Καλησπέρα φίλοι και καλώς σας βρήκα.Είμαι νέος στο forum και νέος οδηγός moto και χρειάζομαι την γνώμη σας σχετικά με κάποια θέματα που με απασχολούν.Μετά απο 4 χρόνια συμβίωσης με ένα daytona sprinter 125 και αφού το εν λόγω παπί κλάπηκε,αποφάσισα να περάσω σε μεγαλύτερη κατηγορία μηχανής.Κατέληξα λοιπόν,που αλλού,δεδομένου του νεαρού της ηλικίας μου (20 ετών) στο πολυαγαπημένο και γνωστό σε όλους Yamaha XT.Συγκεκριμένα στην supermoto έκδοση (Xt660X 06').Μετά απο δύο μήνες με τον νέο μου σύντροφο,προβληματίζομαι έντονα για το αν έκανα σωστή επιλογή,αλλά και για το κατα πόσο η οδήγηση μοτοσυκλέτας είναι κάτι που τελικά μου ταιριάζει.Οσο αφορά το πρώτο,ο προβληματισμός μου έγκειται στο γεγονός πως ενώ έχω μια σχετική εμπειρία απο τα χρόνια με το παπί και ενώ μου είπαν πως τα μηχανάκια αυτά είναι ''ποδήλατα'',δυσκολεύομαι αρκετά στον έλεγχο της μηχανής.Δεν είχα ποτέ αυταπάτες οτι σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα θα είμαι σε θέση να χειρίζομαι την μηχανή όπως ένας έμπειρος οδηγός,ωστόσο παρακάτω θα εξηγήσω τι ακριβώς με δυσκολεύει και που χρειάζομαι τα φώτα σας.
Κατ'αρχήν έχω διαβάσει πάμπολλα άρθρα,βιβλία σε pdf,threads εδώ στο forum,έχω δει αρκετά videάκια τύπου twist of the wrist και λοιπά,οπότε είμαι θεωρητικά ενήμερος για το πώς πρέπει να οδηγάς την μηχανή(στάση σώματος-μετατόπιση βάρους,βλέμμα,είσοδος-έξοδος σε στροφές,γυροσκοπικό,γραμμές και τα συναφή).Παρ'όλα αυτά δυσκολεύομαι πολύ να τα εφαρμόσω στην πράξη.Αυτό συμβαίνει διότι κάθε φορά που βγαίνω απο την πόλη(όταν είμαι μέσα στην πόλη οδηγάω ιδιαίτερα προσεκτικά μιας και δεν είναι μέρος για να δοκιμάσεις τα όρια σου)με κυριεύει ο φόβος!!.Παραδείγματος χάρη στις υψηλές σχετικά ταχύτητες(140-150)* νιώθω πολύ αγχωμένος αφού με το παραμικρό φέρνω στο μυαλό μου την καταστροφή.Π.χ. το παραμικρό κούνημα του τιμονιού (σαμαράκια,λακουβίτσες ή ακόμα και ο άνεμος,διότι δεν φοράω ζελατίνα και το μηχανάκι είναι ψιλό) με κάνουν να νιώθω οτι χάνω τον έλεγχο σε μεγαλύτερο βαθμό απο ότι αυτό συμβαίνει στην πραγματικότητα.Επιπλέον συχνά σκέφτομαι πως πρέπει να μειώσω ταχύτητα γιατί αν συμβεί κάτι(π.χ. αυτοκίνητο που αλλάζει λωρίδα) δεν θα προλάβω να φρενάρω σωστά,ενώ στην πραγματικότητα έχω και χρόνο και χώρο και μηχανή που αντικειμενικά μπορεί να το κάνει.Επίσης στις στροφές(στις οποίες θα αναφερθώ και λίγο αργότερα),ενώ καταφέρνω να φρενάρω σωστά και να περάσω στην σωστή σχέση ταχυτήτων,φοβάμαι να ''πλαγιάσω'' την μηχανή(ενώ έχω κατανοήσει το πως να το κάνω και ξέροντας οτι η μηχανή δεν θα είναι καν στο 40% των ορίων της).Νιώθω οτι ακόμα και σε μικρές κλίσεις θα γλιστρήσει.