Για μπακλαβά ξεκίνησα ...

[matmat]

Οι μισθοί στην Βουλγαρία δεν είναι και ότι καλύτερο και η ζωή είναι ακριβή
Για εμάς με το ευρώ μπορεί να δείχνει φτηνή αλλά αν το σκεφτεί κανείς είναι ακριβώς το ίδιο , μερικές τιμές ενδεικτικές :
Γάλα 1 λίτρο 1.90 λέβα ………1,30ε
ψωμί (500g) 1.00 λέβα ……….0,70ε περίπου
Νερό (1.5 λίτρο) 0.80 λέβα ……0,50ε περίπου
Πακέτο τσιγάρα (Marlboro) 5.20 λέβα …..4ε
άμα το δούμε σε αντιστοιχία μισθού των 400ε τότε στα ίδια σκατά βράζουμε .
Και η βενζίνη ακόμη πανάκριβη είναι για τον Βούλγαρο , παρόλα αυτά ζει χαίρεται και παλεύει .
Κάτι τέτοιες σκέψεις με κάνουν να μην θέλω να γυρίσω ακόμη Ελλάδα παρά την απειλή για βροχή που εκτός της ειδοποίησης από τον Bart το βράδυ που με έτρωγε να φύγω για Κομοτηνή όσο πιο γρήγορα μπορώ , την ένοιωθα που πλησίαζε , έβλεπα τα σύννεφα στο βάθος και ήξερα από αφηγήσεις ταξιδιωτικών ότι η Ροδόπη θες δεν θες θα σε μουσκέψει
Πόσο μωρέ ; σιγά !

[matmat]

Η ώρα είναι εφτά και μισή , βγαίνω από το πάρκινγκ και ψάχνω να βρω τον δρόμο που μπήκα το βράδυ , σιγά που δεν θα χανόμουν , άλλη γέφυρα είναι αυτή που περνάω . Τα μαγαζιά ακόμη κλειστά , ένα βενζινάδικο έχει και καφέ , περνάω , είναι ανοικτό αλλά βαριέμαι να πισωγυρίσω .
Σε κάποια περίεργη καμπή που είναι και διασταύρωση δεν καταλαβαίνω την ταμπέλα και βρίσκομαι μπροστά στην μια από τις λίμνες , εκεί υψωμένο ένα παλιό μοναστήρι με κάνει να θέλω να σταματήσω για επίσκεψη και φωτογραφία .
Ντράπηκα και για τα δύο καθώς ακριβώς απέναντι ήταν ένα αστυνομικό τμήμα με τους μισούς αστυνομικούς να κάθονται απ έξω .
Ε! αφού σταμάτησα ας βάλω το δαβολόπραγμα να με βγάλει από εδώ .
Και πού να πάω , πάντως όχι πίσω από τον ίδιο δρόμο , δεν έκανα τόσα χιλιόμετρα για να μην δω τίποτα . Η αρχική σκέψη για Ανδριανούπολη είχε πάει περίπατο , λεφτά πολλά έτσι κι αλλιώς δεν είχα κι έπρεπε να βγάλω κι άλλη μια βδομάδα με ότι έμενε .
Χάρτης έξω και ψάξιμο , ωραία λεω θα ακολουθήσω τον Άρδα προς τα πάνω και θα βγω από Εξοχή για Δράμα .
Κι από πού θα φύγεις ρε μεγάλε που του διαόλου το κέρατο έχει κολλήσει να σου δείχνει τον δρόμο για Κομοτηνή ;
Ρώτα τους αστυνομικούς (ψιθύριζε η φωνούλα μέσα μου) . λές ; λέω , τραβά …
Και πάω ψιλοχεσμένος , με τον χάρτη αγκαλιά .
Ευτυχώς που μου ήρθε ο «ωραίος» της παρέας και τσάτρα πάτρα συνεννοήθηκα
-Θέλω να πάω στο Ἀρδινο
- Αααα! Ardino , devil’s bridge
- (αυτό με το διάβολο δεν το έπιασα) Γιεες γιεεες
- left, right , left , και μου δείχνει ότι έχει ταμπέλα από εκεί που είχα έρθει
- Προσπαθώ να του πώ ότι θέλω να πάω Ελλάδα από τον σταθμό της Εξοχής
- Γιατί ; ( μου λέει ) από εδώ –αντίθετη πλευρά –είναι πιο γρήγορα κι εύκολα , από Κομοτηνή δηλαδή
- ( Ρε άνθρωπε δεν θέλω ξανά τον ίδιο δρόμο) Νοοο , θέλω να παω από Smolyan
Κάτι μου είπε , δεν κατάλαβα χαιρετηθήκαμε κι έφυγαααααααα

