Για μπακλαβά ξεκίνησα ...

[matmat]

"Τώρα νοιώθω στο σπίτι μου . Βουνά τριγύρω
και κορυφές ορθώνονται , ψηλά , άγρια δάση
θροίζουν νερά κρυστάλλινα , αφρισμένα , βουίζουν
εδώ παντού κοχλάζει η ζωή . Τρυφερή μάνα
γλυκά με νανουρίζει η φύση με τραγούδια ,
κρατώντας με , με αγάπη επάνω στην καρδιά της

Τώρα νοιώθω στο σπίτι μου . Η κορυφή του Ελένιν
τρυπά τον μπλέ ουρανό και με καλεί κοντά της
το Μπριστεμπόρ , με τα έλατα και τα γιγάντια
πεύκα του , νέα μου δίνει ζωή και προς τον Νότο
τεράστια η Τσάρεφ Βρίχ , τη φαλακρή κορφή της
και την ανάμνηση του τσάρου ψηλά ορθώνει …"

Ivan Vazov
(Στο μοναστήρι της Ριλας – απόσπασμα )

Λόγια από έναν Βούλγαρο ποιητή για τα βουνά του που τρύπωσαν για τα καλά στο σκουριασμένο φυλλοκάρδι , σ’ αυτό το διψασμένο για ταξίδι κορμί .
Λόγια που σάλεψαν με μιάς την αργοκίνητη άμαξα του νου να ξεκολλήσει απ την λιωμένη άσφαλτο της πόλης .
Γιατί αν δεν φύγεις πρώτα νοητά ταξίδι δεν βγαίνει

[matmat]

«Ο Τζουλιος Βερν δεν έκανε ούτε ενα ταξίδι κι έγραψε ένα από τα πιο όμορφα λογοτεχνικά έργα , το “Μιχαήλ Στρογκόφ” , που για έναν περίεργο λόγο με φέρνει συνειρμικά στο μοσχαράκι στρογκανόφ , αλλά , δεν έχει καμία σημασία η γεύση που σου έρχεται όσο η επιθυμία που γεννιέται μέσα σου .
Γιατί, για επιθυμία πρόκειται όταν ακολουθείς τα βήματα του στα Ουράλια , στις στέπες του Αικτέρινμπουρκ και γεύεσαι νερό απο την Βαϊκάλη τον βαθύτερο ταμιευτήρα γλυκού νερού στον κόσμο .
Επιθυμία ίσως ανεκπλήρωτη στον χρόνο που διασχίζει έντεκα ζώνες και χίλιες ζωές . Κάπου ξεκουράζεις το όνειρο και ζωγραφίζεις μικρότερα βήματα . Μέχρι όπου φτάνουν τα πόδια σου έλεγαν οι παλιοί . Τα πόδια μου φτάνουν από την μια στεριά στην άλλη , απ το Ιόνιο στην Μαύρη θάλασσα στο πέταγμα του Φρίξου , απ το Αιγαίο στην Κασπία να με φλερτάρουν τα μάτια του οξύρρυγχου , απο την Λισσαβόνα στο Βλαδιβοστόκ για μία κούπα Ανατολής .
Μεγάλος ο κόσμος κι όλα ένα βήμα μέσα στην ζωγραφιά μου . Είκοσι χώρες στο χρέος μου , δώδεκα χιλιάδες χιλιόμετρα σκορπίζουν την μοναξιά μου και μια Πόλη να διαλέξεις να με βρείς…» ( Έτσι έλεγα τον χειμώνα που πέρασε )

[matmat]

Κάπως έτσι φτάνεις να αναρωτιέσαι , πώς έφτασα εδώ πάνω , πως φτιάχτηκε αυτή
ομορφιά μέσα σε τόσα σύννεφα ;

[matmat]

Εύκολο είναι , παίρνεις «λάθος» δρόμο , αναιρείς τον προορισμό και αντί για ανατολή κοιτάς τον βορά στον χάρτη
ή σε παρασύρουν οι ταμπέλες της Εγνατίας και ο αδηφάγος χρόνος

[matmat]

Ο νέος συνοριακός σταθμός της Κομοτηνής (Νυμφαίας – Μακάζα) βρίσκεται 22 χιλιόμετρα βόρεια της Κομοτηνής και το Κίρτζαλι 78 χιλιόμετρα και δεδομένης της κούρασης της σχετικά προχωρημένης ώρας (περίπου 7:30) και τα 300+χλμ μέχρι Ανδριανούπολη (Endrine) που σκεφτόμουν να πάω ήταν μια καλή λύση μη θέλοντας να διανυκτερεύσω εντός συνόρων
Στοίχημα με τον εαυτό μου να σπάσω την χιλιάρα που δεν το κατάφερα , αν και πάλι δεν θα γινότανε μιας και η Ανδριανούπολη είναι 980 χλμ.
Λίγο η ζέστη του Σαββάτου λίγο η μεγάλη αποχή από βόλτες , κάτι παραπανίσια κιλά, αιμορροΐδες και κακός υπολογισμός στάσεων (γεράσαμε θρασύβουλααα) αλλά και το φάγωμα του πίσω ελαστικού από τις ευθείες της εθνικής με φρίκαραν , όπως και το να με πιάσει νύχτα στην Τουρκία και να μην δώ την μεγάλη γέφυρα .
Δεν βαριέσαι , αύριο λέω , θα γυρίσω από εκεί και ίσως να είναι και καλύτερα

