Grab The Flag Rijeka 2014

[sapila racing]

H ιδέα να παμε στο Grag The Flag και συγκεκριμένα στην Rijeka έπεσε το 2007, όταν ήρθε ο φίλος μου ο Δημήτρης στο γκαραζ κι έφερε μαζί του το φυλλάδιο του Grab the Flag εκείνης της χρονιάς.
Από τότε το είχα στο συρτάρι και το κοίταζα, το ξανακοίταζα, το συζητούσαμε που και πού με τους φίλους, και τελικα φέτος ωρίμασε το πράγμα, ένεκα και κάποιων συγκυριών (πχ κλειστη η πιστα των Σερρών) και πήγαμε!
7 χρόνια πέρασαν από τότε, και τώρα που τα καταφέραμε και πήγαμε συνειδητοποιήσαμε οτι έπρεπε να έχουμε παει νωρίτερα.
Στην πορεία μπήκαν κι άλλοι στις συζητήσεις και συζητούσαν και το να συμμετέχουν, αλλά τελικά είμαστε οι δυό μας, εγω και ο Δημήτρης (binis racing).
Σίγουρα θα ήταν καλύτερα να εχουμε παρέα κι εναν φίλο τουλάχιστον, να μας βοηθήσει οταν είμαστε πτώματα, να βγάλει καμμιά φωτό παραπάνω οταν δεν προλαβαίναμε, να μας βοηθήσει στον ανεφοδιασμό στον αγώνα endurance, αλλά η ομάδα μας είμαστε οι δυό μας και ο ενας βοηθούσε τον αλλο.

Δεν είναι εύκολο να περιγράψω την αίσθηση που μας εχει μείνει απο αυτό το ταξίδι και τους αγώνες που τρέξαμε, και σίγουρα δεν γίνεται να μεταδοθεί σε καποιον που δεν εχει βρεθεί εκει. Ομως θα προσπαθήσω να σας δώσω μια εικόνα ωστε να νιώσετε κι εσείς λίγα απο αυτα που ζήσαμε εκεί.

Κατ αρχήν ας ξεκινήσουμε με τις μοτοσυκλέτες.
Εγώ δεν είχα αλλη επιλογή απο το BMW R75/6 μου με το οποίο τρέχω σε ραλλυ, στο Τατόι κλπ.
Βαρύ κι αργό, αλλά δεν έχω κι άλλο, το SR500 θα ηταν ακόμα πιο αργό εκει.
Ο Δημήτρης είχε αρχικό σχέδιο να ανέβει με 2 μοτο, το Desmo 350 που ειχε στο Τατόι φέτος, και το Pantah 600 με το οποίο θα έτρεχε στα 750 και θα το τρέχαμε και στον 2ωρο αγώνα endurance συνεταιρικά με αλλαγές οδηγών.
Το 350 τελικά έμεινε πίσω κι ετσι είχαμε και χώρο στο transit και πήραμε και τα ποδήλατα να κυκλοφορούμε εκει.

συνεχιζεται...
μην αρχίσετε να γραφετε διαφορα να μεινει καθαρό. Ευχαριστώ.

[sapila racing]

Oι προετοιμασίες κλπ περιγράφηκαν σε αλλο thread ( εδω http://www.moto.gr/forums/showthread.php?t=139706 ), οπότε εδω συνεχίζω με τα του ταξιδιού και το event αυτό καθε αυτό.
Αποφασίστηκε να παμε με καράβι γιατί υπαρχουν καποια προβλήματα με τα οχήματα που περνανε φορτωμένα με άλλα οχήματα απο FYROM, και προκειμένου να μπλέξουμε επιλέξαμε το φερρυ.
Απο την Πεμπτη 18/9 είχα παει την BMW στο μαγαζί του Δημήτρη, απ όπου θα ξεκινούσαμε, και την Παρασκευή 19/9 φόρτωσα τα πράγματα στο αυτοκίνητο, και πήγα στο μαγαζί του.
Εκεί μας περίμεναν φίλοι για να μας χαιρετήσουν, ενα ωραίο κλίμα που μας ανέβασε ψυχολογικά.
Μας έφτιαξαν και μπλουζάκια και αυτοκόλλητα για το Transit, και μπύρες κι απ όλα.
Το transit ηταν φορτωμένο ήδη οταν έφτασα, μπήκαν και τραπεζια, καρέκλες, ποδήλατα, σταντ, εργαλεία κλπ που κουβάλησα κι εγω και είμαστε πλέον έτοιμοι να φύγουμε.


