Δεν μπήκα στην πόλη του Interlaken γιατί η ώρα ήταν 18:00 και έπρεπε να βρω και κάπου να μείνω και έτσι αποφάσισα να συνεχίσω προς Meiringen.
Στο σιδηροδρομικό σταθμό της πόλης βρισκόταν και το τουριστικό γραφείο, όπου μια ευγενικότατη κοπέλα μου βρήκε ένα b&b.
Το δωμάτιο είναι σαν τα zimmer της Αυστρίας, όπου ο ιδιοκτήτης έχει φτιάξει δωμάτια σε έναν όροφο στο σπίτι του και τα νοικιάζει.
Έτυχα σε μια παράξενη ιδιοκτήτρια που με κοίταζε καλά καλά όταν έφτασα και μου μιλούσε καχύποπτα. Της ζήτησα να δανειστώ το labtop της για να μεταφέρω τα βίντεο σε κάρτα μνήμης γιατί ήταν full και αρνήθηκε λέγοντας ότι φοβάται μη της περάσω ιό. Μου έφερνε σε κάτι μεταξύ γεροντοκόρης και λεσβίας, δεν έκατσα να ασχοληθώ και πολύ.
Βγήκα στην πόλη για φωτό και φαϊ.
Απλή πόλη, χωρίς κάτι αξιόλογο...
ΜΕΡΑ 5η
Αφού έφαγα ένα πρωινό σαν βίσωνας, έφυγα από την παράξενη ιδιοκτήτρια και σταμάτησα σε ένα βενζινάδικο της πόλης για να φουλάρω, να τσεκάρω την πίεση στα ελαστικά και να ρωτήσω για ένα μαγαζί με ηλεκτρονικά είδη. Δεν γινόταν να περάσω όλα τα ελβετικά passa και να μη γράψω ούτε ένα βίντεο.
Βρήκα ένα μαγαζί, μόλις που είχε ανοίξει. Ο υπάλληλος του μαγαζιού μου έδωσε δυο κάρτες μνήμης, τις πλήρωσα αλλά μετά είδα ότι δεν τις αναγνώριζε η κάμερα. Με ρώτησε αν είναι σημαντικό για ‘μένα να γράψω τα βίντεο από τα passa και αφού ρώτησε το αφεντικό του, μου είπε να χρησιμοποιήσω το PC του μαγαζιού για να αντιγράψω τα αρχεία. Τους χιλιοευχαρίστησα και τους δυο, μου είχαν φτιάξει κι άλλο τη μέρα, που ήταν ήδη καλή λόγω καιρού…
Μαζί με τον Chris… ο οποίος είχε ενθουσιαστεί με την ιδέα του ταξιδιού μου!
Στο δρόμο λοιπόν, προς Sustenpass…