Βιαστικός όπως κάθε πέμπτη πρωί .Είναι μέρα αγοράς βλέπεις και πρέπει να ετοιμάσει το μαγαζί πριν φύγει ,να προλάβει και την κινηση στην εθνική .Μια κούτα από το ταχυδρομείο του τραβάει την προσοχή ανάμεσα στις σημειώσεις για μήλα, αχλάδια και χαρτί τυλίγματος ,επιτέλους έπρεπε να το θυμηθεί αυτή τη φορά ,κόντευε ν αρχίσει να τυλίγει τυριά σε εφημερίδα.
Ανοίγοντας την κούτα αντικρίζει το γνώριμο σχήμα από ένα ρεζερβουάρ cb αποχρωματισμένο χωρίς την τάπα καύσιμου .Προσπάθησε να την φανταστεί πάνω μιας και πρόκειται για αντικείμενο φετίχ πλέον. Απάλλαξε το ρεζερβουάρ από τα χάρτινα δεσμά του και το έβαλε πάνω στο ψυγείο του πάγου. Έφυγε βιαστικά ,θα ασχολιόταν μαζί του το απόγευμα στην υπόγα. Πολύ περισσότερο απ όσο πίστευε…
Το σιδερένιο τραπεζάκι που εκτελούσε χρέη μικρού πάγκου στο υπόγειο είχε σήμερα την τιμητική του. Γύρω του είχε μαζέψει το αφα καντε της ομάδας των ξερόλων, ο Γιάννης ο βαφέας,ο Σταύρος ο συγκολλητής,ο Κώστας ο ηλεκτρολόγος,ο Μάριος ο μηχανικός και φυσικά ο γράφων.
-από τι μηχανάκι είναι;
Ρώτησε ο Σταύρος και τράβηξε μια ρουφηξιά από το τσιγάρο του ρίχνοντας καπνό πάνω από το τραπέζι.
-από cb
Απάντησα χωρίς να τον κοιτάξω μιας και την προσοχή μου μονοπωλούσαν τα δυο φιλέτα στα πλάγια.
-πες του να το πετάξει και να πάρει άλλο.
Γρύλισε ο Γιάννης και έφυγε να τρίψει κάτι ζάντες χωρίς να περιμένει απάντηση.
-όλα τα μουσεία μαζεύεις.
Είπε ο Μάριος συνεισφέροντας στο αρνητικό κλίμα.
Ο Κώστας δεν μίλησε καθόλου ,πήγε και στάθηκε πίσω από ένα xt και ασχολήθηκε με την πλεξούδα σε τέτοια θέση ώστε να με παρακολουθεί συνέχεια.
Ο μόνος που δεν έφυγε από κοντά μου ήταν ο Σταύρος. Όχι γιατί συμφωνούσε με την απόφαση μου να ασχοληθώ ,αλλά περισσότερο από περιέργεια.
Ξεκίνησα να σκάβω το σώμα του ξέροντας από πριν ότι οι πιθανότητες ήταν εναντίον μου.9 στα 10 ρεζερβουάρ με φιλέτα πλαϊνά ήταν τρύπια .Σε αυτό το σημείο μαζεύουν υγρασία , σκόνη και η διάβρωση δουλεύει ύπουλα .Λίγα λεπτά αργότερα οι φόβοι μου είχαν ήδη επιβεβαιωθεί. Βάζοντας ένα φακό στο εσωτερικό του μπορούσα να διακρίνω φως από μια μικρή τρυπίτσα. Συνέχισα και κατέβηκα πιο βαθειά ,όλο το φιλέτο αποδείχτηκε ότι ήταν σαθρό.
-στείλτο ρε μη σε νοιάζει ότι είναι θα το φτιάξουμε.
Ήθελα να είχα καταπιεί αυτά τα λόγια πριν προλάβω να τα ξεστομίσω.Τί θα του έλεγα τώρα;Πως να πεις σε κάποιον ότι ένα τέτοιο σπάνιο και ακριβό εξάρτημα ήταν για πέταμα;Μια ζωή ενθουσιώδης και παρορμητικός,να δω τώρα πως θα το μάζευα.
-στο πα μην ασχολιέσαι.
Πρόλαβε να πετάξει ο Γιάννης περνώντας από μπροστά μου για να βάλει μπροστά το κομπρεσέρ.
-άντε γαμήσου μαλάκα.
Φώναξα αλλά δεν ακούστηκε τίποτα μπροστά στον θόρυβο του μοτέρ.
-Σταύρο θα σφάξουμε φιλέτα πλαϊνά και θα κολλήσουμε καινούργια, με την ευκαιρία θα σφυρηλατήσουμε και τις λακκούβες.
Ήθελε να μου πει πως δεν έχει νόημα,πως η λαμαρίνα ήταν πολύ ψιλή και εξασθενημένη,πως θα έκοβε λίγο πιο πέρα αργότερα.Βλέποντας στα μάτια μου απελπισία όμως,έπιασε σφυρί και τροχό.
Απάντηση με παράθεση
Το ερωτημα ειναι : θελεις να καταπιεις τα λογια σου???Εγω παντως δεν νομιζω!!
