Ήταν αρχές Φλεβάρη, όταν ο Βασίλης (φίλος αδερφικός), μου ανακοίνωνε την πρόταση που είχε για μια νέα δουλειά στα Εμιράτα. Μεγάλη πρόκληση για τη ζωή και την καριέρα του στον επαγγελματικό χώρο, οπότε το να την αρνηθεί ούτε λόγος... Ως εκ τούτου η αποχώρηση του που θα ερχόταν τον Απρίλιο, θα μου στερούσε εκτός από τον φίλο μου, τον συνταξιδιώτη ως τώρα στην μοτοσυκλετιστική ζωή. Άπειρες αρνητικές σκέψεις ήρθαν στο μυαλό μου για τις μελλοντικές βόλτες…Με το Βασίλη κάνουμε καλή παρέα, μένουμε στο ίδιο μέρος, έχουμε τα ίδια θέλω σε μια εκδρομή και γενικά γνωριζόμαστε από παιδιά...!!! Τι να κάνεις, έτσι είναι η ζωή…Το μόνο που μπορούσε να απαλύνει την στεναχώρια θα ήταν η οργάνωση μιας τελευταίας βόλτας πριν φύγει! Μέρες ελεύθερες όμως δεν υπάρχουν, μόνο Σαββατοκύριακο.
Αυτές οι σκέψεις περνούσαν από το μυαλό μου μία βδομάδα περίπου, ώσπου πήρα την απόφαση να τις εκφράσω στο Βασίλη και να του προτείνω να οργανώσουμε μια μικρή 2ήμερη εκδρομή!!! Όπως ήταν φυσιολογικό ο ενθουσιασμός του φάνηκε κατευθείαν…ότι ένιωθα εγώ αυτός το είχε μέσα του στο πολλαπλάσιο γιατί θα αναγκαστεί να αποχωριστεί την καλή του και να αρκεστεί να την απολαμβάνει μόνο στις άδειές του όταν θα έρχεται, μιας και οι καιρικές συνθήκες στο συγκεκριμένο μέρος του πλανήτη δεν ευνοούν για μηχανή. Η πρόταση έγινε σε συνθήκες οινοποσίας και με πολύ καλή διάθεση. Για την απάντηση που πήρα δεν σχολιάζω…Κατευθείαν σκεφτήκαμε να προτείνουμε τον Θάνο να μας συνοδεύσει και αυτός στο ταξίδι αυτό. Ο Θάνος γνωστός χιλιομετροφάγος της παρέας (με αυτοκίνητο βέβαια καθότι νέος μηχανόβιος), πιστεύαμε ότι δεν θα άντεχε να αρνηθεί την πρόταση…το άσχημο ήταν, η πίεση της δουλειάς του αυτή την περίοδο και το ότι θα έπρεπε να ξεκινήσει από Ελασσόνα το ταξίδι μόνος του. Ήταν κάτι που μας φόβιζε στην απάντηση που θα πέρναμε. Αναλαμβάνει την πρωτοβουλία ο Βασίλης να τον πάρει τηλέφωνο. Με το πρώτο άκουσμα της πρότασης ήταν θετικός. Μας είπε ‘’να δω λίγο τις δουλειές και σας απαντάω…για πότε λέμε???΄΄. Έγω σαν διψασμένος καβαλάρης, είχα ήδη κοιτάξει την πρόβλεψη του καιρού για το ερχόμενο Σαββατοκύριακο στο ίντερνετ και όπως φαινόταν, θα είχε υψηλές θερμοκρασίες για την εποχή, 17-19 βαθμούς!!! Οπότε, του απαντάμε ότι θέλουμε απάντηση μέχρι αύριο.
Όσο για τον προορισμό είχα ήδη κάτι στο μυαλό μου (το είχα χιλιοψάξει διαβάζοντας ότι ταξιδιωτικό υπάρχει στα moto site)…μια διαδρομή που λέγαμε με το Βασίλη εδώ και καιρό ότι θέλουμε να την κάνουμε.
Ακρωτήριο Ταίναρο – Γύθειο για διανυκτέρευση – Μονεμβασιά – Μυστράς!!!
Δίνανε και παίρνανε τα στοιχήματα με το Βασίλη για το αν θα έρθει…
Αργά το βράδυ ανοίγω το skype μπας και τον δω on line…Να και ο Θάνος μέσα… Άρχισα να σκέφτομαι ‘’βρε λες να του μιλήσω ή θα τον πιέσω???’’. Λέω μέσα μου δεν γίνεται, πρέπει να έρθει…θα περάσουμε καλά και θα είναι καλό και γι αυτόν να γράψει χιλιόμετρα με τη νέα του μηχανή! Θα του μιλήσω ‘’Θάνο τι έγινε…μπας και αποφάσισες για το 2ήμερο??? Απάντηση ΄΄είμαι μέσα..κανόνισα με τις δουλειές και θα έρθω, από χιλιόμετρα όπως ξέρεις δε νιώθω…’’!!! Ενημερώνω ενθουσιασμένος το Βασίλη και κλείνω απευθείας δωμάτιο για τη βραδιά διαμονής στο Γύθειο. Αρχίζω να οργανώνω διαδρομές και πληροφορίες για την κάθε περιοχή που θα επισκεφτούμε…
Μιάμιση μέρα μέχρι το πρωί του Σαββάτου που θα ξεκινούσαμε και ένιωθα ότι δεν περνούσαν οι ώρες…
Σάββατο πρωί στις 9.00 κάτω από το σπίτι του Βασίλη.
Ήταν το σημείο εκκίνησης μιας και ο Θάνος που έφτασε Παρασκευή Αθήνα, θα έμενε σπίτι του.
Και το ταξίδι ξεκινάει…Η Εθνική Οδός μέχρι τη στροφή για Σπάρτη έφυγε χωρίς στάση…
Η πρώτη στάση για να ξεπιαστούμε έγινε στη διαδρομή σ’ ένα σημείο, με θέα το χιονισμένο Ταϋγετο…
Ωραία διαδρομή με ωραίες στροφές και σχετικά καλή άσφαλτο, παρότι δεν το περιμέναμε…
Φωτογραφίες λίγο πριν την Αρεόπολη, σ’ ένα παραδοσιακό Μανιάτικο πύργο, με θέα απέναντι στο βουνό, το χωριό Οίτυλο.