Σελίδα 1 από 3 123 ΤελευταίοΤελευταίο
Προβολή αποτελεσμάτων 1 έως 15 από 42

Θέμα: Τσαί Μπακλαβα και αμάν αμαν

  1. #1
    γαμωτ...γαμωτ.. .γαμωτ...
    Εγγραφή
    08/01/2006
    Μηνύματα
    376

    Τσαί Μπακλαβα και αμάν αμαν

    Μια φράση από το προοίμιο της Οδύσσειας όταν ήμουν 12 χρονών χαράχτηκε βαθειά στο μυαλό μου. Δεν ήταν κάτι σπουδαίο, όμως ήταν αρκετό για να ξεκλειδώσει μέσα μου τον ταξιδευτή που έκρυβα. Άλλωστε, και η Οδύσσεια, ένα ταξίδι ήταν. Μια βασανιστική περιπλάνηση που κράτησε 10 και πλέον χρόνια με ένα και μόνο στόχο. Την Ιθάκη. Και όπως έλεγε και ο ποιητής:

    «Σα βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη,
    να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος,
    γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις.
    Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,
    τον θυμωμένο Ποσειδώνα μη φοβάσαι,
    τέτοια στον δρόμο σου ποτέ σου δεν θα βρεις,
    αν μέν’ η σκέψις σου υψηλή, αν εκλεκτή
    συγκίνησις το πνεύμα και το σώμα σου αγγίζει.
    Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,
    τον άγριο Ποσειδώνα δεν θα συναντήσεις,
    αν δεν τους κουβανείς μες στην ψυχή σου,
    αν η ψυχή σου δεν τους στήνει εμπρός σου.
    …………………………….
    …………………………….
    Πάντα στον νου σου νάχεις την Ιθάκη.
    Το φθάσιμον εκεί είν’ ο προορισμός σου.
    Aλλά μη βιάζεις το ταξείδι διόλου.
    Καλλίτερα χρόνια πολλά να διαρκέσει•
    και γέρος πια ν’ αράξεις στο νησί,
    πλούσιος με όσα κέρδισες στον δρόμο,
    μη προσδοκώντας πλούτη να σε δώσει η Ιθάκη.»

    Από τότε τα χρόνια πέρασαν, αλλά το νεαρό της ηλικίας από την μία, τα όχι και τοσο θαρραλέα οικονομικά από την άλλη, αποτελούσαν αυτό τον ούριο άνεμο που έλειπε για να φουσκώσουν τα πανιά.

    Το 2000 με βρήκε στα 24 μου χρόνια, να απολύομαι από τον στρατό, να ψάχνω για δουλειά, και να χωρίζω από μια μακρόχρονη σχέση. Αυτό το τελευταίο νόμιζα ότι ήταν ότι χειρότερο σε εκείνη τη φάση. Και όπως αποδείχτηκε, μάλλον ήταν το καλύτερο. Είναι αυτές οι μικρές πινελιές που βάζει η ζωή εν αγνοία σου γιατί πολύ απλά ξέρει καλύτερα.
    I search, therefore I travel...

  2. #2
    γαμωτ...γαμωτ.. .γαμωτ...
    Εγγραφή
    08/01/2006
    Μηνύματα
    376
    Ετσι στη ζωή μου μπήκε ένας άνθρωπος καταλύτης, και που έμελε να γίνει και σύζυγος και μητέρα του παιδιού μου.

    Τοτε ξεκίνησαν όλα. Το κουκούλι που τοσα χρόνια περιμενε καρτερικά να ανοίξει, επιτέλους άνοιξε και ανοίξαμε τα φτερά μας.

    Κάναμε πολλά ταξίδια και μακρινά. Χωρίς μηχανή. Όμως το πάθος ήταν τέτοιο που όπου πηγαίναμε, νοίκιαζα μηχανάκι και ρούφαγα χιλιόμετρα
    Από απλό σκούτερ μέχρι dr650 και Transalp. Ότι υπήρχε διαθέσιμο.

    Το πρώτο αμιγώς μοτοσυκλετισικό ταξίδι στο εξωτερικό έγινε το 2006 στην Κροατία. Ηταν ένα τεράστιο βήμα για εμένα. Αν και χρόνια μοτοσυκλετιστής και με πολλά χιλιόμετρα στην Ελλάδα, δεν είχα τολμήσει ποτέ κάτι ανάλογο. Ηταν όμως φυσική εξέλιξη.

    Όλα οργανώθηκαν και προγραμματίστηκαν στην εντέλεια παρά το παρθενικό του πράγματος. Ακόμα και οι όποιες αναποδιές ανιμετωπίστηκαν προβλέψιμα. Ισως το πάθος, η αγάπη και τα χρόνια εμπειρίας ως μοτοσικλετιστής έβαλαν ένα χεράκι.

    Αυτό το ταξίδι στο εξωτερικό έκλεισε ένα μεγάλο κύκλο μέσα μου για να ανοίξει ένα άλλο. Το 2007 μπήκαν επιπλέον σχέδια. Αποφάσισα να παντρευτώ τον ανθρωπο που με συντρόφευε μεχρι τώρα στα ταξίδια. Τώρα και στη ζωή. Δεν πάψαμε όμως να ταξιδεύουμε. Ετσι κύλησαν τα χρόνια. Ηρθε ο γάμος, ήρθε ένα παιδί, ήρθε ένα διετές μεταπτυχιακό…..ήρθε και η κρίση. Συνεχίζαμε όμως να ταξιδεύουμε, ακόμα και με το παιδί που στα 4 χρόνια του είχε δεί ήδη 5 χώρες. Θα πεί κανείς, μα καλά, δεν θα θυμάται τίποτα. Μπορεί πράγματι να μην θυμάται τίποτα. Αυτό όμως που έμαθε από 5 μηνών είναι να ταξιδεύει. Μπολιάστηκε που λένε.

