Τέσσερις ώρες περίπου μας πήρε να γυρίσουμε ένα μεγάλο μέρος των λιμνών Plitvice. Μη νομίζετε δε τις γνώριζα αλλά τις έμαθα από ταξιδιωτικά άλλων παιδιών. Αν βρεθείτε στην Κροτία μην χάσετε την ευκαιρία να τις επισκεφτείτε.
Εμείς επιστρέψαμε στην Korenica που δεν είχε τίποτα απολύτως να δείξει. Το βραδάκι βρεθήκαμε να τσιμπολογάμε σε ένα εστιατόριο για νταλικέρηδες. Μετά δεν είχε τίποτα άλλο να κάνουμε οπότε την πέσαμε για υπνάκο ως την επόμενη, γεμάτη και ενδιαφέρουσα μέρα.
Stay tuned
Τετάρτη 14.8
Korenica (Croatia) – Cavtat (Croatia) 445 km
Σήμερα είχαμε να καλύψουμε αρκετά km από την Κorenica ως το Cavtat, ένα παραλιακό μέρος καμιά δεκαπενταριά km μετά το Dubrovnik.
Τα πρώτα km μετά την Korenica ήταν μια πραγματική απόλαυση. Στριφτερός δρόμος σε πολύ καλή κατάσταση μέσα στην πρωινή δροσούλα. Μετά από καμία ώρα δρόμο όμως και εγώ και ο Βασίλης τα χρειαστήκαμε. Περάσαμε από ένα σημείο λίγο πριν το Zadar το οποίο είχε μήκος περίπου καμία τριανταριά χιλιόμετρα στο οποίο ο άνεμος ήταν δαιμονιώδης. Από ότι κατάλαβα αυτό το σημείο είχε μόνιμα πρόβλημα, είχε παντού ταμπέλες για πλευρικούς άνεμους και ένα σωρό υφασμάτινα ανεμούρια στα δεξιά μας. Πραγματικά κλάσαμε μέντες. Είχαμε οδηγήσει ξανά με δυνατό αέρα αλλά ποτέ τόσο πολύ. Σταματήσαμε σε ένα πρατήριο βενζίνης να δούμε τι θα κάνουμε αλλά καταλάβαμε πως δεν είχαμε άλλη επιλογή οπότε συνεχίσαμε. Ευτυχώς μετά από λίγα km τα φαινόμενα είχαν κοπάσει.
Είχαμε πλέον φτάσει στα παράλια της Αδριατικής η κίνηση – δεκαπενταύγουστος γαρ – είναι πάρα πολύ αυξημένη. Για μοτοσικλέτες δε το συζητώ, αμέτρητες πραγματικά, στη συντριπτική τους πλειοψηφία ιταλοί οι οποίοι καβαλούσαν οι περισσότεροι BMW και όχι Ducati ή Aprilia όπως θα περίμενε κανείς. Το 98 % χαιρετούσε, όχι παίζοντας φώτα όπως συνηθίζουμε εδώ αλλά βγάζοντας χέρι ή καμιά φορά και πόδι ! Στην περίπτωση των δικάβαλων χαιρετούσε η καλή τους από πίσω. Πολύ όμορφες στιγμές.
Περίεργη μοιρασιά των εδαφών έκαναν οι εμπλεκόμενοι στον πόλεμο της πρώην Γιουγκοσλαβίας. Αρκετά μετά το Σπλιτ οι Κροάτες έχουν παραχωρήσει ένα μικρό κομμάτι στους βόσνιους για να έχουν πρόσβαση στα παράλια της Αδριατικής. Έτσι για μια απόσταση λίγο μεγαλύτερη από 20 km περάσαμε από δύο συνοριακά φυλάκια χωρίς κανένα απολύτως έλεγχο όμως αφού τα οχήματα ήταν πάρα πολλά και πήραμε μια ολιγόλεπτη, ανεπαίσθητη γεύση από Βοσνία.
Αφού ξαναπεράσαμε σε Κροατικά εδάφη σταματήσαμε σε ένα όμορφο εστιατόριο ακριβώς δίπλα στο κύμα για το δεύτερο καφέ της διαδρομής και μετά από λίγο ξετυλίχτηκε μπροστά μας η γέφυρα Franjo Tuzman και η μαγεία του Ντουμπρόβνικ. Εκείνη τη στιγμή στα αυτιά μου ήρθε από μόνο του ένα παλιό αγαπημένο κομμάτι..
