Μας έκαψες τα εγκεφαλικά οκτάνια! Μπράβο και περιμένουμε το επόμενο επεισόδιο
Μας έκαψες τα εγκεφαλικά οκτάνια! Μπράβο και περιμένουμε το επόμενο επεισόδιο
I'm the footprint on the sand ....
Winterhater.
Κωστη περιμενουμε την συνεχεια..
ωραια μερη κωστα και διπλανα μας. αναμενουμε την συνεχεια
Παιδιά να μαστε καλά να κάνουμε κανα ταξιδάκι. Και τα βαλκάνια είναι υπέροχα, στα μέρη που πήγα θελω να ξαναπάω αλλά να χω παραπάνω μέρες.
Λοιπόν είχα μείνει στο Κότορ παραπάνω και εγραφα στα προηγούμενα ποστ για το πόσο όμορφο μέρος είναι. Η παλιά πόλη η οποία κατοικείται κανονικά είναι όλη πέτρινη. Γύρω από τα τείχη εχει και τάφρο όπως τα παλιά τα χρόνια. Να μερικές φωτό ακόμα
Ενα εργο τέχνης που μας άρεσε πολύ...
Μέσα στην παλιά πόλη εχει άπειρα μικρά σοκάκια και υπάρχουν κάθε λογής φαγάδικα αλλά κλασσικά σαν τουριστικά είναι ακριβά. Οι τιμές για φαγητό ήταν τσιμπημένες, καλύτερα αν πάτε προς τα εκεί να φάτε εξω στην κανονική πόλη που είναι επίσης πολύ ωραία.
Ενα τμήμα της τάφρου εξω από την παλιά πόλη. Το κάστρο που είναι ψηλά, με τα μπόλικα ζόρικα και παλιά σκαλιά δεν προλάβαμε να το επισκεφτούμε, το αφήσαμε για την επόμενη φορά.
και μια καλλιτεχνική...
Την επόμενη μέρα με βαριά καρδιά αφήσαμε το Κότορ για να πάμε προς Κροατία μεριά. Ηταν τόσο όμορφη η διαδρομή που κόντεψα να στουκάρω πολλές φορές. Θα θελα να αράξω και να αρχίσω να ζωγραφίζω. Λίγο ουζάκι, ενα μεζέ και αφήστε με εμένα εδώ να ξεκαλοκαιριάσω... στα περίφημα φιορδ των δαλματικών ακτών.
Μετά το Κότορ αρχίζουν τα δύσκολαααα αν πάτε προς τα κει καλοκαίρι. Ο δρόμος είναι πολύ στενός, δεν υπάρχει φυσικά εθνική οδός, εχει πολλά τουριστικά λεωφορεία, ιχ και φορτηγά γενικώς είναι σαν να βρίσκεσαι σε κυκλαδονήσι στα φόρτε του.
Αν ξαναπεράσω από εκεί μέσα Ιουλίου, θα ξυπνήσω 6 ώρα το πρωί για να κάνω την συγκεκριμένη διαδρομή. Εμείς την κάναμε κανονική ωρα αλλά δεν βιαζόμασταν, οπότε την χαρήκαμε όχι μοτοσυκλετιστικώς αλλά γενικώς...
Από τα σύνορα της Κροατίας και μετά ο δρόμος ανοίγει, εχει καλή άσφαλτο και ωραίες στροφές και φυσικά το τοπίο είναι πανέμορφο. Ετσι μ' αυτά και μ' αυτά κάποια στιγμή φτάσαμε στο πανάκριβο αλλά πολύ όμορφο και καλοδιατηρημένο Ντουμπρόβνικ.
Βγάλαμε και την κλασσική φωτό από ψηλά, ομολογουμένως εντυπωσιακό το θέαμα...
Στο Ντουμπρόβνικ νιώσαμε και οι δυο λίγο εξω από τα νερά μας, πολύ τάξη παντού, ζυγισμένα στοιχισμένα όλα και μεις εχουμε μάθει να ζούμε στο χαριτωμένο μπάχαλοό μας.
Οτι και να λέω όμως είναι μια υπέροχη πόλη που αξίζει να την επισκευτεί κανείς. Ειδικά δε το κάστρο είναι άψογα διατηρημένο και στο εσωτερικό του ζει ο κόσμος κανονικά.
