Λοιπόν άλλο ένα σκηνικό σήμερα στο οποίο δυστυχώς αύξησα την φήμη μου ως αλήτης μηχανόβιος. Το σφάλμα ήταν 1000% δικό μου καθώς θα πατούσα μία κυρία μέσα στο πεζόδρομο. Η ταχύτητα ήταν μηδαμινή αλλά το παραλίγο ήταν παραλίγο. (ξύρισα τα ψώνια ευτυχώς μόνο και φρόντισα να απολογηθώ όσο μπορώ)

Τώρα θα μου ρωτήσετε καλά και εσύ γιατί πήγαινες από τον πεζόδρομο;

Όταν οι θέσεις για τις μότο (Οι απειροελάχιστες) είναι πιασμένες άπο αυτοκίνητα τι κάνουμε; Όταν ακόμη και όταν τις χρησιμοποιούμε ανακαλύπτουμε ότι συμφέρει να πληρώνεις την κλήση παρά το εκάστοτε σπασμένο εξάρτημα που βρίσκεις ή τις άπειρες γρατζουνιές. Όταν το κοντινότερο "ασφαλές" μέρος για την μηχανή είναι τοσο μακρία που αντί να απολαύσεις έναν καφέ η οτιδήποτε σκέφτεσαι την μηχανή σου: ποιός την πειράζει,ποιός την μετακινεί για τον Χ και Υ λόγο. Μας έχουν που μας έχουν γραμμένους κανονικά. αλλά ότι και αν προσπαθήσουμε να κάνουμε για να κινηθούμε αρμονικά (δεν είμαστε μόνοι στην πόλη) πάντα κάπως εμείς την πληρώνουμε.

Έλεος δηλάδη. Η μηχανή πιάνει ελάχιστο χώρο σε σύγκριση με τα αυτοκίνητα και άλλα τόσα καλά για αυτό το κωλοκυκλοφοριακό αλλά κανείς δεν τα εκτιμάει. Δηλάδη πρέπει με το έτσι θέλω και εμείς να ξεκινάμε την κατάληψη πεζοδρομίων, πεζόδρομων κ.τ.λ με bulldog δεμένα δίπλα για ασφάλεια?