αλληλεγγύη , η συμπονια , η προσφορα, η ευρεση ευτυχιας σε μικρα πραγματα και η ανακαλυψη οτι ηταν ενα μερος του ιδιου συνολου...
αν ειχε τενερε θα ειχε γινει ΚΑΙ μαγκας....
Τελευταία τροποποίηση από ggs; 20/10/2013 στις 22:56.
+1 στον Juohmaru και ένα μπράβο στον στον Kosta2B που βρήκε αυτό που δεν έβρισκα. (Νόμιζα πως το είχα διαβάσει στο adv rider).
Με δυο λόγια..
Sent from me using a computer.
Ο jouhmaru τα είπε απλά και συνοπτικά, έτσι είναι.
Εκτός απο τα καρμπς, εκεί διαφωνω.
Και μιας και αναφερθηκατε στο σιμπιρσκυ, το θέμα όντως το έχει καλύψει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Το έχω βάλει και στο μπλογκ μου: http://roadspirit.wordpress.com/2013...e-motorcycles/
Επίσης στο δικό του μπλογκ θα βρείτε την άποψη του περί καρμπς, με την οποία συμφωνω.
2012: 150 ημέρες στη νότια Αμερική
2010: Βόρειο Ακρωτήρι, 2009: Πυρηναία, Χώρα Βάσκων, Άλπεις, 2008: Άλπεις
Πολύ ωραίο θρεντάκι παιδιά
Σίγουρα είναι καλύτερα να μην έχεις να ασχοληθεις με ένα τόσο σημαντικό παράγοντα όπως η τροφοδοσία
...
Αυτό όμως προϋποθέτει και σημαντική συρρίκνωση στο ποσοστό μοτοσικλετων που θα σου κάνουν τη δουλειά... με λίγα λόγια, θα πρέπει να διαλεξεις αρκετά πρόσφατο μοντέλο...
Ακόμα και το adv της ktm
,το 07 έγινε ψεκαστο...
@ road spirit... μόλις διάβασα το κομμάτι του Colebatch που πόσταρες παραπάνω... δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο.
Αυτό μάλιστα που λέει κάπου: “You should plan (and select gear) for the toughest parts of the adventure you want to have. Any bike, any luggage, any tyres can deal with the easy stuff…” μου έφερε ξεκάθαρα στο μυαλό τότε που σχεδιάζαμε με το Γιάννη το ταξίδι στην Αφρική, το χειμώνα του 2010. Ο στόχος λοιπόν ήταν να κάνουμε όσες περισσότερες pistes μπορούσαμε στην έρημο (διαδρομές κυριολεκτικά offroad –πολλές φορές αχαρτογράφητες- αρκετές από τις οποίες αποτέλεσαν στο πρόσφατο παρελθόν και διαδρομές του Rally Dakar), από το βιβλίο Sahara Overland του Chris Scott, μέσα στο χρόνο που διαθέταμε για την υλοποίηση του ταξιδιού.
Με αυτό το στόχο κατα νου, δηλαδή την οδήγηση από σκληρό πετρώδες τερραιν μέχρι μαλακή σαν πούδρα άμμο, όπως καταλαβαίνετε, η μείωση του βάρους (μοτο και εξοπλισμού... οι αναβάτες τα κιλά τα έχαναν κατά τη διάρκεια του ταξιδιού!) έγινε πλέον πρωταρχικής σημασίας... Γι’ αυτό και η επιλογή των ΚΤΜ 690 Enduro και 640 Adv για το ταξίδι, παρότι εκείνη τη στιγμή είχαμε στην κατοχή μας ένα 990 Adv και ένα 1200GS αντίστοιχα! Και δεν το μετανιώσαμε καθόλου...
Μόλις βρώ λίγο χρόνο, σκοπεύω να ποστάρω την εμπειρία μου με το 690 από ένα τέτοιο ταξίδι (από την προετοιμασία μέχρι το τέλος), αλλά και για το 640 του φίλου μου που έζησα από κοντά. Όπως επίσης και τι θ’ άλλαζα, αν ξεκινούσα τώρα για ένα αντίστοιχο ταξίδι...
Bigger Bikers Bounce Better
Fun times!