Η είσοδος για να περπατήσουμε περιμετρικά το κάστρο ψηλά και να δούμε τη θέα μέσα και εξω από αυτό ήταν 100 κούνα δηλαδή περίπου 14 Ε το άτομο. Μας έπεσε λίγο βαρύ το 28 ρι αυτό αλλά τα δώσαμε, θέλαμε πολύ να το περπατήσουμε το κάστρο.
Για να περπατήσουμε όμως το κάστρο έπρεπε να βολέψουμε κάπου τον Θερσίτη με τα μπαγκάζια του. Είχε και πάρκινγκ για μηχανές κάπως στενάχωρες αλλά βρήκα μια καβάτζα σε ενα κάπως πιο κλειστό πάρκινγκ αυτοκινήτων και το βολέψαμε το αφρικανάκι. Επειδή το χαμε φορτωμένο με σαμάρια κι όχι βαλιτσες που γενικώς δεν τις πολυγουστάρω πήραμε μαζί μας πορτοφόλια, κινητά και φωτογραφική και την αφήσαμε χυμα στο κύμα φορτωμένη. Τελικά δεν μας την πειράξανε αλλα και να την πειράζανε ναααα λεφτά υπάρχουνμου.
Μπήκαμε από δω
και γουααααο αντικρύσαμε ενα μοναδικό θέαμα
Αυτά τα σπίτια είναιμέσα στο κάστρο
Ντουμπροβνιακό σχολείο μετά γηπέδου καλαθοσφαίρισης σε μπλε ουρανί και λαχανί καβασακί
Το παλιό λιμάνι
Η πόλη είναι η χαρά του φωτογράφου...
Kαι κάπου εκεί στα μισά της βόλτας με έπιασε κατούρημαααα. Εψαχνα κάπου να κάνω τη δουλειά μου αλλά δεννν. Σε όποιο μαγαζάκι μπήκα να κάνω την ανάγκη μου είχε εισητήριο για την τουαλέτα εγώ συνάλλαγμα δεν είχα αυτοί ευρώ δεν έπαιρναν και το πράμα είχε αρχίσει να με ζορίζει αλλά και να με ξενερώνει αφάνταστα. Τελικά κάτσαμε για ενα πανάκριβο καφέ γιατί μας είχε φάει ο ήλιος και η ζέστη και μπόρεσα να πάω τουαλέτα δωρεάν χωρίς να μου βάζουν τον δίσκο στη μούρη. Τον σερβιτόρο στο καφέ πραγματικά θα θελα να του τραβηξω μια σφαλιάρα, ηταν πολύ αλαζόνας και ψηλομύτης, μας είδε με κράνη και ρούχα μηχανής και ψιλοξίνησε τη μουρη.
Κάπου εκεί μας τελείωσε το Ντουμπρόβνικ και αποφασίσαμε να την κάνουμε με ελαφρά πηδηματάκια για κάπου πιο χαλαρά και πιο φτηνά. Ετσι πήραμε την απόφαση να πάμε στο Split να δούμε το παλάτι του Διοκλητιανού αλλά από τον παραλιακό δρόμο να δούμε δηλαδη τις Δαλματικές ακτές.
και κάποια στιγμή καμιά 10ρια χιλιόμετρα εξω από το Ντουμπρόβνικ ο δρόμος εγινε στριφτερός και στρίψατε εσείς καλά και εμείς καλύτερα. Πως είναι η Επίδαυρος; εε κάπως ετσι είναι και ο δρόμος εκεί μονο που δεν γλυστράει οπότε το χάρηκα δεόντως το στροφιλίκι και πραγματικά ξελαμπικάρησα από την κίνηση της προηγούμενης ημέρας.
γεια σου ρε κωστα,γνωστα μερη και ομορφα
37.12.07n
22.47.01.e
τα on-of φορανε ακτινες,τα αλλα ειναι μπασταρδα
το χειμερινο μπανιο αναζοωγονει μυαλο και σωμα,το καλοκαιρινο τα καιει
Καιρό εχουμε να τα πούμε από κοντά. Κανονίστε καμμιά ονοφάδα στον Πάρνωνα καιρός είναι, αντε να προλάβουμε τον καιρό πριν χιονίσειΔημοσιεύθηκε αρχικά από πυξιδας990
Και για μένα είναι η δεύτερη εξόρμηση στα Βαλκάνια και νομίζω ότι εχω κολλήσει για τα καλά. Να σκεφτείς ότι από τώρα κάνω ονειρα για του χρόνου αλλά θα δούμε πως θα πάνε τα οικονομικά και βλέπουμε. Χαιρετίσματα στα παιδιά στο Λεωνίδιο
Επειδή στο ταξιδάκι μας είχαμε λίγες μέρες αποφασίσαμε να ανέβουμε Σπλιτ από εθνική και να κατέβουμε για Μόσταρ την επομένη από την παραλία. Φωτό από την εθνική δεν εχει νόημα να βάλω δεν είχε τίποτα ενδιαφέρον. Η πρώτη εντύπωση από το Σπλιτ ήταν μέτρια προς κακή αλλά είχα ενημερωθεί και ήξερα τι να περιμένω.