Ακριβώς για αυτόν τον λόγο φοβάμαι και να μετατοπίσω το βάρος μου και να πάρω σωστή θέση.Πολλές φορές κρατάω το πάνω μέρος του σώματός μου σαν αντίβαρο απο την άλλη μερία,κάτι που είναι 100% λάθος.Οπότε το ερώτημα μου είναι το εξής:Θα πρέπει απλά να ''πιέσω'' τον εαυτό μου να ξεπεράσει αυτούς τους φόβους αυτούς (οι οποίοι προέρχονται στο μεγαλύτερο τους μέρος απο το οτι έχω ζωντανά-ή και σε περιπτώσεις όχι πλέον ζωντανά παραδείγματα απο το πόσο δυσάρεστες είναι οι επιπτώσεις ατυχήματος με μοτοσυκλέτα,αλλά και απο το ότι δεν εμπιστεύομαι ακόμα τον εαυτό μου σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης-π.χ. σε έναν πιθανό κίνδυνο low ή και highside ακόμα.)?Ή ίσως θα πρέπει να σκεφτώ το ενδεχόμενο,απλά η οδήγηση moto να μην είναι για εμένα(ή εγώ για αυτήν).Να σημειώσω πως γενικά δεν είμαι απαισιόδοξος ούτε το βάζω κάτω εύκολα.Θέλω όντως να μάθω να οδηγώ καλά.Γενικότερα όμως ενώ αντιμετωπίζω τις προκλήσεις με θάρρος,το συγκεκριμένο με αγχώνει αρκετά.
*Υψηλές ταχύτητες για την συγκεκριμένη μηχανή.
Για τις στροφές αναλυτικότερα:Τις τελευταίες μέρες πηγαίνω στο δάσος του Σέιχ Σου,στον δρόμο που οδηγεί στην Εξοχή,όπου θεωρώ πως είναι μια καλή διαδρομή για τέτοιου είδους μηχανές.Αυτό που συμβαίνει είναι ότι ενώ καταφέρνω να κινούμαι γρήγορα,συμβαίνουν τα εξης δύο πράγματα.Αρχικά αντιμετωπίζω κάθε στροφή μεμονωμένα(εκτός απο τις διαδοχικές προφανώς),δηλαδή η οδήγηση μου δεν έχει συνέχεια.Βγαίνω απο την στροφή επιταγχύνοντας αλλά στην συνέχεια φοβάμαι,κόβω και αναγκάζομαι να ξαναεπιταγχύνω ωστε να μπορέσω μετά να κατεβάσω και να μπω στην επόμενη στροφή.Αυτό πέρα απο το οτι με κάνει να μοιάζω με βλάκα έχει και ως συνέπεια να μην είμαι συγκεντρωμένος και να ''χάνω'' κάποιες στροφές,δηλαδή να μην προλάβω να φρενάρω εγκαίρως και να αναγκάζομαι να επιβραδύνω στην στροφή(κρατώντας το γκάζι είτε σταθερό,είτε καμία φορά αφήνωντας το).Πώς μπορώ να το βελτιώσω αυτό?
Επίσης υπάρχει κάποια πίστα κοντά στην Θεσσαλονίκη,οπου μπορώ να μπω και να εξασκηθώ?Προφανώς και ο ανοιχτός δρόμος(ακόμα και δρόμοι σαν τον παραπάνω) δεν είναι το κατάλληλο μέρος.
Και για να μην παρεξηγηθώ,εννοείται πως μέσα στην πόλη δεν έχω κανένα πρόβλημα και οδηγώ με απόλυτη άνεση,όπως και σε διαδρομές με σταθερά χιλιόμετρα (100-110) και εννοείται πως δεν θα πάψω να οδηγώ μηχανή απο φόβο,απλά ίσως να μην επιδιώξω να μάθω τα όρια μου και να μείνω στην ήρεμη οδήγηση της πόλης.
Ευχαριστώ εκ των προτέρων!
Απάντηση με παράθεση
Δημοσιεύθηκε αρχικά από stefanos
). Περισσοτερο κοινη λογικη θελει. Νομιζω οτι οι περισσοτεροι μπορουν (άλλο αν καποιοι δεν θελουν).