    Η κρίση που ήρθε το 2008 σαν μια μακρινή ιστορία στην αρχή, άλλαξε ριζικά και ταχύτατα τις ζωές μας από το 2011 και μετά. Τα οικονομικά συμπιέστηκαν, οι υποχρεώσεις και τα έξοδα αυξάνονταν, και άρχισα να βλέπω ξεκάθαρα πλεον ότι φως στο τούνελ δεν θα υπάρξει ξανά, τουλάχιστον για την δική μου γενιά.
    I search, therefore I travel...

  3. #3
    γαμωτ...γαμωτ.. .γαμωτ...
    Εγγραφή
    08/01/2006
    Μηνύματα
    376
    Ανημερα της πρωτοχρονιάς του 2014, όπως καθόμουν αργά τη νύχτα στην οθόνη του υπολογιστή, χαζεύοντας χάρτες κατά την προσφιλή μου συνήθεια, πήρα μια απόφαση. «Πρέπει να κάνω ένα ταξίδι με την μηχανή το 2014 πάσει θυσία. Ακόμα και αν τελικά δεν καταφέρω να πάω, τουλάχιστον θα ξέρω ότι προσπάθησα.» Επί τόπου αρχίζω το σχεδιασμό. Που, πότε, πόσο, με ποιους.
    Το ίδιο βράδυ στέλνω πρόσκληση μεσω email με όλα τα σχετικά σε κάποιους ανθρώπους με τους οποίους θα ήθελα να μοιραστώ αυτό το οδοιπορικό, γνωρίζοντας εκ των προτέρων ότι οι ζωες των ανθρώπων είναι καμπύλες άλλοτε συγκλίνουσες και άλλοτε αποκλίνουσες που κάπου, κάπως, τέμνονται σε κοινούς τόπους, αλλά όχι πάντα.

    Το επόμενο πρωϊ ανακοινώνω την πρόθεσή μου στη σύζυγο μου. Η εσωτερική μου ανάγκη για αυτό το ταξίδι ήταν τόσο μεγάλη και προφανής, που ακόμα και το γεγονός ότι για πρακτικούς λόγους θα έπρεπε να πάω χωρίς εκείνη, μου απάντησε αμέσως «Αφου το έχεις ανάγκη και το θέλεις, κανε το.»


    Οσα ταξίδια κάναμε με την Αμαλία, για εμένα υπήρχαν δύο σταθερές. Η μία ήταν «Δεν πατάω πόδι στις Η.Π.Α ούτε και σαν transit» και η άλλη «Δεν χαλάω ούτε μια δραχμή/ευρώ στην Τουρκιά»
    Όπως λέει όμως ο θυμόσοφος λαός, «Μεγάλη μπουκιά φάε, μεγάλη κουβέντα μη πείς» Από την άλλη βέβαια δεν ήθελα να κάνω ένα οδοιπορικό στην Ευρώπη. Με τον καιρό κατάλαβα ότι τα ταξίδια που με εκφράζουν, με κάνουν καλύτερο άνθρωπο, με γεμίζουν εικόνες, μυριωδιές και συναισθήματα, είναι αυτά που ξεφεύγουν όσο γίνεται από το δυτικό τρόπο ζωής με κουλτούρα coca cola.. Συνεπώς όσο και να σβούριζα την υδρόγειο του google earth, οι δυνατότητες και οι περιορισμοί με έφερναν στην γείτονα. Αυτό αποτελούσε για εμένα μια θεμελιώδη παραβίαση των αρχών που είχα θέσει παραπάνω. Ισως και να ήταν καρμικό. Ισως η ζωή ήθελε να μου κάνει μια πλακίτσα πάνω στο θέμα αυτό. Έτσι, έπρεπε να βρω ένα άλλοθι.

    Το ζητούμενο άλλοθι, ήταν αυτό ακριβώς που με έκανε και να μην θέλω να πατήσω το πόδι μου. Και αυτό ήταν η Ιστορία. Ναι, η ιστορία που έχουν όλα αυτά τα χώματα, από τα παράλια μέχρι τα βάθη της Τουρκίας. Μια Ιστορία που μέσα του, σαν περίτεχνο υφαντό, στην πλέξη του, στην ούγια του, θα βρεις Αρχαία Ελλάδα, Βυζάντιο, Καινή Διαθήκη, Χαμένες Πατρίδες. Και όλα αυτά, βαμμένα με τα χρώματα του ιδιαίτερου φυσικού τοπίου. Ξαφνικά συνειδητοποίησα πόσο κοντόφθαλμα κοιτούσα όλα αυτά τα χρόνια. Πως τελικά είχα ένα είδος χρέους να επισκεφθώ αυτούς τους τόπους που θα μπορούσαν ίσως, κάτω από άλλες ιστορικές συγκυρίες, να είναι και πατρίδα μου.
    I search, therefore I travel...

  4. #4
    γαμωτ...γαμωτ.. .γαμωτ...
    Εγγραφή
    08/01/2006
    Μηνύματα
    376
    Αυτή η συνειδητοποίηση, αποτελούσε και τον γνώμονα πάνω στον οποίο θα έπρεπε να κάνω τον σχεδιασμό μου, αποκλείοντας ανούσιες ίσως περιηγήσεις σε τουριστικά παράλια. Από την άλλη, το περιορισμένο του χρόνου, μόλις οκτώ ημέρες, δεν άφηνε περιθώρια για μια ευρύτερη «προέλαση» στην ενδοχώρα. Ισως να ήταν εφικτό. Όμως ο στόχος του ταξιδιού δεν ήταν απλά να γράψω ατελείωτες ώρες πανω σε μια σέλα ρουφώντας ατελείωτα χιλιόμετρα μόνο και μόνο για να πώ ότι το έκανα. Στόχος του ταξιδιού ήταν αυτά που θα δώ, να μπορώ και να τα ζήσω, να τα αφουγκραστώ και να τα κάνω κτήμα μου, να τα σμιλέψω στο μυαλό μου. Ήξερα εκ των προτέρων ότι είναι αδύνατο να δω τα πάντα.