Αυτές οι τεράστιες πολυκατοικίες, κατάλοιπα του ανατολικού μπλοκ για άλλους είναι κιτς, για αλλους άσχημες. Εμάς μας εκανε εντύπωση το μέγεθος και η προσπάθεια να τις σουλουπώσουν κάπως. Τουλάχιστον δεν είναι κολλητά η μία με την αλλη όπως οι δικές μας στο κέντρο της Αθήνας.
Αφού αφήσαμε το άφρικα και τα μπαγκάζια μας στο ξενοδοχείο φύγαμε με τα πόδια για το κέντρο της πόλης. Μείναμε σε ενα ξενοδοχείο κάπως μακριά από το κέντρο γιατί ηταν κάπως φτηνό σε σχέση με τα άλλα. Είπαμε η Κροατία είναι ακριβή χώρα. Από το ξενοδοχείο περπατήσαμε κανα 20λεπτο μέχρι το παλάτι του Διοκλητιανού που κλασσικά κατοικήται κανονικά και με το νόμο.
Στην αρχή μας ξένισαν οι τεράστιες πολυκατοικίες αλλά όσο φτάναμε προς το κέντρο η πόλη ομόρφαινε. Βέβαια παντού υπήρχαν ποδηλατόδρομοι και μεγάλα πεζοδρόμια που ο κόσμος εκανε τις βόλτες του ανθρώπινα, καμμία σχέση δηλαδή με τα αθλια πεζοδρόμια της Αθήνας. Κάποια στιγμή περάσαμε μια όμορφη πύλη πέτρινη και μπήκαμε στο κέντρο.
Και δω πέτρα ρε παιδιά και μάλιστα παλιά; ελεος δηλαδή λίγο τσιμέντο, λίγο μπετόν αρμέ που θα βρούμε επιτέλους.
Το κέντρο του Σπλιτ μας άρεσε. Αν σκεφτεί κανείς ότι είναι και μεγάλο λιμάνι της περιοχής τότε είναι μια χαρά πόλη. Εχει την παλιά πόλη, εχει το πάρκο και τον λόφο προς την θάλασσα, μπορεί κανείς να κάνει την βόλτα του στην παραλία εε τι αλλο να ζητήσεις κανείς. Η σύγκριση με τον Πειραιά για παράδειγμα είναι αδύνατη, καμμιά σχέση δυστυχώς για εμάς.
Στο εσωτερικό του παλατιού αλλά και τριγύρω εχει πολύ ωραία μαγαζιά για φαγητό - ποτό - καφέ. Είμασταν πολύ τυχεροί στο θέμα του φαγητού. Βρήκαμε ενα μικρό ιταλικό με ενα μαζεμένο κηπάκι που ο τύπος εφτιαχνε χειροποίητα ζυμαρικά. Φάγαμε ωραιότατα πιάτα, ήπιαμε τις μπυρίτσες μας σε ενα πολύ ωραίο περιβάλλον και πληρώσαμε πολύ πολύ λίγα. Περιττό να πω ότι το περπάτημα στο παλάτι ήταν μαγικό, πολύ όμορφη βόλτα. Αξίζει μια επίσκεψη στο Σπλιτ και μόνο για αυτό.
Αλλά και εξω από το παλάτι την χαρήκαμε την βόλτα μας.
Περπατώντας παραλιακά εχουν βάλει πλάκες με τα ονόματα των Ολυμπιονικών τους. Το μάτι μου έπεσε σε αυτή τη πλάκα... Γεια σου ρε Τόνυ παιχταρά...
Τελευταία τροποποίηση από kordix; 09/10/2014 στις 05:11.
Κανόνες δημοσιεύσεων
Απάντηση με παράθεση