Από την Κομοτηνή μέχρι την διασταύρωση περίπου για Τυχηρό είναι «σταύρωση»
άθλιος δρόμος και με ταμπέλες που πιο μικρές δεν γίνονται , το καλύτερο για να μην χαθείς είναι να ακολουθείς τους Βούλγαρους ειδικά αν πετύχεις καμιά Βουλγάρα καλλονή με ηχεία που σπάνε σε ρόκ ρυθμό την αθλιότητα τόσο της μοναξιάς σου όσο και του δρόμου
Μέχρι που φτάνεις στο φυλάκιο και βλέπεις απλά δυο φύλακες να κοιτάνε Διαβατήρια ή ταυτότητα
- Πράσινη κάρτα , δίπλωμα , άδεια, κάτι ; θέλεις ;
- Όχι μωρέ πέρνα
- … ; ; ;
-Βενζινάδικο έχει κοντά ;
- Σε 14 χλμ
- Ευρώ παίρνουν ;
- Ναι ρε φύγε
- Βινιέτα ;
- Φύγεεεεε
Οκ δρόμο

[matmat]

[matmat]

στην Βουλγαρία πλέον
για Kardzali ...

[o_gavros]

δεν ξέρω τι κάνεις λάθος,αλλά τα συννημένα δε φαίνονται.
και είναι κρίμα γιατί το πας ωραία το στόρυ

[matmat]

δεν ξέρω τι κάνεις λάθος,αλλά τα συννημένα δε φαίνονται.
και είναι κρίμα γιατί το πας ωραία το στόρυ

ουτε κι εγω ξέρω
στην αρχή μου τις δείχνει και μετα μου γραφει απλά συνημμένο
για δές τώρα κι αμα ειναι να βρω τι κανω λάθος :/

Σε ευχαριστω

[Sapadak]

Oi photos fainontai kanonika.

Otan ksananebeis prostadwpan, steile minina na boithisoume (me tis aimoroides )

[ggs]

Εύκολο είναι , παίρνεις «λάθος» δρόμο , αναιρείς τον προορισμό και αντί για ανατολή κοιτάς τον βορά στον χάρτη
ή

Ματθαιε....



Δωσε ταξιδι..

[akis_trevor]

[taisteal]

[matmat]

Η μαύρη ράχη του ανίερου αυτού σκουληκιού με παρασέρνει να γλυστρώ επάνω του τις σκέψεις μου ενώ καταστρατηγώ τους κανόνες έναν έναν και ρουφάω αχόρταγα τον πρώτο άνεμο τις πρώτες μυρωδιές της άλλης πλευράς .
Η κούραση έχει εξαφανιστεί με την επίδειξη του Διαβατηρίου , λές και κρυβότανε μέσα στα χάρτινα φύλλα του.
Έχω ήδη διανύσει τα πρώτα δέκα χιλιόμετρα και ούτε βενζινάδικο αλλά ούτε χωριό έχω δεί .
Το σκουλήκι γίνεται φίδι κι αρχίζει να με δαγκώνει με την αμφισβήτηση στα πύρινα μάτια του , γατί δεν έβαλα στο Ελληνικό αφού ξέρω πως η γεροπαράξενη Αφρικα με τα βουλιαγμένα μάγουλα κάνει ότι γουστάρει .
Ίσως έχω την μοναδική 18λιτρη , σε χωρητικότητα Αφρικα και δεν έχω ούτε μια φορά διασταυρώσει πόσο καιει κάθε φορά είναι διαφορετικά , πέρσι είχα δει μέχρι και 270χλμ μέχρι να ζητήσει ρεζέρβα , φέτος μου ζήτησε και πρίν τα 200 .
Άβυσσος οι βουλές του καρμπυρατέρ και του βουλιαγμένου ντεπόζιτου .
Μετά από πέντε χλμ περνάω ένα χωριό (αι ντον ρημεμπερ δε νεημ ) οπου στο εβγα του βλέπω μια μεγάλη επιγραφή απέναντί μου ΒΕΝΖΙΝΑ .
Και πώς πάνε απέναντι ρε μεγάλε ; που έχει έναν τοίχο μπροστά και το ο θεός να το κάνει πρατήριο είναι σαν υπόλοιπο βομβαρδισμού ;
Κάπου θα έχει παρακάτω και δρόμοοοο .

[matmat]

λίγο παρακάτω...