Losing our virginity

[Slane]

Ο έφιππος κύριος είναι ο Jozip Jelacic που λέγαμε πριν, κυβερνήτης της Κροατίας από το Μάρτιο του 1848 έως το Μάιο του 1859. Μέλος της βουλής και αξιόλογος στρατηγός που έμεινε στην ιστορία από τις στρατιωτικές του εκστρατείες κατά τη διάρκεια της επανάστασης του 1848.





Η επόμενη φωτογραφία είναι τροφή για σκέψη. Πρόκειται για έναν κεντρικό μονόδρομο με ελάχιστη κίνηση εκείνη την ώρα. Έκατσα λίγα λεπτά και παρατήρησα τους Κροάτες πεζούς. Όλοι ανεξαιρέτως περίμεναν υπομονετικά να ανάψει το πράσινο φανάρι για τους πεζούς. Κανένας δεν πέρασε με κόκκινο αν και η κίνηση ήταν ελάχιστη και όλοι διέσχιζαν τον δρόμο μόνο από τη διάβαση.

Μετά από λίγο μου συνέβη κάτι που θα μου μείνει αξέχαστο. Σε μια διάβαση πεζών χωρίς φωτεινό σηματοδότη πήγα να περάσω και σταμάτησε ένα τραμ τριών βαγονιών ! Έμεινα κατάπληκτος.. Γιατί εκεί οι άνθρωποι έχουν ΠΑΙΔΕΙΑ . Εδώ για όλα τα κακά που συμβαίνουν στους δρόμους μας φταίνε οι κακοί δρόμοι, η ελλιπής σήμανση, η τροχαία που δεν κάνει σωστά τη δουλειά της, ο ανάδρομος Ερμής.. Καιρός είναι να κοιτάξουμε την καμπούρα μας και να δούμε ο καθένας τι μπορεί να κάνει για το κάθε πρόβλημα γιατί με το να αποποιούμαστε ευθύνες και να βρίζουμε άλλους δε βγαίνει τίποτα.

[Slane]

Το ανώτατο δικαστήριο της Κροατίας





Κι αυτό το κτίριο με τα κεραμίδια είναι το δικό τους μέγαρο Μαξίμου. Με έναν φρουρό όλο κι όλο. Κάτι σαν εμάς δηλαδή..

[Slane]

Αυτός είναι ο ναός του Αγίου Μάρκου που βρίσκεται στην ομώνυμη πλατεία, εκεί που βρίσκονται το Προεδρικό τους μέγαρο και το ανώτατο δικαστήριο. Στα κεραμίδια του απεικονίζονται το οικόσημο του Ζάγκρεμπ (λευκό κάστρο σε φόντο κόκκινο) και το οικόσημο του Τριαδικού Βασιλείου της Κροατίας, της Σλαβονίας και της Δαλματίας.






Ο κύριος που βλέπετε είναι ένας φίλος που έκανα τυχαία στο Ζάγκρεμπ. Πριν 6 μέρες ακριβώς είχα γνωρίσει στο Ηράκλειο ένα ζευγάρι Ιταλών σε μια BMW adventure που έψαχναν για ώρα ξενοδοχείο αλλά δεν έβρισκαν. Ένεκα της αλληλεγγύης των μοτοσικλετιστών τους βοήθησα και βρήκαν και το βράδυ βρεθήκαμε να πίνουμε ρακές ως τις 2.30 τα ξημερώματα. Ο μοτοσυκλετιστικός Θεός λοιπόν έκανε το θαύμα του άμεσα και μου το ανταπέδωσε. Βρήκαμε ξενοδοχείο στο κέντρο του Ζάγκρεμπ, ο Βασίλης έπεσε ξερός αλλά εγώ άλλαξα και πήγα για βόλτα και για φωτογραφίες με τη μηχανή. Σε ένα φανάρι λοιπόν ακούω μια φωνή, γυρίζω και βλέπω τον κύριο που βλέπετε :
- Hi!
- “Hello there” αποκρίθηκα
- How are you?
- Just fine. First day in your lovely city and I am trying to explore it
- Come with me, let me guide you!