PS Hταν κι αλλοι φίλοι εκει αλλά δεν ειχαμε φωτό, σορρυ.

[sapila racing]

Ξεκινησαμε μεσανυχτα της Παρασκευής από Αθήνα και πήραμε το φερρυ απο Ηγουμενίτσα το Σαββατο 20/9 στις 7 το πρωι.
Αποβιβαστηκαμε στην Βενετία το πρωί της Κυριακής κατα τις 9 και τα χλμ κύλησαν με κουβεντα και προσμονή μεχρι που φτάσαμε μεσημέρι στην πίστα της Rijeka, η Automotodrom Grobnik, όπως είναι η κανονική ονομασία.

[sapila racing]

Ξεφορτώσαμε και απλωσαμε την πραμάτεια μας, μηχανάκια, εργαλεία, κομπρεσερ, τεντες, σκηνή κλπ.
Το απόγευμα ξεκινάει ο τεχνικός έλεγχος και το BMW δεν είχε ακόμα συρματασφαλισμένες όλες τις τάπες (8 έχει...), οπότε προείχε να γινει αυτό να βαλουμε και τα νούμερα να είμαστε έτοιμοι.

[sapila racing]

Στην πίστα είχε αγώνες με σύγχρονες μοτό απο το πρωί, και σε καποια φαση είχε απονομές και μετα συνέχισαν με trackday.
Πήγαμε κι εμείς να δούμε την πίστα απο την κερκίδα, να παρουμε μια ιδέα. Η πρώτη εικόνα ηταν εντυπωσιακή, οι ανηφόρες/κατηφόρες είναι κατι που εμείς δεν είχαμε ποτέ στις Ελληνικές πίστες που εχουμε παει.
Με την πρωτη ματιά φαίνεται λίγο στενή, αλλά δεν είναι, είναι όμως μεγάλη και με ανοιχτές στροφές και 2 ευθείες.

Κανοντας μια βόλτα στο paddock αρχίσαμε να παίρνουμε χαμπάρι του τί γινεται και τι επίπεδο έχουν οι υπόλοιποι που έχουν αρχίσει και καταφτανουν, με αυτοκινούμενα κυρίως.
Αντε με βαν και τροχόσπιτο στην χειρότερη. Ανοιχτα τρειλερ σαν αυτα που εχουμε στην Ελλάδα δεν παίζουν εδω.
Και μιλάμε γι αυτούς που είναι στο ανοιχτό paddock σαν κι εμάς και δεν εχουν κλείσει box, το οποίο κοστίζει 110 Ευρω την ημέρα.

[sapila racing]

Παμε λοιπόν στον τεχνικό έλεγχο, οπου κοιτανε ρουλεμαν λαιμού, ψαλιδιού, τροχών, τυχόν διαρροές, να υπάρχει δοχείο αναθυμιάσεων και συρματασφαλίσεις σε ολες τις ταπες πλήρωσης/κένωσης, και βέβαια να μην υπαρχουν σταντ στις μοτοσυκλέτες.
Πακέτο να μην εχεις σταντ, δεν εχεις που να ακουμπήσεις το μηχανακι, εκτός κι αν κουβαλας μαζί σου καποιο σταντ. Βεβαια υπαρχουν και οι τοίχοι, κατι παρατημένα λάστιχα κλπ.
Στο BMW που εχει σταθερα μαρσπιέ βολεύει ενα τριποδακι μια χαρά, το Pantah ομως εχει αναδιπλούμενα, οπότε το βαζουμε στο εμπρός σταντ/χούφτα.