    Και άρχισε ο σχεδιασμός. Καταρχήν έπρεπε να βρώ μια χρονική περίοδο που να βολεύει από τη μια, αλλά και που να λαμβάνει τα ιδιαίτερα κλιματικά χαρακτηριστικά από την άλλη. Γνώριζα ότι το καλοκαίρι η ζέστη που μπορεί να αγγίξει τους 38-40 βαθμούς θα δυσκόλευε πολύ τον σχεδιασμό και τον ρυθμό του ταξιδιού. Επιπλέον έπρεπε να λάβω κατά νού ότι από τον Σεπτέμβρη και μετά θα έπρεπε να παίξω σοβαρά με την πιθανότητα βροχών κάτι που επίσης θα επηρέαζε το ρυθμό και τη δομή του ταξιδιού. Μελετώντας λοιπόν λίγο τα κλιματικά δεδομένα, αλλά και την διάρκεια της ημέρας, επέλεξα την περίοδο 29/8-6/9 όπου οι μέσες θερμοκρασίες είναι πολύ πιο ανεκτές (33-35 βαθμοί) η πιθανότητα βροχής στα minimum, και η διάρκεια ημέρας (που επηρεάζει και τα ωράρια λειτουργίας αρχαιολογικών χώρων) ικανοποιητική (δύση ηλίου 19:40)

    Το κομμάτι της διαδρομής έπρεπε καταρχήν να έχει ιστορικό ενδιαφέρον σε όλα τα επίπεδα. Ετσι, χαράζοντας ξανά και ξανά διαδρομές κατέλειξα ίσως στην πιο χιλιοταξιδεμένη. Χίος-Τσεσμέ-Σμύρνη-Έφεσος-Ιεράπολης(2 δν)-Γκερεμ (3 δν)-Κωνσταντινούπολη (2δν). Εκλεισα δωμάτια, εισιτήρια, έκανα πλάνο περιηγήσεων, ημερήσιου κοστους και ημερήσιου ωραρίου, ασχολήθηκα με την μηχανή, και όταν όλα έγιναν, απλά περίμενα τον χρόνο να περάσει, «παίζοντας με τις τάπες τον βαρελιών» ως άλλος ποτοποιός.
    Ισως κάποιος αναρωτηθεί «Προς τι τόση οργάνωση». Η απάντηση απλή «Κερδίζεις χρόνο». Tο να «πηγαίνεις και όπου σε βγάλει» μπορεί να ταιριάζει σε πολλούς, όμως απλά δεν ταιριάζει και δεν δουλεύει σε εμένα. Σίγουρα υπάρχει μαγεία να ρολάρεις και όπου πας, να μην εχεις άγχος να φθάσεις κάπου μια συγκεκριμένη ώρα, πιστεύω όμως πως όταν εχεις περιορισμένο χρόνο, ο προγραμματισμός σου δίνει bonus πάνω σε αυτό το κομμάτι και
    επιπλέον η «υποχρέωση» να φθάσεις κάπου μια συγκεκριμένη ώρα, δίνει επίσης σκοπό και ρυθμό στο ταξίδι.
    I search, therefore I travel...

  5. #5
    γαμωτ...γαμωτ.. .γαμωτ...
    Εγγραφή
    08/01/2006
    Μηνύματα
    376
    Ξέχασα να πώ, πως αυτό το ταξίδι είχε και χορηγό. Ναι βέβαια. Είχε χορηγό την τσέπη μου, που σιγά σιγά από τις πολλές υποχρεώσεις και τους φόρους είχε αρχίσει να στενάζει. Δεν παραπονιέμαι όμως. Σίγουρα το ταξίδι αυτό ήταν εκ του περισσού μιας και ήδη είχαμε πάει τις καλοκαιρινές μας διακοπές, και από Σεπτέμβρη θα έπεφταν οι καμπάνες του ιδιωτικού παιδικού σταθμού αφού και ο δημόσιος είναι…άπιαστο όνειρο. Ετσι άνοιξα ένα κουμπαρά, κάτι σαν…παγκάρι. Ότι ψιλά έπεφταν στα χέρια μου μαζί με ένα 50ευρω κάθε μήνα, έμπαιναν μέσα. Το συγκλονιστικό πραγματικά σε αυτό είναι πως το 50% του ταξιδιού χρηματοδοτήθηκε από τα ψιλά!!! Πάνω από 500€ τα διάφορα κέρματα. Μάθημα πρώτο: Μην υποτιμάμε τα ψιλά. Όταν τα μαζεύεις…χοντραίνουν.

    Το ταξίδι αυτό ξεκίνησε μοναχικό σαν σύλληψη. Οι απίστευτοι ρυθμοί της καθημερινότητας με το άγχος, την αγωνία για τον άρτον ημών τον επιούσιον, γέννησαν την ανάγκη μιας μοναχικής περιπλάνησης όχι μόνο στους ατελείωτους αγρούς και ερημιές της Τουρκίας, αλλά και στα ξεχασμένα σοκάκια του εαυτού μου, που η καθημερινότητα και η ρουτίνα τα άφησε στην εγκατάλειψη του χρόνου μα όχι και στη λησμονιά. Από την άλλη όμως, αισθανόμουν και χρέος, να μοιραστώ με ανθρώπους που εκτιμώ, την πρόθεσή μου αυτή, δίνοντας έτσι την ευκαιρία τόσο σε αυτούς, να κάνουν το πρώτο τους μοτοσυκλετιστικό ταξίδι στο εξωτερικό , όσο και σε εμένα να πάρω τη χαρά της επισφράγισης μιας καλής φιλίας με ένα αγαπημένο μας τρόπο. Ετσι επέλεξα το «εμείς» από το «εγώ».
    Δυστυχώς, όπως ανέφερα και παραπάνω, οι ζωές των ανθρώπων δεν ακολουθούν την ίδια πορεία και ορίζουν διαφορετικά τις προτεραιότητες τους ανάλογα με την φάση στην οποία βρίσκονται την δεδομένη στιγμή. Τα ρολόγια μας δεν μπόρεσαν τελικά να συγχρονιστούν.