Το Dubrovnik είναι ένας από τους σημαντικότερους τουριστικούς προορισμούς στη Μεσόγειο, λιμάνι και το κέντρο του Dubrovnik-Neretva County. Συνολικός πληθυσμός του είναι 42.615 σύμφωνα με την απογραφή του 2001. Το 1979 η πόλη του Ντουμπρόβνικ μπήκε στον κατάλογο της UNESCO με τα μνημεία Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς.
Ο τουρισμός στο Ντουμπρόβνικ φαίνεται να ξεκινάει στα τέλη του 19ο με την οικοδόμηση κάποιων ξενοδοχείων πολυτελείας όπως το Grand Hotel (1890) στην Opatija και το ξενοδοχείο Imperial (1897) στο Ντουμπρόβνικ. Παρόλο που το Ντουμπρόβνικ έγινε αποστρατικοποιημένο στη δεκαετία του 1970, το 1991 μετά τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας πολιορκήθηκε από Σερβικές και Μαυροβούνιες δυνάμεις για επτά μήνες και υπέστη σημαντικές ζημιές.
Το όνομα Ντουμπρόβνικ υιοθετήθηκε επίσημα το 1918 μετά την πτώση της Αυστρο-Ουγγρικής Αυτοκρατορίας αν και ήταν σε χρήση από το Μεσαίωνα.
Για να κάνουμε κράτηση στο Ντουμπρόβνικ δεκαπενταύγουστο ούτε συζήτηση. Πριν να φύγουμε από την Ελλάδα κάναμε μια μικρή έρευνα αγοράς για δωμάτιο και οι τιμές ξεκινούσαν από 120 € για κάτι τρύπες. Επομένως ψάξαμε στις γειτονικές περιοχές και καταλήξαμε στο Cavtat το οποίο ήταν γύρω στα 20 km νοτιότερα.
Φτάνοντας ο Βασίλης έκατσε για ξεκούραση στο ξενοδοχείο αλλά εγώ κατέβηκα στην παραλία από κάτω για ένα μπανάκι στα νερά της Αδριατικής. Μου βγήκε όμως κάπως ακριβό. Δεν ήθελα να πάρω το κράνος μου για να μη το φορέσω με τα αλάτια και στην επιστροφή είχε μπλόκο ακριβώς έξω από το ξενοδοχείο.'Εκανα το παγώνι αλλά ο officer ήρθε και με αναζήτησε μέσα στο ξενοδοχείο. Ήταν δύο και τους κλάφτηκα μπας και τη γλιτώσω αλλά ο μικρότερος από τους δύο ήταν ανένδοτος. "Send him to the bank" έλεγε στον άλλο που είχε και τα γαλόνια οπότε την πλήρωσα μετά από λίγο επιστρέφοντας ξανά στο σημείο του μπλόκου.
Κλήση αξίας 66 €. Καλά να μου κάνουν όμως.
Η παραλία πάντως ήταν αρκετά καλή αλλά σε καμία περίπτωση δεν είχε το οφθαλμόλουτρο που έχουν οι ελληνικές.
Σας έφερα κι ένα σουβενίρ από εκεί..
Τελευταία τροποποίηση από Slane; 04/12/2013 στις 18:57.
Κύριοι και κυρίες λυπάμαι για το μεγάλο κενό αλλά την εβδομάδα που μας πέρασε χτύπησα 70 ώρες δουλειά..
Επιστροφή στο ξενοδοχείο, χώνεψα την κλήση, ντους και βουρ για το Ντουμπρόβνικ με το Βασίλη. Το πρώτο πράγμα που κάναμε ήταν παρκάρισμα στο κάστρο και εξερεύνηση του.
Εδώ έμαθα ότι τα τείχη από την πλευρά της ξηράς προστατεύονται με μια πρόσθετη σειρά λοξών τειχών αντιστήριξης ως άμυνα έναντι πυρών του τότε πυροβολικού.
Πολλά σκαλοπάτια όμως. Και καλά τώρα τα βλέπαμε από την πάνω πλευρά, στο τέλος όμως θα έπρεπε να τα ανέβουμε.
...
Τελευταία τροποποίηση από Slane; 09/12/2013 στις 21:53.