Ήταν ένα όνειρο, ένα στοίχημα με τον εαυτό μου, μια ανάγκη ετών και πολύ απλά κάτι που έπρεπε να γίνει…
Έτσι λοιπόν αρχές του χρόνου η απόφαση ήταν άμεση όσο άμεση ήταν και η απάντηση της Κατερινούλας, που μεταξύ μας δεν ξέρω αν είχε συνειδητοποιήσει σε τι μου απάντησε ναι και τι μπελά έβαλε στον εαυτό της, αλλά αφού με βόλευε οκ…. Η Κατερίνα είναι ο συνταξιδιώτης μου στην μοτοσυκλέτα και όχι μόνο η όποια έχει ζεστάνει αμέτρητες φορές την σέλα του TDM πάντα αδιαμαρτύρητα και με ένα όμορφο χαμόγελο και έτσι ξαφνικά όλες οι παλαβομάρες μου γίνονται <<μας>>( Τώρα μάλλον σκέπτεστε ότι είμαι πολύ τυχερός ε??? ναι! έτσι είναι)….. Ο επόμενος της παρέας, ο Τόλης, ένα φοβερό παιδί με το μυαλό στο κεφάλι του και με σωστά όρια στην οδήγηση ενός μαύρου V-strom 650, έκανε το ταξίδι μας πιο όμορφο και πιο ευχάριστο…. Ο Τόλης ήταν ο μόνος που είπε ναι και κράτησε τον λόγο του σε αντίθεση με πολλούς που είπαν ναι ναι ναι και στο τέλος……
Όσο λοιπόν ο καιρός περνούσε τόσο η κάρδια φτερούγιζε χαρούμενα και η φαντασία δούλευε ακατάπαυστα γύρω από όλα και όταν λέμε όλα το εννοώ ακόμα και φωτογραφικές πόζες είχα φανταστεί ο αθεόφοβος.
Ο προορισμός, η πολυταξιδεμένη Τοσκάνη με τα φοβερά τοπία τις υπέροχες ρομαντικές πόλεις και χωριά που λες και ξεπρόβαλαν από άλλη εποχή, που αν ζούσε τότε το σινάφι μας μάλλον θα είχαμε κανένα στάβλο-φόρουμ για άλογα και τι μάρκα πέταλα θα φορούσε ο καθένας, ή του τύπου αν ο σανός θα είναι 10-40 κτλ κτλ κτλ καταλαβαίνετε που το πάω μια χαρά θα τα περνάγαμε πάλι……. Σε όλο αυτό το σκηνικό εγώ το μόνο που έχω να προσθέσω είναι ότι το μέρος πρόκειται για ένα μοτοσυκλετιστικό παράδεισο με αμέτρητους στριφτερούς δρόμους οι οποίοι έχουν φοβερή άσφαλτο και χάραξη που είναι πάρα πολύ καλή και σε καμία περίπτωση δεν τρομάζει αλλά σε παραπέμπει να κατέβεις όλο και πιο χαμηλά….. και θα το κάνεις γιατί πολύ απλά δεν γίνεται να το αποφύγεις … Αυτοί οι δρόμοι λοιπόν θα σε οδηγήσουν σε εικόνες βγαλμένες από άλλη εποχή που δεν φαντάζεσαι πόσο όμορφες είναι και που καμιά φωτογραφία δεν μπορεί να αναδείξει πραγματικά το μέγεθος τους.. Τι να πει κανείς για την πανέμορφη Φλωρεντία την μυστηριώδη μεσαιωνική Σιένα, το κουκλόσπιτο Σαν Τζιμινιάνο την παιχνιδιάρα Πίζα με τον πύργο που γέρνει περισσότερο απ΄ όσο περιμέναμε και πολλά άλλα εκπληκτικά μέρη…..
Πάμε σιγά σιγά λοιπόν στο ταξίδι μας, και τα κακά μαντάτα δεν αργούν να έρθουν. Λίγο μετά την Κόρινθο ο ουρανός αρχίζει και μαυρίζει επικίνδυνα, η ιδέα της βροχής ωριμάζει στο μυαλό και οι πρώτες σταγόνες δεν αργούν. Μέχρι την Πάτρα έχουμε ήδη βραχεί αρκετά και ήμαστε ακόμη Ελλάδα…. Μετά από μια μικρή ταλαιπωρία μπαίνουμε στο καράβι και εκεί τα ξεχνάμε όλα αφού η προσμονή μας για την αυριανή μέρα ήταν τεράστια… Το ταξίδι με το πλοίο το προσπερνώ γρήγορα, το μόνο που έχω να πω το οποίο σίγουρα θα κάνει τους συνταξιδιώτες μου να γελάσουν είναι ότι όσο διήρκησε το δρομολόγιο ήμουν έτοιμος να σκάσω από το άγχος. Λίγο το τι θα συναντήσουμε, αν πάνε όλα καλά με τα ξενοδοχεία, γιατί δεν λέει να μείνουμε στο δρόμο πρώτη μέρα έφτανε…. Επίσης όταν ξεκινήσαμε είχα δυο μεγάλους φόβους για την επόμενη μέρα: 1ον Να μην οδηγήσουμε νύχτα μέχρι το camping και 2ον να μην βραχούμε…..
Κατά τις 18.30 την επόμενη φτάνουμε λοιπόν Ανκόνα με καθυστέρηση. Την ατμόσφαιρα μόνο τρομακτική μπορώ να την χαρακτηρίσω για πρώτη μέρα οδήγησης στην Ιταλία χωρίς να έχουμε και πολύ ιδέα για το τι δρόμους θα συναντήσουμε. Όπως καταλάβατε ασταμάτητη βροχή και ομίχλη, επίσης το ότι θα οδηγήσουμε βράδυ πλέον ήταν δεδομένο…. Αρκετά αργότερα λοιπόν και αφού έχουμε περάσει την Περούτζια, την τεράστια λίμνη Τρασιμέντο και αφού το σκοτάδι πλέον είναι γεγονός έρχεται το πρώτο μεγάλο σοκ… το gps μας βγάζει από τον κανονικό δρόμο και μας βάζει σε ένα επαρχιακό κομμάτι για τα τελευταία 40 χλμ, εκεί λοιπόν τα είδαμε όλα, στροφές και πάλι στροφές και πάλι στροφές που τις περνούσαμε λες και είχαμε γεννηθεί εκεί, οι μοτοσυκλέτες βιδωμένες στο βρεγμένο οδόστρωμα και η οδήγηση τοσο απολαυστική λες και ήμασταν σε στεγνό φρεσκοστρομένο κομμάτι… για την χάραξη ότι και να πω είναι περιττό… παρά το σκοτάδι και την μειωμένη ορατότητα ούτε μια φορά δεν τρομάξαμε και δεν χαιρετήσαμε τον άλλο κόσμο όπως συχνά συμβαίνει με του δικούς μας απίστευτους δρόμους….
Απάντηση με παράθεση
Δημοσιεύθηκε αρχικά από xarisiero
)