    Το ταξίδι αυτό, αποτέλεσε ένα πνευματικό ταξίδι περισσότερο παρά αναψυχής. Τοποθέτησε σκέψεις, συναισθήματα, ανθρώπους και καταστάσεις στο μέγεθος, και στην θέση που τους πρέπει. Όρισε νέους στόχους, έθεσε νεες βάσεις, καινούργιες προϋποθέσεις. Ένα ταξίδι εξομολογητικό, αυτοπροσδιοριστικό, θρησκευτικο, ιστορικό, λαογραφικό.
    I search, therefore I travel...

  6. #6
    γαμωτ...γαμωτ.. .γαμωτ...
    Εγγραφή
    08/01/2006
    Μηνύματα
    376
    Η μέρα της αναχώρησης έφτασε, 29/8/2014. Την ανυπομονησία για το ταξίδι ήρθε να την μετριάσει η γλυκιά πίκρα της ιδέας ότι θα έπρεπε να αφήσω των 4,5 ετων υιό μου για πρώτη φορά για 8 ημέρες. Σιγά το πράγμα ίσως πεί κανείς. Όμως για εμένα αλλά και για εκείνον, ήταν ένα πολύ μεγάλο βήμα. Ευτυχώς η Αμαλία τον πήρε μια βόλτα και έτσι μπόρεσα ηρεμα να φορτώσω τη μοτοσυκλέτα.

    Εφτασα στο λιμάνι μία ώρα πριν την προβλεπόμενη ώρα αναχώρησης, έτσι για να ζήσω λίγο τη στιγμή, να χωνέψω αυτό που επρόκειτο σε λίγες ώρες να κάνω. Να αδειάσω το μυαλό μου.

    Κάντε click στην εικόνα για μεγαλύτερο μέγεθος. 

Όνομα:	DSC_0356.jpg 
Προβολές:	330 
Μέγεθος:	101,9 KB 
ID:	325635
    Τελευταία τροποποίηση από AXL954; 25/10/2014 στις 16:03.
    I search, therefore I travel...

  7. #7
    γαμωτ...γαμωτ.. .γαμωτ...
    Εγγραφή
    08/01/2006
    Μηνύματα
    376
    Με αυτά και με αυτά, η ωρα πέρασε, και δίχως να το καταλάβω βρέθηκα να βγαίνω από την μπουκαπόρτα του πλοίου στο λιμάνι της Χίου… κάπου στις 3:30 το ξημέρωμα. Κάναμε μια βόλτα με τις μηχανές με το Γιώργο στο γεμάτο ζωή από τα μπαράκια λιμάνι, και αράξαμε σε ενα ανοιχτό καφέ περιμένοντας να μας βρει το ξημέρωμα μεχρι τις 08:00 που ήταν η αναχώρηση για το Τσεσμέ.

    Κάντε click στην εικόνα για μεγαλύτερο μέγεθος. 

Όνομα:	DSC_0372.jpg 
Προβολές:	329 
Μέγεθος:	82,0 KB 
ID:	325636

    Το καραβάκι δεν έκανε πάνω από 40 λεπτά για να μας περάσει απέναντι. Κατευθυνθήκαμε κατευθείαν προς τον έλεγχο διαβατηρίων και στο τελωνείο για την καταχώρηση της μοτοσικλέτας. Αυτό το κομμάτι μπορεί να κράτησε και 45 λεπτά. Ένας νέος υπάλληλος πηγαινοερχόταν με τις άδειες στα χερια μια στα μηχανάκια μια στον υπολογιστή μη μπορώντας να καταλάβω τι ήθελε να κάνει. Αργότερα κατάλαβα ότι δεν πρέπει να ήταν καιρό στο συγκεκριμένο πόστο και για τον λόγο αυτό κατέφτασαν «ενισχύσεις». Ενας παλαιότερος του έδειχνε στρατα στράτα τι έπρεπε να κάνει….

    Βγαίνοντας από το λιμάνι του Τσεσμέ ρωτώ τον φρουρό στην πύλη που είναι η Εθνική οδός. Μάλιστα του το λέω στα τούρκικα που το είχα μάθει (Otoyolar) και μου απαντά «aaaaa autobank» για να πάρει την απάντηση από εμάς “si autostrada”……
    I search, therefore I travel...

  8. #8
    γαμωτ...γαμωτ.. .γαμωτ...
    Εγγραφή
    08/01/2006
    Μηνύματα
    376
    Τα πρώτα χιλιόμετρα, αναγνωριστικά, μετρημένα, ψαρωμένα. Σιγά σιγά βρήκαμε τον ρυθμό μας. Πρώτη στάση του ταξιδιού μας η Σμύρνη. Την ημέρα που φτάσαμε (30/8/2014) γιόρταζαν (όπως και σε όλη την τουρκία) την Ημέρα της Νίκης (Zafer Bayram) η οποία δεν ήταν τιποτα λιγότερο από τον εορτασμό της νίκης επί των ελληνικών στρατευμάτων, η επί το ελληνικότερο, του γνωστού συνωστισμού…

    Κάντε click στην εικόνα για μεγαλύτερο μέγεθος. 

Όνομα:	DSC_0385.jpg 
Προβολές:	328 
Μέγεθος:	90,4 KB 
ID:	325637

    Στην πόλη όπως και σε όλα τα χωριά, έβλεπες παντού τεράστιες τουρκικες σημαίες και πορτρέτα του Κεμάλ να κοσμούν πλατείες και δημόσια κτίρια. Μάλιστα στην Σμύρνη υπήρχε κατάθεση στεφάνων, καθώς και έκθεση στρατιωτικού ελικοπτέρου, πυροβόλων ενώ παράλληλα κάποιοι χώροι προετοιμάζονταν για συναυλία αργότερα το απόγευμα. Μια σύντομη στάση και βόλτα στην παραλία, και φύγαμε για τον επόμενο προορισμό μας, την Έφεσο.