[matmat]

Θέλω να τρέξω , να προλάβω να ρουφήξω κάθε ανάσα του δρόμου , είναι η πρώτη μου φορά με την μηχανή που ξυπνώ πέρα από τα σύνορα .
Πέρσι που είχα ξαναβγεί ήταν αλλιώς, απ το πρωί ως το βράδυ οδηγούσα και δεν διανυκτέρευσα πουθενά .
Είμαι χαρούμενος και φοβισμένος , έχει όμορφη δροσιά κι ακόμη δεν έχω πιει καφέ
Ο δρόμος είναι σχετικά καλός ευεργετικές στροφές και πηγές διάσπαρτες κάθε λίγο πράγμα που μου έκανε εντύπωση από την αρχή που μπήκα στην Βουλγαρία ,
είναι συνήθως πιασμένες από κόσμο που γεμίζει νερό ή απλά κάθεται
Σταμάτησα σε μια για ένα τσιγάρο κι ο γκαντέμης ήταν ή στερεμένη ή ταπωμένη
πάντως νερό δεν έβγαζε .

[matmat]

κι ένα κομμάτι δρόμου με την διασταύρωση για Lenishte πριν το Ardino

[Red Rider]

Πολύ όμορφα!

[MikeG]

Γεια σου Ματθαίε ποιητή! ΟΙ ρακές από μένα!

:raki: :raki: :raki:

[matmat]

Πρώτος μέσα στους μάστορες χτίζει ο Μανόλ γιοφύρια
κι αυτό που χτίζει ολημερίς γκρεμίζεται τη νύχτα
κι αυτό που χτίζει ολονυχτίς γκρεμίζεται την μέρα …

Η λαογραφία και η παράδοση στους λαούς ειδικά των Βαλκανίων είναι λίγο πολύ οι ίδιες , κοινά ήθη , κοινά έθιμα , κοινή πορεία στους μεταβυζαντινούς αιώνες (πόσο μα πόσο δίκαιο είχε ο Ρήγας ! –άλλη κουβεντα αυτή-)
Πώς να ξεφύγει το γιοφύρι ;

[matmat]

Το Ardino είναι γνωστό κυρίως για το γεφύρι του διαβόλου -Diavolsky most ή Devil’s Bridge- , εκτός από την κλωστουφαντουργία του .
Με την ίδια ονομασία συναντούμε αρκετά γεφύρια τόσο στα Βαλκάνια όσο και στην Ευρώπη , ο μύθος σχεδόν ίδιος παντού και η φαντασία του ανθρώπου αστείρευτη φτιάχνει τα πιο όμορφα τραγούδια .
Η μια εκδοχή ταιριάζει με τον δικό μας μύθο του Γεφυριού της Άρτας , η άλλη θέλει
αυτοπροσώπως τον διάβολο να προτείνει στον επίδοξο νεαρό μάστορα να φτιάξει το γεφύρι . Μέσα σε 40 μερόνυχτα ο Δημητάρ το χτίζει , έτσι που να μην φαίνεται αλλά και να φαίνεται το πρόσωπό του κι ύστερα πέθανε για μην μαθευτεί το μυστικό .
Στην μεσιανή καμάρα υπό μια συγκεκριμένη γωνία και με ιδανικές συνθήκες λένε πως εμφανίζεται μες το νερό το πρόσωπο του διαβόλου .
Ποιος κάθεται τώρα να λογαριάζει τα μεταφυσικά όταν διακρίνει την αρμονία .



Και μια φορά περάσανε ΄πο τ’ ώριο το γιοφύρι
και τη γυναίκα κράξανε του πρώτου απ’ τους μαστόρους :
Μανόλαινα , Μανόλαινα , που ‘σαι κι ο γιός σου κλαιει !
Κι απ’ το γιοφύρι έσταξε σταλιά –σταλιά το γάλα
και βύζαξε σταλιά –σταλιά το καλό γάλα ο γιός της
Και κάθε που η Μανόλαινα γροικά κι ο γιός της κλαίει
ή και τις αδερφάδες της γροικά τη φωνάζουν ,
σταλιά –σταλιά το γάλα της τρέχει απ’ το γιοφύρι
κι έρχεται ο γιός της και σταλιά –σταλιά το γάλα πίνει .

Έτσι τελειώνει το όμορφο παραδοσιακό τραγούδι , κι έτσι σταλιά -σταλιά μαζεύει το γάλα του κι ουρανός .


Οι φωτο απο το κινητό γιατί η φωτογραφική δεν μου έκανε την χάρη .

