Μοναχικό ταξίδι… Τι σκέψεις κάνει κάποιος όταν διαβάζει αυτές τις δυο λέξεις? Οι περισσότεροι στην ιδέα και μόνο να ταξιδέψουν χωρίς παρέα ίσως φοβούνται ή το θεωρούν ξεκάθαρη τρέλα, άλλοι το έχουν κάνει και γούσταραν. Ελάχιστοι το έχουν κάνει και τρόπο ζωής…
Η αλήθεια είναι ότι τα μοναχικά ταξίδια δεν είναι για όλους. Αυτός είναι και ένας λόγος που ήθελα να το δοκιμάσω. Για να δω αν θα με συναρπάσει, όσο με συναρπάζει και η ανάγνωση τόσων μοναχικών ταξιδιωτικών που έχω διαβάσει και είχαν δώσει τροφή στη σκέψη μου, και να θέλω να το επαναλάβω…
Που θα πας? Τι θα δεις? Και αν συμβεί κάτι? Τι θα κάνεις μόνος σου στην τελική?
Δεν υπάρχει κάποια απάντηση συγκεκριμένη… Πας εκεί που θέλεις, βλέπεις αυτά που σε ενδιαφέρουν. Για το αν συμβεί κάτι δυσάρεστο δε μπορείς να γνωρίζεις, αλλά σίγουρα μεγάλο ρόλο κατά τη γνώμη μου παίζουν οι οδηγικές ικανότητες (όχι απαραίτητα το να είσαι γρήγορος), η συνείδηση που έχεις σαν οδηγός, η αντοχή σου και από κει και πέρα η τύχη!
Οι φόβοι μου ήταν δυο : πρώτον να μη μου συμβεί κάτι, κατά κύριο λόγο σκασμένο λάστιχο ή κάποια βλάβη (αν και με το Yamaha δεν υπάρχει λόγος να ανησυχώ!) γιατί θα με καθυστερούσε αρκετά στο ιδιαίτερα σφιχτό πρόγραμμα, και δεύτερον ο καιρός που θα συναντούσα γιατί δε θυμάμαι να έχω οδηγήσει σε βροχή (για χιόνι δε λέω καν) πάνω από 3-4 φορές όσα χρόνια οδηγώ μοτοσυκλέτα… και μάλιστα με φορτίο!
Το αρχικό πλάνο έλεγε Nordkapp, camping, επιστροφή από Βαλκάνια, 3 εβδομάδες στο δρόμο μόνος… Στο χειμώνα που πέρασε άλλαξαν τα σχέδια, είπα να ταξιδέψω πάλι διπλός στην άλλη μεριά των Άλπεων αυτή τη φορά, τη δυτική, ένα ταξίδι ανάλογο με αυτό του 2013… Τελικά, ενώ το ταξίδι ήταν έτοιμο στα «χαρτιά», άλλαξαν πολλά πράγματα στην προσωπική μου ζωή που μου έδωσαν ταυτόχρονα τη δυνατότητα να εκμεταλλευτώ την ευκαιρία και να κάνω ένα ταξίδι μόνος, για να δω εν τέλει ρε παιδί μου πως θα νιώσω, θα μου αρέσει? Ή θα θέλω να γυρίσω άρον άρον πίσω?
Τα εισιτήρια για το πλοίο Πάτρα-Βενετία κλείστηκαν από airtickets.gr (199 ευρώ πήγαινε-έλα), εννοείται κατάστρωμα για να πέσει το κόστος! Από εξοπλισμό ήμουν κομπλέ, η μοτό δε χρειαζόταν τίποτε επίσης… Είχα διαβάσει τόσο καλά τις διαδρομές, που τις είχα μάθει απέξω. Το ημερήσιο πρόγραμμα εξάλλου ήταν απλό!
Απλά μετρούσα τις μέρες για να φύγω!
…