    Κάντε click στην εικόνα για μεγαλύτερο μέγεθος. 

Όνομα:	DSC_0388.jpg 
Προβολές:	333 
Μέγεθος:	97,8 KB 
ID:	325638

    Κάντε click στην εικόνα για μεγαλύτερο μέγεθος. 

Όνομα:	DSC_0380.jpg 
Προβολές:	331 
Μέγεθος:	72,5 KB 
ID:	325639
    I search, therefore I travel...

  9. #9
    γαμωτ...γαμωτ.. .γαμωτ...
    Εγγραφή
    08/01/2006
    Μηνύματα
    376
    Τα χιλιόμετρα μέχρι την Έφεσο κύλησαν σχετικά γρήγορα, αν εξαιρέσεις ένα μικρό μποτιλιάρισμα στην έξοδο της πόλης. Ακολουθήσαμε έναν εναλλακτικό επαρχιακό δρόμο που μας έστειλε παραλιακά μέχρι τον αρχαιολογικό χώρο. Μέχρι τώρα η διαδρομή δεν είχε να προσφέρει κάτι ιδιαίτερο. Το αντίτιμο για να μπείς στην Εφεσο ήταν περίπου 25 τουρκικές λίρες, κάπου 9 ευρώ δηλαδή.

    Κάντε click στην εικόνα για μεγαλύτερο μέγεθος. 

Όνομα:	DSC_0395.jpg 
Προβολές:	328 
Μέγεθος:	103,6 KB 
ID:	325640

    Εντύπωση κατά την είσοδο σίγουρα προκαλεί το μεγάλο θέατρο περίπου 25χιλιαδων θέσεων. Μερικά μέτρα πιο κάτω δεσπόζει μεγαλόπρεπη η βιβλιοθήκη του Κέλσου.

    Κάντε click στην εικόνα για μεγαλύτερο μέγεθος. 

Όνομα:	DSC_0400.jpg 
Προβολές:	325 
Μέγεθος:	103,5 KB 
ID:	325641

    Κάντε click στην εικόνα για μεγαλύτερο μέγεθος. 

Όνομα:	DSC_0421.jpg 
Προβολές:	328 
Μέγεθος:	99,6 KB 
ID:	325642
    I search, therefore I travel...

  10. #10
    γαμωτ...γαμωτ.. .γαμωτ...
    Εγγραφή
    08/01/2006
    Μηνύματα
    376
    Σε κάποιο σημείο υπάρχει μια επιγραφή στα ελληνικά την οποία και μπορέσαμε να διαβάσουμε. Θυμάμαι την έκπληξη κάποιων τουριστών στην εικόνα αυτή. Μια κυρία εντυπωσιασμένη μας ρώτησε αν πράγματι μπορούμε να διαβάσουμε και αν καταλαβαίνουμε τι λέει η επιγραφή.

    Κάντε click στην εικόνα για μεγαλύτερο μέγεθος. 

Όνομα:	DSC_0429.jpg 
Προβολές:	327 
Μέγεθος:	100,6 KB 
ID:	325643

    Αφού ολοκληρώσαμε την επίσκεψή μας, συνεχίσαμε για τον τελικό μας προορισμό για εκείνη την ημέρα, το Pamukkale (Ιεράπολη). Η διαδρομή μικρή (180χλμ) και σχετικά αδιάφορη μέσα από μικρά η μεγαλύτερα χωριά, και μάλλον αρκετά φανάρια, μας έφερε σε ένα αγροτικό επί της ουσίας χωριό. Μιας και το gps εκείνη την ημέρα λόγω λάθους στις παραμέτρους υπολογισμού έκανε τα δικά του, χρειάστηκαν 2-3 ερωτήσεις μέχρι να βρούμε το ξενοδοχείο. Βέβαια αν το ξέραμε από πριν, θα μπορούσαμε απλά να ακολουθήσουμε την μυρωδιά από την παρακείμενη στάνη που έκανε φιλότιμη προσπάθεια να εμπλουτίζει με ριπές οργανικών μυρωδιών την ατμόσφαιρα. Ξεφορτώσαμε, πλυθήκαμε, ντυθήκαμε, αράξαμε στην ομολογουμένως όμορφη πισίνα για ένα παραδοσιακό τσαγάκι, ώσπου η μεγαφωνική αναμετάδοση από το τοπικό τζαμί, έσκισε σαν διηπειρωτικός πύραυλος τη γαλήνη της εξοχής. Ηταν η στιγμή που συνειδητοποίησα ότι βρισκόμουν σε μουσουλμανική χώρα. Φάγαμε ένα πραγματικά όμορφο φαγητό με συνοδεία της κλασικής τοπικής μπύρας Efes. Στην παρέα μας ήρθε και ο Ισμαήλ, ένας τύπος 30-32 χρονών ο μεγαλύτερος από τα παιδιά του ιδιοκτήτη, ο οποίος όπως μας είπε αργότερα, εργάζεται στο χώρο του τουρισμού στην Γερμανία τον χειμώνα και τα καλοκαίρια βοηθά την οικογένειά του στην οικογενειακή επιχείρηση. Μας ρώτησε για την εθνικότητά μας, και στο άκουσμα Yunan, μας έδωσε μια σφικτή χειραψία και μας κέρασε μια μπύρα ακόμα. Κάθισε στο τραπέζι και μας βοήθησε να χαράξουμε το πρόγραμμα της επόμενης μέρας.
    I search, therefore I travel...