Με το που μπαίνω στον τεχνικό έλεγχο με ρωτάνε αν θέλω να το ζυγίσουν και λέω ναι.... έδειξε 200 ακριβώς εχοντας και καποια λιτρα στο τεπόζιτο...ακούστηκαν κατι επιφωνήματα τυπου ωωωωω!!!!
Συνειδητοποιώ οτι μαλλον έχω την πιο βαριά μοτό και πιθανότατα και την πιο αργή, τουλαχιστον στα 750 σίγουρα.
Το Pantah του Δημήτρη αξιοπρεπεστατο στα 165 κιλά κι αυτό με καποια λιτρα στο τεπόζιτο.
Εκεί βλέπουμε ολες τις αλλες μοτο να πηγαινοέρχονται από και προς τον ελεγχο, οι οποίες ειναι όλες στημένες racing μοτοσυκλέτες, και υπαρχουν και αρκετές προπολεμικές, που υπο αλλες συνθηκες εχουμε συνηθίσει να βλέπουμε σε συλλογές, μουσεία, εκθέσεις κλπ.

Κανουμε και μια βολτα ακόμα στο paddock και κουφαινόμαστε ακόμα λίγο πριν παμε για φαγητό.... υπάρχει ενας ακόμα αγώνας στο πρόγραμμα και είναι 50ρια GP μεχρι το 1980!!

[sapila racing]

Mερικά ακόμα GP 50ρια.

Απο κοντά είναι αλλο πράγμα, μικροσκοπικά, το παίρνεις αγκαλια και φεύγεις!

60 κιλα βάρος, και στο τελος της δεκαετίας του 1970 έφτασαν τους 22 ιππους στις 17000 και 200 χλμ ωρα....
Στο τελος της δεκαετίας του 60 ειχαν περιπου 14-16 ιππους και 160 χλμ ωρα τελική.

[sapila racing]

Eδώ να πω οτι τις περισσότερες φωτό τις έχει βγάλει ο Δημήτρης (binis racing), είχε και πολύ καλύτερη καμερα απο μένα.

Μάμε λοιπόν αλλη μια βόλτα να δούμε μερικές ακόμα μοτο στο ανοιχτό paddock.

Τα μονοκύλινδρα Aermacchi 350 απέδειξαν στους αγώνες οτι δεν πιάνονται με τίποτα. Κερδισαν τις πρωτες θεσεις και τις 2 μέρες.
Οπου βλέπετε 2 μοτο με ίδια νούμερα σημαίνει οτι ο ιδιοκτήτης έχει και 2η μοτο έτοιμη σε περίπτωση βλαβης/πτωσης.
Οι low budget εχουν 2ο μοτέρ, εμείς δεν εχουμε τίποτα απ αυτα.

Tο Ducati με το Laverda στο κατω μερος του paddock μολις είχαν ερθει. Σιγα σιγα μαζευόταν ο κόσμος.

[sapila racing]

Ο Ove Koch είναι 73 χρονών κι οδήγησε από την Σουηδία για να έρθει στο event.
Το αγωνιστικό Honda του είναι πολύ γρήγορο όπως κι αυτός βέβαια. Προσέξτε το τελείως ανοιχτό πίσω φρένο, την τιμονόπλακα και την φόρμα του.

H παλια φθαρμένη φόρμα του γράφει στην πλάτη 'Too Old?' .
Μπα δεν νομίζω!! Γύρναγε στην 7η θέση με τελείως λιωμένα λάστιχα.