Ήμασταν λοιπόν για μιάμιση ώρα στις μηχανές και με ξενάγησε στα πιο όμορφα μέρη της πόλης ακόμα και στην κατοικία του πρωθυπουργού τους. Κάποιες στιγμές ομολογώ ότι ζορίστηκα γιατί ο τύπος ήταν χεράς, πλάγιαζε εντελώς την Paneuropean και εγώ τον κυνηγούσα. Στο τέλος ήπιαμε μια μπίρα παρέα, αλλάξαμε μειλς, τον ευχαρίστησα κι από τότε τα λέμε που και που διαδικτυακά.

[Slane]

To κτίριο του κρατικού θεάτρου της Κροατίας





Το Ζάγκρεμπ το βράδυ είναι πολλαπλά ομορφότερο. Πάθαμε πλάκα. Πολλά γραφικά στέκια με αρκετό κόσμο που τα απολαμβάνει ήσυχα. Το συνιστώ ανεπιφύλακτα σε όποιον ταξιδέψει κατά κει, σίγουρα θα τον κερδίσει.

Στο ξενοδοχείο που μέναμε έμενε επίσης και ένα ζευγάρι γάλλων, όχι και τόσο νέων που ταξίδευαν με αυτή που βλέπετε.





Η δική τους express service έχει άλλο λογότυπο..

[Slane]

Ο θεός Μαραντόνα παρών κι εδώ. Μαγαζί με είδη καπνιστού (νόμιμα και παράνομα..) μέσα σε ένα καταχθόνιο στενό.





Νάτα μας..









Τσιμπήσαμε κάτι, ήπιαμε μια μπυρίτσα σε ένα γραφικό ροκάδικο και γυρίσαμε στο ξενοδοχείο για την βραδινή μας κατάκλιση. Και μια χρήσιμη πληροφορία :
Σέρβες – Κροάτισσες σημειώστε διπλό αλλά με μικρή διαφορά αν και είχα την αντίθετη πληροφόρηση.

Το be continued

[manosamos]

[est]

[Slane]

Tρίτη και 13 (!!!) 8.
Zagreb (Croatia) – Korenica (Croatia) 154 km


Σήμερα ήμασταν πιο χαλαροί καθώς είχαμε να καλύψουμε μόνο 154 km για το επόμενο μέρος που επρόκειτο να διανυκτερεύσουμε, την Korenica κάπου στην κεντρική Κροατία. Είχαμε να επισκεφτούμε τον παράδεισο των λιμνών Plitvice !





Πήραμε πρωινό, μαζέψαμε τα μπαγκάζια μπας και κατεβήκαμε προς το παρκινγκ. Καθώς είμαστε έτοιμοι να φύγουμε διαπιστώνουμε ότι η μέρα λίγη γκαντεμιά την έχει. Το GPS του Βασίλη δείχνει άλλα αντί άλλων και ζητείται λύση. Μιλάμε με τον υπάλληλο της ρεσεψιόν και μας λέει ότι για να βγούμε από την πόλη πρέπει να κοιτάμε ταμπέλες προς Karlovac και Slunz. Δε δυσκολευτήκαμε ιδιαίτερα, καταφέραμε να βγούμε από την πόλη και να πάρουμε τη σωστή κατεύθυνση αλλά το ζήτημα πλοήγηση και gps θα ήταν πρόβλημα για τις επόμενες μέρες.

Σήμερα δεν είχαμε εθνικές οδούς με τρεις λωρίδες ανά κατεύθυνση ή οτοπούτ όπως συνηθίζουν να το λένε αυτοί αλλά επαρχιακούς, στριφτερούς δρόμους πνιγμένους στη βλάστηση. Τι καλύτερο ;
Κάπου λίγο μετά τη μέση σταματήσαμε για καφέ και εκεί συναντηθήκαμε με ένα ζευγάρι, ο σύζυγος ήταν έλληνας η γυναίκα κροάτισσα, έμεναν μόνιμα στην Αθήνα και είχαν έρθει για διακοπές στους γονείς της κοπέλας. Μας έδωσαν κάποιες πληροφορίες για τις λίμνες, τους χαιρετήσαμε και φύγαμε. Ο δρόμος και εκεί είχε αρκετά φορτηγά και η ευχαρίστηση ήταν μειωμένη.

Kαι δε μου λέτε τώρα εσάς ακόμα μαντράχαλοι σας βάζουν βενζίνη ;;;





Φτάσαμε στην Korenica όπου με λίγη δυσκολία και περισσότερες ερωτήσεις στους ντόπιους - είπαμε εδώ είναι Κροατία και σχεδόν όλοι μιλάνε αγγλικά – βρήκαμε το κατάλυμα μας για σήμερα. Μια μικρή αλλά πάρα πολύ ωραία σοφίτα σε ένα μικρό σπίτι με κεραμίδια που το διατηρούσε ένα πολύ συμπαθητικό νεαρό ζευγάρι Κροατών.