  11. #11
    γαμωτ...γαμωτ.. .γαμωτ...
    Εγγραφή
    08/01/2006
    Μηνύματα
    376
    Το πρωϊνό ξύπνημα το υπολόγιζα γύρω στις 08:00 το πρωϊ με σκοπό 09:30-10:00 να είμαστε στο κάτασπρο λόφο του Pamukkale. Αμ δε. Ο φίλος μας ο Ιμαμης, με πόνο που θα ζήλευε ακόμα και ο Καρράς ή ο Χριστοδουλόπουλος, μας πέταξε από τα κρεβάτια στις 05:00 το ξημέρωμα και για επτά ολόκληρα λεπτά. Αφού πέρασα το τεστ καρδιάς και οι παλμοί επανήλθαν στο φυσιολογικό, συνέχισα, περισσότερο υποψιασμένος αυτή τη φορά, τον ύπνο μου.

    Ο λόφος του Pamukkale απείχε 5 λεπτά με τα πόδια από το ξενοδοχείο. Φτάσαμε νωρίς, όμως η σχετικά υψηλή υγρασία έδειχνε ότι τα πράγματα θα ζόριζαν αργότερα. Περάσαμε την είσοδο, βγάλαμε τα παπούτσια όπως επιβάλετε για λόγους προστασίας, και αρχίσαμε την ανηφορική διαδρομή.

    Κάντε click στην εικόνα για μεγαλύτερο μέγεθος. 

Όνομα:	DSC_0449.jpg 
Προβολές:	325 
Μέγεθος:	86,9 KB 
ID:	325644

    Η αντανάκλαση του ήλιου, εκτυφλωτική. Το τοπίο μαγικό, σαν να περπατάς σε σύννεφο, με τα τρεχούμενα ζεστά ιαματικά νερά να γεμίζουν τις κοιλότητες δημιουργώντας μικρές πισίνες. Η επιθυμία να πέσω μέσα με παρέσυρε σαν έφηβο. Πέταξα τα ρούχα και πλατσούρισα στα ζεστά νερά.

    Κάντε click στην εικόνα για μεγαλύτερο μέγεθος. 

Όνομα:	DSC_0485.jpg 
Προβολές:	324 
Μέγεθος:	60,7 KB 
ID:	325645

    Στην κορυφή του λόφου ξεκινά η αρχαία Ιεράπολη, με τη νεκρόπολη, το θέατρο και την Πισίνα της Κλεοπάτρας. Η Ιεράπολη την ρωμαϊκή εποχή, αλλά και αργότερα από τους βυζαντινούς, ήταν λουτρόπολη, κάτι σαν spa εκείνης της εποχής. Παράλληλα στην Ιεράπολη βρίσκεται και ο τάφος του Αγίου Φιλίππου ο οποίος βέβαια περισσότερο σαν αρχαίο μνημείο παρουσιάζεται παρά ως προσκύνημα.

    Κάντε click στην εικόνα για μεγαλύτερο μέγεθος. 

Όνομα:	DSC_0529.jpg 
Προβολές:	324 
Μέγεθος:	93,0 KB 
ID:	325646
    I search, therefore I travel...

  12. #12
    γαμωτ...γαμωτ.. .γαμωτ...
    Εγγραφή
    08/01/2006
    Μηνύματα
    376
    Για το τέλος της περιήγησης μας, αφήσαμε το μπάνιο στην Πισίνα της Κλεοπάτρας. Πρόκειται για μια πισίνα με αρχαία ερείπια και κολώνες, με ζεστά ιαματικά ανθρακούχα νερά που σου δίνουν την αίσθηση ότι κολυμπάς μεσα σε γκαζόζα. Περάσαμε δυο ωρες χωρίς να το καταλάβουμε. Χαλαρώσαμε τόσο πολύ που προσωπικά αισθανόμουν ότι δεν μπορούσα να πάρω τα πόδια μου.

    Κάντε click στην εικόνα για μεγαλύτερο μέγεθος. 

Όνομα:	DSC_0548.jpg 
Προβολές:	320 
Μέγεθος:	102,7 KB 
ID:	325648

    Το απόγευμα, όταν ο ήλιος άρχιζε σιγά σιγά να δύει, άρπαξα τη φωτογραφική μου μηχανή και κίνησα για άλλη μια φορά για το λόφο του Pammukale. Εστησα το τρίποδο σε ένα ύψωμα, κάθισα στο γρασίδι και απόλαυσα το ηλιοβασίλεμα, παρατηρώντας τον κόσμο να πηγαινοέρχεται στην τεχνιτή λιμνη με τις πάπιες, ενώ τα φώτα σιγα σιγά στόλιζαν το νυχτερινό επαρχιακό τοπίο. Το σκηνικό ήταν πολύ γραφικό και ο φωτισμός κατάλληλος για ρομαντικές φωτογραφίες. Ετσι τα άρτι αφιχθέντα νιοπαντρα ζευγάρια της περιοχής, φωτογραφίζονταν με φόντο την λίμνη και τις τραβεντίνες. Άλλα ερχόντουσαν με Porche και άλλα με Lada τουμπανο σε μωβ χρώμα και κόκκινους φιόγκους. Όλα θέμα τσέπης…και αισθητικής.

    Κάντε click στην εικόνα για μεγαλύτερο μέγεθος. 

Όνομα:	DSC_0579.jpg 
Προβολές:	320 
Μέγεθος:	56,5 KB 
ID:	325649
    I search, therefore I travel...

  13. #13
    γαμωτ...γαμωτ.. .γαμωτ...
    Εγγραφή
    08/01/2006
    Μηνύματα
    376
    Το καθιερωμένο πλέον ραντεβού μας με τον Ιμάμη το επόμενο ξημέρωμα, έφερε το άγχος και την ανυπομονησία για το δεύτερο σκέλος του ταξιδιού. Επρεπε να καλύψουμε τα επόμενα 650 χιλιόμετρα που χωρίζουν το Pamukkale από την περιοχή της Καππαδοκίας και συγκεκριμένα από το χωριό Goreme που ηταν και ο τελικός προορισμός.