[matmat]

Αντηχούν στ’ αυτιά μου οι φωνές της Ροδόπης , ο Ιμάμης από ώρα έχει τελειώσει το κάλεσμά του και το Ardino έχει ξυπνήσει για τα καλά κι εγώ παρότι δεν είδα το πρόσωπο του διάβολου στο γεφύρι θέλω διαολεμένα έναν καφέ .
Διαλέγω και κάθομαι απέναντι από το τζαμί που έχει μπροστά του μια μικρογραφία του γεφυριού με μια βρύση που τρέχει νερό , σκέφτομαι την ειρωνεία του να πίνεις νερό απ τον διάβολο και να χορεύουν πλάι δερβισάδες .
Τα σύννεφα όμως που μαζεύονται στο βάθος νομίζω πως δεν μπορούν να ξεχωρίσουν καμιά ειρωνεία , πρέπει να φύγω , η Ροδόπη με καλεί στην αγκαλιά της σαν ναϊάδα και εδώ δεν είναι η Πίνδος για να γεννήσει η Κρέουσα τον γιό της , εδώ είναι η Άβα που με τα θέλγητρά της ερωτοτροπεί με τον θαλάσσιο Ποσειδώνα .
Πόσο χρόνο άραγε έχω ; προλαβαίνω να βρω κι εγώ μια ναϊάδα σε τούτες τις καμπές
και τον αργό χορό του Άρδα ;

[matmat]

Οι στάσεις είναι συχνές , το λίγο πιο κάτω αποκτά άλλο νόημα , κάθε χιλιόμετρο ολόκληρο ταξίδι και εγώ δεν ξέρω αν παρακάτω βρω κάτι πιο όμορφο από τούτο που αποτυπώνεται στα μάτια μου , τον νου , την ψυχή .
Όσο ντρέπομαι να φωτογραφίζω μέσα στις πόλεις κι αναμεσα στον κόσμο τόσο με παρασύρει η γαλήνη και η μαγεία των βουνών
Νοιώθω σαν περιπλανώμενος σειληνός που τρέχει πίσω απ’ τις μαινάδες και τις παραφυλάει που λούζονται στα νερά και στις πηγές

[matmat]

Έχω διανύσει μόνο 17 χιλιόμετρα σε πάνω από μια ώρα κι έχω άλλα διακόσια περίπου μέχρι τα σύνορα της Εξοχής , ακόμη δεν έχω μπει στην καρδιά της Ροδόπης κι όμως έχω ποτίσει από την ανάσα της , δοκίμασα τους καρπούς της , κράνια και βατόμουρα από τα πόδια του Άρδα .
Ο Βούλγαρος τα χαίρεται τα βουνά του και τα τιμάει δεόντως , ξεχνάω πως είναι Κυριακή , κάθε πηγή και μια γιορτή και στις κρανιές κρεμάν βραχιόλια και χαιμαλιά ασπροκόκκινα όπως κάναμε κι εμείς μικρά παιδιά με τον Μάρτη στα χέρια , κάτι τέτοιο μου ήρθε στο μυαλό , αυτό και η γονιμότητα . Ρώτησα τον Τσιοπελάκο και μου είπε πως το έχουν και στην Ρουμανία αυτό και το κάνουν για να δηλώσουν την χαρά τους .
Περνάει η ώρα όμως κι εγώ ρεμβάζω διαβαίνοντας κρεμαστές γέφυρες

[matmat]

Κρεμιέται η ψυχή πάνω από το ποτάμι , ζαλίζομαι στην ροή του , πόσο είναι το απέναντι αναρωτιέμαι και δως του βήμα βήμα να το φτάσω .
Πρέπει και να γυρίσω και καταριέμαι τις φαεινές μου ιδέες

[matmat]

Είχε και μια ταμπέλα εκεί που ούτε και ξέρω τι έλεγε πάντως κάτι Ελληνοβουλγάρικο ήταν που χρηματοδοτήθηκε από την Ευρωπαϊκή ένωση

[matmat]

Λίγο πιο κάτω σε μια γέφυρα 15 μέτρα πάνω από το ποτάμι τρεις άνθρωποι ψαρεύουν με τα καλάμια τους σαζάνια και πέστροφες .
Θέλω πολύ να σταματήσω δίπλα τους να πάρω κι εγώ ένα καλάμι και να μετρώ το ρεύμα με τις ώρες , εδώ δεν πετάνε τάπες στα βαρέλια εδώ μετρούν τις ώρες με τα σύννεφα και το τραγούδι απ το βουνό που στράτα την στράτα διαδέχεται και τα πυκνά μαυροπεύκα αθροίζουν τον καημό τους .

[Pan (dvs)]

Ακομη περιμενω να δω τον μπακλαβα.