Έχω βαρεθεί να βλέπω σκουτεράκια και παπάκια να με περνάνε "ζω πεθαίνω" μέσα στην πόλη. Προσπεράσεις σε πολυσύχναστα στενά, κολλημα απο πίσω ρόδα ρόδα, σφήνες δίχως αύριο και ότι ηλιθιότητα μπορέις να σκεφτείς.
Χθες το μεσημέρι π.χ. με είχε ένας με ενα 50ράκι με flip up τρένο σε κατηφόρα με στροφές. Τον ειδα στους καθρέπτες και επιασα τον εαυτό μου να επιταχύνει παραπάνω από το ψυχολογικό όριο των 50-60 χλμ/ώρα γιατί νόμισα οτι θα πέσει πάνω μου.
Αφού τελειωσε η κατηφόρα και πιάσαμε ευθεία, είχαμε ενα αυτοκίνητο μπροστά και αποφασίζει ο βλάκας να προσπεράσει σε διπλή γραμμή με τυφλή στροφή στα 50 μέτρα, τέρμα τα γκάζια και την λαδίλα δίνει ρέστα. Βγαίνει και ενα οχημα απο την στροφή και τελευταία στιγμή το κόβει αριστερά για να μην γίνει χαλκομανία. Μούτζες, βρισίδια αλλά ο φίλος στα @@ του συνέχισε με την ξέφρενη πορεία του μέχρι που το βλέπω σταματημένο στα φανάρια. Πάνω κοντά να του ρίξω live βρισίδια με βλέπει στον καθρέπτη και τσουπ και ανάβει το πράσινο. Γκαζώνει αυτός όλα μέσα και φευγει πετώντας σε δρόμο με διασταυρώσεις, παιδιά, παζάρι, παρκαρισμένα αυτοκίνητα δεξια αριστερά, οπότε το παράτησα και δεν ασχολήθηκα άλλο.
Αυτό συμβαίνει 2-3 φορές κάθε εβδομάδα, με διαφορετικά άτομα κάθε φορά.
Τι σκατά παίζει; Κομπλεξισμός εναντι στις μεγάλες μηχανές; Μαζικός κάλος στον εγκέφαλο; Αν το κάνει και κάποιος απο εδώ μπορέι να μου εξηγήσει τους λόγους που παίζει την ζωή του και των άλλων κορώνα γράμματα; έχει να αποδείξει κάτι; τι καταλαβαίνει;
Από την μεριά σας ενδίδετε στις προκλήσεις; πως τις αντιμετωπιζετε;
Απάντηση με παράθεση
Δημοσιεύθηκε αρχικά από SHOOTER045