Η θέα της Korenica από το παράθυρο του δωματίου μας.

[Slane]

Αφήσαμε τα πράγματά μας και βουρ για το πάρκο των λιμνών. Σε όλη τη διαδρομή οι μοτοσικλέτες είναι αμέτρητες και σχεδόν όλοι χαιρετάνε, όχι παίζοντας φώτα αλλά βγάζοντας χέρι. Πολύ μου άρεσε αυτό.

Εδώ έχουμε φτάσει στο παρκινγκ απέναντι από την 1η είσοδο του πάρκου. Μοτοσικλέτες όπως βλέπετε πάρα πολλές, στη συντριπτική τους πλειοψηφία μοτοσικλέτες ιταλών.





Εδώ ο πίνακας εξηγεί τι παίζεται στο πάρκο των λιμνών Plitvice. Είναι ένα φυσικό σύστημα πολλών λιμνών – δεκαέξι για να είμαστε ακριβείς – οι οποίες έχουν διαφορετικό υψόμετρο ή μια από την άλλη. Στο τέλος κάθε λίμνης τα νερά της χύνονται στην επόμενη σχηματίζοντας καταρράκτες και ένα πραγματικό υπερθέαμα δροσιάς .

[Slane]

Ο μεγάλος καταρράκτης Veliki slap ύψους 78 μέτρων.





Οι τουρίστες είναι δεκάδες χιλιάδες αφού είμαστε και σε peak season.





Το εισιτήριο δε το λες φτηνό, 18 € το κεφάλι αλλά πείτε μου εσείς αν αξίζει..

[Slane]

Το μέγεθος είναι που μετράει..

[Slane]

Το μέγεθος είναι που μετράει..

[Slane]

Ειδικά στην αρχή για να φωτογραφίσεις έπρεπε να περιμένεις αρκετά και μόλις δεις κενό από κόσμο να τραβήξεις φωτογραφία σε κλάσματα δευτερολέπτου και αν βγει καλή βγήκε.

Οι επισκέπτες είναι παντού ορδές, μόνο αυτή η φωτογραφία ίσως μπορεί να απεικονίσει τι γινόταν.

[Slane]

Additional beauty. Απ’ τη Ρωσία με αγάπη.





Μπαίνοντας από την 1η είσοδο ο επισκέπτης βλέπει το σύστημα ανεβαίνοντας, δηλαδή από τον μεγάλο καταρράκτη και την λίμνη του χαμηλότερου επιπέδου προς τα πάνω. Φτάνοντας στη μεγάλη λίμνη υπάρχουν δύο επιλογές : Η περιμένεις να πάρεις το ένα από τα ηλεκτρικά ποταμόπλοια ή περπατάς επιπλέον μια ώρα στην ανηφόρα. Εδώ μπορείτε να δείτε ένα μικρό μέρος της ουράς που ήταν σε σχήμα S και που ήταν στην αναμονή . Κάναμε ένα μίνι συμβούλιο με το Βασίλη αλλά όταν ήρθε το πρώτο ποταμόπλοιο και είδαμε πόσο γρήγορα προχωράει η ουρά μας έφυγε αυτόματα κάθε σκέψη για επιπλέον περπάτημα στους 30 + βαθμούς κελσίου που είχε. Πήραμε νεράκια, και σε μια ωρίτσα ήρθε και εμάς η σειρά μας να επιβιβαστούμε.





Μέσα από το ποταμόπλοιο

[Slane]

Κατά τη διάρκεια του πολέμου από το 1991 έως το 1995 πολλά κτίρια κοντά στο πάρκο καταστράφηκαν ή πυρπολήθηκαν . Μετά τον πόλεμο οι λίμνες Plitvice ήταν από τους πρώτους τομείς της πρώην Γιουγκοσλαβίας που καθαρίστηκαν από τις νάρκες και ανακαινίστηκε και το 1998 το πάρκο βγήκε από τη λίστα των τοποθεσιών παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς σε κίνδυνο.





Τα μονοπάτια τους τα έχουν φτιάξει τόσο όμορφα νομίζεις ότι περπατάς πάνω στο νερό.