    Στο πρωϊνό, μας υποδέχτηκε ο Ισμαήλ, ο ευγενικός και επικοινωνιακός νεαρός που γνωρίσαμε το πρώτο μας βράδυ. Αφού ολοκληρώσαμε το πρόγευμα, χαιρετίσαμε τους οικοδεσπότες, οι οποίοι είχαν και την ευγενή καλοσύνη να μας δώσουν από ένα ματάκι για να βάλουμε στις μοτοσυκλέτες μας, πράγμα που κάναμε με μεγάλη χαρά.

    Η διαδρομή για το Goreme για εμένα προσωπικά εμπεριείχε πολλές προσδοκίες ως προς την γραφικότητα του τοπίου, αφού μέχρι στιγμής το τοπίο ήταν σχετικά αδιάφορο. Το GPS συνήλθε και πλέον είχα ένα χρήσιμο συνεργάτη πέρα από τις περιεκτικότατες σημειώσεις μου τις οποίες εξακολουθούσα να συμβουλεύομαι πριν από κάθε σκέλος. Από την πόλη Dinar και μετά προς Cay το τοπίο σταδιακά άρχισε να αλλάζει. Τα χωριά και τα χωράφια άρχισαν να δίνουν τη θέση τους σε πιο αχανείς εκτάσεις. Μπαίνοντας στην Konya (Ικόνιο), εντυπωσιάστηκα από την ρυμοτομία, τους σχετικά άνετους δρόμους και τις μεγάλες πλατείες. Μια φαινομενικά σύγχρονη πόλη που ιστορικά θα μπορούσες να πείς ότι ήταν σταυροδρόμι λαών και θρησκειών. Θα ήθελα πολύ να δω το Μουσείο του Μεβλάνα και τους Στροβιλιζόμενους Δερβισηδες (που φήμες θέλουν να έχουν προέλθει από εξισλαμισμένους χριστιανούς ή βυζαντινούς μοναχούς). Όμως δυστυχώς δεν μπορείς να τα κάνεις όλα. Πρέπει να επιλέξεις ανάλογα με τον χρόνο που έχεις. Συνεχίσαμε ανατολικότερα προς το Aksaray κάνοντας μια στάση πρίν στο Sultanhani όπου μπορέσαμε να δούμε και το γνωστό Caravanserai.

    Κάντε click στην εικόνα για μεγαλύτερο μέγεθος. 

Όνομα:	DSC_0595.jpg 
Προβολές:	320 
Μέγεθος:	69,1 KB 
ID:	325650

    Κάντε click στην εικόνα για μεγαλύτερο μέγεθος. 

Όνομα:	DSC_0605.jpg 
Προβολές:	319 
Μέγεθος:	92,3 KB 
ID:	325651
    I search, therefore I travel...

  14. #14
    γαμωτ...γαμωτ.. .γαμωτ...
    Εγγραφή
    08/01/2006
    Μηνύματα
    376
    Το φυσικό τοπίο γινόταν όλο και διαφορετικό. Αχανείς ακαλλιέργητες εκτάσεις μεχρι τον ορίζοντα από άκρη σε άκρη. Πώς αξιοποιείς και πως ελέγχεις ένα τέτοιο τόπο, αναρωτήθηκα.

    Μετά από 8 ώρες οδήγηση, κατά τις 17:00, μετά την έξοδο από μια δεξιά στροφή, βρέθηκα αντιμέτωπος με το εκπληκτικό θέαμα του κάστρου του Uchisar. Ακινητοποιήσαμε αμέσως τις μοτοσυκλέτες μας και μείναμε μερικά λεπτά να χαζεύουμε. Οσες φορές και αν το είχα δεί σε φωτογραφίες, όσα και αν είχα διαβάσει, όσο προετοιμασμένος και αν ήμουν, το θέαμα με ξεπερνούσε.

    Κάντε click στην εικόνα για μεγαλύτερο μέγεθος. 

Όνομα:	strofh uchi.jpg 
Προβολές:	321 
Μέγεθος:	75,0 KB 
ID:	325652

    Το χωριό που θα διαμέναμε απείχε 4 χλμ μόνο, που όμως μας πήρε σχεδόν μισή ώρα να καλύψουμε. Τόσο εντυπωσιασμένοι ήμασταν από τους σχηματισμούς, από τα χρώματα, από τις σκέψεις, από τις εικόνες.

    Η επόμενη ώρα μας βρήκε καθαρούς, και παραδόξως, ξεκούραστους να περπατάμε στα λιθόστρωτα δρομάκια του Goreme. Εικόνες και μυρωδιές βγαλμένες από βιβλίο? Από πίνακα ζωγραφικής? Σίγουρα κάτι εξαιρετικά ατμοσφαιρικό. Πιο ατμοσφαιρικό όμως ήταν το πρώτο μας βράδυ. Όταν ξάπλωσα στο κρεβάτι, ενας τύπος από το διπλανό μπαλκόνι, έσπαγε την ησυχία της νύχτας με την κλασσική του κιθάρα, με ήχους Pink Floyd αλλά και Metallica. Από το ανοιχτό μου παράθυρο έμπαινε μια δροσερή αύρα αέρα με γλυκιές νότες ενός πραγματικά αξιόλογου ερασιτέχνη μουσικού.

    Κάντε click στην εικόνα για μεγαλύτερο μέγεθος. 

Όνομα:	DSC_0620.jpg 
Προβολές:	318 
Μέγεθος:	87,1 KB 
ID:	325653
    I search, therefore I travel...

  15. #15
    γαμωτ...γαμωτ.. .γαμωτ...
    Εγγραφή
    08/01/2006
    Μηνύματα
    376
    Το ξημέρωμα με βρήκε με το μάτι γαρίδα από τις 05:00. Ισως υποσυνείδητα το βιολογικό μου ρολόι συντονίστηκε με την επιθυμία που είχα να φωτογραφίσω τα αερόστατα που κατά τις 06:00 θα ξεκινούσαν το ωριαίο ταξίδι τους, εκεί που φυσούσε ο άνεμος. Ξεκινούν τόσο πρωϊ γιατί εκείνη την ώρα ο αέρας είναι ψυχρός, οπότε είναι πιο πυκνός και άρα πιο ευκολη η ανύψωση του καλαθιού των 20 ατόμων..