Δεν χρειάζεται να πω τιποτα αλλο νομίζω. Εχει τον απόλυτο σεβασμό απο μένα, και ηταν τόσο φιλικός και γεματος ενεργεια που δεν θα μπορούσα καν να φανταστώ την ηλικία του.

[sapila racing]

Ο Ove είναι απλά φανταστικός!
Το πίσω λαστιχο είναι φυτίλια κι ετοιμάζεται να μπεί για τον 2ο αγώνα του.
Η Rijeka τρωει τα λαστιχα σαν ζεστα ψωμακια, όπως κι οι Σέρρες παλια.
Επίσης κραταει στο βρεγμένο τέλεια, πάλι όπως και οι Σέρρες παλιά, και το διαπιστώσαμε και μόνοι μας την επόμενη μέρα.

[sapila racing]

Το Honda του Ove είναι RSC 350, το αγόρασε το 2004 για να τρεξει Classic Racing.
Τρεχει αγώνες απο πολύ παλιά, 1970-75 steet racing κλπ και το 2008 οπως διαβαζω ετρεξε 18 αγώνες classic.
Περισσότερα εδω:
http://amc-schleizer-dreieck.de/even...ve_koch_en.pdf

Πήγαμε εκει που έπρεπε να εχουμε παει ήδη εδω και χρόνια.
Καλύτερα να είσαι τελευταίος εκει παρα πρώτος εδω.

[sapila racing]

Honda με πλαίσιο chrome moly και μπρουτζοκολλήσεις.
Τετοια τρειλερ ειχε ο κόσμος γενικώς πίσω απο τα αυτοκινούμενα.

[sapila racing]

Ηρθε διπλα μας ενα νεος γείτονας, καποιας ηλικίας με ενα πανέμορφο BMW, που ακόμα και ο Ducataκιας o Δημήτρης το χάζευε και δεν το πίστευε.
Δεν φανταζόταν οτι ενα BMW 500 μπορεί να ειναι πιο ελαφρύ από το Pantah, κι όμως αυτό το BMW ειναι 140 κιλά, στροφάρει σαν τρελλό κι οταν σε περνάει τέρμα αυτός ο συμπαθητικός 60+ Γερμανός δεν μπορείς παρά να τον θαυμάσεις κι αυτόν και την μοτοσυκλέτα του.

[sapila racing]

Και ο ίδιος με την BMW του.

[sapila racing]

To βράδυ τρωγαμε στην καντίνα που είχε πολύ καλό φαγητό και μπύρες και γνωρίζαμε κόσμο.
Πολύς κόσμος ήξερε οτι θα έρθουν και 2 Ελληνες και είχαμε γίνει διασημοι, δεν πίστευαν οτι κάναμε τετοιο ταξίδι μόνο για το event χωρίς να ειμαστε καπου κοντα για διακοπές.
Μας υποδέχτηκαν όλοι πολύ καλά, καναμε παρέες και μιλάγαμε για μηχανές με ανθρωπους που μόλις γνωρίσαμε σαν να μας ηξεραν από παλια.
Το βράδυ όμως τα πράγματα ηταν λίγο δύσκολα γιατί άρχισε δυνατή βροχή, αέρας και κρύο.
Είχαμε αποφασίσει να κοιμηθούμε στην σκηνή, να εχουμε ανετο χώρο και τα πράγματα στο φορτηγό. Η σκηνή όμως ηταν καλοκαιρινή, όπως και τα sleeping bag και το δαγκώσαμε εν ολίγοις.
Και την επόμενη μέρα που κοιμηθήκαμε στο φορτηγό παλι πολύ κρύο και βαζαμε μπρός το μοτέρ να δουλεψει το καλοριφέρ.
Μιλάμε για 6 μποφώρ 10 βαθμούς C και πολύ βροχή.

Το πρωι όλα μούσκεμα, αλλά βγήκε ήλιος και στέγνωσαν όλα γρήγορα.

Pantah στην πρωινη υγρασία.