    Πήρα φωτογραφική μηχανή και καβάλησα το πιστό μου vstromaki για αναζήτηση κάποιου λόφου με όμορφη θεα. Δεν χρειάστηκε να πάω βεβαια και πολύ μακριά. Μετά από ένα ανελέητο κυνήγι από αδέσποτο σκύλο με όρεξη για πρωϊνό τρέξιμο, βρήκα ένα όμορφο σημείο με θεα της κοιλάδας. Το θέαμα που αντίκρυσα υπέροχο. Ο ορίζοντας άρχισε να γεμίζει αερόστατα, λες και κάποιος πλανόδιος «μπαλονάς» άνοιξε τη χούφτα του και άφησε δεκάδες μπαλόνια να πάρουν τον δρόμο προς την ελευθερία, κάνοντας «κόντρες» με τον Ηλιο για το ποιος θα σηκωθεί πιο γρήγορα.

    Κάντε click στην εικόνα για μεγαλύτερο μέγεθος. 

Όνομα:	DSC_0660.jpg 
Προβολές:	314 
Μέγεθος:	32,9 KB 
ID:	325655

    Τράβηξα αμέτρητες φωτογραφίες. Και εκεί που υπέθετα ότι μάλλον είμαι ο μοναδικός τρελός που σηκώθηκε αξημέρωτα να δει τα αερόστατα, να’ σου και μια οικογένεια Τούρκων με τις ίδιες καλλιτεχνικές ανησυχίες. Με πλησιάζει ο πρεσβύτερος και με ρωτά: Arab? Τόσο χάλια? Αναρωτήθηκα από μέσα μου…..No, Yunan του απαντώ. Στο άκουσμα αυτό, σαν να πάτησα ένα κουμπί, ήρθαν όλοι οι άνδρες της οικογένειας να μου σφίξουν το χέρι. Στην κουβέντα που ακολούθησε, σε μια γλώσσα που δεν ξέρω, κατι μεταξύ τουρκικων-αγγλικων-ελληνικών-νοηματικής, κατάλαβα ότι ήταν σε διακοπές στην Κύπρο και από εκεί πέρασαν απέναντι και συνέχισαν προς Καππαδοκία με προορισμό την Αγκυρα. Εγώ με τη σειρά μου τους είπα το δρομολόγιο μου.

    Αφού πήρα το πρωϊνό μου με τον συνοδοιπόρο Γιώργο, ξεκινήσαμε να δούμε το Open Air Museum, περίπου 1,5 χιλιόμετρο από το Goreme. Επί της ουσίας, πρόκειται για μια μοναστική κοινότητα, κάτι σαν Αγιο Όρος, που άκμασε την περίοδο του Βυζαντίου. Λαξευτές εκκλησίες με ελάχιστες σωζώμενες αγιογραφίες. Εντυπωσιακότερη όλων, η Σκοτεινή Εκκλησία (με ξεχωριστό εισιτήριο). Το όνομά της το πήρε από το γεγονός ότι από κατασκευής, δεν μπαίνει φως, με αποτέλεσμα οι αγιογραφίες να έχουν παραμείνει αναλίωτες (και χωρίς τις «εικαστικές» παρεμβάσεις των οθομανών) στο πέρασμα των αιώνων. Θέαμα πραγματικά μοναδικό που σε αφήνει άφωνο και σε μεταφέρει νοερά στην αισθητική, στο μέτρο και στις αντιλήψεις της βυζαντινής εποχής. Σίγουρα ένα χωροχρονικό σκαλοπάτι 600 ετών…

    Κάντε click στην εικόνα για μεγαλύτερο μέγεθος. 

Όνομα:	DSC_0771.jpg 
Προβολές:	315 
Μέγεθος:	87,7 KB 
ID:	325657

    Κάντε click στην εικόνα για μεγαλύτερο μέγεθος. 

Όνομα:	DSC_0729.jpg 
Προβολές:	315 
Μέγεθος:	106,2 KB 
ID:	325658
    I search, therefore I travel...

Σελίδα 1 από 3 123 ΤελευταίοΤελευταίο

Παρόμοια θέματα

  1. Απαντήσεις: 5
    Τελευταίο μήνυμα: 10/01/2007, 11:03
  2. Αμάν αμάν τί ανεκδοτάκια θυμήθηκα!!!
    από project.breeze στο forum Ανέκδοτα & χιούμορ
    Απαντήσεις: 18
    Τελευταίο μήνυμα: 06/01/2007, 12:00
  3. Αμαν τι βρηκα και κοψοχολιασα !
    από tifoefs στο forum Honda Africa
    Απαντήσεις: 4
    Τελευταίο μήνυμα: 27/04/2005, 09:23
  4. Αμαν αμαν τα ντοπερμαν...
    από Zan_Prizol στο forum Off topic
    Απαντήσεις: 5
    Τελευταίο μήνυμα: 06/09/2004, 10:00
  5. Αμαν αυτη η κοπη της πιτας
    από Viagra_650 στο forum Off topic
    Απαντήσεις: 7
    Τελευταίο μήνυμα: 17/02/2004, 09:25

Κανόνες δημοσιεύσεων

  • Δεν μπορείτε να ανοίξετε νέο θέμα
  • Δεν μπορείτε να απαντήσετε
  • Δεν μπορείτε να επισυνάψετε αρχεία
  • Δεν μπορείτε να επεξεργαστείτε τα μηνύματά σας
  •  
  • Ο κώδικας ΒΒ είναι ΟΝ
  • Τα smilies είναι ΟΝ
  • Ο κώδικας [IMG] είναι OFF
  • Ο κώδικας [VIDEO] είναι ΟΝ
  • Ο κώδικας HTML είναι OFF